มีเธอ

เนื้อเรื่อง

สุดที่รักอย่าจากฉันไปนะ
มีอยู่วันหนึ่งฉันจบจากม.ต้นเปลี่ยนโรงเรียนมาอยู่...ที่ใหม่รู้สึกกลัวเหลือเกินฉันจะทำยังไงดีจะปรับตัวได้หรือไม่ในวันแรกนี้ฉันก็ไปเรียนที่นี้เป็นโรงเรียนสหะฉันไม่เคยเลยสักครั้งที่จะได้เรียนกับผู้ชายฉันกลัวมาก ตอนที่ฉันเดินเข้าโรงเรียนก็มีแต่คนที่ไม่คุ้นเลยมือของฉันเย็นไปหมดไม่รู้จะทำยังไงแต่ก็ยังคงเดินต่อไปเมื่อถึงห้องเรียนฉันก็มองหาโต๊ะตัวที่อยู่แถวหน้าสุดตัวที่อยู่ตรงกลางเพราะคิดว่ามันจะทำให้ฉันตั้งใจและเข้าใจในการเรียนมากขึ้นฉันวางกระเป๋าเอาไว้ตัวซ้ายมือฉันจำรายระเอียดทุกอย่างในวันนั้นได้ดี kolf (ฉันไม่ได้เขียนผิดแต่เข้าเรียกตัวเองอย่างนั้น) ฉันไม่ได้สนใจเข้าเลยฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเข้าเอากระเป๋ามาวางไว้ข้าง ๆโต๊ะของฉันเมื่อไหร่ เมื่อถึงชั่วโมงแรกเขาเดินเข้ามานั่งข้าง ๆฉัน ๆตกใจมากเพราะไม่รู้ว่าทำไมเข้าต้องมานั้งตรงนี้ด้วยเป็นความบังเอิญหรือเป็นความตั้งใจของเข้ากันแน่(แต่ก็เอาเถอะเข้าก็มานั่งแล้วนี้)ฉันก็ยิ้มให้เขาแต่เขาไม่เห็นฉันจึงนั่งเงียบ ๆเรียนไปจนจบวันนั้นเป็นวันที่ฉันอึดอัดเหลือเกินเมื่อกลับถึงบ้านฉันร้องไห้และบอกคุณพ่อคุณแม่ของฉันว่าฉันไม่อยากไปเรียนอีกแล้วเพราะไม่มีใครคุยกับฉันเลย ฉันเหงาเหลือเกินฉันคิดถึง แนน จิต อร และ ทุก ๆ คนที่โรงเรียนเก่า แต่วันต่อมาฉันก็ยอมไปจนได้คุณแม่มาส่งฉันที่หน้าโรงเรียนวันนี้ก็เหมือนเดิม(ฉันคิดในใจ)แต่ขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นไปที่ห้องเรียนนั้นฉันก็เจอกับเขา ระหว่างทางไปห้องเรียนเขาเดินตามฉันมาฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดีตอนนี้เข้าคงกำลังมองที่แผ่นหลังของฉัน ๆเดินต่อไปโดยไม่หันมามองเขาทั้ง ๆที่รู้ว่าเขาจองมองฉันอยู่พอใกล้จะถึงห้องฉันก็เห็นประตูปิดอยู่ฉันเดินไปเปิดแต่ประตูติดแน่นมาก ๆ ไม่ยอมออกฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีของฉันดันมันเข้าไปทำให้ตัวของฉันก็ไปตามแรงของประตู ฉันเสียหลัก กระเป๋าที่อยู่ในมือตกลงที่พื้นพร้อมทั้งกระเป๋าดินสอคิดตี้จังที่คุณแม่ซื้อมาให้ใหม่ เมื่อดินสอสี และปากการูปสัตว์ต่าง ๆของฉันกระจายเต็มพื้นเข้าเดินมาถึงพอดีฉันอายมาก ก้มลงเก็บของ เขารีบเดินเข้ามาและช่วยฉันเก็บ ฉันขอบคุณเข้าแล้วกลับไปนั่งที่เดิมเขาก็มานั่งที่ข้าง ๆฉัน แล้วเขาก็ถามฉันว่า “มาจากโรงเรียนไหนครับ”ฉันตกใจมากมไม่คิดว่าเขาจะพูดกับฉันตอนนั้นในห้องไม่มีใครอยู่เพราะฉันมาเช้ามากยังไม่มีใครมาฉันก็คิดว่าการสนทนาระหว่างฉันกับเข้าจะจบลงแค่นั้นแต่เปล่าเลยดูเหมือนว่าทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่มด้วยซ้ำ “เขาถามฉันว่าที่นี้เป็นอย่างไรบ้างมาเรียนที่นี้สนุกไหม”ฉันก็ไม่สนกับคำถามแค่นั้นหรอกเขากลับถามต่อว่า  “มีแฟนหรือยังครับ” แค่คำถามนี้คำถามเดียวก็ทำให้ฉันอึ้งไปสักพัก
แล้วตอบเข้าไปว่า  “ฉันมาจากโรงเรียนผู้หญิง” เขามองหน้าฉันแปลก ๆ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันมองหน้าเข้าตรง ๆ หัวใจของฉันเต้นแรงมากเขาดูดีทีเดียว ยิ้มของเขาทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูกฉันหันหน้าไปทางอื่น เมื่อเพื่อนในห้องเข้ามาเรียนก็มีแต่คนแซวว่าkolf ไม่เคยมาเรียนทันเลยทำไม่วันนี้ถึงมาเรียนทันได้นะ หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่ค่อยได้คุยกับเข้าเท่าไหร่ เพราะเข้ามาเรียนไม่เคยทันเลยแล้วฉันก็ย้ายไปนั่งข้างหน้าต่างฝั่งขวากับนันเขาก็นิสัยดีทีเดียวหละแล้วที่สำคัญเขาก็ใช้ของทุกอย่างเป็นคิดตี้จัง เหมือนของฉันเลย ช่วงตอนพักกลางวันหลังจากที่ฉันและนันทานข้างเสร็จแล้วนันชวนฉันไปนั้งอยู่ข้างสนามบอลเพราะตรงนั้นมีลมเย็นสบาย เมื่อฉันไปถึงฉันก็เห็น kolf  กำลังเล่นบอลอยู่เวลาเข้าวิ่งนั้นดูเท่จังเลยยิ่งตอนที่เข้าเหนื่อยนะเขาจะแก้มและปากแดงเหมือน Hideaki เลยหละเขามักจะถอดเสื้อหลังจากทีเข้าเล่นบอลเสร็จแล้วหรือตอนที่เข้ากำลังเล่นบอลฉันอายจนไม่กล้ามองนันก็เลยหัวเราะและบอกว่าฉันชอบกล์อฟแน่ ๆเลยฉันรีบบอกปฏิเสธและเดินขึ้นห้องเรียนทันที่ หลังจากนั้นทุกวันฉันกับนั้นก็เดินมาที่นี่ช่วงพักกลางวันทุก ๆ วันช่วงหลัง ๆเพื่อนของกล์อฟก็มาจีบฉันบอกว่าฉันนั้นหน้ารักทีสุดในโลก แต่ฉันไม่เชื่อเขาหรอกฉันว่าเขาดูหน้ากลัวมาก ตัวเขาดำปิดปี้เลยหละแต่ทุกครั้งที่เขาเดินเข้ามา  กล์อฟก็มักจะมองและทำเสียงปึงปังเสมอ มีอยู่วันหนึ่งเขาเดินมาจับมือฉันกล์อฟมองมาที่ฉัน สายตาของเขาเหมือนถูกทรยศ หัวใจของฉันปวดแปลบขึ้นมาทันที  ฉันรีบเดินเข้าไปหากล์อฟแต่เขารีบเดินหนีฉันจนฉันตามเขาไม่ทัน ในวันนั้นเองเขาโทรมาหาฉันที่บ้านฉันตกใจมากเพราะฉันไม่เคยให้เบอร์โทรของฉันกลับใครเลยที่โรงเรียนแม้แต่นันก็ตาม เขาพูดว่าวันนี้ฉันทำอย่างนั้นได้อย่างไรผู้หญิงไม่ควรให้ผู้ชายจับมือรู้ไม้ ฉันพูดอะไรไม่ออก ฉันก็ได้แต่เงียบฟังเสียงเข้าพูดแล้วเขาก็วางไป หลังจากที่ฉันสอบเสร็จ นันก็เริ่มสนิทกับกล์อฟมากขึ้นจนฉันแปลกใจว่าเขาสองคนเป็นแฟนกันหรือเปล่านะ(ฉันคิดในใจ)จนวันหนึ่งนันส่งจดหมายจากกล์อฟให้ฉันโลกทั้งใบเหมือนหยุดหมุนฉันทำเป็นแกล้งไม่สนใจแล้วเก็บจดหมายฉบับนั้นใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อของฉันพอถึงบ้านฉันก็รีบเปิดอ่านทันที “บีครับผมก็ชอบคุณเช่นกัน” ฉันงงมากรีบโทรไปหานัน ๆบอกฉันว่าเขาเป็นคนบอกกล์ฟเองว่าฉันชอบเข้า ฉันงงเข้าไปอีกเมื่อตอนเช้าพรุ้งนี้มาถึงฉันจะทำยังไงดีฉันจะทำหน้าอย่างไรดีฉันจะคุยกับเข้าอย่างไรดี  ในตอนเช้าเขามาเรียนเช้ากว่าทุกวันในตอนนั้นฉันก็นั่งอยู่ที่ห้องอยู่แล้วเขาเดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งข้าง ๆฉันเขามองตาฉันแล้วบอกว่าเขารักฉันมากแค่ไหน(มากเท่ากับผู้ชายคนหนึ่งจะรักบีได้)เข้าจูบที่ริมฝีปากของฉันเบา ๆลมหายใจของเขา
กลิ่นตัวของเขา ความอบอุ่นและอ้อมแขนของเขาเป็นสิ่งที่ฉันไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต ฉัน.......ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้น ในอ้อมแขนของเขาไอรักของเขาทำให้หัวใจฉันหวั่นไหว  ทุก ๆวันตอนเช้าเมื่อเขาตื่นเขาจะโทรหาฉันทุกวัน หลังกลับบ้านเมื่อเขาถึงบ้านเขาก็รีบโทรหาฉันทันที ในวันหนึ่งคุณครูสอนวิชาเลขนัดเจอกับเด็กที่สอบไม่ผ่านทุกคนนันก็อยู่ในจำนวนคนเหล่านั้นฉันจึงไปเป็นเพื่อนนั้นด้วยหลังจากที่ทำการแก้ตัวสอบใหม่อีกครั้งแล้วกล์อฟที่ไม่รู้มาได้ยังไงก็เล่นบาสกับเพื่อน ๆของเขาแล้วเขาก็เสียหลักล้มลง แขนของเขามีเลือดไหลเป็นทางยาวฉันตกใจมากรีบเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำแล้วมาเช็ดเลือดให้เขาเสื้อของเขาเต็มไปด้วยเลือดฉันจึงบอกว่าจะพาเขากลับบ้าน แต่เขาไม่ยอมบอกว่าบ้านของเขาอยู่ไกลมากซึ้งบ้านของฉันใช้เวลาเพียง 30 นาทีก็ถึงแล้วเขาบอกว่าจะนั่งเล่นอยู่ทีโรงเรียนก่อนแต่ฉันรู้สึกว่าแผลมันใหญ่มากฉันจึงขอร้องให้เขาไปที่บ้านของฉันเพื่อทำแผลก่อนพอกลับมาถึงมีโน๊ตวางอยู่ที่โต๊ะอาหารฉันอ่านดูจึงได้รู้ว่าคุณแม่ไม่อยู่และคุณพ่อก็จะกลับบ้านดึกมากคุณแม่ทำอาหารเอาไว้ให้ในตู้เย็นให้ฉันนำเข้าไปอุ่นในไมรโครเวฟ เมื่อทำแผลและนำเสื้อของคุณพ่อมาให้กล์อฟเปลี่ยนแล้วฉันก็ทำกับข้าวเพิ่มอีกสองอย่างให้กล์อฟทาน ฉันมีความสุขเหลือเกินกล์อฟอยู่ตรงนี้ทานข้าวด้วยกันกับฉัน ๆขอตัวขึ้นไปเก็บกระเป๋าและคิดว่าจะนำรูปตอนไปเที่ยวกับคุณพ่อคุณแม่มาให้เขาดู ฉันเก็บของเสร็จแล้วก่อนที่เขาจะมาที่ประตูห้องของฉันและเคาะประตูเบา ๆฉันตกใจมาก ๆที่สุดเลยไม่คิดว่าเขาจะขึ้นมาบนห้องแต่จะทำยังไงได้หละก็เขาขึ้นมาแล้วนี้เขาเข้ามาพร้อมกับบอกว่าเขาอยากรู้ว่าห้องของฉันมีอะไรบ้างเขาตรงไปนั่งที่เตียงของฉัน ๆ นั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือทั่ง ๆที่เขาบอกว่าจะขึ้นมาดูห้องฉันเท่านั้นพอฉันลงไปหยิบน้ำและคุกกี้มาให้เขา ๆกลับนอนหลับอยู่บนเตียงของฉัน ๆนั่งมองเขา เวลาเขาหลับหน้าของเขาตอนนี้ดูสงบและดูเท่เหลือเกิน คิดไปถึงวันแรกทีพบเข้าวันเวลาชั่งผ่านไปเร็วเหลือเกินตอนนั้นถึงตอนนี้เวลาก็ผ่านไป 1หนึ่งปีแล้ว เขาพลิกตัวขึ้นมานอนหงายหน้าของเขาเหมื่อนเด็กน้อยใสซื่อบริสุทธิ์เหลือเกินฉันยังไม่ลืมรอยจูบที่อ่อนหวานของเขาในครั้งนั้น ยังประทับตราตรึงมิรู้ลืม พอรู้ตัวอีกครั้งหน้าของฉันก็ไปอยู่ที่หน้าของเขาปากของฉันสำผัสที่ริมปากของเขาเบา ๆฉันชอบเหลือเกินลมหายใจของเขาที่ฉันได้รับยังคงเหมือนวันนั้นไออุ่นของเขาช่วงแขนของเขาบ่ากว้างของเขา ในตอนนี้เขาลืมตาขึ้นมา เขากอดฉันไว้ในอ้อมแขนที่แข็งแรงและมั่นคงปากของเรายังคงประกบกันเขาใช้ลิ้นของเขาเลียที่ริมผีปากของฉัน ลิ้นของเขาและฉันเกี่ยวตวัดกัน โลกกำลังจะหยุดหมุน หัวใจฉันเต้นถี่เร็ว โอ..สำผัสที่เขาลูบไร้ฉันอ่อนเบา แผ่นหลังของเขากว้างเหลือเกินเวลานี้ฉันได้รู้แล้วว่าหัวใจของฉันนั้นเรียกร้องหาเพียงแต่กล์อฟ ๆ ๆ ๆ.......เขา ริมผีปากของเขาไซร้ไปตามต้นข้อใบหูของฉัน ดีเหลือเกิน กล์อฟ....ที่รักของฉัน ต่ำไปหน้าอกเนินถันของฉัน เขากัดเม้มที่หัวนมของฉันเบา ๆ เขาไซร้มาที่ท้องน้อยของฉันโคนขาของฉัน กล์อฟจ้าสิ่งที่ฉันจะให้เธฮได้นั้นมีเพียงแค่หัวใจและร้างกายของฉันจงรับเอาสิ่งเหล่านี้ไปเถอะยอดรัก ฉันเล่นผมของเขาเบา ๆ ฉันใช้หลังฝ่ามือของฉันสำผัสที่แผงออกที่แข็งแรงไร่ต่ำลงมาที่ท้องน้อยของเขา ฉันกลืนกินความเป็นชายของเขาดูดกลืนความหวานของน้ำที่เขาได้หลั่งออกมา กล์อฟกอดฉันไว้ในอ้อมแขนของเขาตลอดเวลามือของเขาซุกซนเหลือเกิน เขานำความเป็นชายของเขาใส่ลงไปในความอ่อนนุ่มละมุ่นละไม เจ็บเหลือเกิน ทรมารเหลือเกิน แต่สิ่งที่ได้รับต่อจากนั้นกลับเป็นความสุขที่ล้นเหลือ ดวงดาวในคืนฟ้ามืดของฉัน นำทางฉันไปสู้แสงสว่างของอรุณรุ่งด้วยเถอะ ฉันขอวิงวอน ณ นาทีนี้ เวลานี้ อยากจากฉันไปอย่าพรากดวงตาคู่นี้ไปเลยทวยเทพทั้งหลายจงเป็นพยานฉันและเขาได้ทำสัญญาแห่งความรักครั้งนี้ไว้และขอสัญญาฉันจะไม่ลืมเขาชั่วนิรันดร์ หลังจากนั้นทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี จนมาวันหนึ่งคุณแม่ของกล์อฟได้แอบฝังโทรศัพท์ของเราสอง นับจากวันนั้นเรามิเคยได้พบกันอีกเลย ทุก ๆคืนที่ผ่านไปชั่งทรมารเหลือเกิน ทุกวินาทีที่ผ่านไปมันชั่งยาวนานเหมือนชั่วกัปล์ชัวกัลป์  ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่เคยได้ไปโรงเรียนนั้นอีกเลยจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ฉันได้ผ่านวันเวลาที่โหดร้าย มาถึง 5 ปีแล้วแต่ฉันไม่เคยลืม สัมผัสที่อบอุ่นของกล์อฟเลย ฉันไม่เคยลืมความสุขเหล่านั้นเลย ไม่ว่าเข้าจะอยู่แห่งไหนฉันของส่งใจไปถึงเขาเสมอ กล์อฟ..........ฉันรักเธอคำนี้เป็นคำที่เธอรอ ฉันรู้แต่ฉันทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ที่รักของฉัน ลาก่อน.............*บี*