--นิยายเรื่ิอง วุ่นรัก ยัยมาเฟีย--
--แต่งโดย Woralak06--
ณ โรงเรียนนามิโมริ
ซากิ : ไง! ยูมิจังง~ วันนี้ไปร้านเค้กกันมั้ย?
ยูมิ : ไม่หละ ขอบใจนะซากิ
สวัสดี~ ฉัน อากาซะ ยูมิ อายุ 13 ปี เรียนอยู่ ม.1/A พึ่งอยู่ที่โตเกียวไม่นานนี้เอง ซึ่งฉันไม่ค่อยชอบอยู่เมืองหรูๆ ฉันชอบอยู่พวกบ้านนอกมากกว่า เพราะมันสบายดี ไม่แออัด สาเหตุที่มาอยู่โตเกียวเพราะ คุณพ่อได้รับตำแหน่งใหม่มา
~~~~~ครืดดดด!!~~~~~
จู่ๆ ก็มีเสียงลากโต๊ะดังทั่วห้องจนทุกคนต้องปิดหู รวมถึงฉันด้วย -..-
ชาย 1 : เห้ย! ลากโต๊ะเบาๆหน่อยดิหวะ
ชาย 2 : ใช่ลากเบาๆ ดิ๊! หาเรื่องเรอะ
? : แล้วพวกนายมีปัญหาเรอะ? สายตาอามหิต
ชาย 1 ชาย 2 : เอิ่มมม ไม่มีไรคับ ขอโทษครับ - -"
หญิง 1 : ว้ายย~ นั่นมัน ฮิบาริ เคียวยะ นี่น่าอร้ายยย~
หญิง 2 : ท่านเคียวยะอร้ายย~
เคียวยะ : เงียบหน่อยได้มั้ย! เสียงโกรธสุดเหวี่ยง
>>>>>บรรยากาศในห้องเงียบกริบ<<<<<
เคียวยะ : คุณอากาซะ ยูมิ
ยูมิ : คะ?
เคียวยะยื่นหน้ามากระซิบหูข้างๆฉัน
เคียวยะ : ตอนพักหน่ะ มาหาห้องฉันด้วยนะ
ยูมิ : เอ่อค่ะ
ทั้งห้องโวยวายหลั่นแตกกก!!
กลุ่มหญิง 1 : อะไรกัน! ทำไมคุณเคียวยะทำแบบนี้ ฉันไม่ยอม! ><
กลุ่มชาย 1 : ทำไมหมอนั่นทำกับยูมิจังอย่างนี้!
นี่หละ สิ่งที่ฉันเบื่อที่โตเกียว เพราะมันจะเกิดเรื่องวุ่นวาย หมอนั่นชื่อ ฮิบาริ เคียวยะ อายุ 16 ปี เกิดวันที่ 5 พ.ค สูง 184 เรียนห้อง ม.4/S เป็นนร.กรรมการคุมกฏสุดโหดของโรงเรียน แต่ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลาทำให้มีผู้หญิงบ้าคลั่งทั้งโรงเรียน แต่มีฉันคนเดียวที่ไม่ชอบ แล้วเรื่องอะไรที่ต้องไปหาหมอนั่นด้วย ฉันเกลียดนายยยยยย!!!
~~~~~ติ้งต่อง! พักกลางวัน~~~~~
ระหว่างที่ฉันเดินตรงไปที่ห้องคณะกรรมการก็มีรุ่นพี่ม.3 เรียกไปที่สวน แต่ก็ดีหละ ฉันไม่อยากเจอหมอนั่นเร็วหรอก ตึง!!! รุ่นพี่เขาพลักฉันไปที่กำแพงแล้วกั้นฉันไว้ ฉันตกใจเกินที่จะออกเสียงออกไป
รุ่นพี่ : เป็นแฟนกับฉันนะยูมิจัง ฉันหน่ะดีกว่าหมอนั่นตั้งเยอะนะ
เขาพยามจะจูบฉัน ถันใดนั้น ตึก!! อยู่ดีๆก็มีคนผลักรุ่นพี่อย่างแรง พอมองรุ่นพี่อีกทีก็วิ่งไปไกลแล้ว เฮ้อ~ โล่งไปที หมับ~ อยู่ดีๆฉันก็ถูกกอดอย่างแน่นจนหายใจไม่ออก พอฉันเงยหน้าไป กับกลายเป็นเคียวยะสีหน้าหอบเหนื่อยเลยทีเดียว
เคียวยะ : ทำไมดื้อขนาดนี้ห้ะ ฉันบอกให้ไปหา
ยูมิ : ขอโทษค่ะ //พร้อมกับน้ำตา เพราะยังกลัวอยู่
เคียวยะ : เธอนี่มัน
เขากอดฉันแน่นมากกว่าเดิมอีก
ฉันรู้สึกว่าหมอนี่ห่วงเราหรอเนี่ย ฉันตกใจกับเหตุการ์ณนี้อย่างหนัก สักพักเขาก็กุมมือฉันแล้วพาไปห้องคณะกรรมการ พอถึงห้องเขาก็ให้ฉันนั่งลงโซฟา แล้วเขาเดินไปหยิบชา
เคียวยะ : อ่ะ ดื่มนี่ซะ เพื่อเธออารมณ์ดีขึ้น
พอเขาพูดจบ ฉันก็จิบชาที่เขาชงไว้
ยูมิ : ชานี่อร่อยจัง หอมด้วย~ ชาอะไรหรอ?
เคียวยะ : ชาโรสวนิลาหน่ะ อร่อยใช่มั้ย?
ยูมิ : อือ! อร่อยมากเลยฉันชอบ
เคียวยะ : ถ้าอยากกินบ่อยๆหละก็มาห้องนี่ได้นะ
ยูมิ : จ้ะ ^^
อยู่ดีๆเคียวยะก็มานั่งข้างๆฉันแล้วโอบกอดหลังฉัน
เคียวยะ : นี่ยูมิ
ยูมิ : คะ? // พร้อมกับวางถ้วยชา
เคียวยะ : ห้ามทำอย่างนี้อีกนะ เธอต้องทำตามที่ฉันพูดนะ เข้าใจมั้ย? // ทำหน้าเหมือนแมวที่อ้อนด้วยตาแบ้วๆ
ยูมิ : ค่ะ // หน้าตาไม่เล่นนะค่ะะ 5555
จะว่าไปไม่เห็นจะโหดเหมือนที่เขาลือเลย เป็นคนดีนี่หน่า
~~~~ติ้งต่อง ติ้งต่อง~~~~~
ยูมิ : เอ๊ะ! ฉันต้องไปแล้วนะคะ ขอบคุณที่ช่วยฉันก่อนหน้านี้นะคะ
หมับ~ เคียวยะจับมือฉันไว้
เคียวยะ : เดี๋ยวฉันไปส่ง ห้ามปฏิเสธ // ยิ้มแสยะ
ยูมิ : เอ่อจ้าาา -.-
พอส่งฉันถึงห้องเสร็จแล้วเขาก็เดินกลับห้องเขา พอเรียนเสร็จแล้ว ต้องกลับบ้านหละ พอฉันเดินจะไปที่ห้องน้ำก็มีพวกสาวๆที่บ้าคลั่งเคียวยะ
หญิง 1 : นี่เธอ! รู้มั้ยว่าเธอทำอะไร
หญิง 2 : พึ่งอยู่โรงเรียนนี้ไม่นานเองนะ มาอ่อยผู้ชายเลยหรอจ้ะ // ยิ้มแสยะ
ยูมิ : ฉันไม่ได้อ่อยนะ เขามาหาฉันเอง
หญิง 2 : เห้ย! แกมันปากดีหวะ จัดสิเจ้
หญิง 4 : เอาสิ ฉันคัดมืออยู่พอดี
หญิง 3 : เอาแรงๆนะ ฉันจะถ่ายคลิป
แล้วทันใดนั้นหญิง 4 ก็เดินมาแล้วมือกำลังจะมาที่ฉัน กึก!~~ เสียงข้อมือที่โดนจับจนกระดูกดังกึก
หญิง 4 : โอ้ย! เจ็บนะปล่อย ปล่อย!
หญิง 1-2-3 : // ตะลึงด้วยการต่อสู้ของฉัน
ยูมิ : ถ้าไม่อยากเข้าโรงพยาบาล ก็รีบไสหัวไปซะ!
หญิง 1-2-3-4 : ขอโทษค่าาาา // พร้อมวิ่งหนีสุดชีวิต
ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกความลับอีกอันหนึ่ง ฉันเป็นลูกสาวมาเฟีย วอดิวส์เซ่บาร์ดี้ โรสไวท์ เดส์ มาเฟียสุดโหดในโลกซึ่งฉันอยู่กับพี่น้อง 3 คน แต่ฉันโดนทิ้งตั้งแต่เด็ก เลยอยู่กับพ่อแม่ที่ไม่ใช่พ่อแม่แท้ พอฉันโตมา 13 ปีฉันก็เลยอยู่กับพี่น้องหละเหล่ามาเฟียทั้งหลายนี้ ฮ่าววว~ ฉันห่วงมากแล้ว 3 ทุ่มไว้ค่อยต่อกันพรุ่งนี้นะ Good Bay.
--ไว้ต่อเรื่องใหม่พรุ่งนี้นะ--
--สวัสดี🙏--
ความคิดเห็น