เจ้าหญิงรัตติกาล

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเมืองๆหนึ่งชื่อว่าเมืองรัตติกาล เมืองนี้เป็นเมืองที่สวยงามมาก และมีคำร่ำลือว่าเจ้าหญิงแห่งเมืองนี้ก็มีรูปโฉมงาม
ไม่แพ้เจ้าหญิงองค์ใดในเมืองต่างๆ เจ้าหญิงรัตติกาลมีเจ้าชายหลายเมืองนักที่หมายปอง แต่ไม่มีเจ้าชายองค์ใดเลยที่สามารถเอาชนะใจนางได้ จนกระทั่งนางได้พบกับเจ้าชายโรธิศัย
\"รัตติกาล เจ้าช่างงามยิ่งนัก ข้ารักเจ้า เจ้้าแต่งงานกับข้าเถอะนะ\"
\"เหตุใดท่านถึงได้เอ่ยบอกรักข้าได้อย่างง่ายดาย ท่านคงจะบอกรักใครต่อใครมามากสินะ\"
\"ไม่เลย ข้าไม่เคยบอกรักใครเลย ข้ารอท่านมานานๆมาก และข้าก็ดีใจมากที่ได้พบท่าน\"
\"ท่านพ่อสั่งข้าให้ข้าตอบตกลงแต่ข้ายังไม่มั่นใจในตัวท่าน\"
\"เชื่อในตัวข้าเถอะนะเจ้าหญิง ข้าสัญญาจะไม่ทำให้ท่านเสียใจ\"
\"ข้าจะเชื่อในตัวท่าน...โรธิศัย\"
\"ข้ารักท่าน เจ้าหญิงของข้า\"ทำไมนางถึงได้โง่อย่างนี้นะ นี่น่ะหรือคนที่ใครหลงใหล
หรือว่าเค้าจะรักเราจิง เราคงต้องแต่งงานกับเค้าสินะ
หลังจากนั้นเจ้าหญิงและเจ้าชายก็อยู่กันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่งมีสงครามเกิดขึ้นระหว่างเมืองรัตติกาลกับเมืองอสูร
เจ้าชายโรธิศัยไม่สามารถรับมือกับข้าศึกได้จึงหนีไปโดยที่ไม่ได้สนใจหรือว่าช่วยเจ้าหญิงรัตติกาลเลย
ใครกันนะช่างงามเหลือเกิน หรือว่าจะัเป็นเจ้าหญิงรัตติกาลที่ใครๆหมายปอง
\"ทหารนั่นเจ้าจับตัวใครมาน่ะ\"
\"ข้าน้อยจับตัวเจ้าหญิงรัตตกาลมาครับ\"
\"เจ้าไปได้แล้ว\" ใช่ๆนางจริงๆด้วย
\"เจ้าหญิงอย่ากลัวไปเลย ข้าจะพาท่านไปพักนะ\"
\"ทำไมต้องจับตัวข้ามา ในเมื่อจับตัวข้าได้แล้วทำไมไม่ข้าซะเลยล่ะ\"
\"ไม่หละ ข้าไม่เห็นว่ามีเหตุใดที่จะต้องทำร้ายเจ้า ไปพักเถอะ ตามข้ามา\"
ทำไมทำไมเค้าถึงได้ดีกับเราทั้งๆที่จับเรามาแท้ๆ ไม่เข้าใจเลย
หลังจากนั้นทหารน้อยก็คอยดูแลและปรนนิบัตรเจ้าหญิงอย่างดี
\"เจ้าหญิงข้ามีคำถามจะถามเจ้าบางเรื่อง\"
\"อะไรเล่า\"มีอะไรนะ
\"เหตุใดท่านถึงไม่เคยยิ้มเลย ทั้งๆที่ข้าก็ดูแลท่านอย่างดีมาตลอด มีเรื่องใดทุกข์ใจอย่างนั้นหรือ\"
\"ถ้าเป็นท่านๆจะคิดอย่างไรเล่า ถ้าคนที่เจ้ารัก รักมากอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อนแล้วอยู่ๆก็มาทิ้งเจ้าไปอย่างไม่ใยดี\"
\"ท่านหมายถึงเจ้าชายโรธิศัยหรือ\"
\"ใช่ เค้าไม่ได้รักข้าจริง เมื่อยามเกิดเหตุเค้าก็ทิ้งข้าไปอย่างไม่ใยดี\"
\"ท่านคงรักเค้ามาก\"
\"ใช่สิ ข้ารักเค้ามาก และข้าคงจะไม่รักใครอีก\"
\"แล้วเพราะเหตุใดท่านต้องรักท่านผู้นั้นถึงขนาดปิดกั้นตัวเองด้วยเล่า\"
\"ข้าไม่สามารถรักใครได้อีก\"
\"ทำไมล่ะ ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะรักท่านอย่างจริงใจน่ะหรือ\"
\"ข้ากลัวนะทหารน้อย ข้ากลัวว่าข้าต้องเสียใจอีก ข้าไม่อาจทำใจได้\"
\"แล้วท่านมั่นใจในตัวข้าแค่ไหน\"
\"ข้ามั่นใจในตัวท่านมาก ท่านเป็นคนดีนะทหารน้อย ท่านดีมาก\"
\"แล้วถ้าข้าจะบอกว่าข้ารักท่านล่ะเจ้าหญิง\"
\"ทหารน้อย\"
\"เป็นความจริงข้ารักท่านมานานแล้วนะเจ้าหญิง\"
\"ทหารน้อย ข้าจะเชื่อท่านได้หรือ\"
\"ข้าไม่ขอให้ท่านเชื่อ แต่ข้าอยากให้ท่านพิสูจน์ ข้าจะพาท่านหนี ท่านเชื่อในตัวข้าเถอะนะแล้วข้ารับรองว่าจะไม่ทำให้ท่านเสียใจ\"
\"ข้าจะเชื่อท่านดูสักครั้ง\"
แล้วหลายเดือนก้ผ่านไป
\"ข้าขอถามท่านหน่อยได้มั๊ยทหารน้อย\"
\"อะไรหรือ\"
\"ข้าสงสัยว่าท่านรักข้าจริงรึป่าว\"
\"ข้าอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์มากกว่านะ\"
\"แต่ว่าข้าได้คำตอบแล้วหละ\"
\"คำตอบ?\"
\"ใช่แล้วหละ คำตอบ\"
\"ว่าอย่างไรเล่าเจ้าหญิง บอกข้ามานะ\"
\"ข้าก็ได้คำตอบว่าข้ารักท่านน่ะสิทหารน้อย\"
\"เจ้าหญิง...ในที่สุดข้าก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าความรักต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์\"
ทหารน้อย ขอบใจมากนะท่านก็ทำให้ข้ารู้เหมือนกันว่าข้าไม่สามารถมองคนได้เพียงรูปลักษณ์ภายนอก
แต่สิ่งนึงนะที่ข้ามั่นใจที่สุดก็คือ ข้ารักท่านทหารน้อยและข้าจะรักท่านตลอดไป