กลับมา..... (เอมน้ำ) - นิยาย กลับมา..... (เอมน้ำ) : Dek-D.com - Writer
×

    กลับมา..... (เอมน้ำ)

    กลับมาเถอะถ้ายังรักกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    3,207

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    3.2K

    ความคิดเห็น


    16

    คนติดตาม


    88
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 พ.ค. 61 / 21:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ















    สวัสดีเราชื่อน้ำเราเป็นนักร้องวันนี้เป็นคอนเสิร์ตใหญ่ที่เราจะได้รวมตัวกันอีกครั้ง ใจฉันมันสั่นๆยังไงไม่รู้เเต่ไม่ใช่เรื่องร้องเพลงนะ เเต่ฉันจะได้เห็นอดีตเพื่อน หรือคู่จิ้นของฉันยังไงล่ะ เพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนานเเสนนานไม่เเม้เเต่จะมองน่ากันมานานเเล้วอะ ว่าเเล้วก็ขับรถไปที่งานเลยดีกว่าจะได้ไปเเต่งตัว




    ร่างสูงก็ขับรถออกไป







    เฮ้อ เราชื่อเอมนะเป็นเราก็นักร้องวันนี้มีคอนเสิร์ตใหญ่มันก็ดีใจมากนะที่จะได้พบเพื่อนๆเเต่จะไม่ดีใจเพราะเจอคัยบางคนนี่เเหละ ชื่อน้ำบอกให้รู้เลยล่ะกัน พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ตายยากจริงๆ ที่ฉันโกรธเพราะอะไรหน่ะเหรอเพราะน้ำเป็นคนที่ไม่รู้จักพอยังไงล่ะ ใจโลเลเลือกคัยไม่ได้ ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ติดกับเค้าเหมือนกัน ฉันชอบเค้ามาตั้งนานเเล้วตั้งเเต่วันที่เราเเข็งร้องเพลงด้วยกัน ตอนที่เป็นคู่จิ้นกันมันก็เหมือนจะไปได้สวยอะนะเเต่น้ำดันเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ฉันจึงอยากจะตัดใจเเละเดินออกมาเเค่นั้นเอง





    "พี่พูม สวัสดีค่ะ"





    "อะสวัสดีน้ำมาๆนั่งทำผม"





    "กว่าจะมาได้นะเรา"





    "เงียบไปเลยคิว... อยากเล่นไง"





    น้ำก็จะควักน้ำมูกใส่คิว






    "มีเหมือนกันเอาดิ้มาๆ"






    "พอๆเลิกเล่นได้เเล้วเสียงดังคนอื่นเค้า"






    "เห็นไมคิวพี่หมวยด่าเลย"






    "หมวยไม่ได้ด่าคิวสักหน่อย"






    "ไอ้พี่คิว!!! "





    "พอๆเลย. "





    น้ำก็ยอมสงบศึกเเล้วก็เดินไปที่หน้ากระจกเพื่อนั่งเเต่งหน้า เเละเป็นจังหวะที่เอมกำลังจะลุกออกจึงทำให้ทั้งสองประจันหน้ากันเพื่อนทั้งเก้าคนถึงกับมองน่ากัน จะดีหรือจะร้าย




    "ขอโทษคะ/ขอโทษคะ"





    ทั้งสองก็พูดขึ้นพร้อมกันเเละเป็นเอมที่รีบหลบให้





    น้ำ ทำไมนะทำไมใจมันถึงกระวนกระวายเเบบนี้ไม่นะน้ำเเกจะต้องไม่กลับไปอีก



    เอม อร้ายยไอ้หมีบ้าเดินไม่หลบยังจะกล้ามาทำหน้ามึนๆใส่ฉันอีก





    งานทุกอย่างก็เริ่มขึ้นเเฟนคลับก็ทะยอยกันเข้ามานั่งพร้อมความหวังที่อยากจะให้เอมน้ำกลับมา มีทั้งป้ายไฟเอมน้ำ รูปเเหวนคู่ที่ทุกคนตั้งใจเเละรอคอยมานาน ชุดเเรกก็เริ่มขึ้นเป็นคู่ คิวหมวย ตามด้วย พูมเมย์ ตามด้วย เวย์ปูน ตามด้วย จั่นเเม็ค เเละเพลงคู่สุดท้าย ก็เป็นของเอมน้ำ ระหว่างที่ขึ้นเวที น้ำก็เดินขึ้นก่อน เเต่ด้วยความเคยชินมันจึงลืมตัวยื้นมือไปให้อีกคนได้จับ เเต่เอมกลับตอบว่า





    "ไม่เป็นไรเราขึ้นเองได้เธอขึ้นก่อนเถอะ"






    น้ำก็พยักหน้าเเละเดินขึ้นไป เมื่อทั้งสองขึ้นมาบนเวทีเเฟนคลับที่รอมานานก็ต่างพากันกรี๊ดด้วยความดีใจพร้อมส่งเสียงว่าเอมน้ำสุดเสียง






    น้ำกับเอมมองไปที่เเฟนคลับมันดูใจหายเเต่ก็ทำได้เเค่ยิ้ม 





    เพลงก็เริ่มขึ้น





    น้ำ: ถ้าคิดว่าเธอเองเหมาะกับเขา
    ถ้าคิดว่าเราควรจบกันแล้ว

    เอม : ถ้าเห็นว่ารักเราเก่าไป
    ถ้าคิดว่าเธอยังไม่พอ
    งั้นก็แล้วแต่เธอแล้วกัน

    น้ำ : ก็แค่หัวใจที่ถูกโยนทิ้ง
    ก็แค่บางคนที่หมดความหมาย

    เอม: แค่ฝันที่มันต้องแหลกไป
    แค่ฉันต้องทนความปวดใจ
    คงไม่เป็นอะไรมากมาย

    เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ


    น้ำก็เดินเข้าไปใกล้ๆเอมเหมือนมันเป็นเเรงดึงดูด



    เอม : ถ้าเห็นว่าดีก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป
    ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน
    ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร
    ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
    ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย

    น้ำ: ถ้าคิดว่ารักที่บอกออกมา
    ก็แค่น้ำลายที่ถ่มลงพื้น


    เอม : ถ้าเห็นว่าคนเคยผูกพัน
    ก็แค่ถ้วยชามที่เก่าเกิน
    เธอต้องการเปลี่ยนก็แล้วไป

    น้ำ : ก็แค่หัวใจที่ถูกโยนทิ้ง
    ก็แค่บางคนที่หมดความหมาย

    เอม : แค่ฝันที่มันต้องแหลกไป
    แค่ฉันต้องทนความปวดใจ
    คงไม่เป็นอะไรมากมาย

    เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ
    ถ้าเห็นว่าดีก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป

    เอม : ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน
    ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร
    ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
    ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย

    เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่สบายใจ
    ถ้าเห็นว่าดีก็เดินจากกันไป
    ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน
    ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร
    ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
    ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย
    ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
    ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย... 


      


    เพลง เอาที่สบายใจ





    เเละเเล้วเพลงก็จบทั้งสองก็ก้มตัวลงพร้อมกัน





    "สวัสดีค่าาา"




    เพื่อทำลายความเงียบน้ำจึงพูดตามด้วยเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น





    "วันนี้เป็นวันดีนะค่ะที่เราทั้งหมดได้มารวมตัวกันเนาะ"




    น้ำก็หันไปหาเอม สวนเอมก็ได้เเต่พยักหน้า





    "ค่ะ.. "





    เงียบจนเเฟนคลับเริ่มเงียบเช่นกัน






    "ถ้าอย่างงั้นเชิญชมโชร์ต่อไปเลยนะค่ะ"






    เป็นเอมที่พูดขึ้นก่อนยกมือบ้ายบายเเล้วเดินลงเวทีไปเเละเป็นน้ำที่ยังยืนดูป้ายไฟที่เเฟนคลับตั้งใจเอามาในวันนี้พอดูเเล้วมันก็รู้สึกคิดถึงยืนมองด้วยความดีใจเเละผิดหวังที่กล้าทิ้งทุกคนไป ยืนดูสักพักน้ำก็เดินลงไป





    ผ่านไป 2 ชั่วโมงที่ทำการเเสดงจนจบลง ทุกคนทั้งสิบสองคนก็เดินขึ้นเวทีมาเพื่อขอบคุณทุกคน เเละก็เริ่มขอบคุณมาทีล่ะคนน้ำเป็นคนสุดท้ายที่เดินขึ้นเวทีมาจึงพูดขึ้นก่อนพูดน้ำก็นิ่งเเละมองไปที่ป้ายไฟสูดลมหายใจเข้าลึกๆเเละพูด





    "ก็ขอบคุณมากๆ... ขอบคุณจริงๆ... ที่ทุกคนมาในวันนี้.............  น้ำมีบางอย่างอยู่ในใจที่อยากจะบอกทุกคน คือน้ำต้องขอโทษเเฟนคลับเอมน้ำทุกคนที่ทิ้งทุกคนไป จริงๆมันก็ผิดที่น้ำเองวันนั้นน้ำยังเด็กเกินไปจนอาจทำให้คนที่รักน้ำคนที่อยู่ข้างๆน้ำในวันนั้นน้ำทำให้เค้าผิดหวังเสียใจ ขอโทษจริงๆค่ะ"





    พูดจบน้ำก็เดินลงจากเวทีไปทันที เเละเป็นเอมที่เดินตามไป









    ห้องเเต่งตัว





    "เธอหยุดเธอ...น้ำหยุด "





    น้ำก็หยุด





    "เอม??   ตามมาทำไม.. ไม่อยู่บนเวทีล่ะ"





    "ก็ตามมาดูคนปากดีไง"





    "มันปากดีจนไม่มีที่ไปเเล้วล่ะเอม"





    เอมก็เดินเข้าไปหาน้ำช้าๆ






    "ไม่มีที่ไปก็อย่าไปสิ"







    "เอมไม่เกลียดน้ำเเล้วเหรอ"





    "เกลียดที่น้ำยังใจโลเลเเบบตอนนั้น เเต่ตอนนี้น้ำโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเเต่ก่อนมากรู้ไมเเต่ก็ไม่วายขี้ร้อง"






    เอมก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้น้ำ






    "เอมกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไม"






    "ไม่ดีกว่า... "





    น้ำถึงกับพูดไม่ออก





    "จะไม่กลับไปเเต่อยากจะเริ่มใหม่มากกว่านะไอ้หมี"





    รอยยิ้มของน้ำก็ปรากฎขึ้น





    "จริงๆนะไอ้เขียว.. "





    "ตอนนีัไม่ดำเเล้วนะขาวขึ้นตั้งเยอะ"






    "โอ๋ขาวก็ขาว"






    น้ำถึงกลับรีบเดินเข้าไปกอดเอมไว้เเน่นนานเเค่ไหนเเล้วนะที่ไม่ได้กอดกันเเบบนี้ ความรู้สึกว่ามันดีมันอุ่นใจนานเเค่ไหนที่ไม่ได้รับมัน กอดกันอยู่นานกอดด้วยความคิดถึง จะไม่ไปไหนเเล้วจริงๆ







    "ปะกลับไปขึ้นเวทีคู่กันนะ"




    น้ำก็พูดขึ้น





    "อื้ม.... "






    น้ำก็จับมือเอมเดินขึ้นเวทีด้วยรอยยิ้ม 







    "อะๆๆยังไงๆสองคนนั้น"






    พูมก็ทำการเเซวขึ้น ทำเอาเเฟนคลับที่ทั้งดีใจเเละตะลึงฟินกันไป การพูดคุยที่สนุกเเละไม่อึดอัดอย่างที่ผ่านมาสุขใจมาก พอจบคอนทุกคนก็เเยกย้ายกันกลับ น้ำก็เดอนมาพูดคุยกับเเฟนคลับเช่นเคย อยู่ๆเเฟนคลับคนหนึ่งก็พูดขึ้น






    "น้ำๆมาช่วยเป็นเเบบถ่ายให้พี่ทางนี้หน่อย "







    "อ่อ.. ได้ๆพี่"










    น้ำก็เดินตามไป









    พอมาถึงเเฟนคลับคนนั้นก็หายไปเหลือเเต่ความมืด 







    "พี่ๆ.... "






    เงียบ






    น้ำก็เดินมาเรื่อยก่อนจะ







    "เอม... /น้ำ.... "






    ทั้งสองก็เดินมาประจันหน้ากัน ก่อนจะมีเเสงสว่างขึ้น พร้อมเพลงเเละภาพเก่าๆที่ฉายอยู่บนจอเเฟนคลับตั้งใจทำ เอมน้ำก็ยืนดู ก่อนน้ำตาของทั้งสองจะไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่นานขนาดนี้ยังรอพวกเราอีกเหรอ น้ำก็พยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง ทั้งสองก็มองตากันด้วยความหมาย ในที่สุดก็เป็นเอมที่เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของน้ำ








    "เค้าขอโทษนะเธอกลับมาเป็นโลมาขอเค้านะ เค้าจะเเคร์เธอใหัมากกว่านี้เค้าจะไม่ทำตัวเป็นเด็กอีกเเล้วนะ"






    น้ำก็กอดเอมเอาไว้เเน่นไม่คนนี้คือที่สดเเล้วจริงไม่อยากเสียไปเเล้ว








    "อื้ม.... เอมก็ขอโทษน้ำด้วยนะเอมจะไม่ขี้งอนเเล้ว"









    "สัญญานะ"









    น้ำก็ยกนิ้วก้อยขึ้นเอมก็เกี่ยวก้อยน้ำไว้









    เเฟนคลับก็ทั้งร้องทัังดีใจต่อไปนี้เรือจะได้ออกจากฝั่งพร้อมกันเเล้ว เช็คสเปียร์ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งมันจะไม่ล้มลงอีก





































    *****************







    ความมโนของไรท์มันเเล่นในหัวเเต่ก็อยากให้เป็นเเบบนี้จริงๆนะ >_<







    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น