เพลงรักในวันสุดท้านของชีวิต

เนื้อเรื่อง

เสียงจากด้านบนของเวทีนักร้องแห่งหนึ่งในคาเฟ่ชื่อดังในไทย ดังก้องสะท้านไปทั่ว แต่ทุกคนก็ต่างชอบใจ เพราะเสียงของ “ผ่องศรี” เหมือนดั่งนกไนติงเกลตัวน้อยๆตัวหนึ่ง ผ่องศรีเป็นนักร้องชื่อดังของไทยเลยก็ว่าได้ เพลงที่เธอแต่งทุกเพลงล้วนมีความหมายสำหรับตัวเธอทั้งนั้น ยกเว้นมีเพลงเดียวที่เธอแต่งเพื่อคนที่เธอรักมากที่สุด2 คน ก่อนที่ชีวิตเธอจะหาไม่.......
     ภายในคาเฟ่ที่มีเสียงอึกทึกมากมายจากเหล่าผู้คนที่มาฟังเพลงเพราะๆจากเธอ แต่ก็มีอีกเสียงหนึ่งเรียกชื่อเธอ “ผ่อง” เสียงของชายหนุ่มอายุ 29 ปี เรียกชื่อเธอจากโต๊ะ และกวักมือเรียกเธอให้มาหา เทื่อผ่องศรี ได้ยินเสียงนั้นก็เดินเข้าไปหาทันที
“มีอะไรหรือคะ ธนา” ชายคนที่เรียกเธอ ชื่อธนานั้นเอง
“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอใช่มั๊ย” ธนาถาม
“ใช่คะ แหมจำได้ด้วยหรือคะ” ผ่องศรียิ้มฝืดๆ
“ใช่ แน่นอน อยากได้อะไรหรือเปล่า” ที่ธนาเรียกมาก็เพื่อจะซื้อของขวัญให้นั่นเอง
ผ่องศรีมองตาค้างก้มหน้าลงไม่พูดอะไร
“เป็นอะไรไป” ธนาจับไหล่
“ฉัน... อยาก .... อยู่ กับธนาต่อ...หลังจากเลยวันเกิดไปแล้ว” ผ่องศรีอธิบายด้วยน้ำเสียงอันแสนเศร้าสร้อย “หมายความว่าไง” ธนาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ “หมายความว่ายังไงกันเนี่ย”..........
     “ยังจำได้ใช่มั๊ยคะ ว่าชั้นนะเป็นคนที่.....”
“หรือว่า เธอจะต้อง.....” ธนาไม่กล้าพูดต่อจากนั้นเพราะความหมายของคำพูดคือ.....
“ใช่คะ ฉันจะต้อง.... ‘ตาย’ พรุ่งนี้” ธนาถึงกับอึ้ง
“จริงเหรอ แล้วทำไมไม่บอกชั้นกับ ‘กุล’ ซะก่อนละซะก่อนละ” ธนาเริ่มเสียงดัง
กุล คือชื่อเพื่อนชายของธนาและผ่องศรีอีกคนหนึ่ง
“แล้วเรื่องนี้ กุลรู้หรือยัง”
“ยังคะ แต่วันนี้ฉันนัดเขามา ฉันตั้งใจจะบอกวันนี้ละคะ” ผ่องศรีอธิบาย ทันใดนั้น เหมือนชะตาฟ้าลิขิต กุลรีบวิ่งเข้ามาหาทั้ง 2 อย่างรวดเร็วเพราะเขามาสายมากแล้ว
“ขอโทษนะ พอดีติดธุระอยู่นะ”กุล อธิบาย
“ไม่เป็นไรหรอกคะ เดี๋ยวชั้นขึ้นไปร้องเพลงก่อนนะคะ แล้วช่วยเล่าแทนชั้นด้วยนะคะ ไปก่อนละนะ” ผ่องศรีเดินจากไปที่เวทีร้องเพลง
“เรื่องอะไรเหรอ” กุลถาม
“รู้หรือยัง ว่าพรุ่งนี้ผ่องจะตาย” กุลก็อึ้งเช่นเดียวกับธนา
“เหรอ เฮ้อ ผ่องมีชีวิตอยู่แค่นี้เองเหรอ น่าเสียดายนะ”กุล ก้มหน้าทำหน้าตาเศร้า
“แต่ผ่องเขารู้ได้ไง” กุลเงยหน้าขึ้นมาถาม
“ยังจำได้มั๊ย เหตุการ์ณเมื่อ 18 ปีก่อนที่ข่าวเขาลงนะ”
ทั้ง 2 นึกถึงอดีต วันที่ 7 มิถุนายน 2529 หนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าวเหมือนกันทุกฉบับว่า
‘เด็กผู้หญิง สามารถทำนายวันตายของคนได้ถูกต้อง’ รายละเอียดเขียนคร่าวๆว่า ผ่องศรี เด็กไทย สามารถทำนายวันตายได้อย่างถูกต้องแม่นยำ ทำนายถูกถึง 7 คนแล้ว ไม่มีผิด รัฐบาลจึงส่งตัวเธอไปยังศูนย์วิจัยค้นคว้า พบว่า ผ่องศรีพลังพลังจิต วิเศษอย่างหนึ่งที่คนอื่นไม่มี คือสามารถทำนายวันตายได้ และนักวิจัยก็หาเหตุผลไม่ได้ว่า ทำไมผ่องศรีถึงรู้วันตายของคนอื่นได้ จนถึงบัดนี้ก็ยังไม่มีใครเข้าใจ แม้แต่ตัวเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน........
   ใกล้เวลาที่คาเฟ่ที่จะปิดแล้ว ผู้คนเริ่มซาลงไปถนัดตา ผ่องร้องเพลงสุดท้ายเสร็จก็เดินลงมาจากเวทีเพื่อมาหาชายหนุ่มทั้ง 2 คนที่นั่งรอเธอร้องเพลงอยู่
“ผมเสียใจด้วยนะผ่อง ขอโทษจริงๆ” กุลแสดงความเสียใจ
“ไม่เป็นไรหรอกคะ” ผ่องรู้ได้ทันทีว่าเขาพูดเรื่องอะไร
“ผ่อง ไม่อยากได้อะไรจริงๆเหรอ ชั้นอยากที่จะทำให้เธอยิ้มแย้มมีความสุขก่อนตายนะ” ธนาตัดบทพูดขึ้น
“ไม่ต้องหรอกคะ ธนาเพราะว่า ฉันใกล้ตายแล้ว มีความสุขไปก็เท่านั้น ถึงแม้ชั้นจะมีความสุขแค่ไหน พยายามหาความสุขมากแค่ไหน อีกไม่นานฉันจะตาย” ผ่องศรีหยิบมือของธนาขึ้นมา
“หัวใจของชั้นนะ คิดแบบนั้นคะ” แล้วผ่องก็กอดมือของธนาไว้ กุล มองด้วยแววตาที่แสนเศร้าที่จะต้องสูญเสียผ่องไป พวกเขาทั้ง3 เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว และยังชอบไปเที่ยวทะเลด้วยกันบ่อยๆ แต่จะไม่มีวันนั้นอีกต่อไป วันแห่งความสุข......
วันต่อมา......  วันที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อผ่องศรี ต้องตาย.........
ผ่องศรีจะเริ่มการร้องเพลง เป็นงานประจำของเธออยู่แล้ว
“สวัสดีคะทุกท่าน วันนี้ชั้นจะขอร้องเพลงนี้เพลงเดียวนะคะ ทุกท่านคงไม่เคยฟังมาก่อน ชื่อเพลงก็คือ... I love you forever.... ชั้นแต่งขึ้นเพื่อคนที่ชั้นรัก 2 คน”
แล้วผ่องจึงเริ่มอ้าปากร้องขึ้นมาด้วยเสียงอันแสนเศร้าสร้อย ทำนองไม่ช้าหรือเร็วไป โดยมีธนาและกุลเป็นคนฟัง พร้อมกับผู้คนอื่นๆที่อยู่ด้านในคาเฟ่......
“นกตัวน้อยที่กำลังบิน ไปสู่ท้องฟ้าสีคราม ฉันแลมองดูมัน มันกำลงับินกลับไปหาลูกของมัน พร้อมกับอาหารที่แสนอร่อย แต่น่าเสีดายเสียจริง เสียงปืนดังขึ้น ยิงถูกนกตัวน้อยตัวนั้น มันร้องไห้ออกมาและสิ้นใจ ไม่ทันได้คำว่า รัก... กับลูกของมัน เหมือนกับชั้นในตอนนี้ ก่อนฉันตาย ฉันอยากบอกกับคุณ ว่าฉันรัก... คุณ เพียงคนเดียวจริงๆ นับจากนี้และตลอดไป ขอให้ฉันได้กอดคุณ เป็นครั้งสุดท้าย ขอให้คุณมีความสุข หลังจากนี้ ขอให้ฉันได้รักคุณคนเดียวเถิด รักคุณเพียงคนเดียว นับจากนี้และตลอดไป......” เพลงจบ......
“ปัง” เสียงปืนดังขึ้น ลูกปืนไปถูกที่หน้าอกของผ่องศรี เธอสิ้นใจทันทีและคนที่ยิงนั้นก็คือ.....!!!
“กุล” เสียงของธนาเรียกเขา กุลน้ำตาไหลออกมา เขาใช้ปืนกระบอกสั้นยิง ธนาไม่สนใจเขารีบวิ่งไปโอบกอดผ่องศรีไว้แทบกาย “ผ่องๆ ฟื้นสิ ผ่อง” เขาเรียกทั้งน้ำตา ผ่องลืมตาขึ้นมา และค่อยๆขยับมือขึ้นมาแตะใบหน้าของธนาและพูดขึ้นว่า
“ธนา ใบหน้านี้คงจะได้เห็นเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ฉันนะรักคุณมากนะคะ ฉันรูว่ากุลฆ่าชั้น ขอให้ธนาได้ทำตามที่ตนเองปรารถนาเถอะคะ” ผ่องกระอักเลือดและขยับตัวไปกระซิบข้างหูของธนาว่า
“ฉันรักคุณมากที่สุด”และหมดลมหายใจในทันที........
“ผ่อง” ธนาตะโกนออกมาดังๆพร้อมๆน้ำตา กุลฆ่าเขาทำไมกัน ฆ่าทำไม กุลเดินมาเข้ามาหาทั้ง 2 คน
“ขอโทษนะ ที่ชั้นฆ่าผ่อง” กุลพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ฆ่าเธอทำไม พวกเรานะเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ” กุล พยักหน้า
“ใช่ เพราะเป็นเพื่อนนะสิ ชั้นเลยไม่อยากให้คนอื่นมาฆ่า แต่ชั้นจะฆ่าเธอเอง ชั้นไม่มีเหตุผลหรอก” เขาอธิบาย
“แก อย่าอยู่เลย” ธนารีบโผตัวเขาไปต่อย แต่น่าเสียดาย เสียงปืนดังขึ้นเสียก่อน “ปัง” ธนาค่อยล้มตัวลง
และทันใดนั้นเขาก็สิ้นใจทันที ตำรวจมาเร็วกว่าที่คิด ตำรวจรีบวิ่งเข้ามาจับกุล แต่แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า
“อยู่บนโลกนี้ โดยไม่มีเธอทั้ง 2 คน มันก็ไม่มีความหมายหรอกนะ” แล้วเขาก็ยิงตัวตาย......
เขาไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายว่าทำไมถึงฆ่า ความรักของเพื่อนเกิดขึ้นด้วยคน 3 คน และจุดจบของเพื่อน ก็เกิดขึ้นด้วยคน 3 คนนั้น บางทีผ่องศรีอาจพูดถูก
‘คนใกล้ตายแล้ว จะหาความสุขไปก็เท่านั้น ถึงจะมีความสุขมากแค่ไหน อีกไม่นานฉันจะตาย หัวใจจะคิดแบบนั้น’ กุลนึกถึงประโยคนั้นที่ผ่องศรีพูดไว้ ใช่ เขาไม่ต้องการที่จะให้ผ่องและธนามีความสุขก็เลยฆ่ากระมัง ช่างไร้เหตุผลเสียจริง...............
(จบบริบูรณ์)
ขออุทิศให้แก่ ลุงของฉันคนหนึ่ง