วุ่นรัก ยัยมาเฟีย - นิยาย วุ่นรัก ยัยมาเฟีย : Dek-D.com - Writer
×

    วุ่นรัก ยัยมาเฟีย

    ผู้เข้าชมรวม

    146

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    146

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 มี.ค. 58 / 17:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

       --นิยายเรื่ิอง วุ่นรัก ยัยมาเฟีย--
     --แต่งโดย Woralak06--
      
    ณ โรงเรียนนามิโมริ 
    ซากิ : ไง! ยูมิจังง~ วันนี้ไปร้านเค้กกันมั้ย?
    ยูมิ : ไม่หละ ขอบใจนะซากิ
    สวัสดี~ ฉัน อากาซะ ยูมิ อายุ 13 ปี เรียนอยู่ ม.1/A พึ่งอยู่ที่โตเกียวไม่นานนี้เอง ซึ่งฉันไม่ค่อยชอบอยู่เมืองหรูๆ ฉันชอบอยู่พวกบ้านนอกมากกว่า เพราะมันสบายดี ไม่แออัด สาเหตุที่มาอยู่โตเกียวเพราะ คุณพ่อได้รับตำแหน่งใหม่มา 
                  ~~~~~ครืดดดด!!~~~~~
    จู่ๆ ก็มีเสียงลากโต๊ะดังทั่วห้องจนทุกคนต้องปิดหู รวมถึงฉันด้วย -..- 
    ชาย 1 : เห้ย! ลากโต๊ะเบาๆหน่อยดิหวะ
    ชาย 2 : ใช่ลากเบาๆ ดิ๊! หาเรื่องเรอะ
    ? : แล้วพวกนายมีปัญหาเรอะ? สายตาอามหิต
    ชาย 1 ชาย 2 : เอิ่มมม ไม่มีไรคับ ขอโทษครับ - -" 
    หญิง 1 : ว้ายย~ นั่นมัน ฮิบาริ เคียวยะ นี่น่าอร้ายยย~ 
    หญิง 2 : ท่านเคียวยะอร้ายย~
    เคียวยะ : เงียบหน่อยได้มั้ย! เสียงโกรธสุดเหวี่ยง
          >>>>>บรรยากาศในห้องเงียบกริบ<<<<<
    เคียวยะ : คุณอากาซะ ยูมิ
    ยูมิ : คะ?
    เคียวยะยื่นหน้ามากระซิบหูข้างๆฉัน
    เคียวยะ : ตอนพักหน่ะ มาหาห้องฉันด้วยนะ
    ยูมิ : เอ่อค่ะ
                   ทั้งห้องโวยวายหลั่นแตกกก!!
    กลุ่มหญิง 1 : อะไรกัน! ทำไมคุณเคียวยะทำแบบนี้ ฉันไม่ยอม! ><
    กลุ่มชาย 1 : ทำไมหมอนั่นทำกับยูมิจังอย่างนี้!
    นี่หละ สิ่งที่ฉันเบื่อที่โตเกียว เพราะมันจะเกิดเรื่องวุ่นวาย หมอนั่นชื่อ ฮิบาริ เคียวยะ อายุ 16 ปี เกิดวันที่ 5 พ.ค สูง 184 เรียนห้อง ม.4/S เป็นนร.กรรมการคุมกฏสุดโหดของโรงเรียน แต่ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลาทำให้มีผู้หญิงบ้าคลั่งทั้งโรงเรียน แต่มีฉันคนเดียวที่ไม่ชอบ แล้วเรื่องอะไรที่ต้องไปหาหมอนั่นด้วย     ฉันเกลียดนายยยยยย!!!
          ~~~~~ติ้งต่อง! พักกลางวัน~~~~~
    ระหว่างที่ฉันเดินตรงไปที่ห้องคณะกรรมการก็มีรุ่นพี่ม.3 เรียกไปที่สวน แต่ก็ดีหละ ฉันไม่อยากเจอหมอนั่นเร็วหรอก ตึง!!! รุ่นพี่เขาพลักฉันไปที่กำแพงแล้วกั้นฉันไว้ ฉันตกใจเกินที่จะออกเสียงออกไป
    รุ่นพี่ : เป็นแฟนกับฉันนะยูมิจัง ฉันหน่ะดีกว่าหมอนั่นตั้งเยอะนะ
    เขาพยามจะจูบฉัน ถันใดนั้น ตึก!!  อยู่ดีๆก็มีคนผลักรุ่นพี่อย่างแรง พอมองรุ่นพี่อีกทีก็วิ่งไปไกลแล้ว เฮ้อ~ โล่งไปที หมับ~ อยู่ดีๆฉันก็ถูกกอดอย่างแน่นจนหายใจไม่ออก พอฉันเงยหน้าไป กับกลายเป็นเคียวยะสีหน้าหอบเหนื่อยเลยทีเดียว
    เคียวยะ : ทำไมดื้อขนาดนี้ห้ะ ฉันบอกให้ไปหา
    ยูมิ : ขอโทษค่ะ //พร้อมกับน้ำตา เพราะยังกลัวอยู่
    เคียวยะ : เธอนี่มัน
    เขากอดฉันแน่นมากกว่าเดิมอีก 
    ฉันรู้สึกว่าหมอนี่ห่วงเราหรอเนี่ย ฉันตกใจกับเหตุการ์ณนี้อย่างหนัก สักพักเขาก็กุมมือฉันแล้วพาไปห้องคณะกรรมการ พอถึงห้องเขาก็ให้ฉันนั่งลงโซฟา แล้วเขาเดินไปหยิบชา
    เคียวยะ : อ่ะ ดื่มนี่ซะ เพื่อเธออารมณ์ดีขึ้น
    พอเขาพูดจบ ฉันก็จิบชาที่เขาชงไว้
    ยูมิ : ชานี่อร่อยจัง หอมด้วย~  ชาอะไรหรอ?
    เคียวยะ : ชาโรสวนิลาหน่ะ อร่อยใช่มั้ย?
    ยูมิ : อือ! อร่อยมากเลยฉันชอบ
    เคียวยะ : ถ้าอยากกินบ่อยๆหละก็มาห้องนี่ได้นะ
    ยูมิ : จ้ะ ^^
    อยู่ดีๆเคียวยะก็มานั่งข้างๆฉันแล้วโอบกอดหลังฉัน
    เคียวยะ : นี่ยูมิ
    ยูมิ : คะ? // พร้อมกับวางถ้วยชา
    เคียวยะ : ห้ามทำอย่างนี้อีกนะ เธอต้องทำตามที่ฉันพูดนะ เข้าใจมั้ย? // ทำหน้าเหมือนแมวที่อ้อนด้วยตาแบ้วๆ
    ยูมิ : ค่ะ // หน้าตาไม่เล่นนะค่ะะ 5555
    จะว่าไปไม่เห็นจะโหดเหมือนที่เขาลือเลย เป็นคนดีนี่หน่า
                 ~~~~ติ้งต่อง ติ้งต่อง~~~~~
    ยูมิ : เอ๊ะ! ฉันต้องไปแล้วนะคะ ขอบคุณที่ช่วยฉันก่อนหน้านี้นะคะ
    หมับ~ เคียวยะจับมือฉันไว้
    เคียวยะ : เดี๋ยวฉันไปส่ง ห้ามปฏิเสธ // ยิ้มแสยะ
    ยูมิ : เอ่อจ้าาา -.-
    พอส่งฉันถึงห้องเสร็จแล้วเขาก็เดินกลับห้องเขา พอเรียนเสร็จแล้ว ต้องกลับบ้านหละ พอฉันเดินจะไปที่ห้องน้ำก็มีพวกสาวๆที่บ้าคลั่งเคียวยะ
    หญิง 1 : นี่เธอ! รู้มั้ยว่าเธอทำอะไร
    หญิง 2 : พึ่งอยู่โรงเรียนนี้ไม่นานเองนะ มาอ่อยผู้ชายเลยหรอจ้ะ // ยิ้มแสยะ
    ยูมิ : ฉันไม่ได้อ่อยนะ เขามาหาฉันเอง
    หญิง 2 : เห้ย! แกมันปากดีหวะ จัดสิเจ้
    หญิง 4 : เอาสิ ฉันคัดมืออยู่พอดี
    หญิง 3 : เอาแรงๆนะ ฉันจะถ่ายคลิป
    แล้วทันใดนั้นหญิง 4 ก็เดินมาแล้วมือกำลังจะมาที่ฉัน กึก!~~ เสียงข้อมือที่โดนจับจนกระดูกดังกึก 
    หญิง 4 : โอ้ย! เจ็บนะปล่อย ปล่อย!
    หญิง 1-2-3 : // ตะลึงด้วยการต่อสู้ของฉัน
    ยูมิ : ถ้าไม่อยากเข้าโรงพยาบาล ก็รีบไสหัวไปซะ!
    หญิง 1-2-3-4 : ขอโทษค่าาาา // พร้อมวิ่งหนีสุดชีวิต
    ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกความลับอีกอันหนึ่ง ฉันเป็นลูกสาวมาเฟีย วอดิวส์เซ่บาร์ดี้ โรสไวท์ เดส์ มาเฟียสุดโหดในโลกซึ่งฉันอยู่กับพี่น้อง 3 คน แต่ฉันโดนทิ้งตั้งแต่เด็ก เลยอยู่กับพ่อแม่ที่ไม่ใช่พ่อแม่แท้ พอฉันโตมา 13 ปีฉันก็เลยอยู่กับพี่น้องหละเหล่ามาเฟียทั้งหลายนี้ ฮ่าววว~ ฉันห่วงมากแล้ว 3 ทุ่มไว้ค่อยต่อกันพรุ่งนี้นะ Good Bay.
                     --ไว้ต่อเรื่องใหม่พรุ่งนี้นะ--
                               --สวัสดี🙏--

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น