ผู้หญิงรักจริงเท่าแม่ไหม?

เนื้อเรื่อง

เย็นวันหนึ่งหญิงคนหนึ่งตะโกนดังลั่นบ้าน “ต้ากลับมาบ้านยังลูก?” ผู้เป็นแม่ขานเรียกลูกที่รัก แต่ไม่มีเสียงตอบเช่นเคย ผู้เป็นแม่บ่นออกมาไอ้ลูกคนนี้นิติดสาวแล้วลืมแม่เดี๋ยวกลับมาต้องสั่งสอนให้มันรู้มั่ง
เวลาผ่านไป... ผู้เป็นแม่นั่งรอลูกชายตัวเองกลับมา แต่บัดนี้จะเที่ยงคืนแล้วต้ายังไม่กลับมาบ้าน ผู้เป็นแม่เริ่มกระวนกระวายว่าลูกหายไปไหน นอนไม่หลับจนถึงตีสาม เมื่อได้ยินเสียงประตูดังขึ้นจึงรีบวิ่งไปดู ต้าซึ่งพึ่งจะกลับมาบ้านก็ตกใจเมื่อเห็นว่าแม่ตัวเองยังไม่ได้นอน “คุณแม่ทำไมยังไม่นอนอีกครับ” ต้ารีบถามก่อนที่แม่จะถาม “แม่ก็รอไอ้ลูกชายตัวดีนี้นะสิ ดีนะที่มันยังอุตสากลับมาบ้าน” แม่พูดด้วยความโกรธ “โธ่คุณแม่ครับ ต้าโตแล้วนะครับไม่ใช่เด็กๆอีกแล้ว คุณแม่หิวน้ำไหมครับ เดี๋ยวต้าจะไปเอามาให้” ต้ารีบพูดดีเพราะกลัวแม่จะด่า แต่ด้วยคำพูดแบบต้าแล้วนี้แม่ของลูกทั้งคนถึงลูกจะทำผิดก็ต้องอ่อนใจพูดดีต่อไป “ไม่ต้องหรอกจะลูก มันดึกแล้วรีบๆไปนอนเหอะ” เช้าวันรุ่งขึ้นต้าก็ได้ไปโรงเรียนตามปกติแต่ระหว่างทางนั้นต้าได้ไปพบผู้หญิงหน้าใสและเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่งดงาม และใส่เครื่องแบบโรงเรียนเดียวกับต้าจึงทำให้ต้ากลั้นใจที่จะอดทักเธอคนนั้นไม่ได้ “เออ... ขอโทษครับ พอทราบไหมครับว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว?” \"7ครึ่งค่ะ”หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงอันไพเราะและน่ารักของเธอทำให้ต้าถึงกับทำอะไรไม่ถูก “บ้านอยู่แถมนี้หรอครับ ผมเดินไปโรงเรียนทุกวันไม่เคยเห็นคุณเลย” ต้าเอ่ยขึ้น “คือว่าครอบครัวทรายมีปัญหานะค่ะ พ่อแม่ทะเลาะกันสุดท้ายแม่ของทรายก็แยกออกมานะค่ะ” ทรายตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ต้าเอ่ยขึ้นทันที “ซื่อทรายหรอครับ น่ารักดีนะครับ” ทรายทำท่าเขินเล็กน้อย “แล้วบ้านอยู่แถวไหนละครับ?” พอทรายบอกต้าไปก็ปรากฏว่า บ้านของทั้งสองอยู่ใกล้ๆกันเพียงแต่ว่าบ้านทรายจะอยู่ใกล้โรงเรียนมากกว่าบ้านของต้า ต้าจึงชวนทรายเดินกลับโรงเรียนด้วยกัน ทรายตอบตกลงแบบอายๆ เมื่อทั้งสองถึงโรงเรียนก็ได้นัดเจอกันหลังเลิกเรียน แต่ระหว่างที่ต้าเรียนอยู่คนจากห้องธุระการมาบอกคุณครูที่กำลังสอนต้าอยู่ ว่าจะมีนักเรียนใหม่มาที่ห้อง ต้าจากที่ไม่ได้ตั้งใจเรียนอยู่นั้นก็หันไปฟังครูอย่างใจจดใจจ่อ หลังจากคนจากห้องธุระการไปเรียกนักเรียนใหม่มานั้นต้าไม่ลีรอที่จะถามครูว่าขอนั่งกับนักเรียนใหม่ได้ไหมและหาข้ออ้างคุณครูว่าคนที่นั่งข้างนั้งไม่ค่อยถูกกันแต่เนื่องจากครูประจำชั้นที่แสนดีของต้านั้น รู้ว่าต้าเป็นคนเจ้าชู้และรู้ว่านี้เป็นข้ออ้างของต้าแล้วก็ถามนายโต้ว่าต็มใจที่จะย้ายหรือให้ครูย้ายต้า?  นายโต้ซึ่งเป็นคนเรียนหนังสือเก่งแต่ไม่กล้าแสดงออกก็เห็นว่าครั้งนี้เป็นโอกาศที่ดีที่จะขอคุณครูไปนั่งข้างหน้าตามที่ต้องการ จึงย้ายไปแต่โดยดี เมื่อทรายได้เข้ามาในห้องเรียนทุกคนก็ได้ถึงกับอึ้งเพราะทรายเป็นผู้หญิงที่น่ารัก จะว่าน่ารักกว่าทุกคนในห้องก็ว่าได้ เมื่อเธอได้รู้ว่าตั้งแต่นี้ไปจะต้องนั่งข้างต้าซึ่งเป็นคนแรกที่รู้จักเธอในโรงเรียนนี้ ก็แอบยิ้มในใจ พอนั่งใกล้ต้าแล้วทรายกลับทำอะไรไม่ถูกเหมือนกลับว่าอาย ทั้งคู้ไม่ได้ฟังครูสอนเลยในวันแรก และทั้งสองก็กลับบ้านด้วยกันอย่างมีความสุข แต่เมื่อต้าถึงบ้านก็รีบโทรหาน้ำซึ่งตอนนี้เป็นแฟนกลับต้าอยู่ “ฮาโหล น้ำหรอต้าของโทษนะที่วันนี้ไม่ได้ไปหาเธอที่บ้านต้ามีรายงานที่ต้องทำแล้ววันนี้แม่ของต้าก็อยากให้ต้ามาช่วยงานที่บ้านด้วย” “ต้าค่ะ ถ้าต้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ต้าคอยคิดถึงน้ำไว้ก็พอแล้วค่ะ” น้ำตอบด้วยน้ำเสียงที่ไว้ใจ หลังจากที่คุยกันเสร็จ ต้าก็นึกในใจว่า แล้วนี้จะจะบอกเลิกกับน้ำยังไงดีละ ต้าคิดอยู่ซักพักจึงไปดูทีวี จะสามทุ่มแล้วแม่ไปไหนทำไมยังไม่กลับมาอีกต้าบ่นในใจ และแล้วเสียงประตูก็เปิดขึ้น แม่ของต้ากลับมา และแน่นอนที่จะต้องตกใจว่าลูกตัวเองได้กลับมาก่อนที่ตัวเองจะกลับ ต้าก็ได้รีบบอกแม่ตัวเองว่าหิวข้าว แม่ก็เลยพูดว่าทียั่งงี้นะมาอ้อนแม่
และแล้วเวลาผ่านไป...
หลายอย่างเปลื่ยนไปน้ำซึ่งทนต้าไม่ไหวจึงเป็นฝ่ายบอกเลิกต้า แต่นั้นไม่ได้ทำให้ต้าเสียใจเลย แล้วต้าก็ตัดสินใจชวนทรายไปเที่ยวในวันเสาร์ แต่ทรายกลับบอกต้าไปว่าทรายมีเรียนพิเศษ ต้าก็ยังไม่ยอมเลิกชวนทรายไปเที่ยวเป็นเพื่อน แต่ทรายบอกต่อว่าค่าเรียนพิเศษนี้มันแพงมากซึ่งครอบครัวของทรายก็ไม่ได้มีฐานะดีอะไรเพราะเหลื่อแม่คนเดียว จึงถามต้าว่า “ถ้าอยากเจอทรายวันเสาร์ก็มาเรียนพิเศษกับทรายสิ” ต้าถึงกับอึ้งเพราะปกติต้าจะเป็นคนชวนฝ่ายหญิงโดดเรียนแต่ไม่มีใครชวนต้าเรียนด้วยมาก่อน ต้าจึงขอเวลาคิด และต้าได้นำเรื่องนี้ไปปรึกษาแม่ของต้า เพื่อขอเงินเรียนพิเศษ แม่ของต้าก็ปฏิเสธ เพราะครอบครัวของต้าก็มีแม่ของต้าซึ่งทำงานหาเงินเลื้ยงครอบครัวอยู่คนเดียวเนื่องจากพ่อของต้าเสียชิวิตเพราะโรคมะเร็งตั่งแต่ต้ายังเด็ก ต้ารู้สึกเสียใจที่แม่ไม่ให้ต้าไปเรียนแต่แม่ก็พยายามอธิบายให้ต้าได้ฟังว่าที่โรงเรียนนั้นมันแพง แต่ต้าก็ไม่ได้สนใจ หลังจากวันนั้นต้าก็ไม่ได้ทำดีกับคุณแม่ของต้าอีกเลย และแล้ววันหนึ่งทรายมีเห็นจำเป็นที่จะต้องย้ายไปต่างจังหวัดเพราะว่าแม่ของทรายไม่สบายจึงต้องส่งทรายไปให้ญาติเลี้ยง ต้ารู้สึกเสียใจมาก เมื่อกลับไปบ้านแม่ก็ได้ถามต้าในทันทีที่เห็นต้ารู้สึกเศร้า “ลูกเป็นอะไรไหนบอกแม่ซิเผื่อแม่จะช่วยได้” “แฟนต้าจะต้องย้ายไปต่างจังหวัด แม่ช่วยอะไรต้าได้ละบอกมาสิ” ต้าตะค้อกใส่แม่ แม่ก็ปลอบลูกชายต่อ “แล้วต้าจะให้แม่ทำอะไรละ” “ไม่ต้องมายุ่งกับชิวิตของต้า ต้าดูแลตัวเองได้ ต้าโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ ถึงไม่มีแม่ต้าก็อยู่ได้\" หลังจากนั้นต้าก็ไม่คุยกับแม่เลย จนกระทั้งหลังเลิกเรียนของวันถัดไป
“ต้าย้ายไปเชียงใหม่เป็นเพื่อนทรายหน่อยได้ไหม” ทรายถามไปร้องไห้ไป ต้าตอบเสียงเบาๆว่า “ต้าก็อยากย้ายไปกัยทรายแต่แม่ของต้าคงไม่ให้หรอก” ทรายรีบตอบกลับด้วยความโมโห “ต้าอะไรๆก็อ้างแม่ ต้าโตพอที่จะคิดเองแล้วนะ ถ้าต้าไม่รักทรายก็ไม่ต้องมาพูดกันเลย” ต้าถึงกับอึ้งและรีบบอกทรายว่าต้าจะไปกับทราย เมื่อต้ากลับถึงบ้านจึงบอกแม่ของต้าว่าต้าต้องการย้ายโรงเรียนไปตามแฟนของต้า แม่ของต้าเมื่อได้ยินก็ถึงกับพูดไม่ออก แต่ในที่สุดก็พูดออกมาว่า “ต้าเห็นแฟนสำคัญกว่าแม่แล้วหรอ” ต้าจึงบอกไปว่า \"แม่คนนี้ต้ารักจริง แล้วแฟนต้าก็รักต้าด้วย\" ถ้าแม่รักต้าก็ให้ต้าไปเรียนเถิด แม่ของต้าซึ่งขณะนี้ได้ท้อใจยิ่งนักเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของต้า แต่ก็ไม่อยากขัดใจลูกตัวเองจึงปล่อยต้าไป
เวลาผ่านไป....
วันหนึ่งทรายก็ได้บอกเลิกต้าเนื่องจากทั้งสองไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันเหมือนแต่ก่อนและก็ไม่ได้พบกบทุกวัน ต้าเมื่อได้โดนทรายบอกเลิก ก็ได้คิดถึงแม่ซึ้งได้รักต้ามากกว่าใครๆและต้าตัดสินใจกลับกรุงเทพในที่สุด เมื่อต้าโทรกลับไปหาแม่ของต้า แล้วบอกว่าต้าขอโทษแล้วจะกลับไปหาแม่ แม่ร้องไห้และบอกให้รีบกลับมา เมื่อต้ากลับมาถึงบ้านต้าก็ได้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ถึงกับทำให้ต้าน้ำตาร่วง และเสียใจที่ทิ้งแม่ไป
“ต้าลูกอยากกินอะไรเดี๋ยวแม่จะไปซื้อให้” ต้าก็ตอบไปว่า “กินอะไรก็ได้ครับขอให้เป็นฝีมือคุณแม่ก็พอแล้วครับ” จากนั้นแม่ของต้าก็ได้ออกไปซื้อกับข้าว
สองชั่วโมงผ่านไป... มีเสียงประตูเคาะขึ้นต้ารีบวิ่งไปคิดว่าแม่กลับมา แต่ที่ต้าเห็นนั้นไม่ใช่แม่ของต้า แต่เป็นนายตำรวจนายหนึ่ง ซึ่งบอกกับต้าว่าแม่ของต้าได้ถูกรถชน ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ต้าทำอะไรไม่ถูกจนถึงโรงพยาบาลและหมอบอกกับต้าว่าแม่ของต้าคงไม่รอดแล้ว ต้าได้เข้าไปหาแม่และจับมือของคุณแม่ไว้แน่น ต้าพยายามจะบอกว่าต้ารักแม่ แต่มันก็พูดไม่ออกมาไม่ได้ ต้าได้ยินแต่ว่าแม่คิดถึงต้าและดีใจที่อยู่กับต้า แม่รัก... เสียงของแม่ได้ขาดหายไป เหลือเพียงเสียงของต้าที่พยายามจะบอกว่าต้ารักแม่ แต่แม่ของต้าก็ไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว คำพูดที่สายเกินไปแค่วินาทีเดียวทำให้ใจของคนๆนึงช้ำใจไปตลอดชิวิต...