รักเธอ รัก รัก รัก รักที่สุดของหัวใจ ตลอดไป

เนื้อเรื่อง อัปเดต 25 ก.พ. 47 / 15:31

ถึงแม้สายลมจะพัดเบา หรือรุ่นแรง แต่สายลมนั้นจะไม่หยุดพัก เพราะเธอคือสายลมของฉัน
ณ โรงเรียนมัยมแห่งหนึ่ง ในช่วงเรียนพิเศษวันเสาร์
   \"นักเรียนเข้าที่นั่งเราจะเริ่มการสอนกันแล้วนะ\" อาจารย์สั่งนักเรียน ในการเรียนเสริมพิเศษเราจะแยกเป็น 3 ห้องในแต่ละชั้น คระเด็กต่างห้องให้อยู่ด้วยกันตามเกณฑ์การเรียน \"แย่จังเลยวันเนี่ยเพื่อนๆต่างห้องที่รู้จักไม่มีใครมาเลย เรายิ่งเป็นห้อง 1/11 คนเดียวด้วย\"เด็กคนนี้ที่กำลังบ่น ชื่อว่า คิท เป็นเด็กคนเดียวที่อยู่ห้อง 11 นอกนั้นก็พวกห้องต่ำๆ \"นี่เธอ\" เสียงหนึ่งที่ดังมาจากข้างหลังของคิท \"เรียกเราเหรอ\" เด็กคนที่เรียก คิท นั้นเป็นเด็กผู้ชาย \"อืมๆ ชื่ออะไรเหรอ\" เด็กชายคนนั้นถาม \"เอ่อ...เรียกเราว่า คิท ละกันนะ แล้วเธอละ\" คิทถามเด็กคนนั้น \"เราน่ะชื่อว่า ไนท์ ไม่มีเพื่อนเหรอ\" คิทสายหน้าเป็นการตอบว่า ไม่มี \"อืม... งั้นมานั่งกับเราก็ได้นะ\"ไนท์ชวนคิทให้มานั่งด้วย \"ดีเลยไปนั่งด้วยนะ\"คิทเก็บของที่ดต๊ะของเธอ แล้วไปนั่งข้างๆ ไนท์ \"นี่ ไนท์ เราไม่เคยเห็นหน้าไนท์เลยนั่งตรงไหนเหรอ\" ไนท์หน้าซีดทันทีแล้วตอบกลับว่า \"เราน่ะไม่ค่อยได้มาเรียนน่ะ เราโดดเรียน\" \"เหรอไม่เป็นไรหลอกนะเด็กผู้ชายก็เงี้ยละปลงๆเถอะนะ\" คิทพูดปลอบใจไนท์ ในช่วงเวลาเรียนพิเศษทั้งสองคนจะนั่งด้วยกันตลอด ไนท์มักจะเรียก คิท ว่าตาแมว เพราะดวงตาของคิทนั้น โตๆกลมๆเหมือนแมว \"คิทๆ รู้จักคนนั้นด้วยเหรอ\"เพื่อนหนึ่งในห้องถามคิทขึ้นมา(ในห้องเรียนธรรมดา)\"อืม...เรียนพิเศษห้องเดียวกันทำไมเหรอ อัน \" อันคือชื่อของเพื่อน อันทำหน้าแดงๆแล้วตอบว่า \"เราชอบ....คนนั้นน่ะ อยากรู้จักมากเลยละ\" คิทนั้นไม่ได้คอดอะไรกับไนท์คิดแค่เพื่อนจึงรับปากว่าจะทำไห้ อัน สมหวังให้ได้เลยละ แต่เวลาก็ลดน้อยลงความรักของเด็ก ม. 1 ตอนนี้ใกล้ปิดเทอมแล้ว อันก็ยังไม่เคยคุยกับไนท์สักที จนเวลาร่วงเรื่อยไปจนปิดเทอม ความรักของเด็กๆนั้นจึงเติบโตขึ้นในนามของเด็ก ม. 2 ไม่นานนักโรงเรียนก็เปิดเทอมของภาคเรียนใหม่ วันนี้เป็นวันแรกของการเรียน คิทเดินเข้ามาในโรงเรียน เพื่อนๆต่างก็ไม่ทักไม่ทายเธอ มันจึงทำให้เธอเริ่มน้อยใจมากนี่เป็นวันเปกดเทอมแท้ๆกลับไม่มีเพื่อนมาทักหรือว่าจะลืมกันหมดแล้ว \"คิท ตาแมว\" เสียงแรกที่ทักเธอดังมาจากข้างหลัง เรียกชื่อตามด้วยฉายาแบบนี้ไม่ใช่ใครคนนั้นคือ \"ไนท์ พึ่งมาเหรอ\"เสียงทักนั้นมีนทำให้เธอใจชื่นขึ้นมาหน่อยที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนที่ยังไม่ลืมเธอ \"คิทๆ อันอยู่ตรงนี้\" ยัยอันยืนโบกมือเรียกคิทอยู่ \"ไนท์เราไปละนะ\"แล้วทั้งสองก็เดินแยกกัน ในการเรียนวันเสาร์ปีนี่คิทไม่ได้เรียนแต่ อันกับ ไนท์ลงเรียนไว้ คราวนี้คงจะได้รู้จักกันมากขึ้น ทุกวันๆอันจะสั่งให้คิทไปหาไนท์เพื่อถามเรื่องราวต่างๆนาๆ \"คิทมาหาไนท์อีกแล้วดูสิ\" คิทต้องทนฟังเรื่องบ้าๆบอๆทุกวันที่ทนฟังแบบนี้ก็เพื่ออันนะเนี่ย \"ไนท์ เพื่อนมาหาแหนะ\"ไนท์เดินออกมาหาคิท \"มีอะไรเหรอคิท\"คิททำหน้าเซ็งๆแวตอบว่า \"มานั่งคุยกันหน่อยดิ\"ทั้งไนท์และคิทก็ต้องมานั่งคุยกันทุกวี่ทุกวัน จนวันหนึ่ง \"คิทๆ ชอบไนท์เหรอ\" เพื่อนคนหนึ่งของไนท์ถามขึ้น คิทถึงกับหน้าแดงทันทีทำไมนะ เราจะหน้าแดงไปทะไม \"คิทหน้าแดงทำไมเหรออิอิ\" \"เอ่อ.....แดดมันร้อนน่ะ\" คำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นของคิทมันทำให้เพื่อนของไนท์ไปบอกกับไนท์ว่า \"ไนท์ คิทชอบ\" ในวันทัดมา คิทก็มาหาไนท์อีกตามเดิม คิทกำลังมองหาไนท์ จู่ๆไนท์ก็เดินมา \"ไนท์\" คิทพูดขึ้นมาเพื่อทักไนท์ แต่ว่าไนท์กลับเมิน ไม่พูดไม่จาทำตัวเยนชาใส่ คิท วันนั้น คิทต้องกลับไปในห้องเรียนอย่างซึมๆ  ทำไมไนท์ถึงเป็นอย่างนั้นนะ \"คิทๆ อันมีข่าวดีจะบอก\" อันวิ่งหน้าบานมาหาคิท \"อะไรเหรอ อัน\" อันกระโดดไปมา แล้วกลับมาตอบว่า \"นี่ๆ อัรได้อยู่ห้องเดียวกับ ไนท์ด้วยละ\" ข่าวดีของอัน นั้น มันช่างเป็นข่าวที่น่ายินดีจริงๆ  แต่ภายในใจของคิทนั้นกลับเหมือนมีมีดมาเสียบไว้ที่กลางใจ เวลาเจอหน้ากันทำไม ไนท์จะต้องเดินหนี เวลาประชุม ระดับชั้นเรียนทำไม ไนท์จะต้องมองแต่อัน ทำไมความในใจของฉันมันถึงไปไม่ถึงไนท์ เพราะอะไรนะ  แต่ไนท์กับอันไม่ได้เป็นแฟนกันนี้นา วันนี้คิทจะโทรไปถามไนท์ให้รู้เรื่อง ในเย็นวันนั้น คิทโทรไปหาไนท์ \"ฮัลโหล...\"เสียงของคนที่รับสายนี่มันเป็นเสียงของไนท์ คิทยังจำได้ดี \"..ขอสายไนท์หน่อยคะ\" เสียงในหูโทรศัพท์เงียบไป การกระทำแบบนี่ทำให้คิทรู้ว่า เป็นไนท์แน่ๆ \"ไนท์เหรอ..คือว่าเราอยากจะถามว่า ไนท์ชอบอันเหรอ\" \"เปล่า\" ไนท์ตอบเสียงเย็น \"แล้ว....ไนท์เกลียดคิทเหรอ\" ปึง!!!!!เสียงการวางหูโทรศัพท์ของไนท์ดังมาก การกระทำแบบนี้มันทำให้รู้กันว่าไม่โสภาแน่ๆ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงเทอม 2 วันเปิดเทอมนี้ คงจะไม่ใช่ ไนท์อีกแล้วละที่จะมาทักคิทคนแรก \"คิทตาแมว\"คิทถึงกับสะดุ้งขึ้นมาทันทีที่ได้ยันการพูดแบบนี้ คิทหันหลังไปมองเจ้าของเสียงด้วยความดีใจ  แต่เจ้าของเสียงนี่กลับไม่ใช่ ไนท์ มันเป็นเพียงแค่การหูฝาดไปเท่านั้นเอง มันแค่เป็นอาการหลอนของบาดแผลในใจของเธอเท่านั้น แต่ว่าทำไมเขาไม่ตอบเรานะ ไนท์คงจะเกลียดคิทจริงแหละนะ วันนี้คิทจะโทรไปหาไนท์อีก แต่จะไม่ใช่ในฐานะ คิท แต่จะเป็นในฐานะ มิก ในเย็นวันหนึ่งคิทจะโทรไปหาไนท์แต่จะพูดแบบดัดเสียงเพื่อไม่ให้ ไนท์รู้ คืนนั้นก่อนจะโทรไปหาไนท์ คิทเห็นดาวตกจึง อฐิษฐานแล้วคิทก็โทรไปหาไนท์ \"ฮัลโหล..\"เสียงนี้เป็นเสียงของไนท์ \"ไนท์เหรอ เรามีเรื่องจะคุยด้วยน่ะเราชื่อ มิกนะ\" นี่เป็นจุดเริ่มต้นของคิท ทุกวันๆคิทจะโทรไปหาไนท์ โดยที่ไนท์ไม่รู้ว่าเป็นคิท \"นีมิกถามอะไรหน่อย มิกน่ะบอกว่าชอบเรา ไม่อายเหรอ\" \"ไม่อายก็เราชอบไนท์จริงๆนะ\" \"เหรอถ้าเราจะบอกว่า ชอบ มิกน่ะ เอ่อ...คือว่าเราชอบมิกนะ\" แล้วไนท์ก็วางหูไป อะไรกันยังกะความฝันแหนะ เป็นไปได้ไงกันนะ หรือว่าเพราะดาวตกกันนะ ไหนๆก็ชอบกันแล้ววันนี้คิทจะบอกความจริง อยากจะรู้จริงว่าจากคนที่เกลียดแล้วมาเป็นคนที่ชอบมันจะเป็นยังไงกันนะ แต่เมื่อโทรไปนั้นกลับไม่มีไนท์รับสาย \"เอ่อ...ไนท์อยู่ไหมคะ\"  \"ไม่อยู่แล้วเขากลับบ้านพ่อแม่เขาไปแล้วละ\" กลับไปแล้วงั้นเราก็ไม่ได้บอกความจริงน่ะสิ อะไรกันไม่จริงมั่ง แต่ว่านี้ก็ไม่ใช่ฝันนะ แล้วไนท์ละ  คงจะรักแต่ตัวปลอมของฉัน ภาพมายาที่ชื่อ มิก ภาพมายาที่ทำให้เพื่อนต้องอกหัก ภาพมายาที่ไม่มีตัวตน ภาพมายาที่โกหกตอแหลไปวันๆ นี้เหรอฉัน ความจริงก็แค่คนขี้ขลาดตาขาวเท่านั้น เมื่อไหร่นะความจริงของฉันถึงจะไปหาไนท์ได้ เมื่อไหร่นะ ไนท์จะรู่ว่ามิกคือ คิท แล้วเมื่อไหร่นะ สายลมของฉันถึงจะพัดกลับมา สายลมที่ฉันรอคอย สายลมที่เป็นรักแรก แผลในใจของฉัน ชาตินี้คงต้องเป็นแค่คนชักใยหุ่นที่ ชื่อมิกไปตลอดแน่ๆ และหุ่นตัวนั้นก็จะแย่ง ไนท์ไป ตลอดกาล