๐๐๐๐Sexmessage / ออนไลน์เหงา / สาวรุ่นน้อง๐๐๐๐

เนื้อเรื่อง

: เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น

: เรื่องนี้ผมแต่งเอง อาจจะยาวหน่อยนะ แต่ถ้าเพื่อนที่จะอ่านแล้วผมก็อยากให้ให้ดูจนจบเลยเราเพราะผมตั้งใจเขียนให้ดีที่สุดเท่าที่ผมทำได้เลยนะแล้วคราวหน้าผมจะสร้างสรรค์ให้ดีขึ้นอีก ขอบคุณครับ ^-^


ปั๊ป ครับผมเป็นคนที่ไม่ค่อยน่าสนใจหรอกคือแบบเกิดมาแฟนซักคนยังไม่เคยมีแถมยังอกหักนับครั้งไม่ถ้วน แถมล่าสุดเพิ่งโดน ปฏิเสธมาหยกๆ ฮือ......เศร้า แต่ผมก็ยังไม่เลิกล้มความตั้งใจหรอกนะ ผมก็พยายามตามหาคนที่ผมคิดว่าใช่อยู่ ปกติผมเป็นคนชอบเล่น msn แล้วมีอยู่วันนึงมีรุ่นน้องชื่อโมเข้ามา ผมคุยกะเค้าค่อนข้างบ่อยจนผมได้รู้จักกับเพื่อนเค้าคนนึง แต่ผมไม่เคยคุยด้วยหรอกนะ คือผมก็เคยเห็นเธอมานานแล้วหละเธอหน้าตาน่ารัก ขาว หมวย คือผมก็แอบมองๆเธอมานานแล้วล่ะแถมบ้านก็อยู่ในละแวกเดียวกันด้วย น้องเค้าอยู่ห้องเดียวกับน้องโมเธอชื่อ พลอย ด้วยความใจง่ายของผมผมก็ดันบอกว่าชอบพลอยโดยไม่มีเหตุผลซะนี่ แล้วช่วงนั้นเป็นตอนใกล้เปิดเทอมพอดี ผมก็เลยนัดเจอโม เพื่อจะไปคุยกะพลอย ตอนแรกความจริงโมก็ชวนพลอยมาหาผมแต่ผมดันไม่อยู่  ผมไปหาที่ห้องพลอยก็ดันไม่อยู่ แล้วเมื่อไหร่จะได้พบกันล่ะเนี่ย พอผมออนไลน์หาโมคราวนี้ผมบอกกับโมเค้าจะต้องพบกะพลอยให้ได้ วันนี้เป็นวันแรกที่ได้ไปคุยกับพลอย ผมเก๊กหน้าเข้าไปหาเธอ  ผมเห็นพลอยรู้สึกผมทำอะไรไม่ถูก แต่พลอยก็อยากคุยกับผมอยู่แล้ว พลอยก็เลยเป็นคนชวนผมคุยแทน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าใกล้ผู้หญิงเป็นครั้งแรก พลอยบอกกับผมว่า เธอเพิ่งย้ายมาจากต่างจังหวัด แล้วก็เคยอยู่ รร หญิงล้วนมาก่อน ผมถามเธอว่า “เคยมีคนมาจีบมั๊ย “ พลอยตอบว่า “เมื่อก่อนก็มีแต่ผู้หญิงน่ะ มาอยู่ รร นี้ก็มีผู้ชายมาจีบเหมือนกัน แต่เค้าไม่จีบเราแล้วล่ะ” วันนั้นเราก็ทำความรู้จักกันคร่าวๆ แต่วันแรกนะ ผมก้อบอกว่าชอบเธอเลยล่ะ ตอนนั้นเธอหน้าแดงน่ารักมากเลย แล้วก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ไม่ปฏิเสธผม แล้วเธอก็ถามว่า ”พี่จะไปบ้านพลอยมั๊ย”  ผมก็ต้องตกลงน่ะสิแต่พลอยไม่ยอมกลับกับผมสอต่อสองหรอก เธอก็ชวนเพื่อนอีกคนชื่อติ๋วกลับด้วย แต่ติ๋วนะรู้ดีมากเธอปล่อยให้ผมเดินกับพลอยสองคน จนถึงชวนให้ผมเข้าไปในบ้านพลอยผมกับพบกับแม่เธอคุณแม่ของพลอยเป็นคนที่น่ารักมาก ไม่กีดกันแถมยังสนับสนุนอีก วันนั้นแม่ของพลอยกับพลอยก็ไปส่งผมถึงที่บ้านแน่ะ ก่อนเข้าบ้านผมไม่ลืมสิ่งที่ผมชอบเล่นหรอกแล้วผมขอเมลเธอ  ช่วงนี้เราคุยกันทุกวัน ผมก็ไปบ้านเธอบ่อย เรามีเรื่องอะไรเราจะบอกกันทุกอย่าง มีอยู่วันนึงพลอยออนไลน์ผมแกล้งหลอกเธอว่าเป็นเพื่อนของผมผมหลอกถามความรู้สึกที่มีต่อผมเธอก็บอกว่า “ก็ชอบอ่ะ เห็นหน้าแล้วก็ดีใจ” ผมดีใจมาก แต่ยังไงผมก็บอกความจริงกับเธอ พลอยไม่โกรธผม แต่ก็เตือนผมว่าอย่าทำแบบนี้อีกนะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม มีอยู่ช่วงนึงอเธอไม่ค่อยคุยกับผม ผมคิดว่าพลอยโกรธผม ผมจึงไปรอเธอที่เธอไปเรียนพิเศษ ผมรอเธออยู่นานเลยเพื่อที่จะถามพลอยเกี่ยวกับเรื่องที่ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันวันนั้นผมซื้อที่คั่นหนังสือรูปหัวใจไปให้เธอผมถามเธอว่า “ช่วงนี้ยุ่งหรอถึงไม่ค่อยคุยกับพี่” เธอก็ยิ้มให้ผมและตอบผมว่า ว่า “อืม ยุ่งมากเลยล่ะช่วงนี้งานเยอะมากไม่โกรธนะ แล้วก้อขอบคุณนะสำหรับที่ขั้นหนังสือ “ เวลานั้นเหมือนเวลาหยุดนิ่งทุกคนบริเวณนั้นจ้องมองเราสองคนแล้วยิ้มให้ ผมก็เลยพูดกับพลอยว่า “เรารักเธอนะ” เธอยิ้มให้ผมแบบมีความสุข วันนั้นหัวใจเราเหมือนจะหลอมรวมเป็นสิ่งเดียวกัน เหมือนในฉากหนังรักโรแมนติก ช่วงนั้นผมเล่นบอร์ดของ รร ผมเขียนแต่เรื่องรัก โดยมีพลอยได้ตอบกระทู้ทุกข้อของผม ชมผมต่างๆนาๆ เป็นเวลาช่วงหนึ่งในชีวิตของผมเลยทีเดียว แล้ววันนึงเรื่องที่ไม่คาดคิดก็ก็เริ่มเข้ามามีอยุ่วันนึงผมเล่นบาสกับเพื่อนผมน็อค พอตื่นขึ้นมาเพื่อนของผมหายไปหมดผมดูเวลานี่มันได้เวลาเรียนแล้วนิ แต่ผมปวดหัวมากจนผมเดินมาที่ห้องโสตฯวันนั้นมีการประกวดร้องเพลงพอดีผมเข้าไปข้างใน เพื่อที่จะพักสมองหน่อย แล้วผมก็พบกับจี้เป็นสาวน่ารักใส่แว่นหน้าตาค่อนข้างดีผมเห็นเธอฝึกร้องเพลงอยู่ จู่ๆผมล้มลงตรงหน้าเธอด้วยความเพลีย พอผมรู้สึกตัวอีกทีเธอพาผมเข้ามาหน้าเวทีซึ่งผมเห็นเธอขึ้นเวทีร้องเพลงผมถามคนที่นั่งข้างผมว่า “ใครพาเรามา” เค้าชี้ไปบนเวที ผมยิ้มให้เธอแล้วผมก็ซื้ออะไรเย็นๆให้เธอดื่มเพื่อเป็นการขอบคุณและนำไปให้จี้บนเวที วันนั้นตอนเย็นผมไปรอพลอยเพื่อจะได้กลับบ้านด้วยกันระหว่างที่เดินด้วยกัน พลอยไม่ยอมมองผมเหมือนทุกวันเฉยเมยกับผม ระหว่างทางเธอพูดว่า “ วันนี้พี่ทำอะไรพลอยรู้นะ”ผมพยามอธิบายให้พลอยฟังแต่พลอยไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น ผมโทรไปหาพลอย เธอก็ไม่คุยกับผม ช่วงนั้นก็ไม่ได้คุยกันเกือบอาทิตย์ แล้วมีอยุ่วันนึงผมเล่นบอร์ดของโรงเรียนตามปกติ มีหัวข้อนึงเป็นกระทู้คนโสด มีกระทู้นึงมีคนถามถึงพลอยว่ามีแฟนรึยังแล้วพลอยก็ตอบว่าพลอยไม่มีแฟนหรือใครทั้งนั้น วันนั้นผมโทรไปหาพลอยพลอยตอบว่า “เราไม่มีแฟนจริงๆเขียนแบบนั้นก็ไม่เห็นเป็นไร” พลอยทำร้ายความรู้สึกดีๆของผมที่เคยเธอ วันนั้นผมโกรธมากผมได้ว่าพลอยทางบอร์ด รร โดยผมไม่ได้คิดถึงสิ่งที่ตามมา ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็เริ่มจาง พลอยไม่ยอมพูดกับผมอีกต่อไป ผมจึงไปคบกับจี้ แต่ผมคบกับเธอได้ไม่นานผมก็บอกกับเธอว่า “ขอโทษนะ เราคงคบเธอต่อไม่ได้เราไม่เคยชอบเธอเพราะเรายังรักพลอยมาก” จี้ก็เข้าใจในสิ่งที่ผมทำมันแค่เป็นการประชดพลอยเท่านั้นเอง จนแล้วเวลาก็ผ่านไปผมก็อยู่คนเดียวเหมือนเวลาที่ไม่เคยมีพลอยเมื่อก่อนผมไม่เคยเหงาแบบนี้แต่พลอยก็ได้จบกับผมไปแล้ว จนถึงวันวาเลนไทน์คนที่รักก็ให้ของซึ่งกันและกัน ทำให้ผมยิ่งนึกถึงเวลาที่ผมมีความสุขกับพลอย ผมเพิ่งรู่ว่าหัวใจของผมเป็นของพลอยคนเดียวและมันเป็นแบบนั้นมานานแล้ว จากที่ผมเคยเล่น msn กับพลอย มันก็เงียบเหงาไม่เหมือนเมื่อก่อนซึ่งเป็นเวลาที่เราเคยมีกันและกัน  จนถึงตอนปิดเทอม ผมเตรียมของขวัญวันวาเลนไทน์และวันเกิดให้เธอแทนเวลาที่ผมไม่ได้ให้เธอ แล้วก็ไปที่บ้านของพลอยอีกครั้ง แต่พลอยก็ไม่ยินดีกับของที่ผมให้ แถมพลอยยังพูดกับผมว่า “ไม่ไปให้จี้ล่ะเห็นสนิทกันดีไม่ใช่หรอ แล้วเรื่องของเรามันจบไปแล้วนะ”ความรู้สึกของผมกับพลอยยิ่งแย่ลงไปอีก เราไม่ได้ คุยกันแม้ผมจะพบพลอยหลายครั้งเพราะเราอยู่ละแวกเดียวกันก็ตาม เหมือนกับว่าความสัมพันธ์ของเราเมื่อก่อนมันไม่เคยมีค่าต่อกันและกันเลย msn ที่เราเคยได้คุยกันอย่างสนุกสนานมันกลับดูเงียบเหงาพลอยไม่เคยออนไลน์อีก จนถึงเวลาที่เราเปิดเทอมใหม่ผมโทรไปหาพลอยผมขอสิ่งที่ผมให้คืนทั้งหมด เพราะผมอยากตัดใจจากพลอยให้ได้ วันนั้นพลอยไม่ได้มาแม่ของพลอยนำของคืนผม ในวันนั้นคนที่บ้านของผมละอายต่อการกระทำของผมมากผมก็รู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดต่อพลอยกับสิ่งที่ผมได้ทำไป โดยผมไม่คิดว่านี้จะเป็นการทำร้ายความรู้สึกของตัวเองรึเปล่า ผมพยายามบอกทางเพื่อนของพลอยผ่าน msn เพื่อที่จะให้พลอยได้รับรู้ต่อความรู้สึกของผมตอนนี้ มีอยู่วันนึงผมไปนั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนที่ห้องสมุด บังเอิญผมนั่งตรงข้ามกับโต๊ะของพลอย เพื่อนของพลอยคือติ๋วกับเพื่อนของเธออีก 2-3 คน นั่งนินทาผมแบบเผาขน แล้วพูดถึงเรื่องของผมกับพลอยเมื่อก่อน แต่พลอยกับไม่ห้ามในสิ่งที่เพื่อนกำลังกระทำอยู่ ผมโกรธมากอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ผมก็ทนไม่ไหว วันต่อมาผมเห็นพลอยอยู่คนเดียววันนั้นเราได้คุยกันอีกครั้ง ด้วยความโมโหของผมจากการกระทำของติ๋วเมื่อวานผมว่าพลอยแรงเหมือนกับพลอยเป็นคนที่กระทำผิดเอง หลังจากวันนั้นผมรู้สึกว่าผมทำเกินไปรึเปล่า เพราะอย่างน้อยเราก็เคยคบกัน ผมจึงตั้งใจจะไปขอโทษพลอยรวมทั้งเรื่องเมื่อก่อนด้วย จนกระทั่งเย็นวันหนึ่งผมได้ไปขอโทษพลอยพลอยตอบว่า “ไม่เป็นไร เพื่อนของเราก็ทำเกินไปเหมือนกัน เราก็ขอโทดด้วยนะเราไม่คิดว่าเพื่อนของพลอยจะไปทำแบบนั้นกับพี่วันนั้นพลอยก็พยายามขอโทษแล้วนะ แต่พี่โมโหมากเลยไม่กล้าบอกพี่ไป” เย็นวันนั้นผมโทรไปบอกพลอยรวมถึงเรื่องเมื่อก่อน ที่ผมเคยทำผิดกับพลอย พลอยตอบว่า “ไม่เป็นไร เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราหายโกรธแล้วล่ะ” ผมก็ได้ถามเธออีกว่า “เราเริ่มต้นเป็นเพื่อนกันใหม่ได้มั๊ย” พลอยก็ตอบกับผมว่า “ได้สิแต่คงเป็นแค่เพื่อนเท่านั้นนะ” ผมตกลง แต่ผมก็ยังไม่ลืมถามพลอยเรื่อง msn พลอยก็พูดอีกว่า “ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้เล่นอีก พลอยก็เล่นเพราะพี่เนี่ยแหล่ะที่คอยเล่นกับพลอยอยู่เสมอ” คราวนี้ผมได้บอกเรื่องราวทุกอย่างให้พลอยได้รับรู้ในใจของผม ที่ผมได้เก็บกดมันมาตลอดในเวลาที่ไม่มีพลอยผมคิดว่าแค่เธอคุยกับผมยิ้มให้กัน แบบที่เราไม่เคยยิ้มให้กันมานานมากแล้วไม่ต้องเป็นเหมือนเมื่อก่อนก้อได้ แค่ได้คุยกับคนที่ผมรัก ตอนนี้จากเวลานั้นมันผ่านมานานแล้วไม่ว่าพลอยจะมีหรือไม่มีใครที่ผ่านเข้ามา............ ต่อไปนี้ผมจะมีแค่พลอยคนเดียวและแอบหวังเล็กๆว่าจะกลับเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง คราวนี้ผมจะไม่ใช้อารมณ์ตัดสินอะไรอีกแล้วเพราะผมต้องเป็นผู้ใหญ่ซักที ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้พลอยมีความสุขโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนผมขอแค่ทำในสิ่งที่ใจของผมอยากทำ ต่อไปนี้หนังสือที่ผมเคยหยุดอ่าน ผมจะลองอ่านมันอีกรอบ โดยเริ่มนับจาก 1 ใหม่  ผมจะไม่รีบอ่าน ข้ามหน้าหรือฉีกมันเหมือนเมื่อก่อนอีก แล้วจะรักษามันอย่างดีที่สุด เท่าที่ตัวของผมจะทำได้ เพราะเป็นสิ่งที่มีค่าและเป็นสิ่งเดียวที่ผมรักมากที่สุด



                                                           ^-^  จบครับ ^-^

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณ น้องเอ , น้องแป้งด้วยนะครับ สำหรับกำลังใจ