คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : chapter 9 : เรื่องน่าปวดหัวกำลังเริ่มต้น
Chapter 9
“ โดคยองซู -____-^ ”
“ ก็ เอ่อ..มันอึดอัดน่ะ ถ้าจะให้ไปยืนเป็นหลุมดำระหว่างพวกนาย แหะ ๆ ”
ปาร์คชานยอลยืนมองเพื่อนตัวเล็กที่ยืนชิดริมหน้าต่างรถเมล์ด้วยอารมณ์คุกรุ่น เพราะตอนนี้มีไอ้โรคจิตนามอู๋อี้ฟานกำลังยืนดมผมของเขาพลางทำเสียงฟุดฟิดอยู่ด้านหลัง ทำเอาฝูงชนที่แออัดอยู่บนรถเมล์ถึงกับอึ้งไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะเหล่าชะนีน้อยใหญ่ทั้งหลายที่เห็นภาพเหล่านั้น คนหล่อ+คนหล่อ = คนหล่อสองคนที่เป็นเกย์ !
“ มึงยืนดี ๆ ไม่เป็นรึไง ! ” ชานยอลตวาดใส่คนที่ยืนอยู่ติดกับเขาอย่างหงุดหงิด
“ ก็คนมันเบียดนี่ -_- ” คริสตอบก่อนจะก้มลงทำจมูกฟุดฟิดสูดกลิ่นแชมพูหอมอ่อน ๆ จากศีรษะคนตรงหน้าอีกครั้ง
“ โว้ย ! เบียดแต่ตัว ไม่มีใครเบียดหัวมึงมาดมผมกูซะหน่อย ! ”
“ ก็กูหายใจไม่ออก ก็เลยต้องมาหายใจใกล้ ๆ ผมมึงไง ” เหตุผลมันเกี่ยวกันตรงไหนวะอู๋อี้ฟาน -_-?
“ หน้าด้านมาก ” อิหยอยกัดฟันพูดก่อนจะขยับตัวออกมาเล็กน้อย
“ งือ หนีทำไม หายใจไม่ออก ! ” อิเฮียว่าพลางขยับตามมาดมผมต่อ
“ เชี่ยนี่ อ๊ากกกกกกก ! ”
“ อะไร? อยู่นิ่ง ๆ ไม่เป็นรึไง ”
“ กูน่าจะเป็นคนพูดประโยคนั้นมากกว่าไหม -_-^^^ ”
“ กูอยู่ของกูดี ๆ มึงต่างหากดิ้นอยู่ได้ ”
“ อยู่ดี ๆ ? ดีห่าอะไร เลิกดมผมกูซักที T^T; ”
“ ไม่ ! ” อิเฮียตอบกลับเสียงหนักแน่นทำเอาปาร์คชานยอลจะร้องไห้ ไม่เข้าใจว่าตัวเองไปทำบาปทำกรรมอะไรไว้ ถึงได้มีไอ้โรคจิตตามจีบอยู่แบบนี้ แถมยังไม่แน่ใจว่าควรจะเรียกว่าการจีบดีหรือเปล่าเพราะดูจากการกระทำของคนตัวสูงที่ยืนดมผมเขาอยู่มันไม่น่าจะเรียกว่าเป็นการจีบได้เลย T_T
“ อ่ะ..เอ่อ.. พี่ครับ ห่าง ๆ บ้างก็ได้ ” โดคยองซูหันไปส่งสายตาตำหนิ คริสถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างขัดใจก่อนจะถอยกลับมายืนเกาะราวรถเมล์ตามเดิม
“ อะไรวะ ทีงี้เลิกดมง่ายจริง -[]- ” ชานยอลพึมพำพลางยกมือขึ้นจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงของตนเองอย่างงง ๆ ก่อนที่คริสจะยกมือขึ้นมาจับมือของเขาออกแล้วใช้มืออีกข้างที่เหลือจัดผมให้แทน
“ เฮ้ย ! ”
“ อยู่นิ่ง ๆ ดิ๊ ” อู๋อี้ฟานพูดขึ้นอย่างขัดใจพร้อมกับบีบมือของชานยอลให้แน่นขึ้นไปอีก จนคนตัวเล็กกว่าทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ยืนนิ่ง ๆ ปล่อยให้ร่างสูงจัดผมให้อย่างปลง ๆ
“ กูอยากกอดมึงอ่ะ -_- ” คริสก้มลงกระซิบที่หูของชานยอลเบา ๆ
“ เชี่ย อย่ามาทำอะไรแผลง ๆ นะเว้ย ” ชานยอลกัดฟันตอบก่อนจะถอยออกมาจากอิเฮียจนชิดกับแผ่นหลังของโดคยองซูที่ยืนพิงหน้าต่างรถเมล์อยู่ ร่างสูงหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้เห็นท่าทีของคนตรงหน้าที่ดูยังไงก็น่ารักน่าชังซะไม่มี >////<
“ พี่หัวเราะอะไรครับ ^^? ” โดคยองซูหันไปถามพลางส่งสายตาล้อเลียนไปให้ คริสกระแอมออกมาเล็กน้อยก่อนจะเก๊กหน้าขรึม
“ เปล่า - - ”
สำหรับคนอื่น ๆ อู๋อี้ฟานอาจมีบุคลิกร้ายกาจไม่สนใจใครแต่สำหรับโดคยองซูแล้วนั่นก็เป็นเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น ใครจะรู้ว่าแท้ที่จริงคริสจะเป็นผู้ชายปากร้ายแต่ก็ใจดีอย่างเหลือเชื่อ หากแต่เวลาที่โมโหขึ้นมาก็อารมณ์ร้ายจนยากจะควบคุม ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นแต่เฮียของเขาก็ยังทำหน้าที่พี่ชายที่ดีให้กับน้องชายอย่างคยองซูเสมอ
การกระทำร้าย ๆ ที่คริสแสดงออกกับคนอื่นนั้นก็เพราะได้รับการปลูกฝังแบบผิด ๆ มาตั้งแต่เด็ก แต่สองปีหลังจากที่คยองซูย้ายมาอยู่ที่เกาหลีด้วยก็ต้องนับว่าอู๋อี้ฟานดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากทีเดียว จากที่ไม่คิดจะไปโรงเรียนก็ยอมไปเรียนบ้างตามคำขอของเขา และจากแต่ก่อนที่เคยมีเรื่องกับคู่อริไม่เว้นวันก็ลดน้อยลงบ้าง เว้นเสียแต่นิสัยเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจนี่แหละที่ยังแก้ไม่หายซักที
“ โอ๊ย ! ถอยออกไปเซ่ ! ” ชานยอลโวยวายขณะพยายามดันหน้าของคริสออกไป
“ ไม่เอา หายใจไม่ออก ! ” อิเฮียขมวดคิ้วพร้อมกับดึงมือของคนตัวเล็กกว่ามาจับไว้แน่น
“ เฮ้อ.. ” คยองซูถอยหายใจยาวก่อนจะหันไปมองปาร์คชานยอลที่ยืนทำหน้าหงุดหงิดใส่พี่ชายของเขาที่โน้มตัวลงมาดมผมของคนตรงหน้านั้นอีกครั้ง ขนาดเพิ่งเจอกันแท้ ๆ ยังทำตัวเพี้ยนได้ถึงขนาดนี้ นี่ถ้าได้เป็นแฟนกันจริง ๆ คิดไม่ออกเลยว่าเฮียสุดหล่ออารมณ์ร้ายของเขาคนนี้จะเป็นได้มากขนาดไหน คยองซูยิ้มออกมาเมื่อได้เห็นรอยยิ้มแบบเด็ก ๆ ของคริส..นานเท่าไหร่แล้วนะที่เฮียไม่ได้ยิ้มแบบนี้..เพราะฉะนั้นนับตั้งแต่วันนี้ไปโดคยองซูคนนี้จะเป็นพ่อสื่อให้ปาร์คชานยอลและอู๋อี้ฟานเอง ! ^______^
.............................
“ สวัสดีเราชื่อโอเซฮุนล่ะ ” ตุ๊ดอินดี้แนะนำตัวพลางเล่นนิ้วตัวเองอย่างเขินอาย
“ เราชื่อคิมมินซอกหรือจะเรียกว่าซิ่วหมินก็ได้ เพื่อน ๆ เค้าเรียกกันน่ะ ” ซิ่วหมินแนะนำตัวบ้าง
“ เราชื่อเสี่ยวลู่หาน ” กระเทยแอ๊บแบ๊วแนะนำตัว
“ เราคิมจงแดเรียกสั้น ๆ ว่าเฉิน - - ” หลังจากผลัดกันแนะนำตัวจนครบคนทั้งสี่ก็ได้แต่ยิ้มให้กันอย่างเขินอาย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ! เป็นเรื่องน่าแปลกที่คิมมินซอกและคิมจงแดไม่ได้สังเกตเลยว่าไอ้ผู้ชายหน้าหล่อน่ารักตรงหน้าสองคนนี้มันเป็นตุ๊ด !
“ คิก ๆ ” ตุ๊ดอินดี้หัวเราะก่อนจะบิดตัวอย่างเขินอายอีกครั้ง นี่ถ้ายังดูไม่ออกกูก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะ T^T
“ เซฮุนนี่หล่อจริง ๆ เลยนะ ” ซิ่วหมินเอ่ยปากชมพร้อมกับบิดตัวด้วยความเขินอาย โอ้แม่เจ้า..อิซาลาเปายังดูไม่ออกอีกรึนี่ !
“ บ้าเหรอมินซอก ! ” ตุ๊ดอินดี้ยกมือขึ้นฟาดที่ไหล่ของคนแก้มป่องที่หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ทำเอาเฉินถึงกับต้องส่ายหัวออกมาอย่างเอือมระอา อิห่าซาลาเปาแม่งบ้าผู้ชาย !
“ เอ้อ..ไปก่อนนะ ” ว่าแล้วคิมจงแดก็ขอเดินออกมาจากฉากที่น่าหงุดหงิดนั้นจะดีกว่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ท่านมหาไม่ชอบใจเลยที่เห็นท่าทีเขินอายแบบนั้นของซิ่วหมิน บ๊ะ ! คิดแล้วมันก็น่าน้อยใจ อุส่าแอบรักมันมาได้ตั้งหลายปี คิมมินซอกมึงมันซื่อบื้อที่สุดในโลก !
“ อ้าว ! จะไปไหนวะ ! ” ซิ่วหมินตะโกนถามเฉินที่เดินหนีไปไม่รอเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ลู่หานเห็นอาการดังนั้นก็เข้าใจได้ในทันที
“ ไม่ตามไปล่ะมินซอก ^^ ” กระเทยแอ๊บแบ๊วแนะ คิมมินซอกจึงหันมาพยักหน้าให้ก่อนจะรีบวิ่งตามอิแป๊ะไปอย่างงง ๆ
“ อีลู่ ! ทำอะไรอ้ะ กรี๊ดดดดดดดด ! ” ตุ๊ดอินดี้กรีดร้องโหยหวน
“ นี่หล่อนซื่อบื้อหรือไม่สวยกันแน่ ถึงดูไม่ออกว่าสองคนนั้นเค้ามีซัมธิงกันน่ะ =_= ” ลู่หานส่ายหน้าใส่เซฮุนก่อนจะเดินบิดก้นนำไปนั่งยังโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นดอกคูณ
“ ห้ะ ! O[]O ” ตุ๊ดอินดี้ยืนอ้าปากหวอ ยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนกระเทยพูดมา ซัมธิง ? ซัมธิงอะไรกัน =[]=?
เห็นทีงานนี้ต้องมีสืบบบบบบ !
..................................
“ อีพยอนแบคฮยอนมึงกับกูมีเคลียร์ =_=^ ” คิมจุนมยอนพูดขึ้นก่อนจะหันหน้าออกนอกหน้าต่างรถบีเอ็มดับเบิลยูคันใหญ่ของหวงจือเถา ในขณะที่แบคฮยอนที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองอย่างงง ๆ
“ เคลียร์อะไรวะ =[]=? ” อิหมาถาม จางอี้ชิงถอนหายใจออกมาเสียงดังด้วยความรำคาญ ในขณะที่คิมจงอินหยิบไอพอดขึ้นมาเสียบหูฟังอย่างไม่สนใจใคร หวงจือเถาหัวเราะเบา ๆ ในลำคอเมื่อได้เห็นใบหน้างอง้ำของคนข้าง ๆ
“ เดี๋ยวค่อยเคลียร์กันเองแล้วกัน เคลียร์ในรถมีพวกฉันอยู่ด้วยเพื่อนนายคงไม่ค่อยอยากจะพูดเท่าไหร่ ” จือเถาว่าพลางยิ้มออกมานิด ๆ แบคฮยอนพยักหน้ารับก่อนจะหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างบ้าง
เมื่อมาถึงโรงเรียนคิมจุนมยอนก็ลากพยอนแบคฮยอนออกมาจากกลุ่มศัตรูไปยังสวนหลังโรงเรียนทันทีโดยที่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกับใครเลยด้วยซ้ำ ทำเอาคิมจงอิน จางอี้ชิงและหวงจือเถางงไปตาม ๆ กัน
“ ไอ้เชี่ยเตี้ยแม่งหงุดหงิดอะไรของมันวะ =_=? ” จงอินถามพลางดึงหูฟังออกมาเก็บ
“ นั่นดิ..เออแล้วมึง ! หวงจือเถา มึงกับไอ้เตี้ยอีกคนนี่มันยังไงวะ ทำไมไปอยู่ด้วยกันได้ ? ” อี้ชิงถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ ก็ไม่มีอะไร ก็แค่ช่วยลูกหมาที่กำลังเมาไม่รู้เรื่องแค่นั้นแหละ ” จือเถาตอบก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วเดินนำหน้าเพื่อนทั้งสองขึ้นอาคารเรียนไป
“ เอ๊า ! ไอ้เชี่ยนี่ก็อีกคน มันพูดอะไรของมันวะ -_-? ” อี้ชิงพึมพำพร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวอย่างงง ๆ
“ เฮ้ย ! ” จงอินโพล่งขึ้นมาเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งตามหวงจือเถาไปอย่างรวดเร็ว
“ ฟ๊าคคคคคคคค ! พวกมึงเป็นบ้าอะไรกันวะเนี่ย !!! ” เลย์ตะโกนไล่หลังเพื่อนทั้งสองไปอย่างขัดใจ ดูท่าว่าตอนนี้จะมีแค่เขาคนเดียวสินะ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับชาวบ้านเลย !
ถ้าเมาคืนเดียวแล้วมันจะพลาดประเด็นสำคัญหลาย ๆ อย่างไปขนาดนี้สาบานว่าครั้งหน้ากูจะไม่เมาอีกแล้วครับ T_________T
TBC.
# มาต่อแบบมึน ๆ งง ๆ T_________T
ต้องเล่าหลายเหตุการณ์ในแช้ปเดียวนี่มึนจริง ๆ ฮร่ะ 555
ตอนนี้โมเม้นต์คริสยอลในหัวไรเตอร์มีเยอะเกินไป
พอดีฟินค้างมาหลายวัน แช้ปนี้อิเฮียมันเลยบ้าบอไปหน่อย
อ๊ากกกก ทำอะไรลงไปวะเนี่ย ช่างเถ้อะ เพราะต่อไปมันจะบ้ากว่านี้อีก 555
ตอนนี้มันยังต้น ๆ เรื่องอยู่โมเม้นต์เลยน้อยมากก ๆ
แต่ก็อยากให้ติดตามกันต่อไปนะคะ T^T
# อิเฮีย : ปาร์คชานยอล ขอดมผมหน่อย =,.=
อิหยอย : ห้ะ ! =[]=?
*อิเฮียขยับเข้าไปหาในทันทีพลางเลียริมฝีปาก*
จบเถอะ! 55555555
ความคิดเห็น