๐๐๐๐Sexmessage / ออนไลน์เหงา / สาวรุ่นน้อง๐๐๐๐
ผม SMS ฝากตัวด้วยนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกติชมได้ครับ
ยอดวิวรวม
3,011
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
3.01K
อัปเดตล่าสุด : 22 ก.ค. 46 / 18:18 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
: เรื่อนี้เป็นเรื่อที่แ่ึ้นไม่เี่ยว้อับบุลใทั้สิ้น
: เรื่อนี้ผมแ่เอ อาะยาวหน่อยนะ แ่ถ้าเพื่อนที่ะอ่านแล้วผม็อยาให้ใหู้นบเลยเราเพราะผมั้ใเียนให้ีที่สุเท่าที่ผมทำไ้เลยนะแล้วราวหน้าผมะสร้าสรร์ให้ีึ้นอี อบุรับ ^-^
ปั๊ป รับผมเป็นนที่ไม่่อยน่าสนใหรอือแบบเิมาแฟนันยัไม่เยมีแถมยัอหันับรั้ไม่ถ้วน แถมล่าสุเพิ่โน ปิเสธมาหยๆ ฮือ......เศร้า แ่ผม็ยัไม่เลิล้มวามั้ใหรอนะ ผม็พยายามามหานที่ผมิว่าใ่อยู่ ปิผมเป็นนอบเล่น msn แล้วมีอยู่วันนึมีรุ่นน้อื่อโมเ้ามา ผมุยะเ้า่อน้าบ่อยนผมไ้รู้ัับเพื่อนเ้านนึ แ่ผมไม่เยุย้วยหรอนะ ือผม็เยเห็นเธอมานานแล้วหละเธอหน้าาน่ารั าว หมวย ือผม็แอบมอๆเธอมานานแล้วล่ะแถมบ้าน็อยู่ในละแวเียวัน้วย น้อเ้าอยู่ห้อเียวับน้อโมเธอื่อ พลอย ้วยวามใ่ายอผมผม็ันบอว่าอบพลอยโยไม่มีเหุผละนี่ แล้ว่วนั้นเป็นอนใล้เปิเทอมพอี ผม็เลยนัเอโม เพื่อะไปุยะพลอย อนแรวามริโม็วนพลอยมาหาผมแ่ผมันไม่อยู่ ผมไปหาที่ห้อพลอย็ันไม่อยู่ แล้วเมื่อไหร่ะไ้พบันล่ะเนี่ย พอผมออนไลน์หาโมราวนี้ผมบอับโมเ้าะ้อพบะพลอยให้ไ้ วันนี้เป็นวันแรที่ไ้ไปุยับพลอย ผมเ๊หน้าเ้าไปหาเธอ ผมเห็นพลอยรู้สึผมทำอะไรไม่ถู แ่พลอย็อยาุยับผมอยู่แล้ว พลอย็เลยเป็นนวนผมุยแทน นี่เป็นรั้แรที่ไ้เ้าใล้ผู้หิเป็นรั้แร พลอยบอับผมว่า เธอเพิ่ย้ายมาา่าัหวั แล้ว็เยอยู่ รร หิล้วนมา่อน ผมถามเธอว่า “เยมีนมาีบมั๊ย “ พลอยอบว่า “เมื่อ่อน็มีแ่ผู้หิน่ะ มาอยู่ รร นี้็มีผู้ายมาีบเหมือนัน แ่เ้าไม่ีบเราแล้วล่ะ” วันนั้นเรา็ทำวามรู้ัันร่าวๆ แ่วันแรนะ ผม้อบอว่าอบเธอเลยล่ะ อนนั้นเธอหน้าแน่ารัมาเลย แล้ว็เป็นผู้หินแรที่ไม่ปิเสธผม แล้วเธอ็ถามว่า ”พี่ะไปบ้านพลอยมั๊ย” ผม็้อลน่ะสิแ่พลอยไม่ยอมลับับผมสอ่อสอหรอ เธอ็วนเพื่อนอีนื่อิ๋วลับ้วย แ่ิ๋วนะรู้ีมาเธอปล่อยให้ผมเินับพลอยสอน นถึวนให้ผมเ้าไปในบ้านพลอยผมับพบับแม่เธอุแม่อพลอยเป็นนที่น่ารัมา ไม่ีันแถมยัสนับสนุนอี วันนั้นแม่อพลอยับพลอย็ไปส่ผมถึที่บ้านแน่ะ ่อนเ้าบ้านผมไม่ลืมสิ่ที่ผมอบเล่นหรอแล้วผมอเมลเธอ ่วนี้เราุยันทุวัน ผม็ไปบ้านเธอบ่อย เรามีเรื่ออะไรเราะบอันทุอย่า มีอยู่วันนึพลอยออนไลน์ผมแล้หลอเธอว่าเป็นเพื่อนอผมผมหลอถามวามรู้สึที่มี่อผมเธอ็บอว่า “็อบอ่ะ เห็นหน้าแล้ว็ีใ” ผมีใมา แ่ยัไผม็บอวามริับเธอ พลอยไม่โรธผม แ่็เือนผมว่าอย่าทำแบบนี้อีนะ หลัานั้นเรา็เริ่มสนิทันมาึ้นว่าเิม มีอยู่่วนึอเธอไม่่อยุยับผม ผมิว่าพลอยโรธผม ผมึไปรอเธอที่เธอไปเรียนพิเศษ ผมรอเธออยู่นานเลยเพื่อที่ะถามพลอยเี่ยวับเรื่อที่่วนี้เราไม่่อยไุ้ยันวันนั้นผมื้อที่ั่นหนัสือรูปหัวใไปให้เธอผมถามเธอว่า “่วนี้ยุ่หรอถึไม่่อยุยับพี่” เธอ็ยิ้มให้ผมและอบผมว่า ว่า “อืม ยุ่มาเลยล่ะ่วนี้านเยอะมาไม่โรธนะ แล้ว้ออบุนะสำหรับที่ั้นหนัสือ “ เวลานั้นเหมือนเวลาหยุนิ่ทุนบริเวนั้น้อมอเราสอนแล้วยิ้มให้ ผม็เลยพูับพลอยว่า “เรารัเธอนะ” เธอยิ้มให้ผมแบบมีวามสุ วันนั้นหัวใเราเหมือนะหลอมรวมเป็นสิ่เียวัน เหมือนในาหนัรัโรแมนิ ่วนั้นผมเล่นบอร์อ รร ผมเียนแ่เรื่อรั โยมีพลอยไ้อบระทู้ทุ้ออผม มผม่าๆนาๆ เป็นเวลา่วหนึ่ในีวิอผมเลยทีเียว แล้ววันนึเรื่อที่ไม่าิ็็เริ่มเ้ามามีอยุ่วันนึผมเล่นบาสับเพื่อนผมน็อ พอื่นึ้นมาเพื่อนอผมหายไปหมผมูเวลานี่มันไ้เวลาเรียนแล้วนิ แ่ผมปวหัวมานผมเินมาที่ห้อโสฯวันนั้นมีารประวร้อเพลพอีผมเ้าไป้าใน เพื่อที่ะพัสมอหน่อย แล้วผม็พบับี้เป็นสาวน่ารัใส่แว่นหน้าา่อน้าีผมเห็นเธอฝึร้อเพลอยู่ ู่ๆผมล้มลรหน้าเธอ้วยวามเพลีย พอผมรู้สึัวอีทีเธอพาผมเ้ามาหน้าเวทีึ่ผมเห็นเธอึ้นเวทีร้อเพลผมถามนที่นั่้าผมว่า “ใรพาเรามา” เ้าี้ไปบนเวที ผมยิ้มให้เธอแล้วผม็ื้ออะไรเย็นๆให้เธอื่มเพื่อเป็นารอบุและนำไปให้ี้บนเวที วันนั้นอนเย็นผมไปรอพลอยเพื่อะไ้ลับบ้าน้วยันระหว่าที่เิน้วยัน พลอยไม่ยอมมอผมเหมือนทุวันเยเมยับผม ระหว่าทาเธอพูว่า “ วันนี้พี่ทำอะไรพลอยรู้นะ”ผมพยามอธิบายให้พลอยฟัแ่พลอยไม่ยอมฟัอะไรทั้นั้น ผมโทรไปหาพลอย เธอ็ไมุ่ยับผม ่วนั้น็ไม่ไุ้ยันเือบอาทิย์ แล้วมีอยุ่วันนึผมเล่นบอร์อโรเรียนามปิ มีหัว้อนึเป็นระทู้นโส มีระทู้นึมีนถามถึพลอยว่ามีแฟนรึยัแล้วพลอย็อบว่าพลอยไม่มีแฟนหรือใรทั้นั้น วันนั้นผมโทรไปหาพลอยพลอยอบว่า “เราไม่มีแฟนริๆเียนแบบนั้น็ไม่เห็นเป็นไร” พลอยทำร้ายวามรู้สึีๆอผมที่เยเธอ วันนั้นผมโรธมาผมไ้ว่าพลอยทาบอร์ รร โยผมไม่ไ้ิถึสิ่ที่ามมา วามสัมพันธ์อเราสอน็เริ่มา พลอยไม่ยอมพูับผมอี่อไป ผมึไปบับี้ แ่ผมบับเธอไ้ไม่นานผม็บอับเธอว่า “อโทษนะ เราบเธอ่อไม่ไ้เราไม่เยอบเธอเพราะเรายัรัพลอยมา” ี้็เ้าใในสิ่ที่ผมทำมันแ่เป็นารประพลอยเท่านั้นเอ นแล้วเวลา็ผ่านไปผม็อยู่นเียวเหมือนเวลาที่ไม่เยมีพลอยเมื่อ่อนผมไม่เยเหาแบบนี้แ่พลอย็ไ้บับผมไปแล้ว นถึวันวาเลนไทน์นที่รั็ให้อึ่ันและัน ทำให้ผมยิ่นึถึเวลาที่ผมมีวามสุับพลอย ผมเพิ่รู่ว่าหัวใอผมเป็นอพลอยนเียวและมันเป็นแบบนั้นมานานแล้ว าที่ผมเยเล่น msn ับพลอย มัน็เียบเหาไม่เหมือนเมื่อ่อนึ่เป็นเวลาที่เราเยมีันและัน นถึอนปิเทอม ผมเรียมอวัวันวาเลนไทน์และวันเิให้เธอแทนเวลาที่ผมไม่ไ้ให้เธอ แล้ว็ไปที่บ้านอพลอยอีรั้ แ่พลอย็ไม่ยินีับอที่ผมให้ แถมพลอยยัพูับผมว่า “ไม่ไปให้ี้ล่ะเห็นสนิทันีไม่ใ่หรอ แล้วเรื่ออเรามันบไปแล้วนะ”วามรู้สึอผมับพลอยยิ่แย่ลไปอี เราไม่ไ้ ุยันแม้ผมะพบพลอยหลายรั้เพราะเราอยู่ละแวเียวัน็าม เหมือนับว่าวามสัมพันธ์อเราเมื่อ่อนมันไม่เยมี่า่อันและันเลย msn ที่เราเยไุ้ยันอย่าสนุสนานมันลับูเียบเหาพลอยไม่เยออนไลน์อี นถึเวลาที่เราเปิเทอมใหม่ผมโทรไปหาพลอยผมอสิ่ที่ผมให้ืนทั้หม เพราะผมอยาัใาพลอยให้ไ้ วันนั้นพลอยไม่ไ้มาแม่อพลอยนำอืนผม ในวันนั้นนที่บ้านอผมละอาย่อารระทำอผมมาผม็รู้สึเสียใ และรู้สึผิ่อพลอยับสิ่ที่ผมไ้ทำไป โยผมไม่ิว่านี้ะเป็นารทำร้ายวามรู้สึอัวเอรึเปล่า ผมพยายามบอทาเพื่อนอพลอยผ่าน msn เพื่อที่ะให้พลอยไ้รับรู้่อวามรู้สึอผมอนนี้ มีอยู่วันนึผมไปนั่อ่านหนัสือับเพื่อนที่ห้อสมุ บัเอิผมนั่ร้ามับโ๊ะอพลอย เพื่อนอพลอยือิ๋วับเพื่อนอเธออี 2-3 น นั่นินทาผมแบบเผาน แล้วพูถึเรื่ออผมับพลอยเมื่อ่อน แ่พลอยับไม่ห้ามในสิ่ที่เพื่อนำลัระทำอยู่ ผมโรธมาอย่าที่ไม่เยมีมา่อน แ่ผม็ทนไม่ไหว วัน่อมาผมเห็นพลอยอยู่นเียววันนั้นเราไุ้ยันอีรั้ ้วยวามโมโหอผมาารระทำอิ๋วเมื่อวานผมว่าพลอยแรเหมือนับพลอยเป็นนที่ระทำผิเอ หลัาวันนั้นผมรู้สึว่าผมทำเินไปรึเปล่า เพราะอย่าน้อยเรา็เยบัน ผมึั้ใะไปอโทษพลอยรวมทั้เรื่อเมื่อ่อน้วย นระทั่เย็นวันหนึ่ผมไ้ไปอโทษพลอยพลอยอบว่า “ไม่เป็นไร เพื่อนอเรา็ทำเินไปเหมือนัน เรา็อโท้วยนะเราไม่ิว่าเพื่อนอพลอยะไปทำแบบนั้นับพี่วันนั้นพลอย็พยายามอโทษแล้วนะ แ่พี่โมโหมาเลยไม่ล้าบอพี่ไป” เย็นวันนั้นผมโทรไปบอพลอยรวมถึเรื่อเมื่อ่อน ที่ผมเยทำผิับพลอย พลอยอบว่า “ไม่เป็นไร เรื่อมัน็ผ่านมานานแล้ว เราหายโรธแล้วล่ะ” ผม็ไ้ถามเธออีว่า “เราเริ่ม้นเป็นเพื่อนันใหม่ไ้มั๊ย” พลอย็อบับผมว่า “ไ้สิแ่เป็นแ่เพื่อนเท่านั้นนะ” ผมล แ่ผม็ยัไม่ลืมถามพลอยเรื่อ msn พลอย็พูอีว่า “ั้แ่อนนั้นเรา็ไม่ไ้เล่นอี พลอย็เล่นเพราะพี่เนี่ยแหล่ะที่อยเล่นับพลอยอยู่เสมอ” ราวนี้ผมไ้บอเรื่อราวทุอย่าให้พลอยไ้รับรู้ในใอผม ที่ผมไ้เ็บมันมาลอในเวลาที่ไม่มีพลอยผมิว่าแ่เธอุยับผมยิ้มให้ัน แบบที่เราไม่เยยิ้มให้ันมานานมาแล้วไม่้อเป็นเหมือนเมื่อ่อน้อไ้ แ่ไุ้ยับนที่ผมรั อนนี้าเวลานั้นมันผ่านมานานแล้วไม่ว่าพลอยะมีหรือไม่มีใรที่ผ่านเ้ามา............ ่อไปนี้ผมะมีแ่พลอยนเียวและแอบหวัเล็ๆว่าะลับเป็นเหมือนเิมอีรั้ ราวนี้ผมะไม่ใ้อารม์ัสินอะไรอีแล้วเพราะผม้อเป็นผู้ให่ัที ผมะทำทุอย่าเพื่อให้พลอยมีวามสุโยไม่หวัสิ่อบแทนผมอแ่ทำในสิ่ที่ใอผมอยาทำ ่อไปนี้หนัสือที่ผมเยหยุอ่าน ผมะลออ่านมันอีรอบ โยเริ่มนับา 1 ใหม่ ผมะไม่รีบอ่าน ้ามหน้าหรือีมันเหมือนเมื่อ่อนอี แล้วะรัษามันอย่าีที่สุ เท่าที่ัวอผมะทำไ้ เพราะเป็นสิ่ที่มี่าและเป็นสิ่เียวที่ผมรัมาที่สุ
^-^ บรับ ^-^
สุท้ายนี้ ออบุ น้อเอ , น้อแป้้วยนะรับ สำหรับำลัใ
: เรื่อนี้ผมแ่เอ อาะยาวหน่อยนะ แ่ถ้าเพื่อนที่ะอ่านแล้วผม็อยาให้ใหู้นบเลยเราเพราะผมั้ใเียนให้ีที่สุเท่าที่ผมทำไ้เลยนะแล้วราวหน้าผมะสร้าสรร์ให้ีึ้นอี อบุรับ ^-^
ปั๊ป รับผมเป็นนที่ไม่่อยน่าสนใหรอือแบบเิมาแฟนันยัไม่เยมีแถมยัอหันับรั้ไม่ถ้วน แถมล่าสุเพิ่โน ปิเสธมาหยๆ ฮือ......เศร้า แ่ผม็ยัไม่เลิล้มวามั้ใหรอนะ ผม็พยายามามหานที่ผมิว่าใ่อยู่ ปิผมเป็นนอบเล่น msn แล้วมีอยู่วันนึมีรุ่นน้อื่อโมเ้ามา ผมุยะเ้า่อน้าบ่อยนผมไ้รู้ัับเพื่อนเ้านนึ แ่ผมไม่เยุย้วยหรอนะ ือผม็เยเห็นเธอมานานแล้วหละเธอหน้าาน่ารั าว หมวย ือผม็แอบมอๆเธอมานานแล้วล่ะแถมบ้าน็อยู่ในละแวเียวัน้วย น้อเ้าอยู่ห้อเียวับน้อโมเธอื่อ พลอย ้วยวามใ่ายอผมผม็ันบอว่าอบพลอยโยไม่มีเหุผละนี่ แล้ว่วนั้นเป็นอนใล้เปิเทอมพอี ผม็เลยนัเอโม เพื่อะไปุยะพลอย อนแรวามริโม็วนพลอยมาหาผมแ่ผมันไม่อยู่ ผมไปหาที่ห้อพลอย็ันไม่อยู่ แล้วเมื่อไหร่ะไ้พบันล่ะเนี่ย พอผมออนไลน์หาโมราวนี้ผมบอับโมเ้าะ้อพบะพลอยให้ไ้ วันนี้เป็นวันแรที่ไ้ไปุยับพลอย ผมเ๊หน้าเ้าไปหาเธอ ผมเห็นพลอยรู้สึผมทำอะไรไม่ถู แ่พลอย็อยาุยับผมอยู่แล้ว พลอย็เลยเป็นนวนผมุยแทน นี่เป็นรั้แรที่ไ้เ้าใล้ผู้หิเป็นรั้แร พลอยบอับผมว่า เธอเพิ่ย้ายมาา่าัหวั แล้ว็เยอยู่ รร หิล้วนมา่อน ผมถามเธอว่า “เยมีนมาีบมั๊ย “ พลอยอบว่า “เมื่อ่อน็มีแ่ผู้หิน่ะ มาอยู่ รร นี้็มีผู้ายมาีบเหมือนัน แ่เ้าไม่ีบเราแล้วล่ะ” วันนั้นเรา็ทำวามรู้ัันร่าวๆ แ่วันแรนะ ผม้อบอว่าอบเธอเลยล่ะ อนนั้นเธอหน้าแน่ารัมาเลย แล้ว็เป็นผู้หินแรที่ไม่ปิเสธผม แล้วเธอ็ถามว่า ”พี่ะไปบ้านพลอยมั๊ย” ผม็้อลน่ะสิแ่พลอยไม่ยอมลับับผมสอ่อสอหรอ เธอ็วนเพื่อนอีนื่อิ๋วลับ้วย แ่ิ๋วนะรู้ีมาเธอปล่อยให้ผมเินับพลอยสอน นถึวนให้ผมเ้าไปในบ้านพลอยผมับพบับแม่เธอุแม่อพลอยเป็นนที่น่ารัมา ไม่ีันแถมยัสนับสนุนอี วันนั้นแม่อพลอยับพลอย็ไปส่ผมถึที่บ้านแน่ะ ่อนเ้าบ้านผมไม่ลืมสิ่ที่ผมอบเล่นหรอแล้วผมอเมลเธอ ่วนี้เราุยันทุวัน ผม็ไปบ้านเธอบ่อย เรามีเรื่ออะไรเราะบอันทุอย่า มีอยู่วันนึพลอยออนไลน์ผมแล้หลอเธอว่าเป็นเพื่อนอผมผมหลอถามวามรู้สึที่มี่อผมเธอ็บอว่า “็อบอ่ะ เห็นหน้าแล้ว็ีใ” ผมีใมา แ่ยัไผม็บอวามริับเธอ พลอยไม่โรธผม แ่็เือนผมว่าอย่าทำแบบนี้อีนะ หลัานั้นเรา็เริ่มสนิทันมาึ้นว่าเิม มีอยู่่วนึอเธอไม่่อยุยับผม ผมิว่าพลอยโรธผม ผมึไปรอเธอที่เธอไปเรียนพิเศษ ผมรอเธออยู่นานเลยเพื่อที่ะถามพลอยเี่ยวับเรื่อที่่วนี้เราไม่่อยไุ้ยันวันนั้นผมื้อที่ั่นหนัสือรูปหัวใไปให้เธอผมถามเธอว่า “่วนี้ยุ่หรอถึไม่่อยุยับพี่” เธอ็ยิ้มให้ผมและอบผมว่า ว่า “อืม ยุ่มาเลยล่ะ่วนี้านเยอะมาไม่โรธนะ แล้ว้ออบุนะสำหรับที่ั้นหนัสือ “ เวลานั้นเหมือนเวลาหยุนิ่ทุนบริเวนั้น้อมอเราสอนแล้วยิ้มให้ ผม็เลยพูับพลอยว่า “เรารัเธอนะ” เธอยิ้มให้ผมแบบมีวามสุ วันนั้นหัวใเราเหมือนะหลอมรวมเป็นสิ่เียวัน เหมือนในาหนัรัโรแมนิ ่วนั้นผมเล่นบอร์อ รร ผมเียนแ่เรื่อรั โยมีพลอยไ้อบระทู้ทุ้ออผม มผม่าๆนาๆ เป็นเวลา่วหนึ่ในีวิอผมเลยทีเียว แล้ววันนึเรื่อที่ไม่าิ็็เริ่มเ้ามามีอยุ่วันนึผมเล่นบาสับเพื่อนผมน็อ พอื่นึ้นมาเพื่อนอผมหายไปหมผมูเวลานี่มันไ้เวลาเรียนแล้วนิ แ่ผมปวหัวมานผมเินมาที่ห้อโสฯวันนั้นมีารประวร้อเพลพอีผมเ้าไป้าใน เพื่อที่ะพัสมอหน่อย แล้วผม็พบับี้เป็นสาวน่ารัใส่แว่นหน้าา่อน้าีผมเห็นเธอฝึร้อเพลอยู่ ู่ๆผมล้มลรหน้าเธอ้วยวามเพลีย พอผมรู้สึัวอีทีเธอพาผมเ้ามาหน้าเวทีึ่ผมเห็นเธอึ้นเวทีร้อเพลผมถามนที่นั่้าผมว่า “ใรพาเรามา” เ้าี้ไปบนเวที ผมยิ้มให้เธอแล้วผม็ื้ออะไรเย็นๆให้เธอื่มเพื่อเป็นารอบุและนำไปให้ี้บนเวที วันนั้นอนเย็นผมไปรอพลอยเพื่อะไ้ลับบ้าน้วยันระหว่าที่เิน้วยัน พลอยไม่ยอมมอผมเหมือนทุวันเยเมยับผม ระหว่าทาเธอพูว่า “ วันนี้พี่ทำอะไรพลอยรู้นะ”ผมพยามอธิบายให้พลอยฟัแ่พลอยไม่ยอมฟัอะไรทั้นั้น ผมโทรไปหาพลอย เธอ็ไมุ่ยับผม ่วนั้น็ไม่ไุ้ยันเือบอาทิย์ แล้วมีอยุ่วันนึผมเล่นบอร์อโรเรียนามปิ มีหัว้อนึเป็นระทู้นโส มีระทู้นึมีนถามถึพลอยว่ามีแฟนรึยัแล้วพลอย็อบว่าพลอยไม่มีแฟนหรือใรทั้นั้น วันนั้นผมโทรไปหาพลอยพลอยอบว่า “เราไม่มีแฟนริๆเียนแบบนั้น็ไม่เห็นเป็นไร” พลอยทำร้ายวามรู้สึีๆอผมที่เยเธอ วันนั้นผมโรธมาผมไ้ว่าพลอยทาบอร์ รร โยผมไม่ไ้ิถึสิ่ที่ามมา วามสัมพันธ์อเราสอน็เริ่มา พลอยไม่ยอมพูับผมอี่อไป ผมึไปบับี้ แ่ผมบับเธอไ้ไม่นานผม็บอับเธอว่า “อโทษนะ เราบเธอ่อไม่ไ้เราไม่เยอบเธอเพราะเรายัรัพลอยมา” ี้็เ้าใในสิ่ที่ผมทำมันแ่เป็นารประพลอยเท่านั้นเอ นแล้วเวลา็ผ่านไปผม็อยู่นเียวเหมือนเวลาที่ไม่เยมีพลอยเมื่อ่อนผมไม่เยเหาแบบนี้แ่พลอย็ไ้บับผมไปแล้ว นถึวันวาเลนไทน์นที่รั็ให้อึ่ันและัน ทำให้ผมยิ่นึถึเวลาที่ผมมีวามสุับพลอย ผมเพิ่รู่ว่าหัวใอผมเป็นอพลอยนเียวและมันเป็นแบบนั้นมานานแล้ว าที่ผมเยเล่น msn ับพลอย มัน็เียบเหาไม่เหมือนเมื่อ่อนึ่เป็นเวลาที่เราเยมีันและัน นถึอนปิเทอม ผมเรียมอวัวันวาเลนไทน์และวันเิให้เธอแทนเวลาที่ผมไม่ไ้ให้เธอ แล้ว็ไปที่บ้านอพลอยอีรั้ แ่พลอย็ไม่ยินีับอที่ผมให้ แถมพลอยยัพูับผมว่า “ไม่ไปให้ี้ล่ะเห็นสนิทันีไม่ใ่หรอ แล้วเรื่ออเรามันบไปแล้วนะ”วามรู้สึอผมับพลอยยิ่แย่ลไปอี เราไม่ไ้ ุยันแม้ผมะพบพลอยหลายรั้เพราะเราอยู่ละแวเียวัน็าม เหมือนับว่าวามสัมพันธ์อเราเมื่อ่อนมันไม่เยมี่า่อันและันเลย msn ที่เราเยไุ้ยันอย่าสนุสนานมันลับูเียบเหาพลอยไม่เยออนไลน์อี นถึเวลาที่เราเปิเทอมใหม่ผมโทรไปหาพลอยผมอสิ่ที่ผมให้ืนทั้หม เพราะผมอยาัใาพลอยให้ไ้ วันนั้นพลอยไม่ไ้มาแม่อพลอยนำอืนผม ในวันนั้นนที่บ้านอผมละอาย่อารระทำอผมมาผม็รู้สึเสียใ และรู้สึผิ่อพลอยับสิ่ที่ผมไ้ทำไป โยผมไม่ิว่านี้ะเป็นารทำร้ายวามรู้สึอัวเอรึเปล่า ผมพยายามบอทาเพื่อนอพลอยผ่าน msn เพื่อที่ะให้พลอยไ้รับรู้่อวามรู้สึอผมอนนี้ มีอยู่วันนึผมไปนั่อ่านหนัสือับเพื่อนที่ห้อสมุ บัเอิผมนั่ร้ามับโ๊ะอพลอย เพื่อนอพลอยือิ๋วับเพื่อนอเธออี 2-3 น นั่นินทาผมแบบเผาน แล้วพูถึเรื่ออผมับพลอยเมื่อ่อน แ่พลอยับไม่ห้ามในสิ่ที่เพื่อนำลัระทำอยู่ ผมโรธมาอย่าที่ไม่เยมีมา่อน แ่ผม็ทนไม่ไหว วัน่อมาผมเห็นพลอยอยู่นเียววันนั้นเราไุ้ยันอีรั้ ้วยวามโมโหอผมาารระทำอิ๋วเมื่อวานผมว่าพลอยแรเหมือนับพลอยเป็นนที่ระทำผิเอ หลัาวันนั้นผมรู้สึว่าผมทำเินไปรึเปล่า เพราะอย่าน้อยเรา็เยบัน ผมึั้ใะไปอโทษพลอยรวมทั้เรื่อเมื่อ่อน้วย นระทั่เย็นวันหนึ่ผมไ้ไปอโทษพลอยพลอยอบว่า “ไม่เป็นไร เพื่อนอเรา็ทำเินไปเหมือนัน เรา็อโท้วยนะเราไม่ิว่าเพื่อนอพลอยะไปทำแบบนั้นับพี่วันนั้นพลอย็พยายามอโทษแล้วนะ แ่พี่โมโหมาเลยไม่ล้าบอพี่ไป” เย็นวันนั้นผมโทรไปบอพลอยรวมถึเรื่อเมื่อ่อน ที่ผมเยทำผิับพลอย พลอยอบว่า “ไม่เป็นไร เรื่อมัน็ผ่านมานานแล้ว เราหายโรธแล้วล่ะ” ผม็ไ้ถามเธออีว่า “เราเริ่ม้นเป็นเพื่อนันใหม่ไ้มั๊ย” พลอย็อบับผมว่า “ไ้สิแ่เป็นแ่เพื่อนเท่านั้นนะ” ผมล แ่ผม็ยัไม่ลืมถามพลอยเรื่อ msn พลอย็พูอีว่า “ั้แ่อนนั้นเรา็ไม่ไ้เล่นอี พลอย็เล่นเพราะพี่เนี่ยแหล่ะที่อยเล่นับพลอยอยู่เสมอ” ราวนี้ผมไ้บอเรื่อราวทุอย่าให้พลอยไ้รับรู้ในใอผม ที่ผมไ้เ็บมันมาลอในเวลาที่ไม่มีพลอยผมิว่าแ่เธอุยับผมยิ้มให้ัน แบบที่เราไม่เยยิ้มให้ันมานานมาแล้วไม่้อเป็นเหมือนเมื่อ่อน้อไ้ แ่ไุ้ยับนที่ผมรั อนนี้าเวลานั้นมันผ่านมานานแล้วไม่ว่าพลอยะมีหรือไม่มีใรที่ผ่านเ้ามา............ ่อไปนี้ผมะมีแ่พลอยนเียวและแอบหวัเล็ๆว่าะลับเป็นเหมือนเิมอีรั้ ราวนี้ผมะไม่ใ้อารม์ัสินอะไรอีแล้วเพราะผม้อเป็นผู้ให่ัที ผมะทำทุอย่าเพื่อให้พลอยมีวามสุโยไม่หวัสิ่อบแทนผมอแ่ทำในสิ่ที่ใอผมอยาทำ ่อไปนี้หนัสือที่ผมเยหยุอ่าน ผมะลออ่านมันอีรอบ โยเริ่มนับา 1 ใหม่ ผมะไม่รีบอ่าน ้ามหน้าหรือีมันเหมือนเมื่อ่อนอี แล้วะรัษามันอย่าีที่สุ เท่าที่ัวอผมะทำไ้ เพราะเป็นสิ่ที่มี่าและเป็นสิ่เียวที่ผมรัมาที่สุ
^-^ บรับ ^-^
สุท้ายนี้ ออบุ น้อเอ , น้อแป้้วยนะรับ สำหรับำลัใ
ผลงานอื่นๆ ของ S M S ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ S M S
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้