ต้นไม้ กับ ความรัก

เนื้อเรื่อง

แว่วสำเนียง  เสียงนกน้อย  ร้องคอยคู่
บนประดู่  ต้นใหญ่  ใจก็เศร้า
อนิจจา  ใจที่หัก  จักบรรเทา
ก็ย้อนนึก  ตรึกเรื่องเก่า  ที่เราเจอ
          เคยชี้ชม  ดมประดู่  ที่ชูดอก
กลับต้องชอก  ช้ำฤทัย  เพราะใจเผลอ
ปล่อยใจนี้  ดวงนี้  มีแต่เธอ
ด้วยเผลอเรอ  ก็เพราะรัก  มักหลอกลวง
          แลไปพบ  สบประดู่  ที่ชูดอก
ต้นประดู่  สลัดออก  ให้ดอกร่วง
ดุจดั่งที่  เธอหมุนเวียน  เปลี่ยนคู่ควง
ปล่อยให้ดวง  ใจของฉัน  นั้นทุกข์ทน
          สายลมซัด  สะบัดโปรย  โบยโบกกลิ่น
หอมกระถิน  กลิ่นกำจาย  ใจสับสน
เธอเคยพร่ำ  เพ้อบอกมา  ว่าน่ายล
โอ้ใยคน  ต้องพลัดพราก  ต้องจากกัน
          มองไปเห็น  วาสนา  น้ำตาไหล
วาสนา  พาไป  ไม่เหมือนฝัน
ใจดวงน้อย  ยังคอยอยู่  คู่ชีวัน
รอเธอผัน  หันหัวใจ  ให้กลับมา
          เห็นโป๊ยเซียน  มีเสี้ยนหนาม  ตามลำต้น
หากทำตน  จนธรรมมี  ไม่รักษา
ผิดคู่ครอง  ครองชีวิต  ผิดจรรยา
สิ้นชีวา  ปีนต้นหนาม  ตามแต่กรรม
          หอมมะลิ  ที่ผลิดอก  ออกกลิ่นหอม
ขำใจนี้  ที่ควรตรอม  ตริเรื่องขำ
จำเรื่องราว  เศร้าฤทัย  ไม่อยากจำ
เราชอกช้ำ  ช้ำฤทัย  หัวใจเรา
          หันไปพบ  สบมะลิ  ที่ผลิดอก
ที่ต้องชอก  ช้ำฤทัย  ไม่น่าเขลา
บางดอกขาว  บางดอกเหลือง  บางดอกเทา
บางดอกเน่า  รักเรานี้  ที่จืดจาง
          ว่านนางคุ้ม  คุ้มไหม  ที่ใจรัก
ต้องอกหัก  ด้วยรักเรา  เค้าเมินหมาง
ต่อแต่นี้  ไม่มีเกิน  เดินสายกลาง
ไม่ทุ่มเท  ทุ่มทาง  รักมากไป
          เห็นต้นโพธิ์  นึกไปที่  โพธิสัตว์
นึกถึงวัด  นึกถึงสงฆ์  สิ้นสงสัย
นึกถึงธรรม  เทศนา  ว่าไม่ไกล
อันรอยใจ  ใช้ธรรมลบ  กลบให้ลง