# ...เพียงแค่หางตาที่เธอมองมา
ทำให้ฉันเสียวสันหลัง วาบๆๆๆๆ
ฉันจึงรีบหันหน้าหนีและจ้องมองแต่พื้นดิน
ขณะนั้นเอง...
...มีเสียงฝีเท้าเดินตรงมาทางนี้ ตึกๆ ตึกๆ
หัวใจของฉันเต้นรัวดั่งเพลงร็อค
ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นเพื่อมองดูเจ้าของเสียงฝีเท้านั้น
แต่ทว่าทางข้างหน้าไม่มีแม้สิ่งมีชีวิตหรือมนุษย์ใดเลย
ทางเดินอ้างว้างและเงียบสงบ จนได้ยินเสียงลมพัดผ่าน
ฉันได้แต่ยืนอึ้ง ร่างกายไม่สามารถขยับได้ตามสมองสั่ง
ทันใดนั้น...
..." มองฉันอยู่ได้ยัยบ๊อง " เสียงกระซิบแผ่วเบาจากด้านหลัง
ทำให้ฉันสะดุ้งโหยง เหงือเริ่มไหลโชกทั่วร่างกาย
ฉันได้แต่ภาวนาว่าเสียงปริศนาจะมีเจ้าของพูด
ฉันค่อยๆหันหลังไปอย่างช้าๆตัวก็เริ่มสั่น...
หวืด ดดด...
...เบื้องหน้าปรากฎร่างสูงของชายคนหนึ่ง
เขารีบเดินเข้ามาใกล้และเงื้อมมือขึ้น
ด้วยความตกใจฉันจึงรีบเอามือป้องหน้าและหลับตาปี๋
แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย
ฉันค่อยๆลืมตา แล้วพบว่าหน้าของฉันกำลังซบอยู่บนแผงอกของชายคนนั้น
ใช่ !!!!!!! เขากำลังกอดฉัน
ฉันพยายามดิ้นอย่างสุดแรง เพื่อจะดูให้แน่ใจว่าเขาคือใคร
แต่ยิ่งฉันดิ้นเท่าไหร่ เขายิ่งกอดฉันแน่นมากขึ้นเท่านั้น
" อย่าดิ้นสิยัยบ๊อง ฉันเหนื่อยน่ะ " เสียงตะโกนนั้นกำลังหงุดหงิดเล็กๆน้อย
" นี่ปล่อยฉันน่ะ !!!!!!! นายเป็นใครกัน กล้าดียังไงมากอดฉัน ห๊ะะะ " ฉันตะโกนด้วยความโมโห
" ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า เธอมองฉันก่อนทำไมหล่ะ " น้ำเสียงยียวนกวนบาทาทำให้ฉันหมั่นไส้เขามาก
แต่คำพูดของเขาทำให้ฉันสะกิดขึ้นมาทันที
เขาบอกว่าฉันมองเขาก่อน งั้นก็แสดงว่าเขาคือ เอฟาร์ เจ้าชายแห่งความเย็นชา นะสิ
" เอฟาร์...นายคือ เอฟาร์สิน่ะ ฉะ ฉะ ฉันไม่ได้มองนายนะเฟ้ยยย !!! " (-////////-) เสียงสั่นๆตอบอย่างแผ่วเบา
" หึหึ โกหกเก่งจริงๆ เธอหน่ะบ๊องแล้วยังซื่อบื้ออีกน่ะ " แล้วเขาก็ขยี้หัวฉันราวว่าฉันเป็นลูกสุนัขตัวน้อย
" ฉันไม่สนหรอกนะ นายจะคิดอะไรก็เรื่องของนาย แต่ช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม " ฉันอึดอัดเฟ้ยยยย
" ปล่อยไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้เธอคือผู้หญิงของฉันแล้วหล่ะ " เสียงหัวเราะทะเล้นๆทำฉันโมโหมาก
" ฝันไปเถอะ !!!! ฉันไม่มีทางเป็นผู้หญิงของนายหรอก เฮอะ " อีตานี่โมเมแถมหลงตัวเองสุดๆๆๆ
" เธอเลือกได้งั้นเหรอ หึหึ " เสียงหัวเราะชวนให้ขนลุก
" แน่นอนอยู่แล้ว นายมันก็แค่เจ้าชายขี้โมเมเท่านั้นแหละ " หัวเราะด้วยความสะใจ
ทันใดนั้นเขาผละฉันออกจากตัวเขา แต่ยังยึดไหล่ของฉันอย่างแน่น
" โอ้ย ยยยยยยยยยยยยย " เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดโอดโอยออกมา
แล้วเขาก็โน้มตัวลงมาตรงหน้าฉัน
หน้าเราใกล้กันแทบจะได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน... #
.......... ติดตามตอนต่อไป .................
ความคิดเห็น