สี - สี นิยาย สี : Dek-D.com - Writer

สี

โดย U-RIN

เรื่องแรกง่ะค่ะคิดสดๆ ออกมาก่งก้งหน่อยนะคะ จาเปงไงเมื่อสาวน้อยแก่นแก้วเจอคู่อริบอกรัก

ผู้เข้าชมรวม

950

ผู้เข้าชมเดือนนี้

1

ผู้เข้าชมรวม


950

ความคิดเห็น


2

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  4 ก.ค. 46 / 22:00 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
นิยายแฟร์ 2023
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

    \"ฮ้าว เปิดเทอมอีกแระเซงอย่างแรง\"  น้องนู๋แพนพึมพัมกับตนเอง
    เทอขึ้นรถเมล์สีเหลืองที่มาจอดหน้าปากซอยบ้านเทอ
    \"วันนี้ทามไมคนเยอะจัง ฮ้าว~\"แพนพึมพัมอีกครั้ง
    เพราะคนเยอะเลยต้องยืนริมขวาของรถ สักพักมีผู้ชายร.ร.ของแพนขึ้นมาอีก3-4คนและผู้ชายอายุราวๆ20ปีคนเหล่านั้นยืนใกล้ๆแพน
    แพนหายจากการง่วงเป็นปลิดทิ้ง!!~เพราะอะไรน่ะหรือ โอ้ยโหย ชายที่อายุประมาณ20กำลังจะลูบก้นชายร.ร.แพนที่น่าตาดีที่สุดอยู่ที่สำคัญ2คนนั้นอยู่ข้างๆแพนอย่างแรง
    \"เหวอ ใครอ้ะโรคจิต ยัยบ้าโรคจิตหรือจับก้นช้านทามมายยยย\"  หนุ่มเคราะห์ร้ายร้องเสียงดังฟังชัดข้างๆหูแพน
    อนาจนิ่งอิงเขนยคนึงหวนเอ้ยย แพนรับเคราะห์อย่างงงมากๆ
    \"พระฟังคำอั้มอึ้งตะลึงคิด จาเบือนบิดป้องปัดก้อขัดขวาง ไมเปนนู๋ง่าา งง\"แพนจะพูดออกมาแต่หนุ่มนั้นตะโกนอีกครั้ง
    \"ก้นช้านเปนรอยแล้วน้า โรคจิตๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\" ซวยๆๆๆๆๆความซวยของแพนทัมให้ทุกคนบนรถมาเป็นสายตาเดียวจับจ้องที่แพน
    \"มะ..ไม่ใช่หนูนะ ไม่ใช่หนูง่า\" แพนรีบบอกออกมา อนิจจาสายไปเสียแล้ว
    เมื่อถึงป้ายหน้าร.ร. หนุ่มเคราะห์ร้ายกับเพื่อนๆรีบลงจากรถแต่ช้ากว่าแพน
    \"ถึงเราไม่ผิดแต่รีบไปก่อนล่ะว้า\"แพนคิดในใจแล้วรีบวิ่งไปชั้น4ห้องที่2จากซ้ายอย่างไม่คิดชีวิด

    \"5555555 หนุกมะโดนสาวจับตูด ไอจ้อบ\" เพื่อนๆของหนุ่มเคราะห์ร้ายหัวเราะเป็นการใหญ่
    \"อร่อยมากเลยลองดูดิ  ปาดโถ่หนุกตายเลยช้านอายแทนก้นเลยอ้ะ\" จ้อบหนุ่มเคราะห์ร้ายพูดแล้วหัวเราะออกมา
    \"อ่าวเฮ้ยวันนี้ย้ายห้องนี่หว่าเวรี่ตกใจ\"  เพื่อนคนนึงของจ้อบพูด
    \"งั้นช้านขอตัว&หัวไปดูก่อนนะ\"จ้อบรีบออกจากกลุ่ม
    \"อ้าวย้ายห้องนี่นา\"  แพนร้องพร้อมจึงลงจากชั้น4ห้องที่2จากซ้ายมาดูบอร์ดจัดห้อง
    \"3/1....3/2.....3/3......3/4......ง่าห้องสุดท้ายหรือป่าวเนี่ย3/5...3/6..3/7.......3/6\"  แพนพูดพึมพัม
    \"ช้านได้3/6อ้ะ\"เสียงคุ้นๆจากคนข้างๆแพน
    \"โห้ย ผูกมิตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"แพนคิดในใจ
    \"อ่าว สาวรักก้นช้านนี่ห้อง3/6รึ เค้ากั้วกัวจาโดนจับอีกง่ะ\" จ้อบนั้นเองเค้ารีบพูดจาเยาะเย้ยแพน
    \" หยายยยยยยยยยยยยย เราจาทัมไงดีๆๆๆอ้ะบอกฟามจิงก่อนนนนนน\" แพนคิดในใจ
    \"คือ..เราไม่ได้จับเทออ้าาาาา อ้าวจาปายไหนน\"  แพนพูดแต่จ้อบวิ่งไปนู้นแล้ว
    \"ไว้ค่อยให้จับใหม่นะพวก \"จ้อบตะโกนหาแพนทำให้ทุกคนมองมาทางแพนพร้อมคิดในใจว่า \"จับอาไร\"
    แพนรีบวิ่งขั้นชั้น3ห้องที่2จากซ้าย รีบจับจองที่นั่งแล้วก้อคิดทบทวน\"ช้านทำไรผิดวันนี้ซวยจิงๆ\"
    \"หวัดดีเทอชื่อไรชั้นยูจ่ะ\"หญิงใส่ที่คาดผมสีชมพูน่าตาน่าร้ากดีพูด
    \"ห่ะ.....อ่า..อ้ะ ชั้นแพนอืมเราชื่อแพน\" แพนพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก
    \"นั่งข้างๆได้ไหม\"ยูถาม
    \"มีคนวางกระเป๋าตรงกลางแล้วง่ะนั้งที่ถัดจากโต้ะนี้นะ\"แพนตอบ
    \"อืม ขอบใจจ่ะ\"  ทำไมยูน่าร้ากอย่างนี้ได้เพื่อนแล้วๆแพนคงจาคิดอยู่โดยมองจากใบหน้าของเทอ
    \"ตุ้กแต่ว\"กริ่งที่นี่เสียงเพราะเป็นพิเศษทำให้แพนเริ่มมองหาคนที่นั่งตรงกลางระหว่างยูกับแพน
    \"กำ ช้านได้นั่งกับยายนั้นหรือเนี่ย\"จ้อบคิดในใจเมื่อเหนแพนนั่งข้างๆที่ๆเข้าจองไว้
    \"กำ เจออ้ายนี่อีก\" แพนคิด

    ทุกๆวันจ้อบจะทะเลาะกับแพนอยู่เสมอ ยูก้อกลายเปงผู้พิพากษาเสมอ
    \"เราชอบนะที่มีเพื่อนตลกขบขันดีๆอย่างนี้\"คำพูดจากปากยู ทำให้แพนกับจ้อบหยุดโต้วาทีกลายเปงน่าแดงทั้งคู่
    \"5555 ยูจ๋านายคนนั้นมันติ้งต้องอ่ะจ่ะ ทามจายหน่อยนะจ้ะ”แพนพูด
    “5555 ยูจ๋าอีนี่มีงานอดิเรกอยู่อย่างนึง ชอบจับก้นชายงามไงล่ะจ้ะ”จ้อบพูดแล้วหัวเราะออกมา
    โป้ก นั้นไงๆเอาเข้าให้แพนจางอัดหัวของชายงามที่จ้อบว่า อาหยาย แก้มแพนถูกยืดออกมาเปนพิเศษเพิ่มอีก3ซม. ในด้านขวา และอีก 4ซม.ที่ด้านซ้าย
    “ยูจ๋า จงหาความยาวที่ยืดออกมาทั้ง2ข้างของแก้มแพนทีจิจ้ะ” จ้อบหัวเราะอย่างเมามัน
    ยูไม่ห้ามเพราะหัวเราะคิกๆคักๆอย่างหยุดไม่อยู่แล้ว
    ทุกๆวันจาเปนอย่างนี้เสมอๆ

    จนวันนึงในเวลาพักกลางวัน
    “แพน คือ…ยูมีเรื่องมาถามอ้ะจ่ะ” ยูเดินเข้ามาหาแพนอย่างเครียดนิดหน่อย
    “อืมๆ”แพนตกลง
    “ยู…………ชอบ…………………………………………จ้อบอ้ะจ่ะ..คะ…ะ”ยูพูดเสียงเบามาก
    “หาาาาาาาาาาาาาาาาาาา” แพนอุทาน
    “คือ…อะ..ะ..อยา….กถามแพนเรื่อง..เอ่อ……ว่า…ชะ..ชอบ”ก่อนที่ยูจาพูดจบ
    “เราไม่ชอบจ้อบนะๆๆๆๆๆอ้ายนั้นติ้งต้องจาตาย”แพนรีบกลบ
    ยูจึงยิ้มๆทั้งๆที่ตัวนั้นรู้ดีกว่าว่าแพนชอบจ้อบ ยูรู้ดีกว่าใครแม้กระทั้งใจของเจ้าตัวเอง
    แพนกลับถึงบ้านพบว่าการ์ดสีขาวจ่าหน้าถึงเทอ
    “ต่อไปนี้จงจำไว้
    ชมพู-  วันนี้เทอน่าร้ากจัง
    เหลือง-วันนี้ร่าเริงเป็นพิเศษนะ
    แดง-วันนี้ขอบคุนนะ
    ฟ้า-วันนี้ขอโทดอย่าโกรธนะ
    เขียว-งอน!
    น้ำตาล-กลุ้มจายง่า
    ส้ม-อย่าอารมณ์เสียจิ
    ขาว-ยังไงก้อชอบเทอ”
    แพนงงมากๆ แต่ก้อเก็บการ์ดนี้ไว้

    วันต่อมาแพนได้การ์ดอีกเอ๋…วันนี้สีเหลือง!?!
    “จากใครว้ะเนี่ย “ แพนชักสงสัย
    วันต่อมาแพนทะเลาะกับจ้อบ ได้การ์ดสีฟ้า แพนเปนคนซื่อเลยเอ๋อไม่พูดอาไร
    วันต่อมาอีกได้สีขาว
    วันต่อมาอีกครั้งจ้อบโดนอาจารย์ดุ ได้สีน้ำตาล
    วันต่อมาๆๆๆอีกได้สีแดง
    จนเมื่อแพนแกล้งจ้อบอย่างแรง จนจ้อบตีลังกา3ตลบ
    “ไม่รุ้แกล้งยังไง”ยูอุทาน
    วันนี้เลยได้สีเขียว!!!~ แพนเลยแจ่มว่าคนที่ส่งมาคือใคร
    เลยหนักใจตรงที่ว่ายู  ….
    และจุดสำคัญคือแพนพึ่งรู้ใจตัวเองว่าชอบจ้อบ
    “ช้านทามงายดีเนี่ยชอบเค้าตั้งแต่เมื่อไร่ เฮ้อ ลำบากจัง”
    แล้ววันนึงยูเหนการ์ดในกระเป๋าจ้อบกับแพน
    ยูดีใจกับเศร้าใจไปพร้อมกัน
    แพนเหนยูทำหน้าเศร้าๆจึงทัก
    \"มีไรหรือยู ทัมหน้าเศร้าๆ\"
    \"จ้อบกับแพน ไม่ต้องปิดบังยูหรอก\"ยูเอ่ย
    \"หืม...? อ้ะ! แพนขอโทดคือ...แพน...\"
    \"พึ่งรู้ใจตัวเอง ใช่มะ\"ยูพูดแล้วยิ้ม
    \"ยูเข้าใจความรู้สึกแพนนะ..ยูเข้าใจ\"ยูบอกอย่างเศร้าๆ
    \"แล้วยูคิดกับจ้อบยังไงล่ะ\"แพนเริ่มถามอย่างไม่แน่ใจ
    \"คิดว่าเป็นรักแรกไม่เปนไรหรอกไม่จริงจัง\"ยูตอบเสียงดังขึ้นทำให้แพนเปลี่ยนสีหน้า
    \"เราร้ากยูที่สุดเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ยูทั้งน่าร้าก นิสัยดี เราขอโทดนะที่ปิดบังยูมาตลอด\"แพนยิ้มอย่างแรง
    \"คิคิ  แค่รักแรกอุแหม่ คิดไรมาก อิอิเราต้องได้คนดีกว่าแพนอิอิคนกลิ้ง4ตลบ เยอะกว่าจ้อบอีก\"ยูพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างร่าเริง
    ทั้ง2คุยกับหัวเราะต่อไป........

    วันเสาร์ยูโทรเรียกแพนกับจ้อบ ให้มาที่สวนดอกไม้ที่ยูทำเองหน้าร.ร.เป็นโรงกระจกเต็มไปด้วยดอกไม้สีชมพูอ่อนหวานเหมือนกับเจ้าของโรงกระจกนี้เลย
    แพนมาตามนัดหน้าร.ร. จ้อบอยู่ในโรงกระจก แพนและจ้อบไม่เคยรู้ว่าโรงกระจกนี้เป็นของยู
    ยูเรียกแพน\"เข้ามาในนี้เร็วแพน\"ยูกุมมือแพนลากไปที่โรงกระจก
    ยูจับมือแพนกับจ้อบแล้วบอกว่า
    \"ยูน่ะชอบจ้อบมานานแล้วเปนรักแรกของยู........แต่ยูแค่ชอบ ไม่เหมือนความรักที่แพนกับจ้อบมีให้กัน
    ยูก้อชอบทั้งคู่ แล้วยูก้อชอบที่เห็นเพื่อนของยูรักกันด้วยเหมือนกัน\"
    ยูยิ้มหน้าแดงแสดงถึงความอายที่พูดคำพูดที่ยากที่สุดออกมา
    \"ยูตั้งใจปลูกดอกไม้สร้างโรงกระจกนี้ให้แพนกับจ้อบแล้วก้อ  ความรักของเราทั้ง3คน...\"
    แพนกับจ้อบอึ้ง แล้วทั้ง2ก้อยิ้ม แพนเข้าไปกอดยู
    \"เราก้อชอบที่เหนยูมีความสุขแล้วเหนยูเป็นเพื่อนตายของแพน\"
    จ้อบบอกกับยูอย่างอายๆว่า\" หาผู้ชายกลิ้ง4ตลบและที่ให้การ์ดสีสวยกว่าของเราให้ได้นะ\"
    ทั้ง3คนมองดูสี สีเเห่งความสุข สีแห่งความเป็นเพื่อนและผูกพันธ์กันและกัน สีท้องฟ้าที่ยิ้มให้ราวกับว่าโลกนี้หยุดเวลาให้เรา3คนที่โรงกระจกดอกไม้สีชมพูแห่งนี้    
    -----สีสันแห่งชีวิด สีหน้าความสุขเพื่อนตาย  คนที่รัก ทำไมโลกนี้สวยงามเหลือเกิน -----
    ทั้ง3คนจับมือกัน เดินจากไปจากโรงกระจกของยูอย่างมีความสุข

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    2 ความคิดเห็น

    ×