{FIC EXO} All of my pleasure about ChanBaek

ลำดับตอนที่ #2 : - Adrenaline - 2 Chanbaek

Adrenaline

2

CUT

ฉากงูลงรูที่ไม่เหมาะสม เชิญตามหาได้ที่ไบโอทวิตเตอร์จ้า

 @KKhankluay
 

………………….

………….

….

“อ…..อื้อ….”ร่างกายที่ขยับไปมาเบาๆจนดูเหมือนมันไม่ได้ขยับไปไหนซักเท่าไหร่เสียงแหบเครือเล็ดลอดออกจากปากเล็กก่อนดวงตาหนักอึ้งจะปรือและปิดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน

แสงแดดกล้ารอดผ้าม่านที่ปิดทึบทำให้ห้องดูมืดจนแทบแยกไม่ออกว่าตอนนี้กลางคืนหรือกลางวันถ้าหากไม่มองดูให้ดีๆ

“อือ..อื้ม…”เสียงครางเบาอีกครั้งหากตอนนี้กลับถูกปิดกลั้นด้วยรอยจูบจากใครก็ไม่รู้ ลิ้นสากกำลังยั่วเย้ากับลิ้นของเขารสสัมผัสที่คุ้นเคยหากร่างกายกลับหนักอึ้งและครั่นเนื้อครั่นตัวทำให้เขาไม่มีแรงผลักไส

“อืม..อ..ฮือ..”รสจูบเนิบนาบทว่าเร้าร้อนลิ้นร้อนนั้นยังคงกวาดวนไปตามโพรงปากของเขาอย่างเอาแต่ใจดุนดันไปทั่วแทบทุกซอกวนเวียนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กๆของเขาและไม่รู้เหมือนกันว่าคิดไปเองไหม…ว่ารู้สึกถึงอะไรบางอย่างก้อนเล็กๆที่ไหลลงคอไปก่อนคนจูบอีกคนจะผละออกมา

กึก

“อ๊ะ!!!”แทบสะดุ้งที่อีกคนกัดแรงๆที่ริมฝีปากล่างของเขาและรู้สึกได้ว่ามันแตกด้วยเพราะรสคาวเลือด ความเจ็บทำให้เขาต้องลืมตากว้างขึ้นหากมันก็ไม่มากนักเพราะร่างกายนั้นยังอ่อนล้ามากจึงทำให้ภาพที่มองไม่ชัดอย่างที่มันควรเป็น

สมองที่ควรจะคิดอะไรกลับตื้อเบลอเกินกว่าจะประมวลผลแต่ก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาได้อย่างใกล้ชิดแม้มันจะไม่ชัดแต่ก็รู่ได้ว่าอีกคนคงหน้าตาดีอย่างหาตัวจับยากเลย..นอกจากนั้นเขาก็ไม่ทันคิดอะไร อย่างเรื่องมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไรแล้วเขาโดนใครจูบอยู่

ตอนนี้รู้สึกเหมือนเมาๆเบลอๆงงๆชอบกล

“น่าจะอีกซักดอกจริงๆ”น้ำเสียงเย้ายั่วเหมือนคนอารมณ์ดีกระซิบที่ข้างหูทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีออกมาราวกับร่างกายมันบอกให้ปฎิเสธด้วยตัวเอง

“หึ….”เสียงหัวเราะทุ่มต่ำเป็นสิ่งสุดท้ายที่รับรู้นอกจากแรงไหวยวบของที่นอนและไออุ่นเนื้อกายที่หายไป และนั้นทำให้เขาหลับสนิทอีกครั้ง

ชานยอลจุดรอยยิ้มที่มุมปากของเขานอกจากมันจะทรงสเน่ห์มันกลับทำให้หน้าเขาดูชอบกลไปด้วยไม่รู้ว่าคิดอะไรในรอยยิ้มนั้น

อยากจะต่อรอบเช้าอย่างที่ตัวเองลั่นวาจาจริงๆนั้นแหละแต่อีกคนตัวร้อนจัดขนาดนั้นก็คงจะไม่ไหวขนาดเขาทั้งจูบป้อนยากัดแรงๆยังไม่อยากรับรู้เลยนี่

คงจะหนักจริงๆนั้นแหละ..

ร่างกายสีขาวสะอาดตาที่ตอนนี้มันรกไปด้วยรอยฟัน ขาขาวข้างหนึ่งที่ตวัดออกมาอยู่นอกผ้าห่มนั้นตัดกับสีของผ้าห่มสีเข้มของเขาจนเผลอคิดว่าคนที่นอนอยู่เรืองแสงได้ในความมืดหรือยังไง รอยจ้ำสีแดงม่วงช้ำที่ข้างสะโพกรอยฟันที่บางรอยก็แดงเข้มและบางรอยก็ทิ้งรอยจางๆ

ไม่รู้ทำไมถึงน่ามองกว่าผิวเนียนๆลื่นๆไร้ที่ติของหญิงที่เขานอนด้วยเมื่อวานอันไหนจางแล้วก็อยากจะทำกลับให้มันเข้มขึ้นมาอีก

ความจริงมันอันตรายพอดูที่พาอีกคนมาที่นี้เขาไม่รู้หัวนอนปลายเท้าของคนที่นอนอยู่แม้ดูด้วยตาว่าไม่มีพิษไม่มีภัยอะไรเลยซักนิด แต่การงานอย่างเขาจะมาไว้ใจสุ่มสี่สุ่มหามีหวังโทษประหารได้ใส่พานนอนรอถวายให้เขาวางหัวอยู่อย่างนั้น

อาจต้องตรวจสอบอะไรบางอย่างก่อน…แล้วจะถามหรือเปล่าว่าตรวจสอบก่อนอะไร….หึหึหึ

ก่อนจะล่ามโซ่ทาสที่น่ารักน่าสงสารเอาไว้กับบ้านน่ะซิอุตส่าห์นอนคิดทั้งคืนเลยว่าจะทำยังไงดีจะเอาไปไว้ที่ไหนดีแต่ยิ่งเข้าไปในตัวอีกคนครั้งแล้วครั้งเล่ากลับรู้สึกได้ว่าไม่มีครั้งไหนเขาจะรู้สึกไม่พอเท่าครั้งนี้ต่อให้ปลดปล่อยเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ

ลูกเต้าเหล่าใคร..เขาก็ไม่รู้แต่ใครสนใจยังไงก็ช่างชานยอลไม่สนใจว่าลูกใครหรอกนะก็กูจะเอาซักอย่างใครหน้าไหนมันจะทำไมล่ะ!!

ชายหนุ่มยิ้มเหี้ยมให้กับกระจกที่เขากำลังแต่งตัวกระดุมถูกกลัดให้เข้าที่เข้าทางตามด้วยการผูกเนคไทน์ให้เรียบร้อยทำให้เขากลับยิ่งดูดีและภูมิฐาน

หางตาเหลือบไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงอีกครั้งยังนอนอยู่ในท่าเดิมดวงหน้าขาวปากนิดจมูกหน่อยน่าฟัดให้น่วมจริงๆ ชายหนุ่มเดินเข้าไปชิดที่ปลายเตียงมองอีกคนโดยไม่รู้ว่าสายตาของตัวเองมองเหมือนกำลังเสพสมหลงไหลในอะไรบางอย่าง

เขาย่อตัวลงก่อนจะเอามือเลิกผ้าห่มสีเข้มออกให้ร่างกายเปลือยเปล่าของอีกคนออกมาทั้งตัวอดไม่ได้ที่จะเลียไปตามริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเองมือหนาไต่ไปตามข้อเท้าขาวไล่ไปตามเรียวขาสวย ลากเลื่อนไปยังต้นขาจนถึงเนินเนื้อนุ่มมือที่เขาทดลองสัมผัสไปแล้วหลายต่อครั้ง ก่อนสอดนิ้วคลำลึกลงไปเรื่อยจนถึงจุดซ่อนสายตา

ชายหนุ่มใช้นิ้วมือแหวกมันออกกว้างจนสามารถเห็นมันชัดเจน..เจ้าตัวใช้สายตาสอดส่องมองอย่างใกล้จนเกือบชิด สภาพที่เห็นบอกได้ดีถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนสภาพที่ออกจะยับเยินอยู่บ้างและเศษซากของความเอาแต่ใจของเขายังคงค้างคาอยู่อย่างนั้นจนต้องประเมินจากสายตาว่าถ้าหากมันจะหายสนิทคงต้องใช้เวลาซักสองสามวัน

ชานยอลยักไหล่โคลงศีรษะเบาๆราวกับว่าไม่ใส่ใจหากในแววตาคู่นั้นกลับเสียดายอยู่ไม่น้อย

เขาเป็นคนโหดร้าย..ไม่แยแสต่อชีวิตของคนอื่นว่าจะเป็นจะตายจะส้นตีนส้นมืออะไรก็ตามแต่ก็เป็นคนรักษาของของตัวเองและตอนนี้แบคฮยอนเป็นของเขา

จะทำให้ของพังไปก่อนเวลา…มันก็น่าเบื่อซินะ

ชายหนุ่มละมืออกมาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะกัดเบาลงไปที่แก้มก้นอีกคนแล้วจึงตวัดผ้าห่มคลุมเป็นอย่างสุดท้าย เหลือบมองนาฬิกาพนาไลน์บนข้อมือของตัวเองอีกครั้งคิดว่าน่าจะได้เวลาต้องไปทำงานเสียจริงๆ

ชายหนุ่มมองความเรียบร้อยในห้องตัวเองอีกครั้งเขายังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะคุณหมอที่ปรึกษาด้านจิตแพทย์ชื่อดังอย่างเขาน่ะงานล้นมือจะตายสภาพเศรษฐกิจแบบนี้น่ะนะใครๆก็อยากจะเป็นบ้าทั้งนั้นแหละน่า…

ชายหนุ่มหยิบกุญแจดอกเล็กออกมาก่อนจะไขล๊อคห้องพักจากด้านนอก ของตัวเองกันคนในออกอีกครั้งแล้วยิ้มเมื่อรู้ว่ากลอนแน่นหน้าดีพอๆกับประตูหน้าต่างที่เขาเช็คก่อนออกมาว่าคนในห้องไม่สามารถออกไปทางไหนได้เลย

โอ๊ะ..ตายจริงซิ…ผมลืมบอกไปหรือเปล่า..ว่าผมเป็นจิตแพทย์และงานรับจ้างฆ่าคนน่ะ..เป็นงานอดิเรก….

…………………..

……………

……..

“คุณหมอคะ…ไม่ทราบว่าวันนี้มีนัดเข้ามาในช่วงเย็นหลังเลิกงานไม่ทราบว่าจะรับนัดไหมคะ..”เสียงพยาบาลคนสวยที่ยิ้มน่ารักส่งให้ ทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์พกพาของตัวเองก่อนเงยขึ้นมองและหันกลับไปตามทางเดิม

เขาไม่ได้พิมพ์อะไรแค่มองมันเฉยๆ

“ไม่ครับช่วงนี้ผมงดรับเคสพิเศษทั้งหมดช่วยแจ้งกับทางคนไข้ด้วยขอบคุณครับมินอา”ชานยอลบอกก่อนเอามือเท้าคางมองดูหน้าจออย่างไม่กระพริบตา

เสียงประตูแว่วๆว่าปิดลงแล้วและห้องของเขาก็กลับมาเงียบอีกครั้ง ตอนนี้มีเพียงแค่เสียงของเครื่องปรับอากาศเท่านั้นที่ครางดังและชัดที่สุด

“หึ….”

ภาพบนหน้าจอคือภาพของห้องเขาทุกซอกทุกมุมห้องนั่งเล่นห้องครัวห้องนอนแม้กระทั้งห้องน้ำตัวเองตอนนี้ร่างบนที่นอนเริ่มขยับยุกยิกแล้ว

มองเห็นชัดเจนเลยว่า..แขนเล็กนั้นสั่นเกร็งไม่ต้องอยู่ในห้องก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นกลัวจากคนในหน้าจอศีรษะเล็กหันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่กเหมือนหนูตัวเล็กๆความกลัวนั้นทำให้เขามองอย่างชอบใจ

ทาสตัวน้อยของฉัน

หากถ้าเป็นแบคฮยอนล่ะ..เขากำลังกลัวจริงๆตอนนี้เขาตื่นสติตื่นเต็มที่แล้วร่างกายเขาปวดร้าวไปหมดทั้งตัวทุกตารางนิ้วของร่างกายมีตราประทับที่เป็นของชายคนนั้นร่างกายบอบช้ำจากการถูกขืนใจและเศษเสี้ยวบางส่วนก็สมยอมและบางส่วนก็ถูกยัดเยียด

ดวงตาเรียวมองไปมองไปทั่วห้องการขยับตัวได้อย่างเชื่องช้าเพราะความปวดและคราบคาวมันทำให้นึกรำคาญใจจนต้องเขยื้อนช้าๆตามความกว้างของเตียงไปจนถึงข้างที่ติดกับกระจกซึ่งถูกผ้าม่านปิดอยู่

มือเล็กเอื้อมมือไปคว้าเปิดหากก็ต้องตกใจกับความสูงที่ตัวเองอยู่ในตอนนี้..เขาไม่มั่นใจแต่คงไม่ต่ำกว่าสามสิบชั้นเป็นแน่..มองจากความวุ่นวายด้านล่างคงเป็นกลางเมือง

อย่างน้อยๆก็ทำให้รู้ว่าอยู่ที่ไหน

“สงสัย..คงไปแล้ว”เสียงทุ้มหวานรำพันเบาคิดหาหนทางแค่อย่างเดียวคือการหนี ..แม้จะครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนคนเป็นไข้แต่..ก็ยังคิดว่าจะต้องหนีให้ได้

ก้มลงมองสภาพของตัวเองอีกครั้งแล้วต้องถอนใจน้ำตารื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วสงสารตัวเองสงสารโชคชะตาเด็กกำพร้าสงสารชีวิตเวรกรรมอะไรก็ตามแต่แล้วก็เป็นตัวเองที่ปาดน้ำตาออกอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

บอกตัวเองจะไม่อ่อนแอ..แม้หัวใจและร่างกายบอบช้ำแต่ต้องสู้ให้ได้..

แบคฮยอนสูดลมหายใจลึกๆขยับหย่อนขาลงจากเตียงพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่เหมือนคนพิการที่ล้มแหมะลงข้างๆขาสั่นระริกเหมือนเป็นสันนิบาตช่างเหมือนลูกนกน่าสมเพชที่สุดเลย กว่าจะพยุงตัวเข้าห้องน้ำได้ก็ทำเอาแทบหอบฮั่ก

ไหนจะล้างคราบอะไรต่อมิอะไรทำไปก็น้ำตาตกไปร่างกายที่พ่อแม่สร้างมาให้ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมแค่เสียท่านไปไม่ถึงเดือนก็ถูกทำลายไม่มีชิ้นดี สุดท้ายแบคฮยอนก็ปล่อยโฮออกมาท่ามดลางสายน้ำที่กำลังรินรดร่างกายของเขาเอง นึกดีใจที่คนป่าเถื่อนโหดร้ายคนนั้นไม่อยู่มาสำทับเขาให้ได้อับอายไปมากกว่านี้

ใช้เวลาในห้องน้ำกับการคร่ำครวญให้กับชีวิตที่โหดร้ายอยู่นานจนดวงตาทั้งสองข้างเจ็บไปหมดกลับต้องลากสังขารอันโรยแรงมองหาสิ่งที่จะสามารถปกปิดร่างกายเห็นประตูตู้เสื้อผ้าก็หยิบเสื้อผ้าง่ายๆมาใส่กางเกงบ๊อกเซอร์กับเสื้อยืดที่ดูจะตัวใหญ่หลังจากร่างกายโดนน้ำอุ่นมันก็ปวดน้อยลง ทำให้ขยับได้พอสะดวกแต่เพราะไอ้ร้องไห้มาเยอะเลยทำให้สมองค่อนข้างตื้อไปมาก

คนตัวเล็กมองดูห้องที่เป็นระเบียบสังเกตความเงียบจึงเดินออกจากห้องนอนอย่างระมัดระวังและก็ไม่เห็นคนอยู่จึงมองประตูทางออกอย่างชั่งใจพยายามเดินเร็วไปเปิดหากแค่ลองบิดก็รู้ได้ว่าถูกขังอยู่ที่นี้

แบคฮยอนคิดเอาไว้แล้วว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้น..เขาไม่ได้โง่ในเมื่อเขาเป็นพยานในเหตุการณ์สยองขวัญที่เห็นเต็มๆตาเชื่อได้ว่าเจ้าของห้องไม่มีทางปล่อยเขาไปง่ายๆหรอก

“ให้ตายเถอะ..”ถอนใจออกมาอย่างกังวลและนึกกลัวภาพเหตุการณ์ทุกอย่างยังติดตา..ยิ่งทำให้ร่างกายสั่นขึ้นมานึกสะท้อนใจในอนาคตที่แสนมืดมิด

เพราะไม่รู้ว่าสิ่งเลวร้ายอะไรกำลังรออยู่ข้างหน้าเลยซักอย่างเดียว

คนในหน้าจอนิ่งไปพักใหญ่ชายหนุ่มนึกยิ้มอย่างพอใจ

“หึ..”เสียงหัวเราะที่เหมือนเดิมหากแต่จับใจความว่าอีกคนกำลังชอบใจในสิ่งที่เขาเห็นทาสตัวเล็กของเขาทำให้เขาพอใจ

ฉลาดไม่โง่ดิ้นรน…เห็นจากแววตาว่าฉลาด

เขาชอบ…ชอบของเล่นมีสมอง..ไม่งั้นคงนอนเป็นตุ๊กตายางที่น่าเบื่อ..อย่างนี้ซิดี อยากรู้จังกลับไปหาจะเป็นยังไงอยากรู้เวลาที่ไม่ได้อยู่บนเตียงเจ้าตัวเล็กนี่จะเป็นยังไงนะ

คนอยู่ไม่ติดบ้านอย่างเขาคงมีเรื่องให้อยู่บ้านไปอีกพักใหญ่เลยทีเดียว

*****************************************************