รักใหม่ที่ดีกว่าเดิม... - รักใหม่ที่ดีกว่าเดิม... นิยาย รักใหม่ที่ดีกว่าเดิม... : Dek-D.com - Writer

    รักใหม่ที่ดีกว่าเดิม...

    โดย ^SpArK^

    เป็นเกี่ยวกับเด็กคนหนึ่งที่เคยมีความรักอันเจ็บปวด....

    ผู้เข้าชมรวม

    609

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    609

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  20 ก.ค. 46 / 18:53 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      มีเด็กหญิงคนหนึ่ง ที่เคยมีความรักอันเจ็บปวด ตอนมอต้น เด็กคนนี้มีชื่อว่า ปิ่น ปิ่นที่เคยมีความรักอันเจ็บปวดมาแล้ว แล้วปิ่นก้อไม่อยากจะมีความรักอีกแล้ว เพราะปิ่นเข็ดเรื่องความรักแล้ว เรื่องของเรื่องของความรักปิ่นที่ผ่านมาก้อคือ ปิ่นแอบชอบคนคนหนึ่งมา2ปีเป็นรุ่นพี่เสียด้วยแล้วก้อเลยกะว่าจะมาสารภาพรักในวันวาเลนไทด์พร้อมกับช็อคโกเลต ที่ปิ่นทำเองกับมือเอง พอวันวาเลนไทด์มาถึงปิ่นก้อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี มาสารภาพรักกับรุ่นพี่ ซึ่งรุ่นพี่อยู่กับเพื่อน1คน ในห้องเรียน พอรุ่นพี่ได้รับคำสารภาพจากปิ่นและก้อช็อคโกเลตจากปิ่น รุ่นพี่ก้อบอกกับปิ่นว่า \"เอามาให้พี่เหรอ พี่ไม่อยากรับเลยนะ แต่ถึงยังไงก้อเถอะ ไหนๆน้องมาแล้วพี่ก้อจะรับก้อได้นะ และอีกอย่างที่พี่จะบอกกับน้องไว่คือ พี่มีแฟนแล้วนะ อย่ามายุ่งกับพี่เลย เดี๋ยวแฟนพี่ก้อทะเลาะกับพี่หรอก\" สักพักปิ่นก้อบอกกับรุ่นพี่ว่า \"ไม่เป็นไรค่ะ จะไม่มายุ่งแล้วค่ะ\" ปิ่นพูดพร้อมกับในใจอันแสนเศร้า
      \"คับๆขอบคุนน้องมากๆเลยนะ\"รุ่นพี่พูด  แล้วปิ่นก้อเดินออกจากห้องของรุ่นพี่มา สักพักปิ่นก้อได้ยินเพื่อนรุ่นพี่พูดกับรุ่นพี่ว่า\"เอ้ย!!! จะดีเหรอว่ะ ที่พูดกับน้องเค้าแบบนั้นนะ ทั้งๆที่มึงยังไม่มีแฟนเลยนะโว้ย\" \"จุ๊ๆมึงอย่าเสียงดังไปสิวะ กูไม่อยากยุ่งกับน้องแบบนั้นหรอกโว้ย ดูแล้วจืดว่ะ ถ้ากูคบด้วยคงตายแน่ๆเลยว่า โคตรไร้เดียงสาเลย มึงนี่ดูไม่ออกรึว่า น้องนี่โคตรโง่เลย\"รุ่นพี่ตอบคำถามของเพื่อน   พอปิ่นได้ยินอย่างนั้นปิ่นแทบจะร้องไห้ออกมาเลยด้วยซ้ำ แล้วปิ่นก้อไปนอนร้องไห้ทั้งคืนเลย แม่ถามว่าเป็นอะไรปิ่นก้อบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ เศร้าอย่างนั้นไปเป็น2-3วัน
          พอมาวันนี้วันที่ปิ่นขึ้นมอปลาย เป็นสาวที่สวยมาก กะว่าจะลืมอดีตที่เคยถูกว่ามาอย่างนั้น ปิ่นบอกกับตัวเองว่าจะไม่มีความรักแล้ว
          วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของร.ร.ปิ่น ปิ่นเดินเข้าไปโดยที่มีคนมากมายมองปิ่นเป็นสายตาเดียวกัน แล้วก้อมีเสียงเพื่อนของปิ่น มาทักว่า
      แพร:เฮ้ยๆ ปิ่นรอเราก่อนสิ หวัดดีนะปิ่น                  
      ปิ่น:หวัดดีจ๊ะแพรคนสวย
      แพร:ปิ่นอย่าพูดแบบนั้นให้เราใจหายสิ เรายิ่งหน้าตาไม่สวยอยู่ด้วยนะ
      ปิ่น:อ่ะๆ ก้อได้ๆ ไม่พูดล่ะก้อได้
      แพรมองปิ่นทั่วทั้งตัวแล้วบอกกับปิ่นว่า
      แพร:อืมๆๆ ปิ่นเนี้ยสวยขึ้นจากแต่ก่อนเยอะเลยนะ มองด้านหลังเราเกือบจำไม่ได้แหนะ
      ปิ่น:แล้วทำไมเหรอ เราสวยขึ้นแล้วมันผิดตรงไหนย่ะ ยัยแพร
      แพร:ก้อไม่มีอะไรมากหรอก ก้อเห็นคนเค้ามองมาทางนี้กันเป็นตาเดียวเลยอ่ะ ทำให้เราดูเป็นจุดเด่นไปเลยนี่นา
      ปิ่น:อืมน่ะ ก้อคนมันสวยนี่นาก้อต้องเป็นยังงี้แหละ อย่าไปใส่ใจอะไรมันมากเลย
      แพร:แหมๆ อย่าเริงนะอย่าเริง แค่เราพูดแค่เนี้ยทำเป็นสะตัวลอยเลย เดี๋ยวก้อนะ....นะ...หรอก
      ปิ่น:อะไรนะ นะ ของเทอน่ะ พูดให้มันดีๆหน่อยสิ
      แล้วปิ่นก้อเดินไปพร้อมกับแพรเพื่อนซี้ที่รู้เรื่องความรักอันเจ็บปวดของปิ่นอย่าง สนุกสนาน ร่าเริง แจ่มใส
      พอเข้ามาถึงในห้องเรียน  ปิ่นกับแพรก้อหาที่ว่างๆนั่ง พอปิ่นกับแพรหาที่นั่งเสร็จ ซึ่งแพรนั่งหน้าปิ่น ก้อมีเสียงของผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาทัก
      หนึ่ง:ยินดีที่ได้รู้จักนะ เทอชื่ออะไรเหรอ
      ปิ่น:เราปิ่นนะ แล้วนายล่ะ
      หนึ่ง:ชื่อหนึ่งนะ พึ่งเข้ามาเรียนที่นี่เป็นครั้งแรกน่ะ
      แพร:แหมๆ คุยกัน2คนกันหรือเนี้ย ไม่ชวนเพื่อนพ้องมาร่วมวงเลยนะจ๊ะ ยัยปิ่น
      ปิ่น:โอเคๆ นี่หนึ่ง นี่เพื่อนเราแพรเองนะ นี่แพร เพื่อนใหม่ของเรา หนึ่ง
      แพร:อืมๆยินดีที่ได้รู้จักนะ
      หนึ่ง:เช่นกันคับ เอ่อๆลืมบอกไปว่าเพื่อนเราอีกคนชื่อ บอล นะ เอ้ยๆ บอลมานี่หน่อยสิ
      บอล:อะไรเหรอ อ่อๆยินดีที่ได้รู้จักนะ ทั้งคู่
      น.รคนหนึ่ง:อาจารย์ๆมาแล้วๆๆ
      ปิ่น:เราไปนั่งที่กันเหอะๆ
      หลังจากที่ปิ่นมาร.ร.นี้ไม่กี่วัน ยายปิ่นของเราก้อเนื้อหอมสะแล้ว มีแต่คนมาสารภาพรักกันมากมายแต่ปิ่นก้อปฎิเสธไป
      แพร:นี่ๆยัยปิ่น เด๋วนี้เทอเนื้อหอมมาขึ้นนะย่ะ มีแต่คนมาสารภาพรักกันทั้งนั้นเลย
      ปิ่น:เฮ้อ!!! ฉันก้อเบื่อนะ วันๆมีแต่คนมาสารภาพรักทั้งๆที่ฉันไม่อยากมีความรักเลย
      แพร:จะให้ทำยังไงได้ล่ะปิ่น ก้อเทอมันน่ารักนี่นา อย่างฉันเนี้ยสิไม่มีใครมารักเล้ย...
      ปิ่น:โธ๋ๆ อย่าน้อยใจไปเลยสิยัยแพร
      แพร:อ่ะๆก้อได้
      อ่ะอืมๆ ลืมบอกไปว่า ตอนนี้แพรกำลังชอบบอลอยู่แต่บอลไม่รู้อ่ะนะ ซึ่งบอลก้อชอบแพรอยู่ด้วย เนื่องจากทั้งสองคนอายก้อเลยไม่กล้าบอก
      แพร:ปิ่นจ๋า....เรามีเรื่องจะบอกอ่ะ
      ปิ่น:มีอะไรเหรอ เรียกสะยาวเชียว
      แพร:คือว่าเราชอบบบบ บอลอ่ะ แต่เราไม่กล้าบอกบอลอ่ะ
      ปิ่น:อ่อๆๆๆ ก้อว่าเรื่องอะไรที่แท้ก้อเรื่องความรักนี่เอง เอาอย่างนี้สิ ตอนนี้เทอก้อทำสนิทกับบอลเค้าไว้มากๆ แล้วเทอก้อรวบรวมความกล้าไว้มาบอกบอลที่หลังสิ
      แพร:เอาอย่างนี้เหรอ เราไม่เอาด้วยหรอกนะ
      ปิ่น:งั้นก้อตามใจ เดี๋ยวเราจะไปปรึกษาเรื่องนี้กับหนึ่งเองนะ ให้ช่วยกันน่ะ
      แพร:อึ๋ยๆ เอาอย่างนั้นจิงๆเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก
      ปิ่น:เถอะๆน่าๆๆๆๆๆ
      แล้วสักพักปิ่นก้อเดินไปบอกหนึ่งว่า
      ปิ่น:นี่ๆๆ มีเรื่องจะปรึกษาหน่อย คือว่า แพรเค้าน่ะชอบบอลอยู่ตอนนี้ แต่แพรเค้าไม่กล้าบอก ยังไงๆพวกเราก้อต้องช่วยพวกเค้านะ
      หนึ่ง:นี่เหรอ ปรึกษาของเทอ ไม่เหมือนเลยนะ เหมือนว่า เทอจะมาขอร้องให้เราช่วยมากกว่าอีก
      ปิ่น:เอาเถอะน่าๆๆ อย่าบ่นมากเลย ตกลงว่าจะช่วยมั้ย
      หนึ่ง:โอเคๆ ช่วยก้อช่วย
      แล้วไม่กี่วัน ทั้งแพรและก้อบอล ก้อเดินมาร.ร.ด้วยกัน ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่เป็นแฟนกันแล้ว!!! ด้วยฝีมือของทั้งปิ่นและหนึ่งเลยนะเนี้ย ต้องยกความดีความชอบให้
      แพร:เพราะเทอนะปิ่น ทำให้ฉันกล้าบอกรักกับบอลได้
      ปิ่น:ไม่เป็นไรหรอกแค่เห็นเทอทั้ง2รักกันก้อดีแล้วนี่ ซึ่งบอลก้อรักแพรมาก่อนหน้านี้แล้วด้วย
      แพร:อืมๆ แล้วมื่อไหร่เทอจะมีรักใหม่กะเค้าสักทีอ่ะ
      ปิ่น:เหอะๆ ก้อฉันบอกแล้วไงว่าฉันยังไม่อยากมีรักใหม่นี่นา
      แพร:งั้นก้อตามใจเทอนะ แต่ตอนนี้ฉันขอไปหาบอลก่อนนะ อิอิๆๆๆ
      ปิ่น:จ้าๆๆๆ
      หนึ่ง:นี่ๆๆ ปิ่นๆ เรามีเรื่องอะไรจะบอก
      ปิ่น:เรื่องอะไรเหรอ???
      หนึ่ง:งั้นหลังเลิกเรียน เจอกันหลังร.ร.น่ะ
      ปิ่น:อ้าวๆๆ ทำไมอ่ะ พูดกันตรงนี้ไม่ได้เหรอ
      หนึ่ง:ไม่ได้ๆ เด๋วถูกล้อ
      ปิ่น:อ่ะๆๆ ก้อได้ๆ
      ติ๊งต่องๆๆๆๆๆ หลังเรียนเสร็จ
      \"เฮ้อๆ หนึ่งเค้ามีอะไรของเค้าน่า\" ปิ่นคิดในใจ  แล้วปิ่นก้อเดินมาทางสวนหลังร.ร.
      หนึ่ง:อ้าว ทำไมมาช้าจังนะ
      ปิ่น:อ่อๆ เก็บของนิดหน่อยน่ะ อ่อๆ แล้วหนึ่งมีอะไรจะพูดกับปิ่นอ่ะ
      หนึ่ง:ก้อ...ก้อ....คือ...ว่า....
      ปิ่น:มีอะไรก้อรีบๆพูดมาสิ อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้
      หนึ่ง:ก้อคือว่า...เราชอบ....ปื่น...นะ
      ปิ่น:ห๋า!!! หนึ่งชอบเราเหรอ???
      หนึ่ง:อ้าวๆ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นเชียวล่ะ
      ปิ่น:ก้อเราไม่นึกนี่นาว่าหนึ่งจะมาชอบเรา
      หนึ่ง:ก้อปิ่น น่ารัก นิสัยดีนี่นา เราชอบเทอมาตั้งแต่เปิดเทอมแย้วด้วย
      ปิ่น:อืมๆๆ คือว่า เราสันยาต่อตัวเราว่าจะไม่มีความรักแล้วอ่ะ
      หนึ่ง:ทำไมอ่ะ
      แล้วปิ่นก้อเล่าเรื่องทั้งหมดให้หนึ่งฟัง
      หนึ่ง:อ่อๆ เรื่องมันเป็นยังนี้นี่เอง ไม่ห็นเป็นอะไรเลยนี่นา
      ปิ่น:ก้อเราไม่อยากจะมีความรักแล้วนี่นา จะให้เราทำอะไรอ่ะ
      หนึ่ง:งั้นม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันไปก่อนก้อได้ เราจะแสดงให้ปิ่นดูว่าเรา ก้อมีส่วนดีของเรา
      ปิ่น:จะทำอย่างนั้นจิงเหรอ แต่เราบอกไว้ก่อนนะ ว่าเราจะไม่มีความรักแล้ว
      หนึง:งั้นก้อคอยดู
      ปิ่น:อ่ะๆ ตอนนี้ดึกแล้วเราขอกลับบ้านก่อนนะ
      หนึ่ง:งั้นเด๋วเราไปส่งเอง
      ปิ่น:ตามใจ พ่อคนขี้ตื้อ
      หนึ่ง:แหมๆ ได้โอกาสหน่อยล่ะมาว่า ยัยคนน่ารัก
      ปิ่น ได้ยินคำนี้ก้อเกิดอาการหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย  พอหนึ่งส่งปิ่นมาถึงบ้าน หนึ่งก้อพูดว่า
      หนึ่ง:นอนหลับฝันถึงเรานะจ๊ะที่รัก
      ปิ่น:อารายๆ เราไปเป็นที่รักนายตั้งแต่เมื่อไหร่ และใครจะฝันถึงนายห๋า...
      หนึ่ง:ก้อเราตอนนี้น่ะสิ
      ปิ่น:ไม่พูดด้วยแล้ว ไม่อยากคุยกะคนบ้า....
      แล้วปิ่นก้อรีบเข้าบ้านไปทันที ด้วยความอาย
      +++เช้าวันต่อมา+++
      หนึ่ง:เป็นไงบ้างเมื่อวานฝันถึงเรามั้ยจ๊ะ
      ปิ่น:อารายๆ มาวันนี้พูดสะเพราะเลยนะ
      แพร:อะไรๆกันคู่นี้ จะเริ่มทะเลาะกันอีกล่ะเหรอ
      หนึ่ง:ปล่าวหรอก แค่มาสวีทกันเท่านั้นเอง
      แพร:ห๋า!!!
      ปิ่น:เดี๋ยวๆ แพรอย่าเข้าใจผิดนะ คือว่า...
      หนึ่ง:คือว่าเราเป็นแฟนกันแล้วน่ะ
      ปิ่น:เฮ้ย!!! อย่ามาเออเองสิ มาหาเรื่องกันเหรอ
      หนึ่ง:แหนะๆ มาทำเป็นปากแข็ง
      ปิ่น:อะไรๆๆ(หน้าก้อเริ่มแดงขึ้น)
      ตอนนี้ปิ่นก้อเริ่มจะชอบหนึ่งขึ้นมาบ้างล่ะ แต่ก้อยังทำตามฟอรม์
      หนึ่ง:งั้นวันนี้เรากลับบ้านด้วยกันอีกนะ
      บอล:อารายนะ!!! เมื่อวานกลับด้วยกันเหรอ
      แพร:นี่ๆ เพื่อนเรา ไหนบอกว่าจะไม่รักใครแล้วนี่นา
      ปิ่น:อ่านะ....
      หนึ่ง:เห็นม่ะๆ พูดอะไรไม่ออกแล้ว
      ปิ่น:พอๆวันนี้กลับด้วยก้อได้ ไหนๆพรุ่งนี้วันเสาร์แล้ว ก้อจะไม่ได้เจอนายล่ะ
      หนึ่ง:ใครบอกล่ะ ^_^
      ปิ่น:อะไรๆ ตอนนี้กลับได้ล่ะนะ
      หนึ่ง:คับๆ เจ้าหญิงของผม
      ปิ่น:ห๋า!!!
      +++ตอนกลับบ้าน+++
      หนึ่ง:พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะ
      ปิ่น:ชวนเราเหรอ อุตสาห์จะหนีนายแล้วนะเนี้ย
      หนึ่ง:เถอะน่าๆๆ
      ปิ่น:โอเคๆ ไปก้อได้ ไม่อยากฟังนายพูดล่ะ
      หนึ่ง:ฝันดี นา คร้าบๆๆๆ
      ปิ่น:เช่นกันค่ะ เฮ้ย!!! ไม่ใช่
      แล้วปิ่นก้อรีบเข้าบ้าน
      +++วันต่อมา+++
      ติ๊งหน่องๆๆ
      หนึ่ง:ผมมารับแล้วคร้าบกระผม
      ปิ่น:เด๋วๆ สักแปป
      แล้วปิ่นก้อออกมาจากย้าน
      หนึ่ง:แหมๆ วันนี้ปิ่นน่ารักจังนะ
      ปิ่น:ไม่ต้องชมมากก้อได้ จะไปอ่ะยังอ่ะ
      หนึ่ง:โอเคๆ
      +++เที่ยวเสร็จ+++
      หนึ่ง:เป็นไงบ้าง วันนี้สนุกอ่ะปล่าวคับ
      ปิ่น:ก้อหนุกดีนะ แต่ไม่ต้องพูดเพราะมากก้อได้
      หนึ่ง:คับๆ เฮ้ย!!! อ่ะๆ แล้วสรุปว่า เทอเริ่มใจอ่อนอ่ะยังอ่ะ
      ปิ่น:นะ ไม่หรอก
      หนึ่ง:อ้าวๆ อุตสาห์พามาเที่ยว แหนะ
      ปิ่น:ใครบอกล่ะ เราน่ะไม่ใจอ่อนแต่เราอ่อนใจนะ
      หนึ่ง:แล้วมันไม่เหมือนกันหรอกเหรอเนี้ย แต่ก้อดีล่ะ เราจะปกป้องปิ่นตลอดไปเลยอ่ะ แล้วเราจะไม่ทำให้ปิ่นผิดหวัง
      ปิ่น:จิงๆ นะ อย่าโกหกเราล่ะ
      หนึ่ง:แน่นอน สำหรับปิ่นคนเดียวเลยนะเนี้ย
      แล้วทั้งสองคนก้อกอดกันกลางสวนสนุก
      แล้ววันที่มาร.ร.พวกเค้าก้อมาร.ร.พร้อมกัน โดยที่มีคนมองมาที่ทั้ง2กันเป็นตาเดียวกัน แต่ทั้งสองคนก้อไม่หวั่นต่อสายตาใดๆทั้งสิ้น แล้วทั้งคู่ก้อจับมือกันเดินเข้าห้องเรียน....
      ================================================================================
         หวังว่าคงงจะสนุกกันบ้างนะ เพิ่งเคยเขียนเนครั้งแรก ยังไงๆ ก้อช่วยเข้ามาติหน่อยล่ะกันนะ วันหลังจะได้ปรับปรุง นะๆๆ

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×