อ่านแล้วโดน(ภาค 2)

เนื้อเรื่อง

§      แฟนก็เหมือนกับเพลงใหม่เพลงหนึ่ง.......    

ที่คุณมักบอกกับตัวเองว่ามันเพราะ.........  

แต่เมื่อฟังไปสักร้อยรอบ.........คุณก็จะเบื่อไปเอง


§      ต่างกับเพื่อนสาว......  

         ซึ่งเหมือนกับเพลงคลาสสิก. . . . . . .ที่นานๆคุณเปิดที    
                 แต่ก็ยังเพราะ. . . . . ไม่ต่างจากครั้งแรกที่คุณฟัง


§      คนๆหนึ่งที่คุณเคยชอบ.....แต่เขาไปชอบคนอื่น..  

          แต่คุณก็ยังจำทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้    ก็เหมือนกับ

                   เพลงของค่าย   RS  GRAMMY   ที่คุณบอก

                       ว่าเกลียด     แต่คุณก็ยังร้องเพลงนั้นได้จนจบ



§      ลองสังเกตไหมว่าถ้ามีรูปถ่ายหมู่ใบหนึ่ง......    

         คนที่คุณมองหาคนแรก. . . .คือคนที่คุณชอบอยู่



§      เบอร์โทรศัพท์.......      

          ที่ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทคุณ. . . . . . . คุณก็จำไม่ได้      

               แต่ถ้าเป็นเบอร์ของคนที่หลงใหลล่ะก็...

                    คุณจะจำได้ทุกตัว. . .แม้ว่ามันจะไม่ซ้ำกันเลย



§      เพลง......ที่คุณชอบมากที่สุดตอนที่คุณมีแฟน.....

         อาจจะกลายเป็นเพลงที่คุณเกลียดที่สุด. . . . . . เมื่อเขาจากไป



§      Mail 100  Mail…….

          ที่เพื่อนคุณส่งให้. . . . ก็ไม่อาจเทียบได้กับ    คนรักคุณ......

                     ที่ตอบมาแค่ว่า  “ขอบคุณนะ”



§      ก็เหมือนกับวันๆหนึ่งที่คุณคุยกับเพื่อนเป็นร้อยประโยคแต่ก็จำไม่ได้                    

         แต่เมื่อคุณได้คุยกับคนที่คุณแอบชอบ. . . .

              แม้ประโยคเดียว. . . คุณก็จำได้. . . .    

                 จนกว่าเขาจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน . . . . . .