คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 8 : Sparks fly
Chapter 8
“ เฮ้ย ! ไอ้เตี้ยมึงตื่นดิ๊ ! ” คิมจงอินใช้เท้าเขี่ยคิมจุนมยอนผู้ซึ่งนอนหลับสนิทน้ำลายไหลเยิ้มอยู่บนเตียงคิงไซส์ของคริสเป็นรอบที่ห้า ในขณะที่เวลาล่วงเลยมาจนเกือบจะเก้าโมงเช้าแล้วแต่คนถูกปลุกก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาซักที
“ เชี่ยไค มึงนะมึง ซี้ดดด ” จางอี้ชิงยืนบ่นอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องแต่งตัว พลางแตะแผลที่มุมปากอย่างเบามือ
“ ก็มึงจะปล้ำกู -_-^ ” จงอินตอบกลับไปก่อนจะยกมือขึ้นลูบขนแขนที่เริ่มจะแสตนด์อัพขึ้นมาอีกรอบเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่จางอี้ชิงบีบไข่ของเขาเอาไว้แน่นพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ บรึ๋ยย ! ถึงกูจะหื่นก็จริงแต่เจอแบบนี้เข้าไปกูก็กลัวนะครับ T[]T
“ แล้วทำไมไม่ปลุกกูล่ะวะ มาต่อยกูทำเช่ไร หน้าหล่อ ๆ ของกูเสียหมด โว้ย ! ” อี้ชิงสบถ
“ บ๊ะ ! ไอ้หอกหัก โวยวายอะไรอยู่ได้ ไอ้พวกขี้เก๊ก มึงเจอดีแน่ ! ” คิมจุนมยอนผุดลุกขึ้นนั่งพลางชี้หน้าด่าคิมจงอินด้วยแววตาประสงค์ร้าย ทำเอาคนถูกด่าตาโตด้วยความตกใจ แต่แล้ว..แม่งก็ล้มตัวลงไปหลับต่อ =_=;;;;
“ ไอ้เชี่ยเตี้ย ! กวนตีนชิบหายเมาแล้วยังทำตัวเกรียนอีก สัดเอ้ย ! ไอ้คริสมันคิดอะไรของมันวะเนี่ย ถึงได้หิ้วไอ้นีออนนี่มาด้วย แล้วกูจะจัดการกับมันยังไง ! ” คนผิวเข้มว่าพลางยกมือขึ้นกุมขมับ
“ เอามันไปทิ้งโรงบาลบ้า - - ” อี้ชิงตอบกลับมา
“ ช่วยได้มากครับ ! รู้งี้กูปล่อยให้มึงซั่มมันดีกว่าเชี่ยเลย์ ”
“ พูดอะไรของมึงวะ -_-? ” จางอี้ชิงถามกลับมาด้วยความสงสัย ซั่มเซิ่มอะไรกูไม่รู้จัก ผมไม่รู้จริง ๆ นะครับทุกโค้นน ว่าพลางยกมือขึ้นทำท่าหัวใจปาใส่รีดเดอร์
“ ทีอย่างนี้ทำเป็นแอ๊บแบ๊วนะมึง ” จงอินด่าอย่างเหลืออด
“ มานี่ ๆ เดี๋ยวกูปลุกเอง ” เลย์ว่าพลางเดินเข้าไปหาคิมจุนมยอนที่เตียงก่อนจะยกมือขึ้นบีบแก้มของคนตัวขาวอย่างแรง
“ โอ๊ยยยยยยยยยย ! ”
“ ตื่นได้แล้วสินะมึง -_- ” อี้ชิงพูดขึ้นก่อนจะดึงมือกลับมากอดอก อิลีดมองหน้าหนึ่งในศัตรูคู่แค้นของตนเองอย่างงง ๆ ขณะเดียวกันก็ใช้มือลูบแก้มของตัวเองเบา ๆ ด้วยความเจ็บปวด
“ เออ ! แล้วนี่อะไรเนี่ย พวกมึง..เข้ามาในห้องกูได้ยังไงวะ !! ” จุนมยอนโวยวายด้วยความตกใจหลังจากนึกขึ้นได้ว่ามีไอ้ตัวประหลาดมายืนจังก้าล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้าเขา ! ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว.. ไอ้สองตัวที่ว่ามีเสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดร่างกายครบถ้วน แต่ด้วยความเกรียนของอิลีดคิมถึงได้มีอะไรแผลง ๆ โผล่เข้ามาในความคิดของมันได้ตลอด =[]=!
“ แหกตาดูเหอะไอ้เตี้ย ห้องมึงเป็นแบบนี้เหรอ เหอะ ๆ ” คิมจงอินหัวเราะอย่างเอือม ๆ ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ
ใช่..ห้องนอนหรูหรากับเตียงขนาดคิงไซส์นี่อบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าคละคลุ้งมองยังไงก็ไม่คุ้น รึว่ากูจะอยู่ในฮาเร็มของใครซักคน ! อู้วววว อิลีดคิดในใจ =3= แต่รู้สึกว่ามันจะเป็นอะไรที่เพ้อเจ้อมาก นี่เอ็งยังไม่สร่างเมาใช่ไหมลีด - -? วุ้ย พักนี้ฟิคเรื่องนี้มันมีแต่อะไรมึน ๆ งง ๆ ทำเหล่านักแสดงหน้าแตกไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้ ! และผู้โชคร้ายคนปัจจุบันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คิมจุนมยอนเองครับ อิอิ =_=+
“ อ่ะ..เอ่อ..นี่ไม่ใช่..ห้องกูนี่ ฮ่า ๆๆๆ ” อิลีดหัวเราะกลบเกลื่อน ในใจยังแอบสงสัยว่าเขามาอยู่ที่นี่กับคนพวกนี้ได้อย่างไร เท่าที่จำได้เมื่อคืนเขาเพิ่งไปกินเลี้ยงกับแบคฮยอน..แล้วตอนนี้แบคฮยอนหายไปไหนล่ะ !?!
“ เฮ้ย ! ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว พวกกูจะได้ไปโรงเรียนซักที ” จางอี้ชิงว่าพลางสะกิดไหล่คิมจุนมยอนเบา ๆ
“ พะ..เพื่อนกูอยู่ไหน ? ” อิลีดถามเมื่อตั้งสติได้แล้ว
“ อะไร -_-? กูไม่รู้หรอก พวกกูไม่ได้เป็นคนพามึงมา ” จงอินตอบ
“ แต่เพื่อนกูหายไป ! กูขอยืมโทรศัพท์หน่อยดิ ” จุนมยอนว่าพลางกระตุกแขนเสื้อจางอี้ชิงและคิมจงอินสลับกันไปมา เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขวี้ยงซัมซุงฮีโร่เครื่องโปรดทิ้งไปแล้วตอนที่โทรศัพท์ไปกวนตีนไอ้พวกนี้ =_=;;; อี้ชิงถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะควักไอโฟนของตัวเองยื่นให้ คิมจุนมยอนรับไปก่อนจะกดโทรออกหาแบคฮยอนในทันที
( สวัสดีครับ.. ) เสียงตอบรับจากปลายสายดังขึ้น
“ พยอนแบคฮยอนมึงอยู่ไหน ! ”
( จุนมยอนกู เอ่อ..กำลังจะไปหามึงไง แหะ ๆ ) อะไรวะ ทำไมเสียงอิหมามันถึงได้ฟังดูสงบเสงี่ยมเจียมตัวแบบนี้ คิมจุนมยอนสงสัยเหลือทน =[]=?
“ มึงรู้เหรอว่ากูอยู่ที่ไหน? ”
( รู้ ก็กู..เอ่อ..ช่างมันเหอะน่า ! เอาเป็นว่ากูไปหามึงได้ละกัน เดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ แค่นี้ก่อนนะ ! )
ตู๊ด ๆๆๆ
เมื่อถูกตัดสายไปคิมจุนมยอนจึงได้แต่ขมวดคิ้วมองหน้าจอไอโฟนนั้นอย่างงง ๆ ไม่เข้าใจว่าอะไรทำให้พยอนแบคฮยอนเพื่อนเกรียนของเขารีบร้อนถึงขนาดนี้
“ จ้องจะขโมยมือถือกูหรือไง ” อี้ชิงพูดขึ้นก่อนจะดึงมือถือกลับไป
“ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วมึงอ่ะ ห้องน้ำเดินเข้าไปทางนู้น ผ้าเช็ดตัวมีพาดอยู่ที่ราวในห้องน้ำแล้ว พวกกูให้เวลามึงสามสิบวิถ้ามึงไม่เสร็จกูจะให้เลย์ตามไปซั่ม ! ” จงอินว่าพลางใช้เท้าเขี่ยคิมจุนมยอนไปอีกหนึ่งที แต่ไอ้ห่าเมื่อกี้มึงพูดอะไรออกมา !
“ เชี่ยไค !!!!!!!! ” จางอี้ชิงตวาดลั่นก่อนจะชกที่ต้นแขนของเพื่อนผิวเข้มเต็มแรง
“ โอ๊ย ! เลย์มึงแม่งแรงเยอะ อ้าว..ไอ้เตี้ยยังไม่ไปอีกเหรอ เร็ว ๆ ดิวะ ! ” จงอินเร่งอีกครั้ง คิมจุนมยอนจึงรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำในทันทีพลางคิดในใจด้วยความสะพรึง ‘อิห่า สามสิบวิใครจะไปอาบทัน T[]T’
………………………………
“ อีลู่เอาคืนมานะ ! ” ตุ๊ดอินดี้โวยวายขณะพยายามแกะกิฟท์นับสิบอันออกจากหัวของกระเทยแอ๊บแบ๊ว ที่นึกคึกเอากิฟท์ทั้งหมดมาติดหัวไม่ยอมแบ่งใคร ลู่หานสะบัดหัวด้วยท่าทีสะดิ้งน้อย ๆ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นประหนึ่งนางพญา
“ ของสวย ๆ ย่อมต้องคู่กับคนสวย ๆ น่ะถูกต้องแล้ว ! ” อีลู่ตอบกลับไปอย่างไม่อายฟ้าดิ้น แต่คืออีตุ๊ด..มันเยอะไปจ้ะ -_-;;
“ อีลู่บอกให้เอาคืนมาไง ! ไม่งั้นฉันจะแช่งให้หล่อนโดนเกย์ตุ๋ย ! ”
“ *0* นั่นมันความปรารถนาสูงสุดของเสี่ยวลู่ อ๊า.. ” ลู่หานว่าพลางทำหน้าเคลิ้ม ในขณะที่ตุ๊ดอินดี้โอเซฮุนเริ่มจะหมดความอดทน อินี่แรดเกินหน้าเกินตาเซฮุนนี่ เซฮุนนี่รับไม่ด้ายยย !
“ อีลู่ เอามาเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะร้องไห้ ! ” ตุ๊ดอินดี้ว่าพลางเบ้หน้าบีบน้ำตา
“ ตอแหล ไปดีกว่า ! ” กระเทยแอ๊บแบ๊วไม่สนใจอีกทั้งยังกระโดดดึ๋ง ๆ นำหน้าเพื่อนไปยังประตูโรงเรียนอย่างรวดเร็วโดยไม่แคร์สายตาของนักเรียนคนอื่นๆ ที่มองมาเลยแม้แต่น้อย
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ! ” ตุ๊ดอินดี้กรีดร้องเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งตามกระเทยแอ๊บแบ๊วไปอย่างรวดเร็วพลางยกมือขึ้นฟาดตูดคนตรงหน้าไปหนึ่งป้าบ ทำเอาลู่หานถึงกับเงิบ อร๊ายยยยยยยยย !
“ อีเซฮุน ! หล่อนมาตบก้นฉันทำไมยะ ! ”
“ นี่แน่ะ ๆๆๆ ” โอเซฮุนไม่สนใจตอบคำถามเพราะกำลังง่วนอยู่กับการแกะกิฟท์บนหัวลู่หานออก
“ อีเซฮุนนนนนนนนน ! ”กระเทยแอ๊บแบ๊วดิ้นขัดขืนพยายามถอยห่างจากตุ๊ดอินดี้จนขยับไปชนกับใครคนหนึ่งเข้าอย่างแรง
พลั่ก !
“ โอ๊ย ! ” เฉินร้องออกมาเสียงดังเมื่อโดนใครคนหนึ่งชนเข้าเต็ม ๆ
“ ว้าย ! ขอโทษ ๆๆ ” ลู่หานรีบหันมาขอโทษขอโพยชายหนุ่มผู้โชคร้ายในทันที ขณะเดียวกันตุ๊ดอินดี้ก็ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้สบตากับดวงตาเล็กน่ารักของซิ่วหมินเข้า ฉับพลันร่างเล็กของหญิงสาว(?)ก็รู้สึกราวกับว่ามันจะหลุดลอยขึ้นไปบนฟ้าให้ได้ยังไงอย่างงั้น
“ อะ..อืม ไม่เป็นไร ๆ ” ท่านมหาตอบก่อนจะปัดตัวเล็กน้อยแล้วส่งยิ้มอบอุ่นไปให้กระเทยแอ๊บแบ๊ว
“ ฮ๊า..*0* ” ตุ๊ดอินดี้เพ้อพลางส่งสายตามีเลศนัยไปให้คนตาตี่แก้มยุ้ยที่ยืนอยู่เคียงข้างอิลุงหน้าแป๊ะ ทำเอาคนถูกจ้องทำตัวไม่ถูก ก็ผู้ชายหล่อ ๆ มาจ้องหน้าแบบนี้เป็นใครก็ต้องเขินเป็นธรรมดา >////<
แต่ว่า..คิมมินซอกมึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า..ก็ไอ้ผู้ชายหล่อ ๆ ที่ว่าน่ะ มันเป็นตุ๊ดโว้ยยยย !
...........................................
“ อื้อ.. ” เสียงหวานครางออกมาอย่างหมดเรี่ยวแรง ขณะเดียวกันมือที่ใช้ยันหน้าอกของคนตัวสูงกว่าออกไปเมื่อครู่ก็ตกลงข้างตัวเช่นกัน ปาร์คชานยอลหลับตาลงรับสัมผัสร้อนที่ริมฝีปาก คริสค่อย ๆ ลดมือที่ประคองใบหน้าหวานนั้นลงมาโอบที่ไหล่ก่อนจะผละออกไปอย่างอ้อยอิ่ง
ร่างสูงกระตุกยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับเลียริมฝีปากของตัวเองช้า ๆ พลางทำสายตาล้อเลียนใส่คนตรงหน้าที่ยืนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยเนื่องจากหายใจไม่ทันติดต่อกันหลายนาที
“ เชี่ย ! ” ปาร์คชานยอลตะโกนด่าก่อนจะยกมือขึ้นถูริมฝีปากแรง ๆ จนแดงไปหมด
“ มึงเป็นรุ่นน้องกู มึงต้องเรียกกูว่าพี่สิไม่ใช่เรียกเชี่ย - - ”
“ กูไม่ได้เรียก กูด่าต่างหาก ! ” ชานยอลตอบพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างโกรธ ๆ
“ อ้าวเหรอ..ถ้างั้นมึงก็ห้ามด่าด้วย ” คริสว่าพลางยกมือขึ้นกอดอกอย่างเอาแต่ใจบ้าง
“ กูจะด่า มึงจะทำไม ! จะเอาของดำ ๆ นั่นมาขู่กูรึไง ” อิหยอยตะโกนใส่หน้าอีกครั้งขณะยังคงถูริมฝีปากไปมา นึกอยากชกหน้าคนตัวสูงกวนประสาทนี่ซักหมัด อ๊ากกกกก ! เรื่องอะไรมาขโมยจูบกู๊ ทั้งที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวพี่แกก็ยื่นหน้าเข้ามาประกบปากแล้ว อย่าหาว่าชานยอลคนนี้ใจง่ายเลยเถอะครับ ต้องบอกว่าไอ้เงิงโผล่นี่มันมือไวใจเร็วมากกว่า ! เพิ่งบอกชอบกูแป๊บ ๆ ก็จูบกูปั๊บเลยจ้า T_T
“ มึงพูดอะไรของมึงวะ ของดำ ๆ อะไร ? ” คริสขมวดคิ้วถามอย่างงง ๆ
“ ก็ไอ้ของดำ ๆ ยาว ๆ ที่มึงพกมาไง ! ” ชานยอลตอบกลับไป
“ อะไร -////- ขะ..ของกูขาวออก ไม่ดำซะหน่อย ” ร่างสูงหน้าขึ้นสีด้วยความเขินอาย
“ ก็เห็นอยู่ว่าดำ ! ”
“ บะ..บ้า ไอ้เชี่ยหูกาง มึงมันลามกกว่าที่กูคิดไว้ >//////< ”
“ พ่อง ! ลามกอะไรของมึง กูหมายถึงไอ้ของดำ ๆ ที่มึงเอามาขู่พวกรุ่นน้องเมื่อวานนี้ต่างหาก มึงเข้าใจว่าอะไรวะห๊ะ ! ” อิหยอยเถียง เพราะ ‘ปืนพก’ ที่เขาเห็นเมื่อวานนี้มันเป็นสีดำจริง ๆ นี่นา ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นปืนสีขาว แล้วไอ้เชี่ยนี่กล้าพูดออกมาได้ไงว่ามีปืนขาว โอ๊ย ! บ้าบอจริง ๆ
“ อ้าว..เหรอ ฮ่า ๆๆ กูจะเข้าใจว่าอะไรล่ะ กูก็เข้าใจอย่างที่มึงพูดนั่นแหละ ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดซักหน่อย ฮ่า ๆๆ ” อิเฮียหัวเราะกลบเกลื่อน อ๊ากกกกกก ! กูเขินนะเนี่ย เมื่อกี้คิดไกลไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ปาร์คชานยอลแม่งชอบทำให้กูไขว้เขวจริง ๆ -////////////-
“ กูขอให้มึงโดนเกย์ตุ๋ยอู๋อี้ฟาน ! ” คนตัวเล็กกว่าตะโกนใส่หน้าก่อนจะเดินหนีไปอย่างขัดใจ อะโห่ พ่อแง่แม่งอนได้อีก คริสยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตามไปกุมมือบางนั้นอย่างเนียน ๆ
“ เฮ้ย ! ” ชานยอลโวยวายพร้อมกับสะบัดมือออก
“ ขอจับหน่อยดิ ” อิเฮียทำหน้าอ้อน โอ๊ยยย ! ปาร์คชานยอลอยากตาย ไอ่เชี่ยนี่เป็นห่าอะไรของม๊านนนนน กูว่ามึงกลับไปทำตัวกร่างขวางโลกแบบเดิมเถอะ มาอ้อนกูแบบนี้กูกลัวครับ T^T
“ มึงแม่งน่ากลัวววว อ๊ากกกกกก ! ไอ้ห่าไหนมึงบอกมึงไม่ใช่เกย์ไง เชี่ยเอ๊ย สะพรึง ! กูสะพรึงกับมึง อ๊ากกกกกกกกก ! ” อิหยอยร่ายยาวอย่างอัดอั้น ในขณะที่ร่างสูงหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดี แม่งเริ่มจิตจริง ๆ แล้วใช่มั้ยน่ะ บรึ๋ยยยยยยยยยย ! ><
“ นั่นสิ..กูเคยคิดว่ากูไม่ใช่เกย์ ” คริสว่าพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้ ทำเอาคนถูกมองใจเต้นแรงหน้าขึ้นสีอย่างไม่รู้ตัว
“ อ๋อเหรอ..แต่กูไม่ชอบหน้ามึง ! ” อิปาร์คพูดขึ้นก่อนจะสะบัดมือออกแล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะเหนื่อยหรือเพราะอะไรกันแน่หัวใจของเขามันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ >///////<
ศรรักที่ยิงออกไป..
ปักลงกลางใจของคนสองคน
ทว่าสำหรับพระเจ้าจอร์จผู้แสนใจดีคนนี้ มีหรือที่จะยิงศรนั้นออกไปเพียงแค่ครั้งเดียว..
TBC.
# มาต่อเร็วมากฮร่ะแช้ปนี้ 5555555555555
ตอนนี้ไม่งงกันใช่มั้ยคะ ? คือพระเจ้าจอร์จหมายความว่าเรื่องนี้มันมีหลายคู่อ่ะค่ะ 555
งืออ เคยมีคนวิจารณ์เรื่องนี้แล้วแต่ลบไป T_____T
ใครใจดีวิจารณ์ได้นะคะ กร๊ากกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณทุกเม้นฮร้าา เลิฟ ๆ รีดเดอร์ทุกคนน
# จิ้นอิเฮียพุ่งเข้าไปจูบ 55555555
ความคิดเห็น