แอบรัก...

เนื้อเรื่อง

การที่เราแอบรักใครคนหนึ่ง มันทรมานมาก มันอึดอัดอยู่ในหัวใจไม่กล้าที่จะไปบอกกับใครๆ จนวันหนึ่งมันทนไม่ไหวแล้ว จึงบอกกับเพื่อนไป แต่เพื่อนๆก้อยังคงเอาใจช่วย ให้พยายามเค้า แต่เพื่อนก้อไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย ก้อเพียงแต่เป็นที่ระบายเท่านั้นและก้อเป็นที่ปรึกษาเรื่องหัวใจ....
   มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อว่านัท นัทเป็นคนที่ร่าเริง คุยเก่ง จึงมีเพื่อนเยอะ นัทก้อมีความรักที่คล้ายๆด้านบนอยู่ คือว่า นัทชอบคนๆหนึ่ง เป็นคนที่ร.รเดียวกัน มอเดียวกัน(ม.3) แต่อยู่คนล่ะห้องกัน  นัทไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึกกับเค้า นัทจึงได้แต่บอกกับเพื่อนๆ แต่เพื่อนๆก้อได้ให้คำปรึกษาและให้กำลังใจเท่านั้น ไม่ได้ช่วยอะไรมากมายเลย แต่นัทก้อยังต้องขอบคุนเพื่อนๆที่ให้กำลังใจนัทเสมอ  คนที่นัทชอบเค้ามีชื่อว่า หนึ่ง
หนึ่งเค้าเป็นคนที่นิสัยร่าเริง เหมือนกับนัท มีเพื่อนเยอะ จนวันหนึ่ง นัทรู้สึกอย่างจะบอกความรู้สึกนี้สะที นัทจึงเขียนจดหมายถึงหนึ่ง เพื่อที่จะบอกความรู้สึกแบบนี้ให้กับหนึ่งเสียที แต่พอหนึ่งได้รับ หนึ่งก้อบอกว่า หนึ่งยังไม่คิดเรื่องนี้ หนึ่งขอให้นัทเป็นเพื่อนไปก่อนนะ นัทก้อไม่เป็นอะไรมาก นัทคิดว่า ยังไงเค้าก้อรู้ความในใจเราแล้ว เราก้อไม่ทรมานตัวเองอีกแล้ว นัทคิดยังงี้
   พอผ่านไปสักระยะหนึ่ง นัทก้อลองโทรศัพท์ไปหาหนึ่งเป็นครั้งแรก ตอนแรกๆนัทก้อคุยตะกุกตะกัก เลยทำให้คุยกันไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่นัก แต่พอหลังๆ นัทก้อเริ่มจะชินแล้วนัทก้อเลยคุยกะหนึ่งได้โดยไม่ต้องอาย ซึ่งหนึ่งก้อยังไม่คิดอะไรมากมาย แต่ที่พออยู่ที่ร.ร.ทั้งคู่ไม่เคยที่จะคุยกันเลย แม้แต่สบตากันก้อยังไม่เคยเลย เวลาเดินผ่านกัน ส่วนมากหนึ่งจะเฉยๆ ไม่มีอาการอะไร แต่นัทเนี้ยสิ มีอาการเขินเล็กน้อย  จนเพื่อนต้องล้อ ซึ่งเป็นเรื่องของธรรมชาติ ซึ่งจนถึงปัจจุบันนี้ ความรักของหนึ่งก้อเป็นเช่นนี้ตลอด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
    แต่แล้ววันหนึ่ง นัทก้อต้องตกใจ เพราะว่า หนึ่งมาบอกว่า \"เราขอเลิกการติดต่อไปสักพักนะ เพราะว่า เรากลัวเพื่อนๆล้อเราน่ะ\" พอนัทได้ยินดังนั้น นัทก้ออึ้งไปเล็กน้อย แต่นัทก้อบอกหนึ่งว่าไม่เป็นไร เราคุยกันนานๆครั้งก้อได้ หลังจากนั้นมา ทั้งสองคนก้อเริ่มห่างเหินกันมากขึ้น ไม่สนิทกันเหมือนแต่ก่อน ก้อเลยทำให้หนึ่ง ไม่ได้ติดต่อนัทมาเป็นระยะเวลาที่นาน นัทจึงรวบรวมความกล้าอีกครั้งที่เหลืออยู่เข้าไปถาม หนึ่งว่า ทำไมเดี๋ยวนี้หนึ่งเปลี่ยนไปมาก ไม่ติดต่อมาเหมือนเดิมเลย หนึ่งก้อบอกกลับมาว่า เราไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่น่ะ เพราะทำการบ้าน แต่นัทก้อไม่ได้ว่าอะไรเพราะว่าการบ้านม.3นี้มันเยอะจิงๆ แล้วนัทก้อเป็นคนขอร้องเอง ซึ่งหนึ่งก้อคงจะไม่เต็มใจให้โทรไปคุยกะเค้า นัทคิดยังงี้ นัทก้อเป็นคนที่ขี้เกรงใจเหมือนกัน นัทก้อไม่ทำอะไร ปล่อยให้ความรักเป็นยังงี้ตลอดไป
    จนตอนนี้นัทขึ้นม.4ไป ยังต่างร.ร. จนตอนนี้นัทก้อยังคงไม่ลืมหนึ่ง ยังโทรไปหาหนึ่งแต่แม่หนึ่งก้อบอกว่า หนึ่งเค้าเรียนหนังสือกับครูอยู่ที่จ้างมาอยู่ค่ะ ทำให้นัทไม่ค่อยได้คุยกับหนึ่งมากเท่าไหร่ และนัทก้อยังคงไม่รู้ว่าหนึ่งจะไปต่อร.ร.ที่ไหน ตอนนี้นัทก้อมีเพื่อนมากขึ้น จนทุกคนเกือบรู้จักนัทหมดทุกคน นัทก้อทำชื่อเสียงให้ร.ร.โด่งดัง จนพวกครูๆต่ากันชื่นชมในตัวของนัทเอง ซึ่งตอนนี้นัทก้อไม่รู้ว่าหนึ่งเองก้ออยู่ร.ร.เดียวกับนัท ทำให้นัทก้อไม่ได้สนใจอะไรมากมาย
     จนวันหนึ่ง มีเสียงทักนัทว่า \"เป็นงัยบ้างชักจะดังแล้วนะเนี้ย\" พอนัทได้ยินดังนั้นนัทก้อตกใจปนดีใจเล็กน้อย ว่าทำไมมาอยู่ที่นี้ได้ เป็นงัยสบายดีมั้ย เพื่อนๆล่ะ อยู่ไหน คำถามของนัทเยอะมากๆ ทำให้หนึ่งตอบคำถามของนัทแทบไม่ทัน ดังนั้นจึงสรุปคำตอบให้ทั้งหมด และก้อบอกความจิงแก่นัท สักทีว่า \"ความจิงก้อไม่ได้จะทิ้งนัทไปหรอก แค่อยากลองใจนัทดูว่า ถ้าเกิดนัทไม่มีหนึ่งค่อยอยู่ด้วยนัทจะเป็นยังไงบ้าง แค่อยากจะให้นัทมีความมั่นใจขึ้นก้อเท่านั้นเอง\" พอนัทได้ยินดังนั้นใจก้อเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ ไม่นึกว่าตอนจบของความรักนัทจะ มีความสุขอย่างนี้ นัทจึงตอบไปด้วยน้ำเสียงอันมีความสุขว่า \"โธ๋ ชอบทำให้นัทใจหายอยู่เรื่อยเลยนะ แต่ตอนนี้หนึ่งจะอยู่กับนัทตลอดไปใช่ไหม\" หนึ่งก้อตอบว่า\"จ๊ะๆ จะไม่ไปไหนแล้ว คร๊าบบบ สุดที่รัก\" นัทก้อหน้าแดงขึ้นมาทันที
      จนตอนนี้ทั้งคู่ก้อยังคงเป็นคู่รักกันอยู่ จนทำให้เป็นคู่ขวัญประจำร.ร.  ซึ่งพลอยทำให้หนึ่งดังไปด้วย เนื่องจากความโด่งดังของนัทนั้นเอง...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อ่ะนะ จากเรื่องนี้ ก้อบ่งบอกว่า ถ้าคนเราไม่มีความกล้าที่จะบอกรักใครสักคน เราก้อจะทรมาน อยู่ไม่เป็นสุข แต่ถ้าบอกความรู้สึกนั้นให้กับคนที่เราต้องการจะบอกแล้ว ใจเราก้อจะสบาย ไม่เครียด และอีกอย่างเราต้องมีความมั่นใจ ที่จะรักใครสักคน จึงจะทำให้ความรักของเรานั้นประสบผลสำเร็จ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้ก้อเป็นเรื่องที่2ที่เราแต่งขึ้น ยังไงๆถ้าไม่หนุกก้อบอกกันได้นะ ติๆมาเยอะๆเลยเราจะได้ปรับปรุงแก้ไข ได้นะ ยังไงๆก้อขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะ...