{FIC EXO} All of my pleasure about ChanBaek

ลำดับตอนที่ #15 : - Adrenaline (special) - 4 Chanbaek...THE END

Adrenaline

Special 4

“...อ..อึ๊ก...ชยอล..ม..ไม่ไหว..”เสียงหอบหายใจรุนแรง เสียงครวญครางหงุงหงิงของแบคฮยอนบอกให้รู้ว่าร่างกายของเขาไม่ไหวแล้วกับการถูกทรมานที่แสนสุขแบบนี้ ทำเอาจะเป็นบ้าให้ได้

ชานยอลทำท่าเหมือนจะต่ออีก ต่ออีก..อีกครั้งอย่างไม่รู้จักพอ ร่างกายตอนนี้นอกจากมันจะชาหนึบไปทั้งตัวแล้ว ยังเปียกชื่นไปด้วยคราบเหนี่ยวทั้งเนื้อตัว

ไม่รู้ว่าที่อยู่บนตัวตอนนี้มันเป็นของใครกันแน่

มือเล็กไม่มีแรงแม้กระทั้งยกขึ้นมาด้วยซ้ำไป แค่กลั้นใจบอกว่าไม่ไหวนี่ก็เต็มที่แล้ว สติดูจะเลือนรางออกไปทุกที ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคงเป็นภาพของชานยอลที่กำลังดึงรั้งร่างของเขาขึ้นมาจนตัวของเขาลอยขึ้นจากที่นอนนุ่มและภาพทุกอย่างกลับมืดไป

ชานยอลมองคนที่หมดสติไปกลางอากาศ..ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มน้อยๆถอนกายจากร่างกายร้อนจัดของแบคฮยอน ในมือนั้นประคองอีกคนจนตัวลอยเขามาอยู่ในอกด้วยมือเดียว มองสภาพเตียงที่ยับเยินไม่เป็นท่าแล้วนึกขำกัเจ้าหมาน้อยอ้อมอก

คิดยังไงนะถึงมาแหย่หมาป่าจำศีลอย่างนี้..ไม่ได้รู้ตัวเลยหรือยังไงนะ ว่าแค่อยู่เฉยๆเขายังคลั่งแทบเป็นบ้า..แล้วมาทำกันขนาดนี้มีหรือจะได้รอดไป

เห็นที่จะจะอดทนไม่ไหว พออะไรที่มันเริ่มจนเครื่องติดแล้วให้หยุดตัวเองอีกทีมันหยุดยากนี่ก็พยายามแล้วจริงๆ แต่บอกเลยว่า...แบคฮยอนเองก็สู้ขาดใจเลย

ชานยอลวางคนที่นอนคอพับคออ่อนไว้กับพื้นตวัดผ้าขนหนูใกล้มือมาห่อร่าเล็กเอาไว้แน่นหนากันความเย็นจากพื้นหินอ่อนที่จะมาสัมผัสตัวของเด็กหนุ่ม แล้วจึงรองน้ำอุ่นจัดจนเต็มค่อนอ่างแล้วจึงจัดการหย่อนทั้งตัวเองและอีกคนลงไปพร้อมกัน

กุญแจมือเพิ่งถูกไขออกไปได้แค่ครู่เดียวก่อนจะอาบน้ำเท่านั้นเอง มือหนาวักน้ำในอ่างขึ้นมาลูบหน้าลูบตาแก้มใสดวงตาเรียวเล็กนั้นปอดสนิทเชื่อเลยว่าหลับลึกแน่นอนจนต้องเอาตัวอีกคนมาพิงอกแกร่งของเขาเอาไว้ทั้งตัวมือหนึ่งของประคองไม่ให้เจ้าตัวเล็กจมน้ำ ทั้งสระผมให้ตัวเองและอีกคน

เสียงครางหงิงๆราวลูกหมาตัวเล็กดังถี่เมื่อยามที่เขาทำความสะอาดจุดซ้อนเร้นด้านใน ทำเอาชายอดหัวเราะเบากับตัวเองไม่ได้เลย..ไม่รู้ว่าจะน่ารักไปไหนกันนะ..

ชานยอลมองใบหน้าที่หลับใหลในอกของเขา มือหนาลูบไปตามเนื้อตัวที่มีแต่รอยจูบรอยกัดที่เป็นของเขา พอใจ..ที่มันเป็นอย่างนั้น...จนกระชับกอดแน่นขึ้น

หากเวลานี้เกือบให้รุ่งสางแล้วจะมามัวแช่นั้นทำภิรมณ์แจ่มใสเบิกบานก็คงไม่ใช่เรื่อง เลยรีบล้างเนื้อตัวอีกคนจนสะอาด จัดการเช็ดตัวทาแป้งจนอีกคนตัวขาวว่อกเหมือนเด็กเล็กเป่าผมจนแห้งสนิท ใส่เสื้อผ้าหนาๆเพราะคาดได้ว่าพรุ่งนี้คงมีคนไม่สบายแน่ๆก่อนเอาอีกคนไปนอนยาวที่โซฟาทั้งที่ตัวเขาเองยังเปียกชื้นอยู่เลย

คนอย่างชานยอลน่ะแข็งแรง ตัวเขาเองเอาไว้ทีหลังก็ได้ขอจัดการแบคฮยอนให้เรียบร้อยก่อน ชายหนุ่มมองดูคนตัวเล็กที่ซุกหน้าลงกับหมอนอิงนิ่มจึงมาแต่งตัวให้กับตัวเอง จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าปูที่นนผืนใหม่ที่มันสะอาด พาดมันลงอย่างดีดึงเสียจนเรียบตึงเพื่อให้คนที่ต้องนอนสบายตัวที่สุด

เสียงร้องครางราวกับลูกหมาฝันร้ายทำให้ชายหนุ่มต้องรีบวิ่งไปรับอีกคนมากอดเอาไว้แน่น แบคฮยอนมักเป็นอย่างนี้เมื่อนอนห่างตัวกัน เป็นเรื่องที่ชานยอลไม่เคยบอกเจ้าตัวเขาคิดว่าเป็นเรื่องที่น่ารักดีและไม่คิดจะแก้ไขมันด้วย

ชายหนุ่มวางอีกคนลงบนที่นอนสะอาด ความอ่อนโยนยามนี้ไม่มีใครเคยสัมผัสนอกจากคนที่หลับไม่รู้เรื่องเท่านั้นที่ได้รับ และครอบครองมันเอาไว้แต่ผู้เดียว

ชานยอลลากเก้าอี้มานั่งลงข้างเตียง ในมือถือหลอดยาที่คุ้นเคยอยู่สองสามอย่างที่จำต้องใช้..มือหนาเลิกไปตามเนื้อผ้าที่อีกคนสวมอยู่ เขาละรอยจูบเอาไว้ หากทายาแก้ฟกช้ำลงไปตามรอยกัดแทน ตั้งแต่ลำคอ อกบางต้นแขนขาว ข้างหลุมสะดือเล็กไปจนต้นขาเรียวบาง ละการสวมกางเกงเอาไว้..เพื่อที่จะทายาสมานแผลภายในในจุดที่ถูกใช้งานอย่างหนัก  พยายามที่จะเบามือมองใบหน้าทรมานของคนที่นอนสนิทก็ทำให้ต้องทำไปหยุดไป..

สงสารแต่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว...กว่าจะทำเสร็จก็ซักพักใหญ่ เลยได้สวมเสื้ออีกคนเสียเรียบร้อย หากแทนที่คนตัวโตจะได้นอน เขากลับเอื้อมมือไปที่หัวเตียงหยิบเอาของบางอย่างออกมาก่อนเดินไปที่ปลายเตียง

เมื่อหัวค่ำที่เขาทำรักกันทำให้เขานึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง รอยข่วนที่หลังนั้นยังแสบอยู่บ้างหากแค่เพียงรู้สึกระคายนิดๆเท่านั้น ชายหนุ่มตวัดผ้าห่มแค่ปลายเท้าเล็กขึ้นมาเล็กขึ้นมายกยิ้มอ่อนในดวงหน้าคมที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูมือหนาจับปลายเท้าเล็กขึ้นมาวางไว้บนตักของเขาอย่างทะนุถนอม ค่อยๆตัดเล็บเท้าที่เริ่มยาวของเจ้าตัวน้อยที่ละนิ้วจนครบทั้งสองข้าง ลุกลามไปยังนิ้วมืออีกสองข้างจนเมื่อมันเสร็จไร้รอยคม

ชายหนุ่มวางกรรไกรตัดเล็บเอาไว้ที่หัวเตียงแทนที่จะใส่มันไว้ที่เดิม เขามองใบหน้าหลับใหลนั้นเนิ่นนาน รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก..ความรู้สึกเพียงพอมันถาโถมเข้ามาอยู่เรื่อย

มันสุขที่ใจ...มันสุขที่ใจ ไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันเป็นหน้าที่ของคนใดคนหนึ่งแต่การดูแลคนที่เรารักเป็นหน้าที่ของคนสองคนที่ทำให้กัน แบคฮยอนจะรู้ไหมว่าเขารักอีกฝ่ายมากเท่าไหร่กัน

เขาไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนช่วงหัวค่ำ แบคฮยอนทำมันเพื่ออะไรแต่ชานยอลไม่คิดว่าจะหาคำตอบกับมัน..มันเป็นสิ่งที่คนตัวเล็กอยากทำและเขายินดีรับมันไว้..เชื่อว่าแบคฮยอนอยากจะบอกต่อเมื่อเจ้าตัวอยากบอก

รวมไปถึงเรื่องที่อีกคนพูดจาติดขัด..คนรอบข้างอาจรำคาญหรือฟังแล้วขัดหู ชานยอลกลับมองว่ามันไม่เห็นจะเป็นปัญหาของเขาตรงไหน เขาพอใจที่มันเป็นแบบนั้นรักที่แบคฮยอนเกิดมาเป็นแบบนี้และไม่คิดอยากจะเปลี่ยนมันเลย

ให้เด็กหนุ่มตัวเล็กอย่างลูกหมาตัวน้อยๆเติบโตมาเป็น พยอน แบคฮยอนอย่างที่เจ้าตัวควรจะเป็นโดยมีเขาประคับประคองไปด้วยกัน..นั้นก็คือเพียงพอแล้ว

มือใหญ่ลูบไปยังหน้าผากมนของอีกคนอย่างเบามือและรักใคร่อย่างบรรยายไม่ถูก กดจูบที่กระหม่อมบางและเปลือกตาใสทั้งสองข้างคนที่หลับด้วยความอ่อนโยน

“ฝันดีนะลูกหมาน้อย..หลับคิดถึงฉันในฝัน ตื่นมามองแค่ฉันเท่านั้นนะ...”เสียงทุ้มกระซิบชิดที่ริมหูบาง สอดตัวใต้ผ้าห่มนุ่มบนเตียงของเราสองคน โอบกอดคนตัวเล็กที่เป็นดั่งดวงใจให้รับไออุ่นนั้นไปตลอดคืน

..

แบคฮยอนจะรู้ไหมนะ..ว่าตัวเองเป็นที่รักมากแค่ไหน หรือจะรู้หรือเปล่าว่าเป็นที่โปรดปรานของชานยอลมากเท่าไหร่

ทุกขณะลมหายใจของแบคฮยอนอยากเป็นสุดที่รักเพียงคนเดียวของชานยอล...หากในทุกขณะที่เลือดไหลเวียนในกายชานยอลอยากเป็นรักที่สุดเพียงคนเดียวของแบคฮยอน

อย่ามากกว่า...อย่าน้อยกว่า...อาจไม่มากไป อาจไม่น้อยไป...อาจจะเกินไปบ้าง หรืออาจจะขาดไปบ้าง อาจจะร้อนเกินไป อาจจะเย็นเกินไป

แต่ยังไงมันก็พอดีเท่าที่สองคนเลือกจะบอกว่ามันพอดี เพราะมันเป็นแค่เรื่องที่ ชานยอลและแบคฮยอนเท่านั้นที่รู้ว่า....

เขารักกันและกันนั้นพอดีที่สุด

***********************************************

FINALE แม้จะสั้น..แต่ก็อยากให้จบแบบนี้นะคะ...อย่างที่บอกอยากให้มีแค่นี้น่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามมานะคะ ส่วนเรื่องไคโด้ยังไม่มีแพลนว่าจะเขียนนะคะ ยังไงก็ขอให้ติดตามกันต่อไปนะคะ อย่าลืมมาบอกความรู้สึกให้ฟังบ้างนะคะ