คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - Adrenaline - 1 Chanbaek
แจ้งให้ทราบก่อนอ่าน ฟิคเรื่องนี้เคยลงแล้วที่อีกบทความนึงตั้งแต่ปีที่แล้ว
ซึ่งตอนนี้โดนแบนอย่างถาวรเราเลยต้องมาเปิดบทความใหม่นะคะ เพื่อให้คนที่ยังไม่เคยอ่านได้ลองอ่านดู
หรือใครที่อยากอ่านซ้ำก็เชิญตามสบายเลยค่ะ เนื้อหาไม่มีการปรับเปลี่ยนใดๆทั้งสิ้น
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Adrenaline
1
แสงแดดรอดไรผ้าม่านผืนบางมองเห็นเรือนร่างแสนสวยที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมาอย่างหมิ่นเหม่ส่วนเว้าส่วนโค้งนั้นบอกให้เห็นว่าคนที่นอนอยู่มีร่างกายสะโอดสะองค์มากแค่ไหน จนชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะลูบมือหยาบไปตามเรียวขาสวยตลอดจนสะโพกกกลมกลึง
“อื้อ..อย่าซิคะชานยอล”เสียงหวานออกแนวยั่วเย้ามากเกินกว่าจะบอกให้หยุด
“ใจร้ายจังเลยนะทิฟฟานี่..ผมต้องไปทำงานแล้วล่ะ..”ริมฝีปากได้รูปกระซิบพูดในขณะที่กดจูบไปตามสะโพกของหล่อน ทำเอาสาวเจ้าหัวเราะคิกคักอย่างนึกชอบอกชอบใจ
ชายหนุ่มจึงทำเพียงแค่ลงฟันเบาราวหยอกล้อก่อนเลื่อนตัวลงจากที่นอนร่างสูงโปร่งที่เปลือยเปล่าไม่ต่างจากหญิงสาวหากแต่เขาก็ไม่ได้ผอมบางแต่ก็ไม่ได้บึกบึนจนเกินไปเขามีกล้ามเนื้อที่สมส่วนสมบูรณ์สวยและมันก็มากพอที่จะเอาชนะคนอื่นเสียด้วย
ไม่ว่าจะชั้นเชิงหรือพละกำลัง..ถือว่ามีเกินตัวด้วยซ้ำไป
“จะไปแล้วหรือคะ..”ทิฟฟานี่พลิกตัวอีกนิดและกอดผ้าห่มให้ปกปิดร่างกายไร้อาภรณ์เอาไว้หากชายหนุ่มกลับค่อยๆใส่เสื้อผ้าแล้วหันมายิ้มให้
จนหญิงสาวนึกอยากรั้งตัวเขาเอาไว้ให้นานกว่านี้อีกซักนิดและถ้าเป็นไปได้มากกว่านั้นก็อยากจะรั้งตัวเอาไว้จนตลอดชีวิตถ้าเพียงแต่..
“แล้วถ้าผมมีเวลา…ผมจะมาหาใหม่นะครับ”
รถราคาแพงพร้อมเครื่องที่ได้รับการประกอบอย่างดีแค่ตราที่ติดอยู่กระจังหน้าก็บอกได้ดีที่สุดถึงเรื่องราคา เสียงครางทุ่มนุ่มลึกของยานยนตร์มันเป็นสิ่งที่เขาชอบฟังไม่ต่างจากเสียงครางของหญิงสาวที่นอนใต้ร่างเขา
ทิฟฟานี่..
ไม่..ไม่..ไม่ เธอไม่ใช่คนรักแต่เธอถือได้ว่าเป็นคู่นอนที่เขาใช้เวลากับหล่อนมากที่สุดเธอสวยรูปร่างดีและเก่งเรื่องเอาใจทั้งในและนอกเตียง ที่สำคัญไม่คอยรั้งให้เขาอยู่ให้เสียเวลารำคาญใจ
บอกตามตรง…และยอมรับในใจเพราะปกติไม่ใช่คนช่างพูดหรอกนะชอบคิดทุกอย่างในใจเท่านั้นล่ะ
เขาค่อนข้างเป็นคนมีอารมณ์ทางเพศไม่คงที่ไม่ได้บ้ากามควบคุมมันได้เสมอแต่เวลาทำงานอะดรีนารีนมันหลั่งออกมามากๆเขามักจะมีอารมณ์แบบอย่างว่าเข้ามาร่วมด้วยเสมอและยิ่งงานยากมากเท่าไหร่มันยิ่งมีทั้งอารมณ์และความตื่นเต้นเขามาปะปนด้วยกัน
การฆ่าคน…มันทำให้เขาอยากมีเซ็กซ์หลังงานจบทุกครั้ง
……………..
……….
…..
“อ….ย่..อย่า…อย่า…..อย่า…”เสียงร้องขอความเห็นใจเมื่อปืนที่ลำกล้องส่วนปลายถูกปิดด้วยที่เก็บเสียงดวงตาคมสวยมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่สูบฉีดอะดรีนารีนกำลังหลั่งออกมามากมาย
ไม่มีคำพูดจากชายหนุ่มเขาได้แต่ยิ้มเพราะร่างกายกำลังตื่นตัวเหมือนจะสั่นนิดๆยิ่งเห็นว่าเหยื่อของเขากลัวมากเขายิ่งถูกใจ
“…ขอ…ร้อง…”
“ปัง!!!”
ชานยอลยิ้มออกมา..เลือดไม่ได้กระเด็นใส่เขาแต่มันทะลุข้างหลังออกไปพร้อมกระสุนสาดกระเซ็นเสียจนเปื้อนผนังขาดจนเป็นด่างดวงแม้จะมีไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศแต่เหงื่อเขายังซึมออกมาจากมือ
เสียงขยับกุกกักดังเบาๆจากมุมตู้ ปลายนิ้วเท้าเล็กโผล่ออกมาจากซอกของไม้ทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างย่ามใจ เขาเห็นมันจากหางตาและทำเป็นเฉยเพื่อรอเวลา
ที่ร่างเล็กๆนั้นกำลังกระถดตัวหนีออกไปทางประตูเขารู้ดีว่าควรจะทำอะไร..
“จับได้แล้วนะ..แอบดูคนอื่นอย่างนี้มันไม่ดีนะรู้ไหม”
“เฮือก!!!!!!”เสียงสูดลมหายใจแรงด้วยความตกใจทำให้คนโดนจับได้หันกลับมามองอย่างเต็มตาดวงตาเรียวที่คลอด้วยหยาดน้ำเบิกโพลงขึ้นมาสบตากับนัยตาคมที่มองเขาอย่างยั่วเย้าดวงตาสวยที่เหมือนจะดูดกลืนเขาเข้าไป
หากมันลึกเกินกว่าจะเห็นความหมายในดวงตาคู่นั้นยิ่งทำให้เขากลัว
ข้อเท้าที่ถูกชายหนุ่มดึงเอาไว้มันเล็กเสียจนเขาเกือบกำรอบได้ใบหน้าขาวที่ตื่นกลัวทำให้เขาย่ามใจยิ่งทำให้เขารู้สึกเหนือกว่า
“ปล่อย..ปล่อยผมไปเถอะ..ฮ..ฮึก…ฮึก..นะ”ใบหน้าขาวที่เปื้อนน้ำตาผมเผ้ากระเซอะเซิงรอยแผลช้ำเป็นปื้นที่ข้างมุมมากปากเล็กอิ่มเสื้อผ้าหลุดลุ่ยและบางส่วนกลับขาดออกจากกันและขาขาวๆที่ปัดป่ายไปมาทำให้รู้ว่าภายใต้เสื้อผ้าบางๆที่อีกคนใส่…ไม่มีอาภรณ์อะไรอยู่เลย
ถึงจะเป็นเด็กผู้ชาย..ก็เถอะนะ
ชายหนุ่มคว้าแขนเล็กของอีกคนขึ้นก่อนจะกระชากแรงให้เดินตามเสียงร้องครวญครางร่ำไห้ขอชีวิตดังอยู่ไม่ขาดสายหากก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเลยขายาวเขี่ยศพอาบเลือดที่กองอยู่ตรงเท้าของเขาออกอย่างไม่แยแสราวกับว่านั้นคือเศษชิ้นเนื้อที่ไม่มีค่าขวางทางเดินและรกหูรกตา
มือแกร่งเหวี่ยงคนตัวบางลงเตียงอย่างแรงก่อนขึ้นคร่อมอีกคนคนโดยเอาตัวเองทับไว้ยิ่งทำให้รู้ถึงแรงดิ้นรนเอาตัวรอด
“ค…คุณ…อย่าฆ่า…..อย่า..ฆ่าผม..อย่าทำ..”เสียงร้องน่าเวทนาทำให้เขาเป็นสุขไม่รู้ทำไมและมันไม่เคยเกิดขึ้นยิ่งคนตรงหน้านี้ยิ่งทำให้เขากระสันอยาก
เขาเอามือข้างเดียวจับพลิกใบหน้าขาวนั้นอีกครั้งใช้สายตาคมไล่มองใบหน้าและลำคอนั้นอีกครั้งร่างกายนี่เป็นของชั้นดี..เขาคิดอย่างนั้นถึงจะมีริ้วรอยแดงหรือปากแตกช้ำแต่ก็นับว่าดีมากๆ
“ชู่ว…”เขายิ้มขึ้นมามองใบหน้าที่จ้องเขาด้วยความกลัวเอาไว้เสียเต็มตาทำให้อีกคนนิ่งแทบไม่หายใจแต่ร่างกายกลับสั่นสะท้าน
ชานยอลสูดลมหายใจเสียจนชุ่มปอดกลิ่นคาวเลือดกลิ่นความกลัวและกลิ่นหอมอ่อนของคนที่เขาทาบทับอยู่ช่างหอมหวานเหลือเกินปลายนิ้วยาวลากไปตามลำคอระหงษ์เลื่อยมาถึงกลางอกเนียน
ผิวนุ่มลื่นมือยิ่งทำให้เขาอามรมณ์ดีมากขึ้นมันน่าขย้ำเสียให้ตายจริงๆ..สั่นเป็นลูกนกขนาดนี้
ตัดสินใจได้ในทันทีชายหนุ่มจึงปลดเสื้อของตัวเองออกอวดแผงอกที่มีกล้ามเนื้อลอนอ่อนน่ามองให้อีกคนเห็นและยิ่งคนด้านใต้ตาเหลือกเมื่อเริ่มรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะตามมาในไม่ช้าไม่ใช่ความตายแต่หากก็ร้ายเท่ากัน
“อ..อย่า…อย่า…ขอร้อง..อย่า..”เสียงอ้อนวอนและร่างเล็กๆเริ่มกลับมาดิ้นอีกครั้งหากก็ไม่สามารถไปไหนได้เลยซักนิดตัวอีกคนแข็งราวกลับหินจนเขาไม่สามารถขยับไปได้ไกล
“ชื่ออะไร..”เสียงทุ้มถามหากอีกคนได้แต่กัดปาก
“ฉันถามว่าชื่ออะไร..อย่าให้อารมณ์เสีย!!”ชายหนุ่มเอื้อมมือไปคว้าปืนที่เหน็บไว้ด้านหลังเอวมาจ่อที่ใบหน้าอีกคนและเริ่มเสียงดังจนคนโดนถามสะดุ้งเฮือกน้ำตาหยด
“แบค…ฮ..ฮึก..แบคฮยอน..ป..ปล่อย..”
“แค่นั้น”ชายหนุ่มเหวี่ยงปืนไปให้ไกลมือแล้วจึงหันมาสนใจเรื่องที่จะทำอีกครั้ง
แคว่ก!!!!!!!!!!!!!!
CUT
ฉากงูลงรูอันไม่พึงประสงค์ไปหาลิงค์ที่ไบโอทวิตเตอร์เลยนะ จูบบบบบ
@KKhankluay
******************************************************
ความคิดเห็น