กว่าจะรู้ว่ารัก..

เนื้อเรื่อง

เปิดเทอมใหม่ที่สำหรับเด็กปีหนึ่งที่แสนจะวิเศษเพราะมันเป็นชีวิตที่วัยรุ่นต้องการที่จะค้นหาความสนุกเพราะอุตส่าห์เอ็นท์ติดทั้งที  แต่สำหรับฝ้ายเธอไม่คิดแบบนั้นเลย
“โอ๊ย..ทำไมต้องมาเรียนที่นี่ด้วย  ไม่น่าลงคณะนี้เลยแม่นะแม่  เพื่อนเก่าก้อไม่มีซักคนชีวิตเฟรชชี่ที่แสนหดหู่”ฝ้ายเดินบ่นกับตัวเอง
ฝ้ายเรียนคณะเภสัชฯที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง  แต่เธอไม่อยากเรียนเลยเพราะเธอชอบเรียนประวัติศาสตร์และเธอก้ออยากที่จะเข้าคณะโบราณคดีมากๆๆแต่เพราะแม่ของเธออยากให้เธอเรียนเธอก้อได้แต่จำยอม

“หวัดดี  เราชื่อแอนนี่  เธอชื่อไรเหรอ”สาวหน้าใสท่าทางเรียบร้อยเอ่ยทักทายเพื่อนข้างๆ
“เอ่อ..หวัดดี  เราชื่อฝ้าย”ฝ้ายตกใจเล็กน้อยแต่ก้อยิ้มทักทายตามมารยาท
“ฝ้าย  งั้นเที่ยงนี้เราไปทานข้าวด้วยกันนะ”
“ก้อได้”ฝ้ายพยักหน้าตอบรับพลางคิดในใจว่า ‘ดีเหมือนกันเราจะได้ไม่ต้องไปทานข้าวคนเดียว’

“แอนนี่เราว่าเราคุ้นหน้าเธอมากเลยนะ  เธอเคยอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันหรือเปล่า”ฝ้ายเอ่ยถามขณะที่ทานข้าว
“จ้า..แต่เราอยู่ห้อง4  เราก้อเคยเจอหน้าเธอเหมือนกันแต่ไม่กล้าคุยด้วย”จอยพูด
“อ้าว..ทำไมล่ะ”ฝ้ายถาม
“เอ่อ..ก้อ  ฝ้ายหน้าตาดุและกลุ่มของฝ้ายก้อดุด้วยเพื่อนเรายังเคยบอกเลยว่าฝ้ายเคยต่อยผู้ชายด้วย”แอนนี่พูดอย่างเกรงๆ
“ห๊า..เธอรู้เรื่องด้วยเหรอ  แหมก้อดันมากวนตอนที่ฉันอารมณ์ไม่ดีนิ่เลยโดนซะ”ฝ้ายพูดพร้อมกับหัวเราะกับเรื่องที่ได้ฟังจากแอนนี่
ก้อตอนม.ปลายกลุ่มของฝ้ายซ่ากันสุดๆ  จะเรียกว่าผู้ชายยังกลัวและพวกเธอยังทำอาจารย์ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน  แต่กลุ่มของพวกเธอก้อไม่มีใครเอ็นท์ไม่ติดกันซักคนเพราะหัวดีกันทั้งนั้น  ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องแกล้งเพื่อน

แล้วชีวิตเฟรชชี่ของฝ้ายก้อเริ่มมีสีสันขึ้นมานิดๆถึงจะเป็นสีอ่อนๆที่ได้จากแอนนี่เพื่อนสาวที่แสนจะเรียบร้อย  แต่ประมาณ 1 เดือนกว่าๆฝ้ายก้อได้รู้จักกับเพื่อนๆมากขึ้นเพราะความขี้เล่นของเธอและความอ่อนโยนของแอนนี่นั่นเอง  โดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายซึ่งเธอสามารถสนิทได้เร็วมาก  คงเป็นเพราะความห้าวของเธอละมั้งที่ผู้ชายคิดว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิง
“ฝ้ายพาไปเอารายงานที่รถหน่อยดิ”ปาล์มเรียกพร้อมกับกระชากร่างเล็กที่นั่งกินขนมกับเพื่อนๆปลิวไปตามแรง
“โธ่  เบาๆก้อได้”ไอ้ปาล์มเสื้อยับหมดแล้ว  ฉันเป็นผู้หญิงนะโว้ย เดี๋ยวโดน”ฝ้ายบ่น
“ผู้หญิงเหรอ..”ปาล์มพูดในลำคอ
“ว่าไงนะ..ไอ้ปาล์ม”
“เปล่า..ฉันว่าเรารีบเดินเหอะถ้าฉันส่งรายงานไม่ทันมีหวังโดนอาจารย์หักคะแนนแน่ๆ”ปาล์มรีบเปลี่ยนเรื่องพูดแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว
“โอ้ย..เดินไงวะเนี่ย”หญิงสาวล้มลงพร้อมกับเสียงอุทานอย่างแรง
“เป็นอะไรมากมั้ย”ชายหนุ่มขอโทษแล้วรีบพยุงหญิงสาวขึ้นและทำให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของเธอ
“ฝ้าย..”เสียงอุทานในลำคอ  ที่ทำให้คนเจ็บเงยหน้าขึ้นมา
“พี่เวียร์”ฝ้ายตะลึงแล้วรีบเดินหนีทันที
“เดี๋ยว..เดี๋ยวก่อนฝ้าย”
หญิงสาวไม่หันกลับมามองและรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว
“ไอ้ฝ้ายหายไปไหนมา  แค่ล้อเล่นว่าเหมือนผู้ชายทำงอนไปได้”ปาล์มพูดหลังจากที่ไปเอารายงานมาส่งและมานั่งรอที่ม้านนั่งกับเพื่อนๆและแอนนี่
“เปล่า  พอดีเจออะไรซวยๆ..ช่างเหอะ  ว่าแต่แกส่งรายงานหรือยัง”ฝ้ายถาม
“เรียบร้อยแล้ว”ปาล์มตอบ

“เฮ้อขนาดเรียนมหา’ลัยแล้วยังให้รถมารับมาส่งอยู่ได้  น่าเบื่อจริงๆ”ฝ้ายบ่นกับตัวเองพร้อมกับหยิบหนังสือมาอ่านรอรถ
“ฝ้าย..”เสียงคุ้นๆเรียก
“อ้าวพี่บอย  มีไรเหรอ”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นถาม
“ป่าว  มาคุยด้วยไม่ได้หรือไง”บอยถาม
บอยเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอและเป็นเพื่อนรักของพี่เวียร์ชายหนุ่มที่แอบชอบเธอ  เหตุผลที่เธอไม่อยากเรียนที่นี่ก้อเพราะพี่เวียร์นี้ด้วยซึ่งเธอก้อไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องหลบหน้านายเวียร์ด้วย
“มีอะไรก้อพูดมา  แต่เร็วหน่อยนะพี่ชายเดี๋ยวรถจะรับแล้ว”หญิงสาวทำหน้าตายียวน
  “แหม..เล่นตัวจริงนะแก  คือไอ้เวียร์มันบอกพี่ว่าเจอแกเมื่อตอนบ่าย..”
“ใช่  แล้วเค้าก้อชนฝ้ายล้มแถมยังไม่ขอโทษซักคำ”ฝ้ายพูดลอยๆ
“ขอโทษครับฝ้าย..พี่ไม่ได้ตั้งใจ”ชายหนุ่มที่ถูกกล่าวหาเดินมาพร้อมกับนั่งลงตรงหน้า
“เอ๊ย..พี่เวียร์”ฝ้ายทำท่าจะลุกหนีแต่โดนบอยดึงตัวไว้
“ไม่เป็นไร”ฝ้ายตอบอย่างไม่กล้าสบตา
“เฮ้ยรถมารับแล้ว”ฝ้ายรีบหยิบกระเป๋าแต่ถูกบอยดึงตัวไว้อีก
“ฉันโทรไปบอกคุณน้า  แม่ของเธอแล้วว่าเธอจะกลับกับฉันเพราะแม่ของฉันอยากทานอาหารเย็นกับหลานรัก  เดี๋ยวฉันไปบอกคนขับรถเอง”บอยพูดพร้อมกับยิ้มอย่างผู้มีชัย
“หนอยแน่ไอ้พี่บอย”ฝ้ายพูดพร้อมกับกระทืบลงที่เท้าบอยอย่างจัง
“โอ้ย..ไอ้ฝ้ายเดี๋ยวฉันก้อเล่นบาสไม่ได้พอดี  เอาท่อนซุงของแกมาทับฉันทำไม”บอยเจ็บตัวแต่ยังไม่วายที่จะกัดฝ้ายอยู่ดี
“ไอ้พี่บอย”ฝ้ายทำท่าจะชก
“อย่านะโว้ย..เดี๋ยวนายเวียร์เห็นความแมนของแกนะ”บอยแซว
ฝ้ายหน้าแดงขึ้นมาทันที  พอได้ทีบอยก้อรีบวิ่งหนีไปบอกคนขับรถทันที
“มองอะไร”ฝ้ายหันไปทำหน้าดุกลบเกลื่อนความเขิน
“เปล่าครับ”เวียร์ปฏิเสธพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย
“พี่ดีใจนะ  ที่ฝ้ายมาเรียนที่นี่”เวียร์พร้อมกับจ้องใบหน้าที่แดงก่ำยังไม่หาย
“อืม”ฝ้ายทำท่าไม่สนใจ
“เอ่อ..เรียนเป็นยังไงบ้างครับ”ชายหนุ่มถาม
“ก้อดี”
“อ้าว..พี่เวียร์วันนี้ไม้ซ้อมบาสเหรอครับแอบมาสวีทกับแฟนเชียวนะ”เด็กหนุ่มที่เดินผ่านมาแซว
หน้าใสๆแดงขึ้นอีกครั้ง  ซึ่งเธอก้อไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ฝ้าย..ฝ้ายครับ”เสียงเรียกจากชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เธอตื่นจากภวังค์
“หา..”
“พี่ว่าฝ้ายคงไม่อยากคุยกับพี่แล้ว  งั้นเดี๋ยวพี่ไปเรียกบอยมาให้นะ”ชายหนุ่มพูดแล้วลุกเดินไปที่สนามบาสทันที
“เอ่อ..”…

“ฝ้าย..ยัยฝ้าย”เสียงเรียกจากคนขับรถ
“อะไร  อยู่ใกล้แค่นี้ตะโกนซะดังเชียว”ฝ้ายตกใจ
“ฉันเรียกแกตั้งหลายครั้งแล้ว  เหม่อลอยไปหานายเวียร์หรือไง”พี่ชายตัวแสบแซว
“บ้า..”ฝ้ายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่ต้องมาทำหน้าตาแบบนี้เลยนะ  รู้มั้ยว่าเวียร์มันเสียใจมากนะที่แกทำแบบนี้”
“ก้อฝ้ายก้อเป็นแบบนีมาตั้งนานแล้วนี่นาถ้านายเวียร์ไม่พอใจก้อเลิกชอบฝ้ายสิ”ฝ้ายเถียง
“พี่รู้นะว่าเราก้อชอบนายเวียร์เหมือนกัน”บอยพูด
“เปล่าซะหน่อย”ฝ้ายรีบปฏิเสธพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ
“ยังจะมาเถียงอีก  ถ้าไม่ชอบแล้วหน้าแดงทำไม”บอยจับผิดน้องสาว
“บอกว่าเปล่าไง..ไม่คุยด้วยแล้วไปดีกว่า  เออฝากบอกป้ามุขด้วยนะว่าวันหลังจะไปทานข้าวอีก”ฝ้ายพูดพร้อมกับเปิดประตูก้าวลงอย่างรวดเร็ว

… “เฮ้อทำไมต้องเจอกันด้วยนะนายเวียร์  แล้วทำไมเราถึงไม่กล้าคุยกับเค้าด้วยนะ  ทั้งๆที่เราก้อไม่ได้ชอบเค้านี่นา..ไม่เอาแล้วนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย
  
“ว๊าย..สายจนได้ เพราะนายแท้ๆนายเวียร์”ฝ้ายรีบจนลืมแม้กระทั่งหวีผม
“เฮ้ย..ไอ้ฝ้ายแกไปวิ่งฝ่าดงป่าช้าไหนมาวะทำไมผมฟูอย่างงั้นล่ะ”ปาล์มแซวเมื่อเห็นหญิงสาวตัวเล็กรับเดินเข้าห้องมา
“ทำไมมาสายล่ะฝ้าย”แอนนี่ถามขึ้นบ้าง
“ก้อตื่นสายนะซิ”ฝ้ายตอบ
“มานี่เรารัดผมให้”แอนนี่ยืนขึ้นพร้อมกับหยิบอุปกรณ์ในกระเป๋ามาบรรจงรวบผมให้ฝ้าย
“เออ  แอนนี่ถามอะไรหน่อยดิ”ฝ้ายพูดขึ้น
“มีไรเหรอ”
“การที่เราไม่กล้าคุยกับคนที่เค้าชอบเราแล้วเราก้อชอบหลบหน้าเค้านี่แปลว่าเราชอบเค้าหรือเปล่า”ฝ้ายอธิบาย
“ชอบมั้งนะอาจเป็นเพราะเราเขินก้อได้ก้อเลยไม่กล้าที่จะคุยกับเค้าหรืออาจจะไม่ชอบก้อได้คือไม่อยากเจอหน้าเค้า”แอนนี่พูด

…กริ๊งๆๆๆ
“ฮัลโหล”
“ขอสายฝ้ายครับ”เสียงชายหนุ่มพูดมาตามสาย
“กำลังพูด  นั่นใครน่ะ”ฝ้ายถามอย่างสงสัย
“ฝ้ายนี่พี่เวียร์นะ  ฝ้ายทำอะไรอยู่ครับ”
“กำลังจะนอน”ฝ้ายโกหกเพราะจริงๆแล้วเธอกำลังนึกถึงเรื่องที่แอนนี่พูดเมื่อเช้านี้  ซึ่งเธอก้อไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอต้องโกหกเค้าด้วย
“…ครับไม่เป็นไรพี่ไม่กวนแล้ว  หลับฝันดีนะครับ”ชายหนุ่มพูดแล้ววางสายทันที
ฝ้ายคิดโกรธตัวเองที่พูดแบบนั้นเพราะจริงๆแล้วเธอก้ออยากคุยกับเค้าเหมือนกันแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี

ทุกๆวันหลังจากที่ฝ้ายกลับบ้านเวียร์ก้อจะโทรหาฝ้ายทุกวันแต่ฝ้ายก้ออ้างว่ามีธุระที่นั่นบ้าง  ที่นี่บ้างจนหนึ่งภาคเรียนผ่านไป  เวียร์ก้อยังโทรหาฝ้ายตลอด

“ฝ้ายพรุ่งนี้ก้อวันวาเลนไทน์แล้วนะ  มีเดทยังเนี่ย”แอนนี่ถาม
“ยัง  เธอจะให้ฉันเดทกับใครล่ะ”
“ก้อพี่เวียร์ไง”ปาล์มพูดโพล่งขึ้น
“ไอ้ปาล์ม..แกยังอยากเดทกับยัยตาลอยู่มั้ย”ฝ้ายขู่
“จ้า..ไม่พูดก้อได้วะ  แต่ฉันว่าพี่เวียร์เค้าเป็นคนดีมากๆเลยนะ  แถมยังเป็นนักบาสมหา’ลัยด้วยนะเว้ยสาวๆกรี๊ดกันทั้งนั้น”ปาล์มยังไม่วายปากดี
“ใครกรี๊ดก้อช่างปะไร  ฉันบอกให้แกเลิกพูดเข้าใจมั้ย”ฝ้ายพูด
“ก้อได้ๆแค่นี้ก้อต้องโมโหด้วย  ระวังนะมัวแต่เล่นตัวระวังพี่เค้าโดนสาวๆแย่งไปไม่รู้ด้วยนะ”

แล้วก้อมาถึงวันที่ 14 กุมภาพันธ์  หรือวันแห่งความรักก้อมาถึง  ดอกไม้แห่งความรักได้เบ่งบานทั่วคณะ มีทั้งสีขาวที่บริสุทธิ์ สีแดงที่เป็นสีแห่งความรักเดียวใจเดียว
“อิจฉาจังเลย”แอนนี่พูดขึ้น
“ไม่ต้องอิจฉาหรอกเดี๋ยววินก้อมารับแล้ว”ฝ้ายแซว
“แหม..ฝ้ายแซวอยู่ได้ แอนนี่อยากให้ฝ้ายพิจารณาพี่เวียร์ด้วยนะพี่เค้าเป็นคนดีมากเลยนะฝ้าย”แอนนี่พูดเผื่อเพื่อนจะยอมใจอ่อนบ้าง
“อืม..โน่นนายวินมารับแล้ว”ฝ้ายเปลี่ยนเรื่อง
“งั้นแอนนี่ไปก่อนนะ”

“วันนี้ทำไมรถมารับช้าจังนะ”ฝ้ายบ่นหลังจากที่รอรถนานเกือบชั่วโมง
“อ้าว..ยัยฝ้ายยังไม่กลับอีกเหรอ”บอยถาม
“อ้าว..ถ้ากลับแล้วจะเห็นนั่งอยู่ตรงนี้เหรอ  สงสัยน้าสมชายจะมารับแล้วไม่เห็นก้อเลยกลับก่อนแล้วมั้ง”ฝ้ายพูดอย่างเซ็ง
“สมน้ำหน้า”บอยซ้ำเติม
“พี่บอยจ๋า..งั้นวันนี้น้องฝ้ายขอกลับด้วยคนนะ”ฝ้ายพูดเสียงหวาน
“แหวะ..ไม่ต้องมาทำเป็นอ้อนเลยเมื่อกี๊แกยังพูดกวนประสาทฉันอยู่เลย”บอยแกล้งคืน
“โห  ล้อเล่นแค่นี้เองนะกลับด้วยคนนะ  ถ้าพี่บอยไม่ให้ฝ้ายกลับด้วยฝ้ายจะฟ้อง..”
“ป้ามุข..ว่าแล้วแกต้องใช้ไม้นี้  ก้อได้แต่แกต้องรอฉันซ้อมบาสเสร็จก่อน  เอ้าฝากของนี้ด้วยแล้วห้ามกินช็อคโกแลตของฉันนะ”บอยพูดพร้อมกับวางช็อคโกแลตและดอกไม้ไว้บนโต๊ะ
“โหนี่ของพี่บอยหมดเลยเหรอ  ไปขโมยใครเค้ามาเนี่ย”ฝ้ายแซว
“จะบ้าเหรอ  มีคนให้โว้ย  ไปล่ะเสียเวลาซ้อมหมดเลย”บอยพูดแล้วเดินจากไป
… “นั่งด้วยคนนะครับ”ชายหนุ่มเดินเข้ามาทักทาย
“อืม”
“นี่ครับของขวัญวันวาเลนไทน์”เวียร์ยื่นช่อดอกไม้สีแดงให้หญิงสาวที่นั่งตรงหน้า
“เอ่อ..ขอบคุณค่ะ  แต่ไม่เอาดีกว่า”ฝ้ายปฏิเสธ
“ทำไมล่ะครับฝ้าย”
“ก้อ...ไม่รู้”ฝ้ายก้อตอบคำถามตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
“ไม่รู้ก้อต้องรับไว้สิครับนะ”
“ไม่เอา”ฝ้ายปฏิเสธเสียงแข็ง
“เออ..ฝากบอกพี่บอยด้วยนะว่าฝ้ายกลับแล้ว  เดี๋ยวปาล์มจะไปส่ง”แล้วหญิงสาวก้อโทรศัพท์เรียกเพื่อนมารับทันที

“อ้าว..ไอ้เวียร์ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ  แล้วทำไมวันนี้ไม่ไปซ้อมวะ”บอยซ้อมเสร็จพอดี
“ยัง”
“อ้าวแล้วยัยฝ้ายล่ะ”บอยถาม
“กลับไปแล้ว”เวียร์ตอบ
“แล้วใครมารับวะ”บอยถามต่อ
“แฟนมั้ง  เห็นเค้าโทรหาแล้วก้อมารับไปแล้ว”เวียร์พูดเซ็งๆ
“ห๊า..ยัยฝ้ายน่ะเหรอมีแฟน  ดุขนาดนั้นใครเห็นเค้าก้อวิ่งหนีหมดแล้ว  มีแต่เอ็งคนเดียวแหละว๊าที่ทนได้”บอยพูดแล้วขำในความคิดของเพื่อน
“ใครจะไปรู้วะเห็นคุยเสร็จก้อมารับกันทันที”เวียร์พูด
“ขนาดนั้นเลย..ว่าแต่เอ็งมาทำไมวะ”บอยถามอีกครั้ง
“ก้อเอาดอกไม้มาให้น้องสาวแกไงล่ะ”เวียร์ตอบ
“อ้าว..แล้วทำไมไม่ให้วะ”บอยสงสัย
“ให้แล้ว  แต่ว่าเค้าไม่เอา  สงสัยงานนี้เป็นสัญญาณบอกว่าข้าต้องอกหักแน่ๆ”เวียร์ตอบอย่างเศร้าๆ
“โธ่ คิดมากไปได้  มานี่ข้าเอาไปให้เอง”บอยบอก
“ไม่เป็นไรขอบใจมากนะ  ถ้าเค้าไม่อยากได้ก้อตามใจเค้าเถอะ”
“ฉันรู้นะว่าน้องสาวฉันมันเป็นคนยังไง  เชื่อสิ”บอยปลอบเพื่อน

“นี่..หนีกลับมาก่อนได้ไงห๊า  แล้วใครมาส่ง”บอยถามเสียงเข้ม
“ขี้เกียจรอ  ก้อเลยให้ปาล์มมาส่ง”ฝ้ายพูดเสียงอ่อย
“ขี้เกียจรอหรือว่าหนีใครมากันแน่”บอยพูดแทงใจดำ
“ใครหนี  เปล่าซะหน่อย”ฝ้ายรีบปฏิเสธ
“เอ้านี่ดอกไม้ไอ้เวียร์มันฝากมาให้”บอยส่งดอกไม้ให้น้องสาว
“ไม่เอา  ก้อบอกแล้วไงว่าไม่เอา  อีตาเวียร์พูดไม่รู้เรื่อง”ฝ้ายบ่นออดแอด
“นี่  อย่าหลอกตัวเองหน่อยเลยน่ะ  เพื่อนพี่เค้ารักเราจะตายแล้วแกก้อรักเค้าด้วย  ทำไมแกไม่ยอมรับซะทีวะ”บอยพูดขึ้นบ้าง
“ก้อ…”ฝ้ายพูดไม่ออก
“ก้ออะไร  เธอยังไม่เถียงเลย  ยังไงพี่ก้ออยากให้เธอลองคิดดูให้ดีๆนะว่าไอ้เวียร์มันดีแค่ไหน”บอยพูดพร้อมกับวางดอกไม้ไว้หน้าฝ้ายแล้วเดินออกจากบ้านไป
“อ้าวกลับแล้วเหรอบอยไม่ทานข้าวกับน้องก่อนเหรอ”แม่ของฝ้ายถาม
“ไม่ดีกว่าครับ  หวัดดีครับน้าวี”
“จ้า..ขับรถดีๆนะ”

“นี่ๆฝ้ายเมื่อวานเป็นไงบ้าง”แอนนี่ถามอย่างอารมณ์ดี
“ก้อไม่มีอะไรนิ  ใครจะเหมือนแอนนี่ล่ะแหมเมื่อวานนี้ไปสวีทกับนายวินที่ไหนบอกมาเดี๋ยวนี้นะ”ฝ้ายแซว
“แหมฝ้ายแซวอีกแล้วนะ”แอนนี่เขิน
“เอ่อ..ขอโทษนะครับน้องฝ้ายใช่มั๊ย”ชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาท่ามกลางการสนทนาของสาวๆ
“ค่ะ  มีอะไรเหรอ”หญิงสาวถามงงๆ
“ฝ้างั้นแอนนี่ไปรอที่ห้องนะ”แอนนี่พูดพร้อมกับเดินออกไป
“พี่ชื่อแบงค์นะครับ  เป็นเพื่อนพี่เวียร์”ชายหนุ่มแนะนำตัวอย่างสุภาพ
“ค่ะ..แล้วไง”ฝ้ายถามอย่างสงสัย
“คือว่า..พี่แอบชอบน้องฝ้ายมานานแล้วตั้งแต่น้องฝ้ายเข้ามาเรียนที่นี่แล้ว  แต่พี่ก้อรู้นะว่าเวียร์มันชอบฝ้ายเหมือนกันพี่ก้อเลยไม่กล้าที่จะพูดอะไร  คือพี่แค่อยากให้น้องฝ้ายรู้นะครับว่าพี่ยังไง  เย็นนี้พี่จะมารับน้องฝ้ายนะครับ”ชายหนุ่มบอกหญิงสาวแล้วเดินจากไปทันที
“อ้าว..เดี๋ยว  ใครจะไปกับนายเนี่ย”ฝ้ายงง
… “ฝ้ายเมื่อกี้ใครเหรอ”แอนนี่ถามอย่างสงสัย
“เพื่อนพี่เวียร์”ฝ้ายตอบอย่างไม่สนใจ
“น่ารักจังเลย  แล้วเค้ามาทำไม”แอนนี่ยังไม่หายสงสัย
“เปล่า  ไม่มีไรหรอกอย่าไปสนใจเลย”ฝ้ายบอกอย่างปัดๆ

“น้องฝ้าย..”เสียงชายหนุ่มที่นั่งรอเรียกหญิงสาวที่เดินลงมาจากตึก
“มาทำไมวะ..”ฝ้ายบ่น
“จะกลับแล้วเหรอครับ”ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินเข้ามาถาม
“ค่ะ”
“งั้นให้พี่ไปส่งนะ”แบงค์พูด
“ไม่เป็นไรค่ะคนรถรออยู่”ฝ้ายบอก
“งั้นพี่เดินไปส่งที่รถนะ”แบงค์พูด
“เอ่อ..ก้อได้ค่ะ”ฝ้ายพูดแบบไม่เต็มใจนัก
ระหว่างที่เดินไปที่รถ  เวียร์กับบอยก้อเดินสวนมาพอดีและเวียร์ก้อได้เจอฝ้าย
“อ้าวยัยฝ้ายยังไม่กลับอีกเหรอ”บอยถามน้องสาว
“กำลังจะกลับ”ฝ้ายตอบก่อนหันไปมองที่เวียร์ซักพัก
“แล้วแกมาทำอะไรที่นี่ไอ้แบงค์”บอยถามคนที่เดินมาข้างๆน้องสาว
“ก้อเดินมาส่งน้องฝ้าย..กลับบ้านดีๆนะครับ”แบงค์พูดพร้อมเปิดประตูให้ฝ้ายขึ้นรถ
“กลับแล้วนะพี่บอย”ฝ้ายหันไปบอกพี่ชายก่อนที่จะบอกลาแบงค์แต่เธอไม่พูดกับเวียร์วักคำ  เธอเพียงแค่มองหน้าเค้าก่อนที่รถจะเคลื่อนออกไป

กริ๊งๆๆๆ
“สวัสดีค่ะ  จะพูดกับใครคะ”
“ขอสายฝ้ายครับ”เสียงไม่คุ้นเอ่ย
“กำลังพูด  นั่นใครน่ะ”หญิงสาวสงสัย
“พี่แบงค์ครับน้องฝ้าย”ชายหนุ่มพูด
“อ๋อ  มีธุระอะไรเหรอ”หญิงสาวถาม
“เปล่า  พี่แค่อยากคุยกับน้องฝ้าย”แบงค์พูดเสียงหวาน
“พี่แบงค์ฝ้ายว่พี่แบงค์อย่าโทรมาอีกเลยนะ”ฝ้ายตัดสินใจพูดออกไป
“เอ่อ..ทำไมล่ะครับน้องฝ้าย”แบงค์เริ่มหน้าเสีย
“ฝ้ายกล้วพี่เวียร์จะว่าเอา”ฝ้ายบอก
“ฝ้ายชอบเวียร์เหรอ”แบงค์ถาม
“เปล่า..แค่มันดูไม่มีก้อเท่านั้นเอง”ฝ้ายปฏิเสธ
“ครับ..แต่เวียร์มันบอกกับพี่ว่ามันจะยอมหลีกทางให้”แบงค์พูดขึ้น
“เอ่อ..ยังไงก้อแล้วแต่ฝ้ายคิดว่าพี่ก้อไม่ควรจะโทรมา  แค่นี้นะคะ  สวัสดีค่ะ”ฝยวางหูลงแล้วคิดถึงคำพูดของแบงค์ขึ้นมาทันที
กริ๊งๆๆๆ
“ฮัลโหลพี่แบงค์คะฝ้ายบอกแล้วไงว่าไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว”หญิงสาวเริ่มโมโห
“ฝ้ายนี่พี่เวียร์นะ  ชายหนุ่มพูด
“อ้าวพี่เวียร์เหรอ  เอ่อ..ขอโทษ”ฝ้ายพูดเสียงค่อย
“ไม่เป็นไรครับ”ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ
“แล้วโทรมาทำไม”ฝ้ายนึกถึงคำพูดแบงค์ได้
“ไม่มีอะไรครับ  เอ่อ..เมื่อกี๊แบงค์โทรมาเหรอ”ชายหนุ่มถาม
“ใช่  พี่แบงค็เค้าโทรมาคุยด้วย  พี่เค้าคุยสนุกดีนะ”ฝ้ายพูดเสียงประชด
“ครับ  แบงค์มันเป็นคนคุยเก่ง  ฝ้ายคงไม่เบื่อ”เวียร์เสียงเศร้า
“คงงั้นมั้ง”ฝ้ายยังไม่เลิกแกล้ง
“งั้นแค่นี้นะครับ”ชายหนุ่มวางโทรศัพท์ลง
ฝ้ายไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วยและทำไมเธอต้องหงุดหงิดด้วยเวลาที่นึกถึงคำพูดของแบงค์

“ฝ้ายเป็นอะไรหน้าเศร้าแต่เช้าเชียว  ท้องผูกเหรอ”แอนนี่แซวเพื่อน  
  “จะบ้าเหรอยัยแอนนี่”ฝ้ายหันมาตอบ  ทำให้แอนนี่หัวเราะ
“หวัดดีครับฝ้าย”แบงค์เดินเข้ามาทักทาย
“หวัดดี..”ฝ้ายตอบเสียงห้วน
“ฝ้ายงั้นเดี๋ยวแอนนี่ไปตามปาล์มก่อนนะ”แอนนี่กำลังจะลุกขึ้น
“ไม่ต้องหรอกแอนนี่”ฝ้ายดึงให้แอนนี่นั่งลง
“มีอะไรเหรอคะพี่แบงค์”ฝ้ายถาม
“เอ่อ..คือว่าพี่จะชวนฝ้ายไปทานอาหารกลางวันน่ะ  เดี๋ยวพี่มารับ”แบงค์ชวน
“เอ่อ..คือว่าวันนี้ฝ้ายไม่ว่างนัดกับเพื่อนไว้แล้ว  ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วฝ้ายขอตัวนะคะ”หญิงสาวจะเดินลุกไปพร้อมกับหนังสือ
“งั้นพี่เดินไปส่งนะ  พี่ช่วยถือนะ”แบงค์พูดพร้อมกับยื่นมือรับหนังสือ
“ขอบคุณค่ะ”ฝ้ายยื่นหนังสือให้เธอนึกในใจว่าจริงๆแล้วพี่แบงค์เค้าก้อเป็นคนดีเหมือนกันนะ  และตัวเธอเองก้อยังกล้าที่จะคุยกับเค้ามากกว่านายเวียร์ซะอีก  
“พี่แบงค์ไม่มีเรียนเหรอคะ”ฝ้ายถามขณะที่เดินอยู่
“มีครับ  แต่เดี๋ยวค่อยไป”ชายหนุ่มตอบอย่างอารมณ์ดี
“เฮ้ย..ไอ้แบงค์มาทำอะไรที่นี่วะ  ทำไมไม่ไปคณะ”บอยเดินมาเห็นทั้งคู่กำลังคุยกันอย่างสนิทสนม
“มาส่งฝ้ายที่คณะ”แบงค์พูด
“แหม..ยัยฝ้ายเดี๋ยวนี้มีบอดี้การ์ดเหรอทุกวันเห็นเดินคนเดียวได้นี่นา”บอยพูดประชด  แต่น้องสาวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่วะ  จีบเด็กเภสัชฯเหรอ”แบงค์แซว
“บ้าเหรอเดี๋ยวยัยเหมียวเอาฉันตายน่ะดิ..พาไอ้เวียร์มาธุระแถวนี้หน่อย”บอยพูดพร้อมกับเหลือบไปมองหน้าน้องสาวตัวดี  ฝ้ายทำท่าไม่สนใจ
“โน่นมาพอดี”แบงค์ชี้
“หวัดดีไอ้แบงค์  มาทำอะไรวะ”เวียร์ทักทายและเหลือบมองเห็นสาวน้อยคุ้นหน้าที่ยืนอยู่ข้างๆแบงค์
“เอ่อ..พี่แบงค์ฝ้ายว่าพี่แบงค์คุยกับเพื่อนดีกว่านะคะเดี๋ยวฝ้ายเดินไปกับแอนนี่ดีกว่า  ขอบคุณนะคะที่ช่วยถือหนังสือให้”ฝ้ายพูดพร้อมกับเอามือมารับหนังสือคืน  เธอยิ้มขอบคุณแบงค์ก่อนเดินไป

ฝ้ายรู้สึกไม่สบายใจเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้  เธอก้อไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดีแต่เธอก้อไม่อยากให้เวียร์เข้าใจเธอผิด
“หรือว่าจะไปบอกนายเวียร์ดีว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกับพี่แบงค์นั่น  แต่ถ้าเค้าไม่สนใจล่ะจะทำไงดีเสียฟอร์มแย่เลย”ฝ้ายนั่งบ่นคนเดียว
“ไอ้ฝ้าย!  เป็นอะไรวะ”ปาล์มที่หลบอยู่ข้างหลังตะโกนขึ้น
“เฮ้ย..ไอ้ปาล์มมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงตกใจหมดเลย”ปาล์มสะดุ้ง
“โห..ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้ เดี๋ยวเรียกพี่แบงค์ให้เอามั๊ย”ปาล์มแซว
“ไอ้บ้า  ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเค้านะโว้ย”ฝ้ายพูด
“อ้าวใครๆเค้าก้อพูกกันนี่นา”ปาล์มพูดต่อ
“พอแล้วปาล์ม..เลิกแซวได้แล้วฝ้ายหน้าเสียแล้ว”แอนนี่รีบห้าม
“ขอโทษวะก้อแค่เห็นแกทำหน้าแบกโลกฉันก้อเลยอยากทำให้แกคลายเครียด”ปาล์มพูด
“ขอบใจนะ  ฉันไม่เป็นไรหรอก”ฝ้ายหันไปยิ้มให้เพื่อน
“ฝ้ายเราเป็นเพื่อนกันนะถ้าฝ้ายมีอะไรไม่สบายใจบอกเรา 2 คนได้นะ  เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”  แอนนี่ปลอบเพื่อน
“เอ่อ..ขอบใจนะ เอางี้ไว้คิดไม่ออกจริงแล้วจะบอกนะ”ฝ้ายพูดแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อน
“งั้นวันนี้เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวก้อแล้วกันเป็นการปลอบใจ  ไปเถอะหิวแล้ว”ปาล์มพูดขึ้นแล้วเพื่อนทั้งสามคนก้อเดินไปที่โรงอาหาร

“เฮ้ยไอ้เวียร์ทำแบบนี้จะดีเหรอวะ  ไหนเอ็งบอกว่าชอบน้องสาวข้าไงวะ”บอยถามเพื่อน
“ไม่ได้ชอบ..แต่รักเลยเว้ย”เวียร์ตอบเศร้าๆ
“เออ..นั่นแหละแล้วเอ็งปล่อยให้ไอ้แบงค์คาบไปได้ไงวะ  ไอ้นี่มันยิ่งเจ้าชู้อยู่ด้วย”บอยพูด
“แต่ฝ้ายเค้าก้อคุยกันดีนิ่กับไอ้แบงค์  ท่าทางจะคบกันได้ดี”เวียร์พูดพลางถอนหายใจ
“ยัยฝ้ายนะยัยฝ้าย..”บอยบ่น

กริ๊งๆๆๆ
“สวัสดีค่ะ”
“ขอสายฝ้ายครับ”
“กำลังพูดค่ะ”ฝ้ายรับโทรศัพท์อย่างอมยิ้มเพราะเธอจำได้ว่าเป็นเสียงของพี่เวียร์
“ฝ้ายนี่พี่เวยร์นะ”ชายหนุ่มพูดเสียงเศร้า
“รู้แล้ว..มีอะไรเหรอ”ฝ้ายทำเป็นไม่สนใจ
“ไม่มีอะไรหรอก  พี่แค่..ช่างเถอะ  เป็นยังไงบ้างไอ้แบงค์มันเทคแคร์ดีมั๊ย”ชายหนุ่มถาม
“ก้อดีนะ”ฝ้ายเริ่มประชด
“เหรอครับ  งั้นพี่ก้อสบายใจ  ต่อไปพี่คงไม่โทรมากวนใจฝ้ายอีกแล้วนะ  โชคคีนะฝ้าย
เวียร์พูดจบแล้ววางสายลงทันที
    “เดี๋ยวพี่เวียร์”หญิงสาวรีบพูดแต่สายก้อหลุดไปแล้ว

หลังจากวันนั้นเวียร์ก้อไม่เคยโทรมาหาฝ้ายอีกเลย  ที่มหา’ลัยฝ้ายก้อไม่เจอเวียร์อีก  และชีวิตของเธอก้อเปลี่ยนไปเธอรอโทรศัพท์เค้าแต่เค้าก้อไม่เคยโทรมา  ฝ้ายบอกปฏิเสธแบงค์ไปแล้วเธอยังคงคิดถึงนายเวียร์คนที่เธอรู้แล้วว่าเธอขาดเค้าไม่ได้

“พี่บอย  ทำอะไรอยู่เหรอ”ฝ้ายมาหาบอยที่บ้านหวังว่าจะได้เจอเพื่อนของบอย
“เล่นเกม  แล้วเรามาทำไม”บอยถามขณะที่เล่นเกมอยู่
“เปล่า  เค้าเอาช็อคโกแลตมาฝากน่ากินมากเลยนะพี่บอย”ฝ้ายเอาของกินมาล่อ
“วันนี้พี่บอยไม่ไปซ้อมบาสเหรอ”ฝ้ายถาม
“เดี๋ยวอีกซักหน่อยค่อยไป  เออยู่ดีๆก้อเอาของโปรดมาให้จะใช้ให้ทำอะไรให้อีกล่ะ”บอยชักสงสัย
“พี่บอยนี่แสนรู้จริงๆ”ฝ้ายแซว
“เฮ้ย  ฉันเป็นคนโว้ยไม่ใช่หมา  แหมพูดงี้เดี๋ยวไม่ช่วยซะเลย”บอยงอน
“แค่นี่ทำงอน  ก้อไม่มีอะไรหรอกแค่อยากจะไปดูพี่ชายซ้อมบาสได้มั๊ย”ฝ้ายพูด
“แค่นี้เองเหรอ”บอยเริ่มจับผิดได้
“ใช่  เอ่อ..พอดีวันนี้ไม่มีอะไรทำน่ะ”ฝ้ายรีบหาข้อแก้ตัว
“ก้อได้งั้นรอแป๊บนึงขอเปลี่ยนเสื้อก่อน”บอยยิ้มอย่างรู้ทันน้องสาว

…ที่สนามบาสฝ้ายได้แต่นั่งมองหาชายหนุ่มที่เค้าอยากเจอและอยากจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เค้าไดเข้าใจ
“งั้นฝ้ายนั่งรออยู่ตรงนี้นะ”ฝ้ายบอกพี่ชาย
“ตามใจ  อย่าหนีกลับก่อน”บอยพูดแทงใจดำ
“รู้แล้วน่า..”

…ฝ้ายเริ่มมองหาชายหนุ่มที่เค้าอยากเจออีกครั้ง  แล้วเธอก้อเห็นเค้าฝ้ายรีบเดินไปหาเวียร์ทันที
“เวียร์ทานน้ำก่อนนะ”หญิงสาวสวยคนหนึ่งส่งน้ำให้เวียร์
ฝ้ายจำได้ว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อพี่ส้มเรียนที่คณะเดียวกันกับพี่เวียร์  พี่ส้มเป็นคนสวยเธอเป็นลีดเดอร์ของคณะแถมยังเป็นดาวคณะอีกและที่สำคัญพี่ส้มยังแอบชอบพี่เวียร์มานานแล้ว  ฝ้ายตกใจกับภาพที่เห็นเธอเดินกลับมานั่งที่โต๊ะเดิม  ฝ้ายรู้สึกสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นเธอควรจะทำยังไงดี  น้ำใสๆมันค่อยๆไหลลงมาที่ใบหน้าอันเรียวขาวของเธอ  เธอกลั้นมันไว้ไม้อยู่จริงๆแก้มของฝ้ายแดงระเรื่อ  ฝ้ายหยิบโทรศัพท์มาโทรหาแอนนี่
“ฮัลโหลแอนนี่เหรอ”เสียงฝ้ายสั่นเครือ
“ฝ้ายเป็นอะไร..ฝ้ายร้องไห้ทำไม”เพื่อนสาวถามอย่างเป็นห่วง
“แอนนี่มาหาฝ้ายที่สนามบาสที่มหา’ลัยได้มั๊ย”ฝ้ายพูด
“ได้..ฝ้ายรอเราอยู่ที่นั่นนะอย่าไปไหนเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”แอนนี่วางหูและรีบขับรถออกไปทันที

… “ฝ้ายเป็นอะไร”หญิงสาวเห็นเพื่อนร้องไห้อยู่บนโต๊ะข้างๆสนามบาส
“แอนนี่เราจะทำไงดี..”ฝ้ายพูดแล้วร้องไห้ไม่หยุด
“ฝ้ายใจเย็นๆนะค่อยๆเล่าเราจะฟังฝ้ายเอง”แอนนี่ปลอบเพื่อน…
…ฝ้ายเล่าเรื่องทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นให้แอนนี่ฟัง
“ฝ้ายรักพี่เวียร์ใช่มั๊ย”แอนนี่ถาม
“ใช่  เราก้อไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นมาได้ยังไงแต่เรารู้ว่าเค้าเป็นคนที่สำคัญกับเรามาก”ฝ้ายตอบ
“งั้นฝ้ายก้อต้องไปคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง  เค้าอาจจะคิดว่าฝ้ายคบกับพี่แบงค์ก้อได้  ก้อเหมือนกับที่ฝ้ายคิดว่าพี่เวียร์คบกับพี่ส้มไง”แอนนี่เสนอความคิด
“แต่ถ้าเค้าไม่สนใจจะฟังล่ะแอนนี่  ฝ้ายก้อหน้าแตกน่ะสิ”ฝ้ายตอบอย่างกลัวๆ
“ฝ้ายแอนนี่อยากให้ฝ้ายลดทิฐิลงบ้างความรักมันไม่ใช่เรื่องเสียหายหรือเรื่องน่าอายอะไรเลยนะฝ้าย  ทำไมเรื่องอื่นฝ้ายยังกล้าและมั่นใจที่จะทำอยู่เลย”แอนนี่บอก
“ฝ้ายกลัวที่จะต้องผิดหวัง”ฝ้ายพูด
“งั้นฝ้ายก้อต้องเสียใจไปตลอด  คิดให้ดีนะฝ้าย”แอนนี่ย้ำ
… “อ้าวแอนนี่มาได้ไง”บอยเดินมาถึงขณะซ้อมเสร็จ
“หวัดดีค่ะพี่บอยคือพอดีแอนนี่ผ่านมาทางนี้เห็นฝ้ายนั่งอยู่คนเดียวก้อเลยแวะมาคุยด้วย  ซ้อมเสร็จแล้วเหรอคะ
“อืม  ก้อยัยฝ้ายบอกว่าเบื่อๆอยากมานั่งดูบาสพี่ก้อเลยพามา  ไม่รู้ว่าอยากดูบาสหรือดูคนเล่นบาสกันแน่”พี่ชายแซวโดยไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น
“เอ่อ..งั้นเดี๋ยวแอนนี่ว่าแอนนี่ขอตัวกลับก่อนก้อแล้วกันนะคะ  ฝ้ายแอนนี่กลับก่อนนะอย่าลืมนะคิดให้ดีๆ”หญิงสาวบอกลาเพื่อนแล้วเดินกลับไปที่รถ
“เออฝ้าย..เพื่อนพี่เค้าจะกลับด้วยสองคนนะ”บอยบอก
“อืม  ตามใจ”ฝ้ายหน้าเศร้า
“ยัยส้มเร็วเข้าชักช้าจัง”บอยเรียกเพื่อน
“มาแล้ว...บอยก้อจะรีบไปไหน”ส้มเดินบ่นมา
“อ้าวอีกตัวล่ะ”บอยพูด
“นี่บอยเรียกเวียร์เค้าดีๆหน่อยดิ”ส้มพูดแล้วเดินมาตีแขนบอยเบาๆ
“มาแล้วๆ”เวียร์รีบวิ่ง
“อ้าว..บอยมีสาวนั่งมาด้วยเหรอ”ส้มถามพร้อมกับยิ้มให้คนที่อยู่หน้ารถ
“บ้าเหรอ  นี่น้องสาวฉันชื่อฝ้าย”บอยแนะนำ
“สวัสดีค่ะ”ฝ้ายหันมายิ้มให้  เธอคิดในใจว่าทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย
“จ้า..เวียร์ขึ้นรถสิมานี่ส้มช่วยถือ”ส้มเรียกเวียร์ที่ยืนอึ้งอยู่  ชายหนุ่มเดินมาขึ้นรถอย่างช้าๆ
… “ฝ้ายวันนี้อยู่ทานข้าวที่บ้านหรือเปล่า”พี่ชายถามน้องสาวที่เอาแต่นั่งเงียบ
“ไม่ล่ะ  ฝ้ายปวดหัวอยากกลับบ้าน”ฝ้ายฝืนพูดทั้งที่ในใจเธอร้องไห้อยู่
“นี่ไอ้เวียร์ฉันส่งแกก่อนนะเดี๋ยวไปส่งยัยส้มทีหลัง”บอยพูด
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวแกไปส่งฉันแล้วฉันจะไปส่งส้มเอง  น้องแกเค้าคงอยากกลับบ้านแล้วล่ะ”เวียร์พูดไม่มองหน้า
“เอองั้นก้อได้  แหมยัยส้มยิ้มเชียวนะ”บอยแซวเพื่อนที่นั่งเบาะหลัง
“บ้า  บอยพูดอะไรบ้าๆ”ส้มอายจนหน้าแดง

…ฝ้ายร้องไห้เธอเสียใจที่เธอไม่รู้ใจตัวเองจนในที่สุดเธอก้อเสียเค้าไป  เค้าคงไม่มีวันที่จะกลับมาหาเธอแล้ว

“พี่บอย”ฝ้ายมาหาบอยที่บ้าน
“อ้าวฝ้ายมีไรเหรอวันนี้แม่พี่ไม่อยู่หรอกนะ  ไม่มีคนทำขนมให้กินหรอก”บอยแซว  แต่สีหน้าคนถูกแซวนั้นยังคงเศร้าเหมือนเดิม
“เอ่อ..พี่บอย  พี่เวียร์ไม่มาหาบ้างเหรอ”ฝ้ายตัดสินใจถาม
“ก้อมันไม่ค่อยว่างหรอก”บอยแกล้งพูด
“นั่นสินะ  เค้ามีแฟนสวยขนาดนั้นจะมีเวลาว่างได้ไง”ฝ้ายทำหน้าเศร้า
“โธ่น้องสาวฉันน้อยใจก้อเป็นด้วย  มันไม่ได้มีแฟนที่ไหนหรอกแต่..มันขยันเรียนแล้วก้อซ้อมบาสเพราะไม่อยากมีเวลามาคิดถึงเรื่องผู้หญิงใจร้ายที่หักอกมัน”บอยพูดแทงใจดำ
“ฝ้ายไม่เชื่อหรอก  ก้อเมื่อวานยังเห็นพี่เวียร์เค้าสวีทกีบพี่ส้มอยู่เลย”ฝ้ายพูดขึ้น
“อ๋อ..รู้แล้วที่ทำหน้างอเมื่อวานนี้เพราะหึงไอ้เวียร์ใช่มั๊ย”บอยถาม
“บ้า  ใครหึง”ฝ้ายปฏิเสธ
“ฝ้ายพี่ถามจริงๆเถอะเราน่ะชอบไอ้เวียร์มันใช่มั้ย”บอยถามอย่างจริงจัง
“ไม่รู้”ฝ้ายพูดหลบตาพี่ชาย
“โธ่..ยัยฝ้ายยังจะมาปากแข็งอีก”บอยพูด
“พี่อยากให้ฝ้ายรู้นะว่าไอ้เวียร์น่ะมันรักฝ้ายจริงๆ  แต่มันคิดว่าฝ้ายคบกับไอ้แบงค์มันก้อเลยจะหลีกทางให้”
“แต่ฝ้ายไม่ได้ชอบพี่แบงค์นะ  พี่บอยก้อรู้ว่าฝ้ายไม่ได่ชอบผู้ชายอย่างพี่แบงค์เลย”ฝ้ายอธิบาย
“ฝ้ายมาพูดกับพี่มันไม่มีประโยชน์หรอกนะ  พรุ่งนี้ฝ้ายไปหามันที่คณะสิอาจจะเจอมันก้อได้”บอยแนะนำ
“พี่บอยช่วยพูดหน่อยไม่ได้เหรอ  นะนะ”ฝ้ายอ้อน
“ไม่ได้โว้ย  คราวนี้เธอต้องเคลียร์เอาเองพี่ไม่อยู่ข้างเธอแล้ว”บอยบอกพร้อมกับเดินหนี

…’เฮ้อ..เดี๋ยววันหลังค่อยมาดีกว่า’ฝ้ายคิดพร้อมกับเดินถอยหลังออกมา
“โอ๊ย..เดินไงวะเนี่ย”หญิงสาวเซเกือบล้ม  แต่คราวนี้เธอต้องเป็นฝ่ายตะลึง
“พี่เวียร์”ฝ้ายอุทาน
“ขอโทษครับ”ชายหนุ่มขอโทษแล้วทำท่าจะเดินหนี
“เดี๋ยวก่อนพี่เวียร์”ฝ้ายตะโกนเรียกจนชายหนุ่มหยุดแล้วหันมองมา
“เอ่อ..ฝ้ายมีเรื่องจะคุยด้วย”ฝ้ายก้มหน้าพูด
“…”

…“มีอะไรเหรอฝ้าย”ชายหนุ่มถามหลังจากที่ขับรถมาจอดที่ริมแม่น้ำ
“เอ่อ..”หญิงสาวตะกุกตะกัก
“พี่เวียร์ไม่อยากรู้เรื่องฝ้ายกับพี่แบงค์เหรอ..”ฝ้ายถามโดยไม่กล้าสบตา
“พี่รู้แล้ว..พี่ยินดีด้วยนะ”แบงค์พูดพร้อมกับเปิดประตูรถออกมาข้างนอก
“พี่เวียร์เดี๋ยวสิ”ฝ้ายเปิดประตูตามออกไป
“พี่เวียร์ไม่ฟังฝ้ายเพราะพี่เวียร์ชอบพี่ส้มใช่มั๊ย”ฝ้ายถาม
“พี่กับส้มเป็นเพื่อนกัน”ชายหนุ่มบอกเบาๆ
“…”
“ฝ้ายแค่อยากจะบอกพี่เวียร์ว่าฝ้ายกับพี่แบงค์ไม่ได้เป็นแฟนกัน  ฝ้ายไม่ได้ชอบพี่แบงค์”หญิงสาวบอก
“..อะไรนะฝ้าย”ชายหนุ่มยืนอึ้งกับถ้อยคำที่ได้ยิน
“ก้อฝ้ายบอกว่าไม่ได้ชอบพี่แบงค์”หญิงสาวพูดย้ำอีกที
“แล้วฝ้ายชอบใคร”ชายหนุ่มหันมาจ้องหน้าด้วยสายตาที่จริงใจ
“แล้วพี่เวียร์คิดยังไงกับฝ้าย”หญิงสาวถามขึ้นบ้าง
“เอ่อ..”เวียร์ไม่กล้าพูด
“งั้นฝ้ายกลับล่ะ”ฝ้ายทำท่าจะเดินหนี
“เดี๋ยว..ฝ้าย”เวียร์คว้าแขนฝ้ายไว้
“พี่รักฝ้ายนะ”ชายหนุ่มพูดออกมา  
“…”ฝ้ายเงียบ  ใบหน้าสวยตอนนี้แดงระเรื่อ
“แล้วฝ้ายล่ะคิดยังไงกับพี่”ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงจริงจัง
“ฝ้าย..ฝ้ายรักพี่เวียร์”หญิงสาวพูดออกมาเบาๆด้วยความเขินอาย  หน้าใสแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง
“ขอบคุณนะฝ้าย  ขอบคุณที่รักพี่  พี่สัญญานะว่าพี่จะรักฝ้ายคนเดียวตลอดไป”เวียร์มองหน้าหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าด้วยแววตาอ่อนโยน  ก่อนที่จะสวมกอดร่างเล็กที่อยู่ข้างหน้าด้วยความอบอุ่น