วัน1

เนื้อเรื่อง

ลมที่พัดผ่านดาดฟ้าอย่างรุนแรง ประตูดาดฟ้าที่เปิดออก  คนที่เข้ามา และนั่นคือคำที่ฉันต้องพูดออกไป


                                \" รุ่นพี่คะ ฉันชอบรุ่นพี่ค่ะ \"



    ณ ต้นไม้ใหญ่ข้างโรงเรียน ที่ไม่ค่อยมีใครจะเดินผ่า เด็กสาวปีสอง ผมสีทองยาวถึงกลางหลัง กำลังยืนรอคอยใครอยู่.....

\" ไนลฮ์ จัง~~~~ \" เสียงของหญิงสาวปีสาม ผุ้เป็นดาราของโรงเรียน นามว่า เอล ลากยาวเรียกหารุ่นน้องที่รอคอยเธอ
\" !? พี่เอล? \" เด็กสาวหันไปมอง เอล ด้วยสายตา อันเป็นประกาย
\" ขอโทษน๊า~~~ \" เอลไม่รีรอ เข้าไปขอโทษ ไนลฮ์ทันที
\" คะ? อะไรคะ? \" ไนลฮ์ ทำสีหน้าแปลกใจ
\" ก็ที่พี่มาช้าไง ขอโทษทีน๊า~~~ \"  เอล ยังขอโทษไม่เลิก
\" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ \" ไนลฮ์ยิ้มตอบรับแล้วเข้าไปกอดเอล
\" แค่พี่มา.... แค่นี้หนูก็พอใจแล้วค่ะ \"  คำพูดของไนลฮ์ ทำให้เอลหน้าแดง เธอเอามือเกาแก้มด้วยความคะเขิล

\" เอางี้ไหม? เพื่อขอโทษกับเรื่องวันนี้ พรุ่งนี้เราไปเดทกันเถอะ \" เอลพูดชวนด้วยสีหน้าอาย ๆ แต่มีความสุข
\" เอ๋?? ดะ... เดทรึคะ? \" ตั้งแต่สองคนนี้คบกันมาก็ราว ๆสองเดือนกว่า แต่ทว่า เอลกับไนลฮ์ยังไม่เคยจะไปเดทกันเลย
\" อื้อ? พรุ่งนี้ว่างไหมล่ะ? \"
\" ว่ะ! ว่างค่ะ! .... แต่ว่า....พี่ว่างแน่หรอคะ? \" ไนลฮ์ ถามสวนกลับไป เพราะที่ทั้งสอง ไม่เคยจะได้เดทกันนั้น
เพราะว่า เอล ไม่เคยว่าง เธอต้องคอยไปถ่ายแบบ รึ เข้าสังคม งานต่าง ๆ
\" ว่างสิ~ ถ้าไม่ว่างพี่จะชวนหรอ^^ \" เอลยิ้มระรื่น

\" พุ่งนี้ เจอกันที่หน้าน้ำพุ(ในตัวเมือง) 10 โมงนะจ๊ะ? \" เอลจับมือของไนลฮ์เพื่อจูงเธอกลับบ้าน
\" อ่ะ ค่ะ ได้ค่ะ! \" ไนลฮ์ ในตอนนี้ ทำได้แต่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะเธอกำลังจะได้เดทกับแฟน


    หน้าน้ำพุ เวลา 9.50 น.ในวันถัดมา


    เด็กสาวผมทองในชุดตัวเก่ง สีชมพูอ่อน และกระโปรงสั้นสีม่วง กำลังยืนรอ แฟนสาว....
\" เรามาถึงก่อนแฮะ \" เธอคิดในใจพลางมองดูนาฬิกา ที่ตั้งอยู่ด้านข้างกับน้ำพุ
\" ..... 9.53 .... อีก7 นาที... \"

    หน้าน้ำพุ เวลา 11.13
    
    เด็กสาวผมทองนั่งรออยู่ที่น้ำพุ....... เธอนั่งคอตก...  เพราะคนที่นัด... ยังไม่มาซะที...
\" ไนลฮ์~~~~~ \" เสียงของเอลดังขึ้นมาจากอีกด้านของน้ำพุ ไนลฮ์หันไปมองอย่างไม่รีรอ

\" พี่เอล!..... \"  ภาพที่ไนลฮ์เห็นคงไม่ใช่ภาพ  ที่เธอคาดหวังอย่างยิ่งเมื่อ เธอต้องรอ นานถึง2 ชม.
ไนลฮ์ วิ่งมาพร้อมกับ เหล่าแฟนคลับของเธอ
  \" ขอโทษนะ.... ก็อย่างที่เห็นน่ะจ่ะ \" เอล ยิ้มเหงื่อตก เธอพยายามกลบเกลื่อนความผิด
\" ..... ไม่.....เป็นไรค่ะ \" ไนลฮ์ ตอบพร้อมกับยิ้มให้กับเอล ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
\" ...... \" เอลเองก็รุ้สึกว่า ไนลฮ์คงจะรุ้สึกไม่ดี แต่เธอก็พูดอะไรไม่ได้.... เธอจึงรีบชวน เอลไปเดท ถึงแม้ว่าจะมีแฟนคลับตามไป

    ที่สวนสนุก
    
    คู่รักสองสาวกำลังมองดูเครื่องเล่นต่าง ๆ พร้อมกับแฟนคลับที่เอาแต่ ยืนรอบ ๆ เอล
\" ไนลฮ์จังอยากเล่นอารายจ๊ะ? \" เอลพยายามไม่สนใจและช่วน ไนลฮ์เล่น
\" เอ่อ.....พี่อยากเล่นอะไรล่ะคะ? \"  ในใจของ ไนลฮ์ อยากเล่นเครื่องเล่น ที่คู่รักเล่นกันแบบโรแมนติก
แต่เธอเกรงใจแฟนคลับของเอล

\" พี่อยากเล่นนั่น! \" เอลชี้ไปทางรถไฟเหาะตีลัง ของเล่นขึ้นชื่อของสวนสุก ด้วยความเร็ว 250กม./ชม. พร้อมด้วย ทางม้วน ตีลังกาไปมาร่วม 20ครั้ง....
\" ...... แด๊นซิ่งเทรน! \" ไนลฮ์ อุทานอย่างแปลกใจ
\" เล่นไมได้หรอ?\"
\" ได้ค่ะ! เล่นได้~~~ \" เสียงกระหึ่มของแฟนคลับที่อยากเล่นตอบแทน แต่เอลไม่สนใจ เพียงแค่หันไปยิ้มให้เฉย ๆแล้วกลับไปถามไนลฮ์ใหม่

\" เล่น อย่างอื่นก็ได้นะ \"
\"ไม่เป็นไรค่ะ!!  หนุเล่นได้ ! \" ไนลฮ์ตอบไปเพราะไม่อยากแพ้พวกแฟนคลับ.... ซึ่งเอลก็ดูจะเข้าใจ เธอจึงบ่ายเบี่ยง
\" เอ้อ.....นี่ก็เที่ยงแล้ว ... หาอะไรกันกินก่อนดีกว่าไหม? \" เอลจับมือของไนลฮ์มาคล้องแขน
\" คะ!ก่ะ กินค่ะ!! \" ไนลฮ์ เขิลอายอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่พวกแฟนคลับต่างอิจฉา แต่ก็ถ่ายรูปของไนลฮ์กับเอลไว้
เพื่อว่าจะเอาไปเล่นของ
\" ...... ขอฮอทดอก2ที่ค่ะ \" เอลบอกกับคนขายฮอทดอก
\" ครับสักครุ่นะครับ เด๋วผมขอไปหยิบไส้กรอกมาใหม่ก่อน \" พนักงานขยาหนุ่มเดิน เข้าไปในร้านสักพักใหญ่...
\" ....... จมไส้กรอกตายไปแล้วรึไงนะ? \" เอลยืนบ่น ในขณะที่ไนลฮ์อาแต่กอดแขนเอลด้วยความสุข

\" มาแล้วค่ะ - -+ \" เสียงพนักงานสาว ที่หน้าเหมือนแฟนคลับของเอลดังออกมาจากร้าน พร้อมกับ ชิลลี่ฮอทดอก
\" .................. \" เอลและไนลฮ์จ้องมองด้วยสายตาเดียวกัน
\" เอ่อ... คือ........ พนักงานคนเมื่อกี้ล่ะ....คะ? \" เอลถามเพราะความสงสัย ในขณะที่ในใจค่อนข้างรุ้คำตอบ
\" อ้อ~ เค้าไม่สบายกระทันหันน่ะค่ะ นี่ค่ะ ทางร้าน ไม่คิดเงินค่ะ \"  แฟนคลับในคราบพนักงานสาว ส่งชิลลี่ฮอทดอกให้กับเอล
\" ขอบคุณ...ค่ะ..... \" เอลก็ยังรับมาอยุ่ดี ทางด้านไนลฮ์ ก็ทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

\" อ่ะ... \" เอลส่งชิลลี่ฮอทดอกให้ไนลฮ์
\" ...... ขอบคุณค่ะ \" แม้ว่า ไนลฮ์จะไม่อยากรับ.....แต่เธอก็จำใจต้องรับ...

\" ไปเล่นอะไรกันดี? บ้านผีสิงไหม.....? \"  คำชวนคำนี้ของเอล เป็นอะไรที่โดนใจของไนลฮ์มาก เธอรีบตอบรับทันที
\" เล่นค่ะ! เล่น! \"  ไนลฮ์ รีบลากเอลไปที่บ้านผีสิง

\" เชิญคร๊าบ ๆ เชิญเข้าสู่บ้าน ผีสิงที่ไม่มีซ้ำที่ไหนเลยค๊าบบบบ \"  พนักงานกล่าวเชิญชวน....
\" ค่ะ เข้าค่ะ! \" ไนลฮ์ตอบไป ทำเอาพนักงานงุนงง เพราะปกติไม่มีคนตอบ
\" แฮะ ๆคือเค้าอยากเล่น.....! \" เอลไม่ทันจะอธิบายจบ ไนลฮ์ก็ลากเอลเข้าไปทันที

\" ฮื่อฮือ~~~ ฮื้อฮือ~~~~ ฮื่อฮือ ~~~~~ ฮื้อฮือ ฮื้อฮือ ฮื้อฮือ~~~~~ฮื่อฮือ~~~ ฮื้อฮือ~~~~ ฮื่อฮือ ~~~~~ \" (เพลงหลอน ๆในทางเดินมืด ๆ)

\" เอาล่ะ! นี่คือเวลาที่เรารอมานาน! \" ไนลฮ์คิดในใจ เธอตั้งใจเอาไวว่าจะ กอดเอลเต็มที่ด้วยความกลัว
\" ........................ \" เอลมองไปยังพื้นที่มีแสงสีเขียวนำทางเดิน....

และแล้ว! ผีตนแรกก็ออกมา!! พร้อมซาวเอฟเฟค \" ก๊าซซซซซซซซซซซซซ \"

\" ............. \"ไนลฮ์ มองไปยัง ก็อตซิล่าจิ๋ว...
\" .............. \" เอล...เอามือไปเขี่ยก็อตซิล่าจิ๋วที่เดินแต๊ก ๆ....
\" .....ของจิง!? \" เอลพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
\"  จะตกใจเพื่อ!! \" ไนลฮ์ หันไปดู
\" ก็อตซิลล่าของจิงนะ!!! \" เอลยังพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
\" กรี๊ด~~~~~~~~~ \" เสียงแฟนคลับที่ร้องกรี๊ด?เพียงเพราะ ตอบสนองกับการตกใจของเอล ดึงดูดให้ไนลฮ์ไม่พอใจ...

ตัวที่สอง!!!!!!!!! \" บาคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค \"

\" ....... โอ้วววววววว ทุเรียนมีปีกบินได้!!!!!!!!!!!!!! \" เอล ร้องด้วยความตกใจ
\" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด \" ทีมส่งเสริม(แฟนคลับ) ร้องกรี๊ดตาม
\" ............. \"ไนลฮ์ ยืนมองนิ่ง ๆสีหน้า เริ่มหงุดหงิดขึ้น

ตัวที่สาม!!!!!!!!!!!!!!!!!!  \" กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซ \"

\"  ว้าก~~~~~~~~  เต่าพ่นไฟ!!! กาเมล่าาาาาาาาาาาาาา \" เอลร้องด้วยความตกใจ(อีกครั้ง)
\" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด \" ทีมส่งเสริม(แฟนคลับ) ร้องกรี๊ดตาม(อีกครั้ง)
\" ......... \" ไนลฮ์ เอามือกอดอก  สีหน้าเริ่มไม่เหลือความสุข

ตัวสุดท้าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \" ปิก๊าาาาาาาาาาาาาา \"

\" อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก \" ก่อนที่ เอลจะได้ตกกระใจ กับ ผีตนสุดท้าย ไนลฮ์ก็วิ่งไปเตะมันกระเด็นหายไปในความมืด....
\" ......................................... \"  บรรยากาศเงียบสงบ...  ฝูงชนที่เหลือทำได้แค่เดินตาม หญิงสาว!? ผู้ไม่สบอารมณ์ ออกจากบ้านผีสิงด้วยความกลัว

    เมื่อทั้งคู่ก็ออกมาจากบ้านผีสิง... ไนลฮ์ไม่รอช้าเดินกลับไปด้านหน้า โดยที่เอลเดินตามไปอย่างประหลาดใจ
\" บ้านผีสิงบ้าอารายฟะเนี่ย!! ห๊า!!! มีแต่ ตัวอะไรน่ารัก ๆใครจะกัวฟ๊า--------\" ไนลฮ์ กระชากคอเสื้อของ พนักงานบ้านผีสิง
\" เหวออออออออ  ผมบอกว่าแปลกไงค๊าบ แปลก!! ไมได้บอกว่าน่ากั๊ว \" พนักงานบ้านผีสิงทำได้แต่ตกใจ ในขณะที่เอลรีบวิ่งไปอุ้มไนลฮ์ที่โมโหหนีไป.....

\" .....เหอะ ๆ..... สะ..สนุกดีนะ? \" เอลพูดในขณะที่นั่งพักตรงม้านั่ง
\" .......... \" ไนลฮ์นั่งก้มหน้าเงียบ
\" ........ \" ทำให้เอลไม่รูจะพูดอะไรต่อ จึงนั่งเฉย ๆอยุ่พักนึง

\"...ขอโทษนะคะ.....  \" ไนลฮ์พูดด้วยเสียงเศร้า
\" .......ขอโทษเรื่องอะไรจ๊ะ? \" เอลหันไปถาม
\" .....ที่หนู..... ทำตัวแบบนี้ไงคะ... \"
\" ทำตัวแบบนี้?.... ทำอะไรล่ะ? พี่ก็ไม่เห็นว่าเราจะทำอะไรผิดสักหน่อย \"
\" ............. \" ไลนฮ์นั่งเงียบต่อ เอลนั่งเกาหัวแล้วมองเวลา
\" .... 6โมงแล้วหรอเนี่ย ? \"คำพูดของเอลทำให้ไนลฮ์สะดุ้ง  เธอกลัวว่า การเดทของเธอจะต้องจบลงแบบนี้
\" งั้นก็ต้อง ไปเล่นไอ้นั่นสินะ \" เอลยิ้มพลางชี้นิ้ว ให้ไนลฮ์มองตาม
\" คะ? \" ไลนฮ์มองไปยัง จุดหมายที่เอลชี้ เครื่องเล่นนั้นคือ! ชิงช้าสวรรค์

    ชิงช้าสวรรค์ เครื่องเล่นแสนโรแมนติก ที่ใช้ปิดการเดท ซึ่งคู่รักมักจะจูบกันเมื่อไปถึงยอดของชิงช้า!!! เป็นอะไรที่! ขลังมาก

\" ....... สองคนค่ะ \" เอล บอกกับพนักงานของชิงช้าสวรรค์
\" ครับ \" พนักงานหนุ่มเดินไปเปิดกระเช้าให้ทั้งคู่เข้าไป

\" .................... \" ไนลฮ์ นั่งเงียบหน้าแดง เธอคาดหวังอะไรบางอย่างจากการนั่งชิงช้าสวรรค์
\" ............. \" เอลนั่งเท้าคางด้านตรงข้ามกับไนลฮ์ มองดูทิวทัศน์ ของเมืองของเธอ ในยามเย็น ขณะที่แสงอาทิตกลายเป็นสีแดง สาดส่องผ่านตึกรามบ้านช่องอย่างสวยงาม

\" ..................... \" ความเงียบปกคลุมในกระเช๊า
\" นี่....... วันนี้ สนุกมั่งไหม? \" เอลพูดถามออกมา
\" คะ? ค่ะ! สนุกค่ะ..... \" ไนลฮ์ตอบอย่างไม่คิด เธอหน้าแดงขึ้นเรื่อย ๆเมื่อหันไปมอง เอลที่นั่งอยุ่ฝั่งตรงข้ามซึ่งจ้องมองมายังเธอด้วยสายตา อันแสนสงบ และหลงไหล
\" ................ \" ราวกับว่าสายตานั้นสะกดไนลฮ์เอาไว้ เธอรู้สึกเหมือนว่าขยับตัวไม่ได้  มีแต่ เอลที่ค่อย ๆขยับเข้ามาหาเธอ

ใบหน้าของทั้งสองใกล้กันเรื่อย ๆ จนริมฝีปาก แทบจะประกบกัน
\" พี่....เอล..... \" ไนลฮ์พูดออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆหลับตา   ในเวลานี้ กระเช้าที่ทั้งสองนั่ง ถึงจุดสูงสุดแล้ว.... และ

\" ครืด!!!!!!!!!!!!!!!!!! \" กระเช้าของทั้งคู่ยังไม่ทัน จะได้หยุดเมื่อถึงจุดสูงสุด มันกลับรีบหมุนลงมาจนทั้งคู่ตกใจ
\" !? มะ มันอะไรกัน!! \" เอลจับตัวไนลฮ์กอดเอาไว้  ในขณะที่ไนลฮ์ ยังไม่หายเบลอ

เมื่อทั้งคู่ออกมาจากกระเช้า ก็ได้พบว่า.....
\" สนุก ไหมคะ^^ \" 1 ในแฟนคลับของเธอเป็นคนเลื่อนคันโยกให้มันลงมาด้วยความไว ไม่จอดกระเช้าอื่นเพื่อให้ทั้งคู่ลงมา

\" มันจะเกินไปแล้วนะ! \" ในขณะที่เอลจะดุแฟนคลับของเธอ ไนลฮ์ก็วิ่งหนีออกไป
\" ไนลฮ์! \" เอลหันไปหมายจะวิ่งตาม ต่ แฟนคลับของเธอ รุมล้อมและดึงเธอเอาไว้ก่อน.....

    20.30 ที่บ้านของไนลฮ์

    ไนลฮ์ นอนกอดหมอนใบใหญ่สีม่วง บนเตียงของเธอ... สีหน้าของเธอดูไม่มีความสุขสักเท่าไหร่
\" ....ไม่เหมือนเดทเลย \" เธอบ่นออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เศร้ายิ่งกว่าเดิม  เธอ ค่อย ๆเอามือมาปิดหน้าก่อนที่เสียงสะอื้นจะค่อย ๆดังออกมา
\" ไม่น่า.....หนี....เลย... \" เธอพลิกตัวนอนคว่ำหน้าแล้วร้องไห้ออกมา    


\" สุดที่รัก~~ ถ้าโทรมา~ ช่วยรับหน่อย~ \" เสียงโทรศัพท์ของไนลฮ์ดังขึ้น

\" !? \" ไนลฮ์ เอามือปาดน้ำตาแล้วยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์  เธอมองดูชื่อของคนโทรเข้าทันที
\" พี่เอล? \" ไนลฮ์รีบกดรับทันทีเมื่อเห็นชื่อ
\"  สวัสดีจ้าา นอนรึยัง? \"
\" ยังค่ะ... พี่กลับถึงหอแล้วรึคะ? \"
\" ยังจ้า ยังไม่ถึงเลย แต่เป็นห่วงเราเลยโทรมาหาก่อน \"
\" ห่วง....รึคะ? \"
\" อื้อ! ก็วันนี้ เราดูซึม ๆน่ะสิ.... โกดพี่ไหม? \"
\" .... ไม่โกดหรอกค่ะ.... \" ไนลฮ์แอบยิ้มแบบแค้น ๆ

\" ....จิงหยอ? ง้าน? เอ่อ?  แอบน้อยใจรึเปล่าล่ะ? \" เอลแอบโล่งใจ แต่เพื่อความชัวร์เลยถามไว้ก่อน
\" หนู....น้อยใจค่ะ น้อยใจพี่มาก ๆเลยด้วย \" ไนลฮ์ ตอบด้วยความจริงใจ
\" ง่ะ!!! \" เอลตกใจ ได้แต่อุทานออกมา

\" พี่รู้ไหมคะ?.....  การได้รักใครสักคน เป็นเรื่องวิเศษ........ ไม่ว่าอะไร ขอแค่ได้ทำร่วมกับเค้า
เราก็มีความสุขไปซะหมด...  ทำการบ้าน  ช่วยทำรายงาน รึแม้แต่แบกของไปส่งอาจารย์
ถ้าอยุ่กับพี่ ไนลฮ์  ทำได้ทุกอย่าง  จะร่วมหัวเราะ รึจะร้องไห้  จะให้แต่งตัวเป็นกาโอเรนเจอร์
รึเอาถุงน่องใส่หัวไปแกล้ง คนในวันทดสอบความกล้า  อะไรก็ได้ล่ะค่ะ ไนลฮ์แค่อยากทำ
สิ่งเหล่านั้นร่วมกับพี่  ไนลฮ์...อยากเห็นพี่มีความสุขค่ะ เหมือนที่พี่เป้นอยุ่ทุกวันนี้  แต่..มันก็
ไม่ใช่แบบนั้น เพราะว่าไนลฮ์.... \"
\"........ \"
\" ไนลฮ์ .......อยากให้พี่มีความสุขที่ได้อยู่กับไนลฮ์  เหมือนที่ไนลฮ์อยุ่กับพี่.... \"
ในโทรศัพท์ที่เอลได้ยินนั้นคือเสียงที่ไนลฮ์กำลังค่อย ๆร้องไห้

\" ........ ไนลฮ์.....พี่.....\"
\" ขอโทษค่ะ.... พี่เอล.... พี่เอลอย่าสนเลย \" ไนลฮ์ พยายามหยุดร้องไห้ เธอไม่อยากให้เอลรู้สึกผิด
\" พี่เอลรีบ ๆกลับหอดีกว่าค่ะ หอปิด 3 ทุ่มนี่คะ นี่ 2ทุ่ม45แล้วนะคะเด๋วจะกลับเข้าหอไม่ทันนะคะ \"
ไนลฮ์พูดพลางปาดน้ำตาอีกครั้ง
\" อ่ะ....เอ้อ...จ่ะ..... \"
\" ......... \"
\" .........เอ้อ.... เรา..... จะนอนรึยังนั่น? \"
\" ก็.....จะนอนแล้วล่ะค่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปเข้าชมรมน่ะค่ะ \"
\" หรอ?..... .... พี่ขอโทษนะ....ที่ทำเราน้อยใจ.... \" ยังไงเสีย เอลก็ยังเลิกรู้สึกผิดไม่ได้
\" อ่า....อย่าขอโทษสิคะ..... หนูเข้าใจดี หนูเองตะหากที่ผิด ทั้ง ๆที่พี่ไปเองว่ารับได้ เรื่องที่พี่มีแฟนคลับเยอะ
กลับมาบ่นกับพี่แบบนี้.... \"
\" ไม่หรอก.... พี่เอง ตะหาก ทั้ง ๆที่.... คบกับเราแต่ยังเป้นแบบนี้อีก....ขอโทษนะ \"

\" ไม่เป็นไรค่ะ ๆ  ไว้หนุเอาตุ๊กตาพี่ไปตอกตะปูก็ได้ \" ไนลฮ์ แอบปล่อยมุขขู่เพื่อให้เอลเลิกคิดมาก
\" ง่ะ อย่านะ เค้ากัวเจ็บ~~ \"
\" หึหึหึหึหึหึ \" ไนลฮ์หัวเราะขู่
\" อ่ะ เอาเปงว่า ให้เค้าพี่ไปกล่อมเรานอนดีก่าม๊า~~ \"  
\" ฮ่ะ ๆ ทำได้ก็ทำสิคะ  หนุยอมให้จูบก่อนนอนเลยด้วย ฮ่ะ ๆ\" ไนลฮ์ กลิ้งพลิกตัวไปด้านซ้าย
\" จิงนะ อ่ะ จุ๊บ  จุ๊บ >3<  \"
\" เอ้า จุ๊บ ๆ \"
\" ฝันดีนะจ๊ะ สาวน้อยของพี่ \" เอลพูดเหมือนเลิกคิดมากไปแล้ว
\" ค่า ฝันดีเช่นกันนะคะพี่เอล \" ไนลฮ์ ตอบด้วยรอยยิ้ม เธอดูมีความสุขขึ้นมากจากตอนแรก

\" ก๊อก ก๊อก \" เสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้น

\" ให้พี่ เข้าไปกล่อมนอนซะทีสิ \"  
\" !? \" ไนลฮ์รีบหันไปมองที่หน้าต่างทันที ภาพที่ไนลฮ์เห็นก็คือ
\" เปิดกระจกสิจ๊ะที่รักน้อย~ \"  เอลกำลังนั่งบนกิ่งไม้เท้าข้างนึงดันขอบหน้าต่างล่าง มือถือโทรศัพท์ อีกข้าง
ใช้จับกระจกอยู่

\" พี่เอ๊ล!!!!!!!!!!!!!! \" ไนลฮ์ร้องเสียงหลง
\" จ่ะ จ๊า~? \" เอลตกใจกับเสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ทำให้เสียศูนย์เกือบตกต้นไม้
\" ข่ะ เข้ามาเด๋วนี้!!!!! \" ไนลฮ์ วางโทรศัพท์ทันที แล้วรีบลุกจากเตียงไปเปิดกระจก
\" ให้เค้าจูบด้วยนะ \"  เอลยังยึกยักจะขอจูบให้ได้
\" เข้าม๊าาาาาาาาา \" ไนลฮ์ พยายามดึงเอลเข้า...
\" ให้เค้าจูบซี่~~~~ \" เอลใช้มือเกาะต้นไม้ ไม่ยอมเข้าซะที
\" จูบก็จูบค่าาาาาาาาา \" เมื่อ ไนลฮ์ตะโกนอย่างนั้นปุ๊บ เอลก็ เข้าในห้องของไนลฮ์ทันที

\" แฮ่ก ๆ..... \" ไนลฮ์นั่งลงกับพื้นข้างหน้าต่างด้วยความเหนื่อย
\" เอาล่ะสาวน้อยที่รัก \" เอลพูดขึ้น พร้อมกับก้มตัวไปหาไนลฮ์

\" มาเป็นที่รักของพี่สิ \"


    
    ความรักในบางครั้ง ไม่ใช่สิ่งที่จะควบคุมได้..... แต่ถ้า.... ความรักของคนสองคนสื่อสารกันได้แล้ว
ไม่ว่าอะไร ก็ .... ไม่ใช่อุปสรรค ที่จะทำให้คนเรารักกัน..