สวัสดีเราชื่อน้ำเราเป็นนักร้องวันนี้เป็นคอนเสิร์ตใหญ่ที่เราจะได้รวมตัวกันอีกครั้ง ใจฉันมันสั่นๆยังไงไม่รู้เเต่ไม่ใช่เรื่องร้องเพลงนะ เเต่ฉันจะได้เห็นอดีตเพื่อน หรือคู่จิ้นของฉันยังไงล่ะ เพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนานเเสนนานไม่เเม้เเต่จะมองน่ากันมานานเเล้วอะ ว่าเเล้วก็ขับรถไปที่งานเลยดีกว่าจะได้ไปเเต่งตัว
ร่างสูงก็ขับรถออกไป
เฮ้อ เราชื่อเอมนะเป็นเราก็นักร้องวันนี้มีคอนเสิร์ตใหญ่มันก็ดีใจมากนะที่จะได้พบเพื่อนๆเเต่จะไม่ดีใจเพราะเจอคัยบางคนนี่เเหละ ชื่อน้ำบอกให้รู้เลยล่ะกัน พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ตายยากจริงๆ ที่ฉันโกรธเพราะอะไรหน่ะเหรอเพราะน้ำเป็นคนที่ไม่รู้จักพอยังไงล่ะ ใจโลเลเลือกคัยไม่ได้ ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ติดกับเค้าเหมือนกัน ฉันชอบเค้ามาตั้งนานเเล้วตั้งเเต่วันที่เราเเข็งร้องเพลงด้วยกัน ตอนที่เป็นคู่จิ้นกันมันก็เหมือนจะไปได้สวยอะนะเเต่น้ำดันเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ฉันจึงอยากจะตัดใจเเละเดินออกมาเเค่นั้นเอง
"พี่พูม สวัสดีค่ะ"
"อะสวัสดีน้ำมาๆนั่งทำผม"
"กว่าจะมาได้นะเรา"
"เงียบไปเลยคิว... อยากเล่นไง"
น้ำก็จะควักน้ำมูกใส่คิว
"มีเหมือนกันเอาดิ้มาๆ"
"พอๆเลิกเล่นได้เเล้วเสียงดังคนอื่นเค้า"
"เห็นไมคิวพี่หมวยด่าเลย"
"หมวยไม่ได้ด่าคิวสักหน่อย"
"ไอ้พี่คิว!!! "
"พอๆเลย. "
น้ำก็ยอมสงบศึกเเล้วก็เดินไปที่หน้ากระจกเพื่อนั่งเเต่งหน้า เเละเป็นจังหวะที่เอมกำลังจะลุกออกจึงทำให้ทั้งสองประจันหน้ากันเพื่อนทั้งเก้าคนถึงกับมองน่ากัน จะดีหรือจะร้าย
"ขอโทษคะ/ขอโทษคะ"
ทั้งสองก็พูดขึ้นพร้อมกันเเละเป็นเอมที่รีบหลบให้
น้ำ ทำไมนะทำไมใจมันถึงกระวนกระวายเเบบนี้ไม่นะน้ำเเกจะต้องไม่กลับไปอีก
เอม อร้ายยไอ้หมีบ้าเดินไม่หลบยังจะกล้ามาทำหน้ามึนๆใส่ฉันอีก
งานทุกอย่างก็เริ่มขึ้นเเฟนคลับก็ทะยอยกันเข้ามานั่งพร้อมความหวังที่อยากจะให้เอมน้ำกลับมา มีทั้งป้ายไฟเอมน้ำ รูปเเหวนคู่ที่ทุกคนตั้งใจเเละรอคอยมานาน ชุดเเรกก็เริ่มขึ้นเป็นคู่ คิวหมวย ตามด้วย พูมเมย์ ตามด้วย เวย์ปูน ตามด้วย จั่นเเม็ค เเละเพลงคู่สุดท้าย ก็เป็นของเอมน้ำ ระหว่างที่ขึ้นเวที น้ำก็เดินขึ้นก่อน เเต่ด้วยความเคยชินมันจึงลืมตัวยื้นมือไปให้อีกคนได้จับ เเต่เอมกลับตอบว่า
"ไม่เป็นไรเราขึ้นเองได้เธอขึ้นก่อนเถอะ"
น้ำก็พยักหน้าเเละเดินขึ้นไป เมื่อทั้งสองขึ้นมาบนเวทีเเฟนคลับที่รอมานานก็ต่างพากันกรี๊ดด้วยความดีใจพร้อมส่งเสียงว่าเอมน้ำสุดเสียง
น้ำกับเอมมองไปที่เเฟนคลับมันดูใจหายเเต่ก็ทำได้เเค่ยิ้ม
เพลงก็เริ่มขึ้น
น้ำ: ถ้าคิดว่าเธอเองเหมาะกับเขา
ถ้าคิดว่าเราควรจบกันแล้ว
เอม : ถ้าเห็นว่ารักเราเก่าไป
ถ้าคิดว่าเธอยังไม่พอ
งั้นก็แล้วแต่เธอแล้วกัน
น้ำ : ก็แค่หัวใจที่ถูกโยนทิ้ง
ก็แค่บางคนที่หมดความหมาย
เอม: แค่ฝันที่มันต้องแหลกไป
แค่ฉันต้องทนความปวดใจ
คงไม่เป็นอะไรมากมาย
เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ
น้ำก็เดินเข้าไปใกล้ๆเอมเหมือนมันเป็นเเรงดึงดูด
เอม : ถ้าเห็นว่าดีก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป
ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน
ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร
ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย
น้ำ: ถ้าคิดว่ารักที่บอกออกมา
ก็แค่น้ำลายที่ถ่มลงพื้น
เอม : ถ้าเห็นว่าคนเคยผูกพัน
ก็แค่ถ้วยชามที่เก่าเกิน
เธอต้องการเปลี่ยนก็แล้วไป
น้ำ : ก็แค่หัวใจที่ถูกโยนทิ้ง
ก็แค่บางคนที่หมดความหมาย
เอม : แค่ฝันที่มันต้องแหลกไป
แค่ฉันต้องทนความปวดใจ
คงไม่เป็นอะไรมากมาย
เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ
ถ้าเห็นว่าดีก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป
เอม : ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน
ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร
ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย
เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่สบายใจ
ถ้าเห็นว่าดีก็เดินจากกันไป
ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน
ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร
ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย
ก็เอาที่เธอสบายใจไว้
ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย...
เพลง เอาที่สบายใจ
เเละเเล้วเพลงก็จบทั้งสองก็ก้มตัวลงพร้อมกัน
"สวัสดีค่าาา"
เพื่อทำลายความเงียบน้ำจึงพูดตามด้วยเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น
"วันนี้เป็นวันดีนะค่ะที่เราทั้งหมดได้มารวมตัวกันเนาะ"
น้ำก็หันไปหาเอม สวนเอมก็ได้เเต่พยักหน้า
"ค่ะ.. "
เงียบจนเเฟนคลับเริ่มเงียบเช่นกัน
"ถ้าอย่างงั้นเชิญชมโชร์ต่อไปเลยนะค่ะ"
เป็นเอมที่พูดขึ้นก่อนยกมือบ้ายบายเเล้วเดินลงเวทีไปเเละเป็นน้ำที่ยังยืนดูป้ายไฟที่เเฟนคลับตั้งใจเอามาในวันนี้พอดูเเล้วมันก็รู้สึกคิดถึงยืนมองด้วยความดีใจเเละผิดหวังที่กล้าทิ้งทุกคนไป ยืนดูสักพักน้ำก็เดินลงไป
ผ่านไป 2 ชั่วโมงที่ทำการเเสดงจนจบลง ทุกคนทั้งสิบสองคนก็เดินขึ้นเวทีมาเพื่อขอบคุณทุกคน เเละก็เริ่มขอบคุณมาทีล่ะคนน้ำเป็นคนสุดท้ายที่เดินขึ้นเวทีมาจึงพูดขึ้นก่อนพูดน้ำก็นิ่งเเละมองไปที่ป้ายไฟสูดลมหายใจเข้าลึกๆเเละพูด
"ก็ขอบคุณมากๆ... ขอบคุณจริงๆ... ที่ทุกคนมาในวันนี้............. น้ำมีบางอย่างอยู่ในใจที่อยากจะบอกทุกคน คือน้ำต้องขอโทษเเฟนคลับเอมน้ำทุกคนที่ทิ้งทุกคนไป จริงๆมันก็ผิดที่น้ำเองวันนั้นน้ำยังเด็กเกินไปจนอาจทำให้คนที่รักน้ำคนที่อยู่ข้างๆน้ำในวันนั้นน้ำทำให้เค้าผิดหวังเสียใจ ขอโทษจริงๆค่ะ"
พูดจบน้ำก็เดินลงจากเวทีไปทันที เเละเป็นเอมที่เดินตามไป
ห้องเเต่งตัว
"เธอหยุดเธอ...น้ำหยุด "
น้ำก็หยุด
"เอม?? ตามมาทำไม.. ไม่อยู่บนเวทีล่ะ"
"ก็ตามมาดูคนปากดีไง"
"มันปากดีจนไม่มีที่ไปเเล้วล่ะเอม"
เอมก็เดินเข้าไปหาน้ำช้าๆ
"ไม่มีที่ไปก็อย่าไปสิ"
"เอมไม่เกลียดน้ำเเล้วเหรอ"
"เกลียดที่น้ำยังใจโลเลเเบบตอนนั้น เเต่ตอนนี้น้ำโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเเต่ก่อนมากรู้ไมเเต่ก็ไม่วายขี้ร้อง"
เอมก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้น้ำ
"เอมกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไม"
"ไม่ดีกว่า... "
น้ำถึงกับพูดไม่ออก
"จะไม่กลับไปเเต่อยากจะเริ่มใหม่มากกว่านะไอ้หมี"
รอยยิ้มของน้ำก็ปรากฎขึ้น
"จริงๆนะไอ้เขียว.. "
"ตอนนีัไม่ดำเเล้วนะขาวขึ้นตั้งเยอะ"
"โอ๋ขาวก็ขาว"
น้ำถึงกลับรีบเดินเข้าไปกอดเอมไว้เเน่นนานเเค่ไหนเเล้วนะที่ไม่ได้กอดกันเเบบนี้ ความรู้สึกว่ามันดีมันอุ่นใจนานเเค่ไหนที่ไม่ได้รับมัน กอดกันอยู่นานกอดด้วยความคิดถึง จะไม่ไปไหนเเล้วจริงๆ
"ปะกลับไปขึ้นเวทีคู่กันนะ"
น้ำก็พูดขึ้น
"อื้ม.... "
น้ำก็จับมือเอมเดินขึ้นเวทีด้วยรอยยิ้ม
"อะๆๆยังไงๆสองคนนั้น"
พูมก็ทำการเเซวขึ้น ทำเอาเเฟนคลับที่ทั้งดีใจเเละตะลึงฟินกันไป การพูดคุยที่สนุกเเละไม่อึดอัดอย่างที่ผ่านมาสุขใจมาก พอจบคอนทุกคนก็เเยกย้ายกันกลับ น้ำก็เดอนมาพูดคุยกับเเฟนคลับเช่นเคย อยู่ๆเเฟนคลับคนหนึ่งก็พูดขึ้น
"น้ำๆมาช่วยเป็นเเบบถ่ายให้พี่ทางนี้หน่อย "
"อ่อ.. ได้ๆพี่"
น้ำก็เดินตามไป
พอมาถึงเเฟนคลับคนนั้นก็หายไปเหลือเเต่ความมืด
"พี่ๆ.... "
เงียบ
น้ำก็เดินมาเรื่อยก่อนจะ
"เอม... /น้ำ.... "
ทั้งสองก็เดินมาประจันหน้ากัน ก่อนจะมีเเสงสว่างขึ้น พร้อมเพลงเเละภาพเก่าๆที่ฉายอยู่บนจอเเฟนคลับตั้งใจทำ เอมน้ำก็ยืนดู ก่อนน้ำตาของทั้งสองจะไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่นานขนาดนี้ยังรอพวกเราอีกเหรอ น้ำก็พยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง ทั้งสองก็มองตากันด้วยความหมาย ในที่สุดก็เป็นเอมที่เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของน้ำ
"เค้าขอโทษนะเธอกลับมาเป็นโลมาขอเค้านะ เค้าจะเเคร์เธอใหัมากกว่านี้เค้าจะไม่ทำตัวเป็นเด็กอีกเเล้วนะ"
น้ำก็กอดเอมเอาไว้เเน่นไม่คนนี้คือที่สดเเล้วจริงไม่อยากเสียไปเเล้ว
"อื้ม.... เอมก็ขอโทษน้ำด้วยนะเอมจะไม่ขี้งอนเเล้ว"
"สัญญานะ"
น้ำก็ยกนิ้วก้อยขึ้นเอมก็เกี่ยวก้อยน้ำไว้
เเฟนคลับก็ทั้งร้องทัังดีใจต่อไปนี้เรือจะได้ออกจากฝั่งพร้อมกันเเล้ว เช็คสเปียร์ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งมันจะไม่ล้มลงอีก
*****************
ความมโนของไรท์มันเเล่นในหัวเเต่ก็อยากให้เป็นเเบบนี้จริงๆนะ >_<
ความคิดเห็น