| Fiction D.gray-man | Solitude (yaoi)

ข้อมูลเบื้องต้น

Evanescence - Solitude

เนื้อเรื่อง

Songfic - Solitude [ Rabi x Allen , Kanda x Allen ]

ละอองหิมะโปรยปราย สวยงาม หากแฝงรอยเศร้าสร้อยไว้จางๆ

“ว้าว~ สวยจังเลยฮะ ราบี้ดูสิ!” เสียงหวานจากเจ้าของเรือนผมสีหิมะขาวสะอาดพูดกับคนรักที่อยู่ข้างกายขณะเดินทางไปทำภารกิจ

“อื้ม นั่นสิ สวยมาก เหมือนนายเลยอเลน” อาการหยอกเย้าจากบุคคลข้างกาย ทำให้ดวงหน้าหวานซับสีเลือดขึ้นมาทันที

“ราวี่บ้า!”น้ำเสียงกระแทกด้วยความเขิน ตามด้วยลูกบอลหิมะปลิวไปทางหนุ่มทะเล้นหัวส้มที่กระโดดหลบย่องแย่งพลางหัวเราะอย่างสนุกสนาน หน้าหวานๆของอเลนยังคงแดงซ่าน แต่ก็พลอยหัวเราะไปด้วย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าถูกสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอย่างปวดร้าว

.

.

How many times have you told me you love her

(กี่ครั้งกี่หนที่นายบอกฉันว่านายรักคนๆนั้น)

As many times as I've wanted to tell you the truth

(เท่ากับเวลามากมาย ที่ฉันต้องการจะบอกความจริงกับนาย)

How long have I stood here beside you

(นานเท่าไหร่กัน ที่ฉันยืนอยู่เคียงข้างนาย)

I live through you

(ฉันอยู่กับนาย)

You look through me

(แต่นายกลับมองผ่านไป)

.

.

‘ขอบคุณนะฮะ สำหรับความรู้สึกที่คันดะมีต่อผม แต่...’ เขาจำได้ถึงนัยน์ตาสีเทาตอนที่เสมองไปยังคนๆหนึ่ง นัยน์ตานั้นแสดงออกถึงความรักอย่างไม่ปิดบัง’ผมคงตอบรับความรู้สึกของคุณไม่ได้ . . . ขอโทษนะครับ’ร่างกายบอบบางโค้งตัวลงขนานกับพื้นแสดงความขอโทษอย่างจริงใจ

“หึ” บุรุษชาวญี่ปุ่นเจ้าของดวงตาสีนิลเศร้าลึกหัวเราะอย่างสมเพชตัวเอง

“อ๊ะ! นั่นยูนี่    เฮ้!! ยู!!” เสียงเรียกชื่ออย่างไม่เกรงใจ(หรือเกรงกลัว) เรียกให้ร่างที่ยืนพิงต้นไม้หันควับมาทันที

‘ชิ้ง ’ราวี่ตั้งท่ารับดาบ ‘ . . . . . . ’ ดวงตาสีเขียวเงยมองอย่างแปลกใจ มุเก็นที่น่าจะมาจ่ออยู่ที่คอเขายังคงนิ่งสนิท

“ไปทำภารกิจกันได้แล้ว ฉันไม่อยากถูกผูกติดกับคนอย่างพวกแกนานนัก” ท่าทางที่เย็นชาและแววตาเย็นเยียบ ก่อนร่างสูงเพรียวจะเดินนำไป ทิ้งให้บุคคลที่ถูกกล่าวหาเป็น’คนอย่างพวกแก’มองสบตากันอย่างงงๆ

.

.

How many times have I done this to myself

(กี่ครั้งกันที่ฉันได้จัดการสิ่งนี้เพื่อตัวฉันเอง)

How long will it take before I see

(นานแค่ไหนที่มันครอบงำ ก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัว)

When will this hole in my heart be mended

(เมื่อไหร่ที่ช่องว่างนี้ในหัวใจฉันจะถูกแก้ไข)

Who now is left alone but me

(ใครกันในตอนนี้ที่เป็นผู้จากไปเพียงลำพัง)

.

.

‘ฉึก’ ดาบสีนิลแทงทะลุตำแหน่งหัวใจ ดวงตาสีมรกตเบิกกว้าง ร่างกายทรุดฮวบลงอย่างเจ็บปวด

“ยะ . . ยู . .แฮ่ก . . ทำไม . . หนะ . . นาย . . ทำ . . แบบนี้ ” แววตาสีนิลมองร่างของผู้เป็นพวกพ้องที่ลมหายใจค่อยๆรวยรินด้วยสายตาเย็นชา

“ราวี่!!!” เสียงกรีดร้องดัวอยู่เบื้องหลัง ร่างเล็กพยายามวิ่งเข้าหาบุคคลอันเป็นที่รัก หากถูกเหล่าอาคุมะดึงตัวออกห่างจนลับสายตา

“โร๊ด คาเมล็อด” เสียวทุ้มห้าวเรียกเด็กสาวผู้อยู่เบื้องหลัง ลมพัดวูบใหญ่พัดผมยาวที่ปกปิดใบหน้าออก เผยให้เห็นรอยสีดำใต้ดวงตาข้างซ้ายอย่างชัดเจน

“ว่าไงจ๊ะ คันดะคุง” เด็กสาวยิ้มแย้มยียวน กระโดดกอดร่างโปร่งจากทางด้านหลัง

“ถ้าเธอทำอะไรอเลน ฉันก็ฆ่าเธอได้เหมือนกัน”น้ำเสียงเย็นเยียบ มิได้ทำให้เด็กสาวหวาดกลัวแต่อย่างใด

“แหม สมเป็นนายเลยนะคันดะ ขนาดจิตใจของ[ตัวเธอ]ถูกฆ่าไปแล้ว ยังพยศได้ขนาดนี้” โร๊ดหัวเราะคิก

“แต่คนที่ทำร้ายอเลนน่ะ ไม่ใช่ชั้นหรอกนะ” รอยิ้มเหี้ยมผุดขึ้นตรงมุมปาก “แต่เป็นนายต่างหากล่ะ” แววตาสีนิลหม่นหมองราวท้องฟ้ายามราตรีที่ถูกบดบังด้วยเมฆหมอกหลุบลงมองมือเปื้อนเลือดของตัวเองและร่างไร้ลมหายใจของผู้ที่เคยคิดว่าเป็นพวกพ้อง

‘นั่นสินะ’ . . . . .

.

.

Ooh, Solitude,

(โอ, ความเดียวดาย)

Still with me is only you

(เพียงนายเท่านั้นที่จะอยู่กับฉัน)

Ooh, Solitude,

(โอ, ความเดียวดาย)

I can't stay away from you

(ฉันไม่สามารถอยู่ห่างจากนายได้เลย)

.

.

‘ครืน! เปรี้ยง!’ เสียงฟ้าร้องลั่นกัมปนาท จนร่างเล็กสะดุ้งเบาๆในมุมมืด ร่างนั้นนั่งชันเข่าคุดคู้ราวกับกำลังหวาดกลัว

‘ฟุบ’ แสงสีทองจากตะเกียงน้ำมันในมือของผู้ที่เพิ่งเข้ามาส่องแสงวูบไหว ร่างสูงถลาเข้ากอดเด็กน้อยเบาๆปลอบโยน

“ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว” เสียงทุ้มเอ่ยซ้ำไปมา หากร่างบางในอ้อมกอดไม่รับรู้ ดวงตาสีเทาที่สะท้อนตะเกียงนั้นว่างเปล่า ไร้แวสดใสอย่างที่เคยเป็น

 “ระ . . ราวี่” เสียงหวานแว่วร่ำร้องเรียกหาบุคคลผู้เป็นดั่งชีวิต เด็กน้อยไม่ได้ร้องไห้ มีเพียงร่างกายสั่นระริกเท่านั้นที่บ่งบอกให้รู้ว่าหวาดกลัวมากแค่ไหน โหยหามากเพียงใด ดวงตาสีรัตติกาลมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด

‘เป็นฉันไม่ได้เหรอ’ แม้จิตใจของ[คันดะ]ผู้มีความผูกพันกับพวกพ้องสูญสลายไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นกลับมีบุคคลอีกคนที่ไม่สามารถเยื่อใยที่มีให้ได้ คนที่ไม่เคยมีเงาของเขาอยู่ในสายตา

“ราวี่” รอยยิ้มวิปลาสผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน ยังคงพร่ำเพ้อ . . เพรียกหา

“ฉันอยู่กับนายแล้ว . . อเลน” คันดะกระชับร่างในอ้อมแขนแน่นขึ้น แม้ชื่อที่ผ่านออกมาจากปากของคนตรงหน้าจะไม่ใช่เขา

“ราวี่ . . . ”

.

.

Forever me and forever you

(มีเพียงฉันและนายตลอดกาล)

Only you, only true

(เพียงแค่นาย เพียงแค่ความจริง)

.

.

.

How many times have you told me you love her

As many times as I've wanted to tell you the truth

How long have I stood here beside you

I live through you

You looked through me

Ooh, Solitude,

Still with me is only you

Ooh, Solitude,

I can't stay away from you

How many times have I done this to myself

How long will it take before I see

When will this hole in my heart be mended

Who now is left alone but me

Ooh, Solitude,

Forever me and forever you

Ooh, Solitude,

Only you, only true

Everyone leave me stranded

Forgotten, abandoned, left behind

I can't stay here another night

Your secret in my heart 

Who could it be

Ooh, Can't you see

All along it was me

How can you be so blind

As to see right through me

And Ooh, Solitude,

Still with me is only you

Ooh, Solitude,

I can't stay away from you

Ooh, Solitude,

Forever me and forever you

Ooh, Solitude,

Only you, only true