คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุการ์ณก่อนวันปฐมนิเทศ (1)
เจ้าของเรือนผมสีเพลิงก้าวลงมาจากรถ
นัยย์ตาสีทองคู่สวยนั้นมองมาทางเธออย่างเพ่งพินิจ
สีตาแบบนั้น...สีผมแบบนี้มัน....
“นะ นาย!!”
“สวัสดีครับ คุณหนูตัวน้อย ; )”
พูดจบ หมอนั้นก็ขยิบตาให้ฉันทีนึง
พร้อมกับรอยยิ้มที่กวนประสาทที่สุดใน 3 โลก
“นายมัน!”
“ครับผม ^ ^”
พอหมอนี้ตอบแบบนี้ มันก็ทำให้ฉันหน้าขึ้นสีทันที
เมื่อนึกถึงเหตุการ์ณที่น่าปวดเฮทสุดๆในตอนนั้น
ย้อนกลับไปก่อนวันปฐมนิเทศ
ณงานเปิดตัวเพลงใหม่ของค่ายเพลงที่กำลังเป็นที่นิยมที่สุดในตอนนี้
ซึ่งตัวฉันเองก็ได้รับบัตรเชิญให้ไปร่วมงานในฐานะแขก SPVIP
ขึ้นชื่อว่าแขก SPVIP มันก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว
อย่างฉันไงละ ^O^ โฮะๆ โฮ่ะ
เมื่อก้าวเข้าไปในโซน SPVIP
ก็พบว่ามีฝูงชนจากทั่วสารทิศนั่งอยู่เต็มหมดเลย
เอ่อ...มัน
เต็มด้ายยยงายย!! TOT
และในขณะที่ฉันกำลังมองหาที่นั่งสักทที่เก้าอี้สักตัวก็ยังดี
ซึ่งมันก็ไม่มีซักอย่างเลย =_=
ฉันก็ได้ไปพบกับรุ่นพี่เข้า
“อ้าว เซน”
“ไฮ ท่านพี่บาคุ ^o^”
“พี่คิดว่าเซนจะไม่มาร่วมงานซะอีก”
“ไม่มาได้ไงกันคะ งานสำคัญของเพื่อนรักท่านพี่ไซม่อนเชียวนะ”
“ดีใจจริงๆที่เธอมะ..”
เสียงของพี่เค้าขาดหายไป
เพราะโดนกลบด้วยเสียงของบรรดาแฟนคลับที่เข้ามาลุมล้อม
เซนโทเรียโบกมือลาให้เขาที่กำลังกลืนหายไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว
ขาเล็กๆของเธอก้าวถี่ๆกลับไปยังโซนที่นั่ง SPVIPอีกครั้ง
เผื่อว่ามันอาจจะมีที่ให้นั่งบ้าง
เอ่อ...แล้วไหงโต๊ะมันว่างอย่างนี้ละเนี่ย!!
คุณเลดี้ที่ชูป้ายไฟหายไปไหนกันหมดแล้วละฟาา
ระ หรือว่า ที่ฉันเห็นคือภาพหลอนน !!!! O [ ] O
แต่ก็นะ รีบเข้าไปนั่งก่อนดีฟ่า –w-
หมับ!!!
มืออุ่นๆของใครบ้างคนคว้าแขนของฉันเอาไว้
ยังไม่ทันที่เธอจะหันไปดู
เสียงทุ้มๆก็ดังขึ้น
“หนุครับ หลงกับแม่รึเปล่า”
เขาพุดเพียงสั้นๆ
แต่มันทำเอาฉันสตั้นไป สาม วิ
หมอนี้วะ ว่าไงนะ!
“หนุครับ หลงกับแม่รึเปล่า”
“หนุครับ หลงกับแม่รึเปล่า”
“หนุครับ หลงกับแม่รึเปล่า”
เสียงที่ยังดังก้องอยู่ในหุทำให้เธอ ตอบกลับไปแบบงงๆ
“หา?”
“หนูหลงกับแม่รึเปล่าอะ??”
เขาทวนคำพูดซ้ำ เซนโทเรียชักไม่แน่ใจ
ว่าเธอควรจะตอบกลับไปก่อนดีหรือว่าวิ่งหนีไปให้ไกลๆดีกว่ากันแน่
ทุเรศที่สุดเลย!!!
โดนหาว่าเป็นเด็กเนี่ยนะ เธออายุตั้ง 12 ขวบแล้วนะ!! - ^ -
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะทำอะไร
มือใหญ่ก็จับเธอเข้ามาประจันหน้า
“ว่าไง หลงกับแม่รึเปล่า”
เสียงนั้นเริ่มดังขึ้น
“มะ ไม่มี แม่...”
เซนโทเรียกลั้นใจตอบกลับไป
เธอหลับตาหนีไม่กล้าสบตาผู้ถาม
ร่างใหญ่ชะงักไปเล็กน้อย
เสียงพูดพึมพำเบาๆดังออกมา
เหมือนเขาจะพูดอะไรซักอย่าง
แต่ตอนนี้เธอเองไม่ได้ยินแล้ว
จุ่ๆน้ำตาเม็ดใสๆก็ไหลออกมาเองซะงั้น
‘ทุกทีเลยเวลาพูดถึงแม่...ทำไมกันนะ
ห้ามน้ำตานี้ไว้ไม่ได้เลย...’
แม่ของเธอจากไปตั้งแต่เธออายุเพียง 4 ขวบ
เธอจึงต้องอยู่เพียงคนเดียวมาตลอด
เพราะคุณพ่อทำงานอยู่ที่ประเทศเบลารุส
ส่วนพี่ชายก็ต้องไปเรียนมหาลัย
ดังนั้นที่คนที่อยู่ในคฤหาสน์จึงมีเพียงคุณแม่และมาเรียเท่านั้น
“ธะ เธอร้องไห้!! O_O”
“กะ ก็มันร้องเองอะ T^T”
“ยะ อย่าร้องนะ ปะ เป็น อะไร ระ รึเปล่า”
“โฮ~ TOT”
'แขกผู้มีเกียติทุกท่านต่อไป เตรียมพบกับบทเพลงใหม่ของวง*****คร้าบบ'
เสียงที่ดังขึ้นมาทำให้เธอสะดุ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบซับน้ำตาแล้วหันมาดู
รุ่นพี่ที่ก้าวออกมาพร้อมๆกับแสงสปอต์ไลค์ที่สว่างแสบตา
ชุดคอสเพลย์ของเทพกรีกที่เขาสวมอยู่ดูโดดเด่นท่ามกลางนักร้องในวงคนอืนๆ
“สวัสดีแฟนเพลงทุกๆท่านที่มาร่วมงานครับ”
เสียงที่นุ่มทุ้มฟังแล้วสบายหูของเขา
ก็ทำเอาเซนโทเรียใจเบาลงได้ไม่น้อย
เมื่อเธอหันไปรอบๆก็พบว่านายคนนั้นหายไปเสียแล้ว
ข้างหน้าเธอกลับมีชายชุดดำร่างใหญ่ยืนขว้างอยู่แทน
“ขอทางหน่อยนะคะ”
เสียงใสๆของเธอเอ่ยขึ้น ชายชุดดำหันมามองหน้าเธอเล็กน้อย
แล้วก้มมองรูปภาพใบเล็กที่อยู่ในมือ
ก่อนจะหยิบบางอย่างขออกมาจากกระเป๋าหนังสีดำ
ซึ่งมันคือ’ปืน’
เซนโทเรียใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มทันทีที่ได้เห็นมัน
และด้วยความตกใจแบบไม่ทันตั้งตัว
สามัญสำนึกของเธอก็สั่งให้
นึกด่าตัวเองที่ดันหลับตลอดในคาบเรียนวิชาป้องกันตัวทันที...
ชายชุดดำ ??
บาคุ (18ปี)
ความคิดเห็น