คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chapter 10 : เฮียเอาแต่ใจ
Chapter 10
“ เชี่ยคริสยิ้มอะไรของมันวะน่ะ ตั้งแต่มาถึงโรงเรียนแม่งก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว -_-? ” คิมจงอินถามขึ้นด้วยความสงสัยหลังจากทนมองรอยยิ้มที่ดูเลื่อนลอยของอู๋อี้ฟานมาเป็นเวลานาน คนถูกพาดพิงถึงไม่ได้สนใจตอบคำถาม ร่างสูงเพียงแค่ยักคิ้วน้อย ๆ ก่อนจะหยิบไอโฟนออกมาพิมพ์อะไรยุกยิกแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี จางอี้ชิงส่ายหัวด้วยความเอือมระอาก่อนจะหยิบนิตยสารเพลย์บอยขึ้นมาอ่าน
“ เฮ้ย ! เป็นอะไรของมึงวะ ! ” จือเถาตบบ่าคริสเบา ๆ เพื่อให้เจ้าตัวตอบคำถาม
“ พวกมึงไม่เข้าใจหรอก พวกมึงไม่เคยมีความรัก ^^ ” พูดจบร่างสูงก็หัวเราะพลางยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความเขิน คิมจงอินและหวงจือเถาจึงทำได้เพียงส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ อิเฮียแม่งบ้าไปแล้ว !
“ เออ..เถามึงไปส่งกูกลับไปเอารถที่บ้านหน่อยดิ ” คริสว่าพลางลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ
“ ตอนนี้อ่ะนะ ? ” จือเถาถาม แม้ในเวลานี้พวกเขาจะไม่ได้นั่งเรียนอยู่บนห้องเรียนอย่างที่ควรจะเป็น แต่การออกนอกโรงเรียนก่อนเวลาอันควรก็ไม่ใช่สิ่งที่นักเรียนตัวอย่างอย่างพวกเขาควรจะทำ แต่ว่านะพวกเอ็งกล้าใช้คำว่านักเรียนตัวอย่างได้ยังไง มาโรงเรียนแต่แทบจะไม่เข้าเรียนซักกะคาบแบบนั้นน่ะ - -?
“ เออ เหมือนฝนจะตกไม่อยากให้คยองซูตากฝน ” อิเฮียว่าพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม แน่นอนว่าถ้าฝนตกจริง ๆ การจะเนียนไปส่งปาร์คชานยอลที่บ้านด้วยก็เป็นผลพลอยได้ที่คุ้มค่า หลังจากเอ่ยชื่อของโดคยองซูคิมจงอินก็มีปฏิกิริยาตอบสนองทันที
“ เชี่ยเครสสสส กูไปด้วยยยย อ๊ายยยยยย ” จงอินว่าพลางเกาะแขนเพื่อนรักเขย่าไปมา
“ เฉย ๆ เหอะมึง บอกแล้วไงว่าคนนี้ไม่ให้ ! ” คริสตอบก่อนจะสะบัดแขนออก
“ แต่กูชอบน้องมึงจริง ๆ นะ *0* ”
“ อย่ามาปากมาก กลับไปหาน้องจียอนของมึงเลยไป ควงได้แค่อาทิตย์เดียวเนี่ยนะ เบื่อแล้วเหรอมึง - - ”
“ อย่าเอาเรื่องนี้มาเกี่ยวดิเฮ้ย มันชอบคนละแบบกันนะโว้ย ! ” จงอินว่าพลางยกมือขึ้นมาขยี้หัว
“ จะยังไงก็ช่าง ถ้ามึงยังเลิกนิสัยนี้ไม่ได้กูก็ไม่ให้มึงจีบน้องกู -_-^ ” คริสตอบก่อนจะสะกิดไหล่หวงจือเถาให้ลุกขึ้นจากสนามหญ้า
“ ห่า แต่กู..กูก็ขาดสีสันในชีวิตไม่ได้เหมือนกันนะ ” คิมจงอินตอบกลับมาด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“ นั่นแหละ สีสันของมึงจะทำลายโลกสวย ๆ ของน้องกู กูถึงไม่ยอมไง ” ร่างสูงพูดนิ่ง ๆ ก่อนจะเดินนำจือเถาออกมา คิมจงอินสะบัดหัวพรืดด้วยความสับสน ทั้ง ๆ ที่ทำเหมือนเรื่องของโดคยองซูเป็นเรื่องเล่น ๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไม..เขาถึงได้ขอจีบน้องชายของเพื่อนรักแบบนี้มาตลอดสองปีตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สบตากับเจ้าของดวงตากลมโตที่มองแล้วให้ความรู้สึกเหมือนคนกำลังตกใจอยู่ตลอดเวลานั้น..
“ เชี่ยไค มึงแม่งโง่หรือบ้ากันแน่วะ ” จางอี้ชิงหยิบนิตยสารในมือขึ้นมาฟาดหัวเพื่อนผิวเข้มไปหนึ่งทีก่อนจะล้มตัวลงไปนอนแผ่กลางสนามหญ้าตามเดิม
“ อาจจะทั้งสองอย่าง.. ” จงอินตอบพลางล้มตัวลงนอนบ้าง อาจจะถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรสักอย่างซะแล้วล่ะมั้ง..
แปะๆๆ
“ ฝนตกจริง ๆ ด้วย แล้วอย่างนี้จะกลับยังไงล่ะ ได้เอาร่มมาด้วยรึเปล่าชานยอล ? ” ร่างเล็กเอ่ยถามเพื่อนตัวสูงที่ยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ข้าง ๆ ปาร์คชานยอลส่ายหัวช้า ๆ เป็นคำตอบก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ในขณะที่สายฝนเริ่มกระหน่ำลงมาหนักขึ้นเรื่อย ๆ
Is this made up or true love Is this true love, is this true love..
เสียงริงโทนสายเรียกเข้าดังขึ้น คนตัวเล็กมองดูหน้าจอไอโฟนก่อนจะทำตาโตด้วยความตกใจเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา ชานยอลหันมามองหน้าเพื่อนเล็กน้อยด้วยความข้องใจ
“ อ่ะ..เอ่อ..รับโทรศัพท์แป๊บนะ ” คยองซูว่าก่อนจะเดินเลี่ยงออกมารับสาย
(คยองซูกลับกับเฮีย..) เสียงดุ ๆ ของอู๋อี้ฟานดังขึ้นจากปลายสาย
“ จะกลับได้ยังไงล่ะเฮีย ถ้าเค้ากลับแล้วหยอยมันจะกลับกับใคร ”
(ก็พามาด้วยดิ..)
“ เฮียนี่พูดอะไรคิดบ้างป่ะเนี่ย เดี๋ยวชานยอลก็รู้หรอก ! ”
(แล้วจะโกหกไปทำไมวะ ไม่รู้ล่ะ จอดรถรออยู่แล้วเนี่ย) คยองซูหันไปมองรอบ ๆ อาคารเรียนก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเห็นรถจากัวร์สีขาวของคริสจอดรออยู่ใต้ต้นไม้ใกล้อาคารเรียน
“ เฮียแม่งบ้า ตกลงต้องกลับกลับเฮียใช่มั้ย เค้าต้องโดนอิหยอยฆ่าแน่ ๆ ”
(อือ กลับกับเฮียแล้วก็..เอาไอ้หูกางมาด้วย -///-) คริสพูดก่อนจะตัดสายทิ้งปล่อยให้คยองซูยืนใช้ความคิดอยู่คนเดียว ร่างเล็กหันไปมองเพื่อนตัวสูงสลับกับรถของพี่ชายอย่างลังเล
“ เอ่อ..ชานยอล คนที่บ้านฉันมารับแล้ว.. ” คยองซูตัดสินใจพูดออกไป
“ อ่อ อืม ๆ กลับไปสิ ” ชานยอลตอบกลับมาก่อนจะส่งยิ้มให้บาง ๆ
“ ให้คนที่บ้านฉันไปส่งนายด้วยแล้วกัน เร็ว ๆ เข้าฝนตกหนักอยู่นะ ! ” ร่างเล็กว่าพลางดึงแขนเพื่อนให้เดินไปที่รถด้วยกัน
“ เฮ้ย ! ไม่เป็นไรจริง ๆ คยองซู ” ร่างโปร่งพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายก็โดนลากมาถึงรถจนได้ ชานยอลอ้าปากค้างเล็กน้อยเมื่อได้เห็นรถที่มารอรับคยองซู พระเจ้า ! ไม่เคยรู้มาก่อนว่าไอ้เหลือกมันจะร่ำรวยเงินทองขนาดนี้ =[]=;;;
“ เข้าไปดิ ” คยองซูเปิดประตูให้ก่อนจะดันชานยอลเข้าไปยังที่นั่งข้างคนขับส่วนตัวเองก็ย้ายไปนั่งเบาะหลังแทน ชานยอลหันหน้าไปมองเพื่อนด้วยความงุนงง
“ บอกทาง..พี่ชายฉันด้วยนะ แหะ ๆ ” เพื่อนตัวเล็กว่าก่อนจะก้มหน้างุด อิเฮียแม่ง T______T
“ ว่าไง..บอกทางไปบ้านมึงมาดิ ” เช้ดดดดดดด ! ปาร์คชานยอลหันกลับไปมองคนที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับด้วยหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นส่ำ อย่าบอกนะว่า..
“ มองหน้ากูทำไม.. ” เป็นคำถามที่สยดสยองที่สุดในโลกกกกกกกก !
“ โดคยองซูนี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย ! ” ชานยอลโวยวายก่อนจะพยายามเปิดประตูรถ แต่คริสก็กดล็อคประตูเอาไว้ได้ทัน
“ เอ่อ..แหะ ๆ ไม่ได้ตั้งใจจะปิดนะ แต่สถานการณ์มันพาไป.. ” ร่างเล็กตอบเสียงเบาหวิวอย่างรู้สึกผิด
“ อ๊ากกกกกกกกก ! ” อิหยอยสกรีมลั่นรถพลางกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ
“ เฮ้ย ! ไอ้หูกางอยู่นิ่ง ๆ แล้วบอกทางกลับบ้านมึงมา ! ”
“ ไม่ ! ปล่อยกูลง กูจะกลับเอง ! ”
“ อย่าเรื่องมาก เพราะมึงจะโดนไม่ใช่น้อย.. ” อิเฮียว่าพลางยิ้มมุมปาก สายตาจับจ้องที่ริมฝีปากบางของชานยอลทำเอาร่างโปร่งหน้าขึ้นสี
“ บอก..ทาง..มา.. ” คริสพูดเน้น ๆ ชานยอลเม้มปากเข้าหากันแน่นก่อนจะเอนตัวไปพิงเบาะนั่งอย่างแรง
“ ก็ขับออกโรงเรียนก่อนดิ ! ”
..........................
“ เห..นั่นมันรถคุณพี่คริสรึเปล่าน่ะ ” เสียงกระเทยแอ๊บแบ๊วภายใต้ร่มสีแดงลายมิกกี้เม้าส์ดังขึ้น ทำเอาตุ๊ดอินดี้ต้องชะเง้อหน้ามองผ่านแว่นตาดำกรอบสีชมพูบานเย็นด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ กรี๊ดดดดดดดดสึ ! ใช่จริง ๆ ด้วย ! ” ตุ๊ดอินดี้หัวเราะพลางกระโดดตบมืออย่างอารมณ์ดี
“ กรี๊ดดด ! อีเซฮุน ! น้ำมันกระเด็นเนี่ยเห็นมั้ย ! ” ลู่หานโวยวายก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าลายแมวมาเรียออกมาโบกสะบัดพลางก้มลงไปเพื่อจะเช็ดน่องแต่ก็ต้องหยุดมือตัวเองเอาไว้โดยพลัน
“ อ๊ายยยยย ! ไม่ได้ ๆ เดี๋ยวเหมียวน้อยเค้าจิเปื้อน ฮรึก ! T^T ” ว่าแล้วอีลู่ก็พับผ้าเช็ดหน้าเก็บเข้าที่ก่อนจะเนียนยกขาขึ้นมาเช็ดกับกางเกงของตุ๊ดอินดี้ที่กำลังยืนปริ่มไม่สนใจใคร หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือโอเซฮุนกำลังพยายามเพ่งสายตาผ่านเลนส์แว่นตาดำว่าคนที่นั่งอยู่ภายในรถคันหรูของรุ่นพี่หน้าหล่อนั้นเป็นใครต่างหาก !
แต่เอาจริง ๆ นะอีตุ๊ด..ถ้ามันลำบากขนาดนั้นก็ถอดแว่นออกเถอะ -___________-;;; ไม่รู้จะใส่มาทำเช่อะไร เฮ้อ..ปวดใจกับนังกระเทยสองตัวนี้จริง ๆ
........................
ชานยอลทำหน้าบึ้งไปตลอดทางและไม่ยอมพูดอะไรนอกเหนือจากทางไปบ้านของตัวเองทำเอาคยองซูรู้สึกผิดยิ่งไปกว่าเดิม ในรถคันหรูมีเพียงบรรยากาศขุ่นมัวทว่าก็มีอารมณ์ของใครคนหนึ่งที่ต่างไปจากพวก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเพราะในรถมีเพียงคนเดียวที่นั่งเคาะพวงมาลัยพลางพึมพำร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี และเขาคนนั้นก็คืออิเฮียคริสปี้คนนี้นี่เอง -_-;;
“ ถึงแล้ว จอดๆๆ ” ปาร์คชานยอลพูดขึ้นเมื่อรถจากัวร์สีขาวของคริสขับมาจนถึงหน้าบ้านชั้นเดียวหลังเล็ก คริสมองสำรวจบ้านของคนข้าง ๆ อย่างสนใจ บ้านหลังนี้ไม่ได้ใหญ่โตเผลอ ๆ พื้นที่ทั้งหมดอาจจะเล็กกว่าห้องนอนของเขาด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องถือว่าเป็นบ้านที่ดูแล้วอบอุ่นจริง ๆ เพราะการตกแต่งและการทาสีออกไปในโทนสีฟ้าและสีครีมบวกกับสนามหญ้าและสวนหย่อมขนาดย่อมก็ยิ่งทำให้บ้านของชานยอลน่าอยู่มากขึ้นไปอีก ร่างสูงกดปลดล็อคประตูก่อนจะหันไปหยิบร่มมาให้
“ ไม่เป็นไร ขอบใจ.. ” ชานยอลตอบก่อนจะเปิดประตูรถแล้ววิ่งเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว
“ ไอ้เชี่ยหูกาง ถ้าไม่สบายขึ้นมานะ -_-^ ” คริสบ่นพึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะขับรถกลับบ้านโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากคนที่นั่งทำตาเหลือกอยู่ที่เบาะหลัง.. =_=;;;
“ อิเฮียเค้าโกรธจริง ๆ ละนะ ! ” โดคยองซูโวยวายก่อนจะยกมือขึ้นมากอดอก
“ โกรธเรื่องอะไร - - ” อิเฮียถามกลับพลางทำหน้ามึน
“ ก็มันเร็วไปอ่ะ ดูดิอิหยอยไม่พูดกับเค้าเลยเห็นมั้ย ! ”
“ ช้าหรือเร็ววันนึงไอ้เด็กยักษ์นั่นมันก็ต้องรู้อยู่ดี -,.- ”
“ เฮียแม่ง เค้าจะไม่พูดกับเฮียสองวัน ! ” คนตัวเล็กขึ้นเสียงก่อนจะหันหน้าออกนอกหน้าต่างรถ ร่างสูงหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้เห็นท่าทีของน้องชาย
“ เฮียขอโทษ ”
“ ... ”
“ แต่ถ้าหากปิดไปตลอดแบบนี้แล้วเมื่อไหร่เฮียจะได้ทำอะไรตามใจตัวเองล่ะ ”
“ เฮียพูดอะไรออกมาวะ เพิ่งเจอกันแค่วันสองวันเนี่ยนะแล้วเฮียมั่นใจได้ยังไงว่าเฮียชอบอิหยอยจริง ๆ ” คยองซูแกล้งถามเพื่อความแน่ใจ คริสถอนหัวใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะตอบ
“ นั่นสิ..แปลกนะ ทั้ง ๆ ที่เริ่มต้นก็ไม่ค่อยจะดี แต่ทำไมเฮียถึงรู้สึกแบบนี้ก็ไม่รู้.. ”
“…”
“ แม่งคิดแล้วก็หงุดหงิดว่ะ ” ร่างสูงหัวเราะขำ
“ เฮียเคยได้ยินเรื่องรักแรกพบป่ะ.. ” คยองซูถามขึ้น คริสเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัย
“ ถามทำไม.. ”
“ ก็ที่เฮียเป็นอยู่มันอาจจะเป็นรักแรกพบก็ได้นะ.. ”
“ นั่นสิ.. ” ร่างสูงพึมพำพลางนึกถึงดวงตากลมโตที่จ้องมองเขาจากอีกฝั่งหนึ่งของสนามฟุตบอล ปาร์คชานยอลกับดวงตาคู่นั้น..มีอะไรบางอย่างที่ทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจอู๋อี้ฟานแปลกไปจากเดิม..
เช้าวันรุ่งขึ้น..
“ ทำไมไอ้หูกางนั่นยังไม่มาอ่ะ -_-^ ” คริสถามคยองซูก่อนจะก้มลงดูเวลาเป็นครั้งที่สี่ รถเมล์ผ่านไปคันแล้วคันเล่าแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าปาร์คชานยอลจะมาสักที โดคยองซูกดโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนรักอีกครั้ง ไม่นานชานยอลก็รับสาย
(คยองซู..โทษที..ฮัดเช้ย !)
“ ชานยอลเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ ? ” คยองซูถามเมื่อได้ยินเสียงแหบ ๆ และเสียงจามดังจากปลายสาย คริสหูผึ่งทันทีที่ได้ยิน ร่างสูงโน้มตัวลงเอาหูแนบกับโทรศัพท์เพื่อฟังเสียงด้วย
(อือ..ดะ..เดี๋ยว ฮัดเช้ย ! ตามไปนะ ไปโรงเรียนก่อนเลย..)
“ เฮ้ย ไม่ต้องมาแล้วเสียงนายแย่มาก ” คยองซูว่า
(ไม่เอา..ฉันไปไหวน่า..)
ทันทีที่ได้ยินคริสก็แย่งโทรศัพท์จากมือน้องชายไปพูดต่อในทันที
“ มึงน่ะนอนอยู่บ้านเลย เดี๋ยวกูไปหาเข้าใจไหม แค่นี้นะ.. ” ร่างสูงยื่นโทรศัพท์คืนให้ คยองซูรับกลับมาอย่างงง ๆ
“ เฮียไปหาไอ้หูกางนะ ” คริสบอกก่อนจะวิ่งกลับบ้านเพื่อไปเอารถด้วยสีหน้าร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด
“ อื้อ เฮียอย่าลืมหายาไปด้วยนะ ! ” คยองซูร้องบอกก่อนจะยิ้มกับตัวเอง
เป็นห่วงขนาดนี้..ไม่ใช่แค่ชอบแล้วมั้งเฮีย J
TBC.
# ฮือออออออออออออออออ T^T
เขียนอะไรมาเนี่ยยยย อภัยให้เราด้วยยยย
ใบ้นิดนึงว่าแช้ปหน้ามีฟินนะจุ๊ แช้ปนี้มันอาจจะเบลอ ๆ ไปนิด
เอาจริง ๆ เบลอมาหลายแช้ปละ เป็นอะไรก็ไม่รู้ 5555
เหนื่อยใจแท้ะ อยากอ่านเม้นทุกคน กร๊ากกกกก
คิดเห็นยังไงบอกกันได้นะคะ T______T
ความคิดเห็น