ฺ[SF: B2ST] Chubby Junhyung

ข้อมูลเบื้องต้น

แต่งเซ่นเพื่อนค่ะ...ไม่ได้เป็นบิวตี้...T T 
แซะจุนฮยองได้เท่านี้จริงๆ....

อย่าโกรธเคืองกันนะ .... เรารักบิวตี้ ฮริ้งงงงงงง ♥

เนื้อเรื่อง

Chubby Junhyung

#Junhyung x Hyunseung

# แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาจะแซะหรือสร้างความเสื่อมเสียให้แก่ศิลปินแต่อย่างใด

# แต่งเซ่นเพื่อน...นางชื่อกก. นางเป็นคนแบบเดียวกับจุนฮยอง...เป็นคนท้วมนิดๆ

เช้าวันหนึ่ง

            มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนของทวิตเตอร์ดังขึ้นถี่กว่าทุกวันที่ผ่านมา และพอเปิดขึ้นดูเขาก็แทบจะผงะเพราะข้อความส่วนใหญ่ที่กล่าวถึงเขา ส่วนใหญ่ล้วนเป็นไปในทิศทางเดียวกันแทบทั้งสิ้น

            @Joker891219 : เข้าใจว่าเดินลำบากแต่อย่ากลิ้งลงบันไดนะแก ~

          @Joker891219 : แฟนไซต์เมื่อวาน...นึกว่าใครเอาตุ่มมาตั้งในงาน 55555555 pic.twitter.com/hpw63q2

          @Joker891219 : นายๆ...สนใจเข้าฟิตเนสเป่าสสส์ เราให้นะ...ไฝว้นะ http://bit.ly/278tg7w

          @Joker891219 : แค่ขยับก็เท่ากับลดพุง!!!...ท่องไว้นะแก

            ....

...

            บิวตี้ต้องการอะไร??...แค่พูดเล่นหรือคิดจริงๆ??...

            เขาว่าตัวเองก็ไม่ได้อ้วนมากขนาดนั้นนะ....อาจจะเป็นเพราะมุมกล้องก็ได้...

            “นี่เราอ้วนขนาดนั้นเลยเหรอ?” ปากอวบอิ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง พอหันกลับไปก็เห็นคนสวยของวงยืนขยี้ตาอย่างงัวเงียอยู่ตรงกรอบประตู

            “ตื่นเช้าจังเลย~” ฮยอนซึงพูดเบาๆแล้วเดินยิ้มเข้ามาหาอ้อมกอดที่อ้ารอไว้ คนตัวสูงยิ้มแล้วซุกหน้าลงกับกลุ่มผมนุ่มตรงหน้าก่อนจะรู้สึกถึงมือเล็กที่ขยับไปมาตรงช่วงเอวของเขา

            “จุนฮยอง...”

            “ครับ?”

            “อ้วนขึ้นนะ” พูดจบก็ทำตาแป๋วใส่คนที่ยืนอ้าปากค้าง มือหนาปล่อยทิ้งลงข้างลำตัวด้วยความตกตะลึง...นี่เขาอ้วนจริงๆเหรอ? จริงเหรอ?

            “ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!”

.

.

บิวตี้ที่รออยู่ล่างหอ

          ....ช้างที่ไหนร้องวะ ไม่มีใครเอาอ้อย เอากล้วยไปให้กินเร๊อะ!!!....

.

            “เฮ้อ~ พี่ไม่รู้จะทำไงแล้วนะฮยอนอา~ จุนฮยองน่ะเอาแต่คิดว่าตัวเองไม่อ้วนอยู่ได้ ไม่ฟังใครเลยอ่ะ...นี่ขนาดทิ้งเสื้อไปตั้งหลายตัวเพราะคับพุงแล้ว ยังไม่ยอมรับอีก” ร่างบางบ่นพร้อมทำปากยู่ ฮยอนอาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เลยหลุดหัวเราะคิกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

            “โถ่~ พี่ฮยอนซึงอย่าคิดมากเลย เดี๋ยวพี่เขาก็ผอมลงได้เองแหละ” พูดพลางเลื่อนมือไปกุมมืออีกคนเบาๆ ฮยอนซึงเงยหน้ามามองรุ่นน้องแล้วเบะปากก่อนจะส่ายหน้าไปมา

            “ฮยอนอาพอจะมีวิธีไหนที่ช่วยให้จุนฮยองลดความอ้วนได้บ้างไหม?”

            “อืม...มันก็พอมีนะคะ” พอได้ยินน้องพูดแบบนั้นฮยอนซึงก็ยิ้มอย่างมีความหวัง แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อฮยอนอาบอกว่าวิธีนี้ต้องเป็นความลับระหว่างทั้งสองคนเท่านั้น และห้ามเขาไปบอกจุนฮยองด้วยว่าได้วิธีนี้มาจากเธอ เพราะนี่เป็นสูตรเฉพาะที่เธอคิดขึ้นมาเอง

            คนสวยสองคนตกลงกันเสร็จสรรพว่าจะนัดตารางเข้าคอร์สกันวันไหนบ้าง ฮยอนอาจะสอนฮยอนซึงแล้วให้ฮยอนซึงเอาไปให้จุนฮยองทำตามอีกทีนึง พอนัดแนะกันเสร็จร่างบางก็เดินออกมาส่งหญิงสาวที่รถส่วนตัวของอีกคน

            “ขับรถดีๆนะฮยอนอา”

            “ค่ะ พี่ก็กลับหอดีๆน้า” บอกเสียงใสแล้วโบกมือลาก่อนจะออกรถไป ฮยอนซึงก็มองตามจนอีกคนเลี้ยวหายไปจากสายตาถึงได้ขึ้นรถกลับหอตัวเองบ้าง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีบิวตี้หลายคนจับภาพเหล่านั้นไว้ได้ และกำลังเข้าใจผิดไปใหญ่โต

          ‘พระเจ้า! ทูฮยอนนัดเจอกันตอนค่ำเมื่อวานนี้ล่ะ!!! ฉันว่ามันเป็นไปได้นะที่พวกเขาจะเดทกัน’

          ‘ไม่นะ! เพราะว่าจุนฮยองไม่ดูแลตัวเอง ฮยอนซึงเลยไปเดทกับคนสวยๆอย่างฮยอนอา!!’

          ‘บ้าจริง! แค่จุนฮยองอ้วนฉันก็เครียดจะตายแล้ว นี่ฮยอนซึงจะทิ้งเขาไปคบกับฮยอนอาอีกเหรอ??!! ถ้าฉันเป็นจุนฮยองฉันจะกลิ้งลงบันได้หอให้โคม่าไปเลย!!’

          ‘จุนฮยอง!!! นายต้องลดความอ้วนแล้วนะ!!! ก่อนที่จะต้องเสียฮยอนซึงไปน่ะ!’

          “นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!!” เสียงทุ้มสบถด้วยความโกรธเคือง เมื่อเห็นรูปที่แฟนคลับเมนชั่นมาให้พร้อมข้อความนับล้านที่ล้วนเป็นไปในทางเดียวกัน นั่นก็คือ...เขามันอ้วน ฮยอนซึงเลยจะหนีไปคบกับฮยอนอา...โถ่เว้ยยยย อ้วนที่ไหนนนนน นี่เขาเรียกหุ่นสลิมโว้ย!!!!

เออ..ก็ได้

ไม่สลิมก็ได้...ก็แค่ท้วมอ่ะ คนท้วมแค่นี้มาหาว่าอ้วน บิวตี้ใจร้ายที่สุด!!!

            จุนฮยองเลื่อนหน้าจอมือถือไปมาจนแทบจะมีเลขขึ้นมาให้ไปซื้อหวย ปากอิ่มย้อยก็คอยบ่นพึมพำกับตัวเองไปด้วย จนโยซอบที่เดินออกจากห้องนอนมาต้องขยี้ตาด้วยความงงงวย

            “เฮ้...โอเคป่ะวะจุนฮยอง?”

            “โอเค...โอเคมั้ง” ตอบแบบมึนๆ โยซอบเลยเกาหัวแกรกๆแล้วเปลี่ยนเรื่องเป็นชวนอีกคนไปหาอะไรกินที่ห้องครัว จุนฮยองก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินตามเพื่อนร่วมวงไป

            “จุนฮยอง!!!!” เสียงหวานๆที่เรียกขึ้นหยุดมือที่กำลังจ้วงข้าวผัดกิมจิเข้าปากได้ชะงัก จุนฮยองเบือนหน้าไปมองก็เห็นฮยอนซึงในชุดเสื้อนอนย้วยๆยืนถือกล่องอาหารอยู่ตรงกรอบประตู

            “มีอะไรอ่ะ?”

            “เช้านี้นายต้องกินไข่ต้มกับขนมปังหนึ่งแผ่นเท่านั้น!!! อ้อ แถมกาแฟดำเพียวๆได้แก้วนึง” ฮยอนซึงบอกพร้อมยิ้มหวานแล้ววางของในมือลงตรงหน้าร่างท้วม อีกมือก็ดันจานข้าวผัดให้ไถลไปอีกฟากของโต๊ะ คนตัวเล็กเดินไปชงกาแฟดำมาวางบนโต๊ะอีกทีแล้วพยัดเพยิดให้จุนฮยองลงมือทานอาหารซักที

            “บ้าเหรอฮยอนซึง! กินแค่นี้ฉันเป็นลมตายพอดี” จุนฮยองว่า

            “เลือกเอาสิว่ากินแค่นี้แล้วบิวตี้ไม่ล้อว่าอ้วนกับกินข้าวผัดมันเยิ้มของโยซอบแล้วตาชั่งพังอ่ะ จะเอาอะไร” ฮยอนซึงว่าก่อนจะเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะอีกฝั่ง โยซอบที่นั่งเคี้ยวข้าวมองอยู่นานก็ได้แต่เหลือบตามองคนนู่นทีคนนี้ทีด้วยความสับสน...อะไรของพวกมันวะ!

            “ก็ได้ว่ะ” คนท้วมนิดๆบอกแล้วลงมือจัดการไข่ต้มในกล่อง สลับกับดื่มกาแฟดำกลั้วคอไปด้วย ฮยอนซึงก็ยกยิ้มดีใจที่คนรักยอมฟัง แต่จุนฮยองกลับตีความไปว่าที่อีกคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นเพราะเมื่อคืนได้ออกไปเจอกับกิ๊กคนสวยอย่างฮยอนอาเสียอย่างงั้น

            “เหอะ..อารมณ์ดีจังนะ มีกิ๊กก็บอกดิ” เขาว่าขณะที่เคี้ยวไข่ต้มอยู่เต็มแก้ม

            “กิ๊กบ้ากิ๊กบออะไร?...ไขมันในเลือดสูงก็อย่ามาพาลสิ วุ้ยยย” คนสวยตอกกลับพร้อมเดินออกไปจากห้องครัว ทิ้งให้โยซอบนั่งมองจุนฮยองมันบ่นงุ้งงิ้งๆอยู่คนเดียว

            จับใจความอะไรไม่ได้หรอก...นอกจากประโยคนึงที่โยซอบแทบจะกราบลงแทบตักจุนฮยอง

...กว่าจะอ้วนได้ขนาดนี้ หมดตังค์ไปเท่าไหร่ จะให้มาผอมง่ายๆเหรอ ฝันไปเถอะ ทนมีแฟนอ้วนๆต่อไปละกัน...

            โฮ้วววววววว....จุนฮยองมึงไปเรียนต่อยมวยกับกูม้ายยยยย~~

            หลังจัดการกับไข่ต้มสองฟอง ขนมปังโฮตวีตหนึ่งแผ่น (เล็กเท่าฟันหน้าดูจุน = = )และกาแฟดำที่มีแต่กาแฟเพียวๆ...จุนฮยองแทบจะสวอนเลคออกจากหอ วุ้ยยยย!! นี่เขากินเหมือนพวกนางงามที่ไปเก็บตัวรอใส่ชุดบิกินี่อวดหุ่นยังไงยังงั้นเลยนะ มีเซ็ทอาหารให้ด้วยแน่ะ

            พอขึ้นรถจะไปอัดไลฟ์ของเคบีเอส ฮยอนซึงก็หันมาบอกจากเบาะหน้าว่าเตรียมอาหารเที่ยงไว้ให้แล้ว ห้ามไปกินอาหารที่ทีมงานเตรียมให้เด็ดขาด ทำเอาปากอิ่มเบะออกจนแทบห้อยติดพื้น ทั้งยังเกิดความรู้สึกน้อยใจร่างบางขึ้นมาตงิดๆที่ทำเหมือนซ้ำเติมว่าเขาอ้วน แล้วไหนจะเรื่องของฮยอนอาอีก...คิดแล้วน้ำตาลูกผู้ชายจะไหล ฮรึก! ไม่นะ..จุนฮยองนายเป็นคนหล่อ นายเพอร์เฟ็ค นายต้องไม่ร้องไห้...

            คิดพร้อมเอาปลายนิ้วก้อยเช็ดน้ำตา เม้มปาก แล้วเงยหน้าเพื่อกักเก็บน้ำตากลับเข้าไป...

            ดูจุนที่นั่งอยู่ข้างๆขยับออกห่างแล้วส่งสายตารังเกียจมาให้เมื่อเห็นขี้ตาเม็ดเล็กๆติดอยู่ที่ปลายนิ้วอวบๆของอีกคน จุนฮยองปรายตามองแล้วก็พูดออกมา

            “ทีพี่แคะขี้หมูกดีดใส่เบาะโยซอบผมยังไม่รังเกียจเลยนะ!”...ไอ้อ้วนนนนนนนนนน!!!!

.

.

            “อ้าว รุ่นพี่แจจุง...สวัสดีครับ” ดูจุนทักคนตัวบางที่เดินสวนมาแล้วโค้งทักทายแจจุงเองก็ทักทายทุกคนกลับ หัวหน้าวงกับกีกวังถามไถ่ถึงรุ่นพี่จุนซูเล็กน้อยก่อนจะขอตัวเดินไปเตรียมตัวที่ห้องพัก เหลือจุนฮยองที่พักหลังๆมาจะสนิทสนมกับแจจุงไว้กับฮยอนซึง

            “ว่าไงจุนฮยอง ไม่ค่อยไปเที่ยวกับพี่ฮีชอลเลยนะ” แจจุงว่าแล้วทักทายกับอีกคนด้วยการกอดกันแบบลูกผู้ชาย

            “ก็ยุ่งๆอ่ะพี่”

            “ว่าแล้ว นี่อวบๆขึ้นนะ งานเยอะไม่ได้ออกกำลังล่ะสิ...ฮ่ะๆ รีดออกซะบ้างนะ มีไขมันเยอะไปมันจะอุดตัน พี่เป็นห่วง” แจจุงว่าแล้วตบบ่ารุ่นน้องหนักๆก่อนจะขอตัวกลับออกไปเพราะนัดเที่ยวต่อกับฮีชอล ฮยอนซึงมองตามรุ่นพี่หน้าหวานแล้วขมวดคิ้ว...ทำตัวแมนมาก ไม่น่าเชื่อเลย...นี่ถ้าไม่วงในจริงๆนี่ไม่เชื่อว่าคบอยู่กับรุ่นพี่ยุนโฮที่เป็นไอดอลของเขา

            “ขนาดพี่แจจุงยังว่าเราอ้วน...นี่ตกลงเราอ้วนจริงๆเหรอวะ?” จุนฮยองพึมพำ แต่คนตัวบางข้างๆก็ยังได้ยิน ฮยอนซึงถึงกับกรอกตาเมื่อได้ยินแบบนั้น...มันเพิ่งรู้ตัวรึไง!!

          ฮยอนซึงสะกิดเรียกสติอีกคนเบาๆแล้วชวนเดินไปยังห้องพัก ในขณะที่กำลังเลี้ยวเข้าห้อง ฮยอนอาที่มาเป็นพิธีกรรายการวันนี้ก็เดินเข้ามาทักซะก่อน

            “พี่ฮยอนซึง พี่จุนฮยอง สวัสดีค่ะ” ร่างเล็กโค้งให้แล้วหันมายิ้มหวานให้ฮยอนซึง ถึงจะเป็นการทักทายธรรมดาแต่สำหรับคนที่อคติอยู่อย่างจุนฮยอง ตอนนี้อะไรๆมันก็น่าระแวงไปหมดนั่นแหละ

            “เป็นไงบ้างคะพี่ ทำตามที่บอกไหม?”

            “พยายามอยู่นะ นี่ก็ได้มื้อนึงแล้ว” ฮยอนซึงยิ้มแล้วคุยต่อในสิ่งที่จุนฮยองไม่เข้าใจเท่าไหร่ เลยร้องเหอะในลำคอก่อนจะเดินหนีเข้าห้องมา ปล่อยให้อีกสองคนยืนคุยกันข้างนอก

            พอเข้ามาในห้องก็เจอโยซอบที่กำลังนั่งให้พี่สไตลิสต์เซ็ทผม ปากก็คาบเปเปโระรสนมไว้แล้วชูกล่องมาชวนเขา แต่จุนฮยองก็ปฏิเสธไปเพราะไม่มีอารมณ์จะกินอะไร

            “เออ...ว่าจะชวนนายไปชกมวยด้วยกันน่ะ พอถ่ายเทปนี้เสร็จ ไปด้วยกันไหม? เผื่อนายจะได้...มีอะไรทำบ้าง” โยซอบว่า ทั้งๆที่อยากพูดว่า เผื่อจะทำให้นายผอมลงบ้าง...แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวจุนฮยองเสียใจ

            “ที่นายไปบ่อยๆเหรอ?”

            “ใช่ ไปไหม?”

            “ไปก็ดี ฉันก็ว่างๆอยู่”...อ้วนอยู่ล่ะไม่ว่า ร่างอวบคิดในใจ ก่อนจะนั่งลงให้พี่ช่างแต่งหน้าลงรองพื้นให้ พี่สาวประเภทสองที่คอยแต่งหน้าให้เขาก็บ่นพึมพำอะไรไม่รู้เบาๆแต่จุนฮยองก็ไม่ได้ใส่ใจนัก คนที่นั่งอยู่ข้างๆแบบโยซอบเนี่ยสิได้ยินเต็มสองรูหูเลย

          ‘น้องจุนฮยองหน้าบานนะคะ ใช้รองพื้นเปลืองม๊ากกกก~’

ฉันคิดถูกแล้วที่ชวนนายไปต่อยมวยลดน้ำหนัก...

            หลังบันทึกเทปล่วงหน้าเสร็จ ฮยอนซึงที่รู้ว่าโยซอบชวนจุนฮยองไปต่อยมวยก็ยิ้มอย่างดีใจ แล้วยื่นกล่องอาหารเที่ยงกับเย็นไปให้อีกคน พร้อมกำชับให้ทานด้วย จุนฮยองก็พยักหน้ารับแบบขอไปที ฮยอนอาที่เดินมาลาฮยอนซึงได้ยินแบบนั้นก็ขอตามโยซอบไปชกมวยด้วย ร่างสูงไม่มากก็เลยตอบรับด้วยความยินดี จุนฮยองเลยได้แต่อ้าปากค้างมองศัตรูหัวใจ(?) เดินตามมาขึ้นรถไปฟิตเนสด้วยอาการคันยิบๆในหัวใจ

            พอมาถึงฟิตเนส โค้ชที่สอนโยซอบอยู่ก็มาสอนวิธีการออกกำลังกายด้วยมวยไทยอย่างง่ายๆให้ทั้งสองคน ก่อนจะปล่อยให้ฝึกกันไปเรื่อยๆ โยซอบที่ฝึกไปได้ซักพักก็โดนดูจุนโทรตามให้กลับหอ เพราะคิดถึงจนทนไม่ไหว คนตัวเล็กก็ได้แต่อายม้วนเพราะคำว่าคิดถึงของดูจุนมันก็มีอยู่อย่างเดียวนั้นแหละ...ก็เพราะอยากฟีชเจอริ่งกับเบบี้อย่างโยซอบไงล่ะ วรั้ยยย เขิน!!

          “จุนฮยองฉันกลับก่อนนะ พี่ดูจุนตามแล้วอ่ะ เดี๋ยวนายกลับพร้อมฮยอนอาก็แล้วกันนะ” โยซอบว่าแล้วสะพายกระเป๋าขึ้นไหล่ ร่างท้วมพยักหน้ารับเนือยๆในขณะที่ขยับหมัดต่อยกระสอบทรายตรงหน้า ห่างออกไปไม่ไกลมีฮยอนอาที่กำลังฝึกเตะสูงอยู่กับครูฝึก พอเห็นเพื่อนร่วมวงรับคำ โยซอบก็โบกมือและเดินออกไปจากฟิตเนส

            หลังจากโยซอบกลับไปเกือบชั่วโมง จุนฮยองก็หมดแรง เดินไปนอนแผ่หลาอยู่บนม้านั่งตัวยาว อีกมือก็หยิบมือถือขึ้นมาเช็คข่าวจากทวิตเตอร์

            ‘ฮยอนอาเข้าไปหาฮยอนซึงที่ห้องพักก่อนอัดเทปที่เคบีเอสล่ะ!!! ว้า~ นี่คงเดทกันจริงๆแล้วสินะ’

          ‘บ้าจริง! ถึงจุนฮยองจะอ้วน แต่ไม่เห็นต้องทิ้งเขาไปหาคนสวยๆแบบฮยอนอาเลยนะ!’

          ‘เจ็บจุงเบยยยย...จุนฮยองเจอแบบนี้คงเจ็บจุงเบยสินะ *ตบบ่า* เราเชื่อว่าความผอมทวงทุกอย่างกลับมาได้นะ’

          “พี่จุนฮยอง...เหนื่อยแล้วเหรอคะ?” ฮยอนอาเดินยิ้มเข้ามาทักเขา จุนฮยองเหลือบตาขึ้นมองแล้วแอบเบะปากกับตัวเอง มืออวบเก็บมือถือลงกระเป๋าแล้วหันมาตอบ

            “อืม”

            “เอ่อ เห็นพี่ออกกำลังกายแล้วดีใจแทนพี่ฮยอนซึงนะคะเนี่ย ฮ่ะๆ” หญิงสาวที่เริ่มรู้สึกถึงความมาคุแปลกๆพูดยิ้มๆขณะที่ซับเหงื่อบนใบหน้าของตัวเองไปด้วย

            “ฮยอนซึงเกี่ยวอะไร? พี่อยากออกก็ออกไม่เกี่ยวกับฮยอนซึงซักหน่อย”

            “อ้าว...ก็พี่ฮยอนซึงเป็นคนมาขอสูตรลดความอ้วนจากฉันไงค่ะ ฉันก็นึกว่าพี่เขาแนะนำให้พี่มาออกกำลังกายซะอีก” ฮยอนอาว่าพร้อมทำหน้างงๆ แต่คนที่งงหนักกว่าก็คือจุนฮยองที่ตอนนี้อึ้งกิมกี่ไปแล้ว...เขาพยายามเรียบเรียงทุกอย่างออกมาแล้วเอ่ยปากถาม

            “ที่ฮยอนซึงกับเธอเจอกันเมื่อวานกับวันนี้ก็เพราะเรื่องที่จะให้พี่ลดน้ำหนักเหรอ?”

            “ก็ใช่สิค่ะ”

            “...”

            “เอ๋...” ฮยอนอาหรี่ตาลงแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “หรือว่าที่พี่ทำหน้าเหวี่ยงใส่ฉันเมื่อเช้า เพราะเชื่อที่บิวตี้พูดกันเหรอคะ?”

            “ไม่ใช่ซะหน่อย!!!” จุนฮยองบอกเสียงดัง ทำเอาฮยอนอาหัวเราะคิก

            “ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ค่ะ แต่...ฉันอยากให้พี่รู้นะว่าพี่ฮยอนซึงเขารักพี่มากเลย เขาน่ะ...อยากให้พี่ผอมลง จะได้แข็งแรงแล้วก็จะได้เลิกโดนล้อด้วย ถึงขนาดหาวิธีมาให้พี่เชียวนะ คนน่ารักๆแบบนี้น่ะ รักษาไว้ดีๆนะคะ...” ยิ้มสวย

            “ของมันแน่อยู่แล้ว”

            “ไม่งั้นล่ะก็...ฉันแย่งแน่” พูดจบร่างเพรียวก็คว้ากระเป๋าเดินหายไปยังห้องล้างตัว ทิ้งให้จุนฮยองนั่งอ้าปากค้างอยู่ที่เก่า...มะ หมายความว่าไงวะ??!!

          “ยัยฮยอนอา!!!!!!”

นี่ยัยนั่นคิดไม่ซื่อกับฮยอนซึงจริงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ....T T

.

.

            “กลับมาแล้ววววว” เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างอ่อนระโหยโรยแรง จุนฮยองลากตัวเองมาจนถึงห้องนั่งเล่น แล้วล้มตัวนอนแผ่บนพรมผืนนุ่ม สมาชิกคนอื่นๆก็หันมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ ดูจุนกับโยซอบที่เดินออกมาจากห้องนอนก็เอาเท้าเขี่ยๆที่ข้างเอวคนตัวอวบเบาๆ

            “เฮ้! ออกกำลังกายแค่นี้ทำเหมือนไปรบมางั้นแหละ” โยซอบว่าขำๆ ฮยอนซึงหัวเราะเบาๆแล้วเดินมานั่งยองๆตรงหน้าคนรักแล้วลูบมือบนแก้มกร้าน

            “จุนฮยองอา...เก่งมากเลย” พูดจบก็ยิ้มหวานให้ ทำเอาอีกคนเด้งตัวขึ้นมานั่งแล้วคว้าตัวร่างบางไปกอดไว้เต็มรัก จนฮยอนซึงอึ้งไปหลายวินาที

            “ขอบใจนะฮยอนซึงที่รักฉันมากขนากนี้ ฉันจะผอมเพื่อนายให้ได้เลย!!!”

            “จุนฮยองอา~”

            “ไม่ต้องซึ้งหรอก ฉันพูดจากใจ” จุนฮยองว่าแล้วยิ้มภูมิใจ

.

.

            “เปล่าหรอก..”

            “อ้าว?”

            “ฉันหายใจไม่ออก”

ไขมันนายมันกดทับฉันน่ะ...

นั่นคือสิ่งที่ฮยอนซึงได้แต่คิดในใจ

เอเมน...

|| Story is going on until Junhyung turn to slim body||

Ps. รักเพื่อนนะคะ...ช่วยกันคิดพล็อตตอนเรียนชีวะ #ถุ้ยยยย #รักเรียน เราไม่ใช่บิวตี้อ่ะ เขียนได้แค่นี้ 5555555 กก.บอกให้แซะจุนฮยองเยอะๆแต่ทำได้แค่นี้นะ ก็ขอให้สนุกค่ะ...เราตั้งใจเขียนมาก แต่สั้นมากด้วย ได้แค่นี้จริงๆ พล็อตมันจบแค่นี้ 555555