คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : BLANKETS Chapter14: เปิดศึก
BLANKETS
เวลาหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปในที่สุดวันเปิดบ้านของโรงเรียนก็มาถึงแต่ในขณะนี้ฮันบินกำลังนอนหลับอุตุอยู่บนเตียงพร้อมกับผ้าห่มลายมิกกี้เมาส์เน่าๆ คนที่ตื่นก่อนอย่างบ็อบบี้ก็ไม่คิดจะปลุกซะด้วยสิไม่รู้ทำไม
แต่เขาชอบนั่งมองหน้าฮันบินเวลาหลับเพราะเจ้าตัวจะนอนหน้าพริ้มน่าฟัดแถมแอบทำอะไรฮันบินก็ไม่รู้ตัวอีกด้วย
ที่ชอบที่สุดคือกลิ่นตัวฮันบิน....
กลิ่นหอมของแชมพูอ่อนๆที่ให้ความรู้สึกว่าฮันบินเป็นผู้ชายที่สะอาดอยากอยู่ด้วยตลอด
ถ้าได้กอดคงรู้สึกฟินสุดๆ แต่ก็ยังไม่เคยลองจริงๆจังๆอะนะถ้ามีโอกาสก็จะลองดูสักครั้ง!
พักแรกเหมือนฮันบินจะติดเขาแต่ตอนนี้ไม่รู้ใครติดใครกันแน่
“งืมๆ” บ็อบบี้รีบดีดตัวลุกขึ้นออกมาจากเตียงทันทีเมื่อเห็นว่าฮันบินส่งเสียงงึมงัมในคอก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตาไปมา
“นอนจนกูคิดว่าตายแล้วนะเนี่ย” บ็อบบี้พูดแหย่คนเพิ่งตื่นที่ทำหน้าอยากนอนต่อสุดๆ
“ตื่นแล้วก็ไม่ปลุกนะบ็อบ โอ๊ะ...”
พูดจบฮันบินก็เงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเตียง
ก่อนจะอุทานออกมาเบาๆ ก็บ็อบบี้ใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวอะสิทั้งๆที่เมื่อคืนยังใส่เสื้อยืดเกงบอลอยู่เลย
“แหน่ะ
แอบมองอยากจับอะดิ้” บ็อบบี้หรี่ตามองอย่างจับผิด
“พะ พูดอะไรไม่เอาหรอก ยี้”
ฮันบินส่ายหน้ารัวๆก่อนจะทำหน้ายู้แบบหยะแหยงทำเอาคนโดนยี้ใส่อยากแกล้งขึ้นมาทันที
“ปากตรงกับใจหน่อยเบบี๋เดี๋ยววันนี้ป๋าให้เป็นพิเศษ
รับกอดจากป๋าบ็อบไปเล้ยย!”
พูดจบบ็อบบี้ก็อ้าแขนทั้งสองข้างก่อนจะพุ่งเข้าไปกอดฮันบินที่ตั้งตัวไม่ทันจนหงายหลังลงไปกับเตียง หน้าของบ็อบบี้ที่ซุกอยู่ที่บริเวณคอเขาพอดีทำเอาฮันบินรู้สึกจั๊กจี้แล้วพยายามจะเขยิบหนี หัวใจที่เต้นโครมครามจนแทบจะเด้งออกมาข้างนอกเขาว่าบ็อบบี้ต้องรู้แน่เลยก็เล่นกอดแน่นซะขนาดนี้............แต่หารู้ไม่ว่าบ็อบบี้สนใจอยู่อย่างเดียว.........
กลิ่นตัวของฮันบินหอมที่ซู้ดดดด
มิชชั่นคอมพลีทโว้ย!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ฮันบินกับบ็อบบี้กำลังนั่งอยู่ในห้องพักนักกีฬา
การแข่งบาสประเพณีจะมีขึ้นในตอนบ่ายแต่ก็โดนเรียกให้มาฟังกำหนดการรายละเอียดต่างๆก่อนจะให้ไปพักผ่อนหรือใครจะซ้อมก็ได้แล้วนัดรวมตัวอีกทีในตอนสิบโมงครึ่ง
“โทรตามอิตุ๊ดยัง??” บ็อบบี้หันมาถามฮันบินขณะที่กำลังเก็บของในล็อกเกอร์ของตนเอง
“บ็อบบี้
ผมว่าบ็อบคุยกับน้องเขาเองจะดีกว่ามั้ย??” เขาคิดว่าแบบนั้นมันน่าจะไปได้ดีกว่าการที่จะหลอกน้องเขานะ
“คิดว่ากูไม่เคยพูดรึไงล่ะ
พูดแล้วน้องเขาก็ไม่ฟังซะด้วย”
“น้องเขาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะบ็อบ ได้คุยแบบจริงจังรึเปล่า”
บ็อบบี้ปิดล็อกเกอร์ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆฮันบิน
“จริงจังสุดๆทำหน้าแบบกูเครียดมาก แต่น้องเขาไม่สนกลับบอกว่า ‘อ้ายยยย พี่บ็อบทำหน้าดุแล้วเท่มากเลยยยอ่า’
กูนี่เดินหนีเลยทันที”
ฮันบินยิ้มกับท่าทางเลียนแบบน้องกิของบ็อบที่ดูกระดี้กระด้าแถมยังดัดเสียงอีกตะหาก
“ฮ่าๆ
โอเคจินนี่บอกจะถึงแล้วอีdแปบนึง”
“เห้ออออ กูไม่ใช่คนโหดร้ายอะไรหรอกนะ
แค่ไม่ชอบที่น้องเขาข้ามเส้นความเป็นส่วนตัวของกูเยอะไปนิดนึงแล้วก็ไปบอกคนอื่นว่าเป็นแฟนกูเนี่ย”
ทั้งๆที่แฟน(ในอนาคต)ก็นั่งอยู่ข้างๆเขาตอนนี้แท้ๆ
ฮิฮิ
ปังง!!
“มาอยู่นี่ก็ไม่บอก!กิตามหาพี่ทั่วโรงเรียนเลยนะ”
ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างแรงก่อนจะตามมาด้วยเสียงที่คุ้นเคยกันดี......เสียงมาก่อนตัวอีกแฮะ
จะว่าไป ร่างเล็กผอมบางขนาดนั้นไม่น่าเชื่อว่าจะแรงเยอะถึงขั้นลากบ็อบบี้ปลิวได้
“เฮ้อ ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนสิมาคลุกอยู่กับพี่ไม่เบื่อบ้างเร้ออ”
“ไม่อะ
กิชอบอยู่กับพี่บ็อบมากกว่าพวกมันก็มัวแต่ไปอยู่กับแฟนกันหมด พี่หน้าบื้อ กระเถิบไปหน่อย”
ปากเล็กๆนั่นบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะหันมาบอกฮันบินให้กระเถิบไปเพราะเขาจะนั่งตรงกลางข้างๆพี่บ็อบ!
“พี่หน้าบื้อ........คือหื้อ??”
ฮันบินชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแบบงงๆ
“พี่นั่นแหละ!”
“อ้อหรอ” ฮันบินพยักหน้าเข้าใจแต่ก็ยังไม่เขยิบให้
“กูไปเข้าห้องน้ำแปบนะ”
“บอกให้เขยิบ.........กิไปด้วยยยยย”
ยังไม่ทันที่ยุนกิจะพูดจบบ็อบบี้ก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำยุนกิก็รีบวิ่งแจ้นตามไปทันที หลังจากสองคนนั้นไปได้สักพัก จินนี่จินฮวานก็ปรากฏตัว
“ฮายยยยยยยย บินบิน นี่มาช้าไปมั้ยอ้ะ” จินฮวานมาในชุดของโรงเรียนในระแวกนี้
ฮันบินว่าจินฮวานใส่ชุดนักเรียนแล้วดูน่ารักมากๆ
“ไม่นะ
น้องคนนั้นกับบ็อบบี้ไปห้องน้ำอยู่หน่ะ” ฮันบินตบๆที่เก้าอี้เป็นเชิงให้ลงมานั่งด้วยกัน
“กว่าจะหาห้องเจอบินบินหน่ะบอกทางซะยากเลย นี่ๆปากแดงพอยังอะฉันต้องเติมทิ้นท์อีกม้ะ”
จินฮวานเอานิ้วจิ้มๆไปที่ปากตัวเองก่อนจะหยิบขวดสีแดงลักษณะคล้ายยาทาเล็บขึ้นมา
“แดงพอแล้วล่ะครับ ฮ่าๆ”
ขืนแดงกว่านี้คนอื่นคงหาว่าไปกินเลือดมาแล้วล่ะนั่น
“ต้องเติมแป้ง เติมตาอีกมั้ยอะ”
ดูเหมือนพี่แกจะพกมาเต็มเล่นหยิบออกมาเป็นกระเป๋าเลยแหละเปิดออกมาก็เจอเครื่องสำอางอัดแน่นเต็มไปหมด
“น่ารักแล้ว ไม่ต้องเพิ่มเลยจินนี่” ฮันบินรีบยกมือห้ามเพราะจินฮวานเล่นหยิบกระจกอันเท่าบ้านขึ้นมาเตรียมพร้อมจะละเลง
“น่ารักแล้วหรอ
อ้ายยจินนี่พร้อมแล้ววจ่ะ”
ทันใดนั้นบ็อบบี้กับยุนกิก็กลับมาจากเข้าห้องน้ำพอดี เมื่อบ็อบบี้เห็นจินฮวานก็ผงะไปแวบนึง แย่ล่ะสิยังไม่ทันเตี้ยมแผนกะอิตุ๊ดเลยมันจะรู้มั้ยว่าจะต้องทำไง
“เอ้า!
ที่รัก.........” จินฮวานเอ่ยทักทายบ็อบบี้ที่เดินเข้ามาพร้อมกับร่างเล็กที่กำลังเกาะแขนของบ็อบบี้อยู่
เซ้นส์ตุ๊ดทำงาน!น้องคนนั้นน้องกิแน่นอน!!
“เอ่อ
นี่แฟนพี่เองนะกิ ชื่อจินฮวาน”
บ็อบบี้หันไปแนะนำกับน้องกิที่กำลังทำหน้าตาตกใจและไม่เชื่อสุดๆ
“ไม่.....ไม่มีทาง....อย่ามาหลอกกิ!! อิตุ๊ดกินเลือดนั่นอะนะแฟนพี่!!กิไม่เชื่อ!!!” ยุนกิโวยวายเสียงดังออกมาทันทีก่อนจะชี้นิ้วไปยังจินฮวานที่กำลังสวมบทเป็นแฟนของบ็อบบี้
“นังเด็กผี!!!!โถ่ตุ๊ดอนุบาล!!!แกยังไม่รู้จักการใช้ทิ้นท์เลยสินะ เหอะ แล้วก็เอามือออกจากผัวฉันได้แล้วย่ะ!”
อิตุ๊ดนี่จ้างร้อยเล่นล้านเลยวุ้ย-___-
---------------------------------------50%-------------------------------------
จินฮวานรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างบ็อบบี้และน้องกิทันทีแต่มือขาวๆนั่นก็ยังไม่ยอมปล่อยแขนของบ็อบบี้สักทีทำให้จินฮวานจัดการงัดวิชาที่ได้ขึ้นว่าเป็นเซียนดีดมะกอกมาใช้โดยเล็งไปที่นิ้วตรงกระดูกของมือน้องกิแล้วจัดการลงมือทันที
ป้อก
“โอ้ยยยยยยยยยย” น้องกิรีบชักมือกลับมาอย่างเร็วก่อนจะสะบัดรัวๆให้ความเจ็บนั้นหายไป
“อย่าได้แตะนะหนู
ตัวจริงมาแล้วถอยไปเลยย่ะ” จินฮวานกอดแขนของบ็อบบี้ไว้ก่อนจะพูดเยาะเย้ยอย่างผู้เหนือกว่า
“ยังไงกิก็ไม่เชื่อ!! กิจะหาหลักฐานคอยดูสิ” ยุนกิยืนกรานว่ายังไงเขาก็ไม่เชื่อเขาตามพี่บ็อบบี้ตลอดไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้ว่าพี่บ็อบบี้มีแฟนแล้ว
นอกจากพี่บ็อบบี้โกหกเขาเท่านั้น
“ไม่ต้องหาหรอกหลักฐาน
จะให้จูบโชว์ตอนนี้เลยก็ได้นะจ้ะ....โอ้ยๆๆ!”
พูดจบปุ๊บจินฮวานก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บตรงเอวที่แล่นปรี๊ดขึ้นมาจนหลุดร้องโอ้ยออกมาจินฮวานหันไปมองค้อนร่างสูงด้านข้างที่จู่ๆก็หยิกเอวเขาทำไมก็ไม่รู้
“มึงทำอะไรของของมึงเนี่ย.........” จินฮวานหันไปพูดเบาๆแล้วทำสายตาไม่พอใจใส่บ็อบบี้
“กูไม่จูบกับมึงนะเว้ย....”
บ็อบบี้ส่ายหน้ารัวๆ
“เวลามึงนอนในห้องกูแอบจุ๊บไปตั้งหลายรอบ...”
“เหี้ย!”
บ็อบบี้อุทานออกมาเสียงดังทำหน้าตกใจตาแทบจะถลนออกมาก่อนจะเอามือลูบปากตัวเองก่อนจะเปลี่ยนเป็นถูแรงๆ อย่าบอกนะตอนมอต้นมันแอบ....จุ๊บปากเขามาตลอด จินฮวานรีบจิกเข้าที่เอวของบ็อบบี้คืนก่อนจะทำหน้าเป็นเชิงว่า ‘เดี๋ยวก็เสียแผนหมดหรอกห่าน”
“ที่รัก
ตกใจอะไรหรอ?? ตกใจหน้าน้องกิหรอ? โฮะๆๆ” จินฮวานรีบพูดกลบเกลื่อนได้อย่างแนบเนียน
อยากให้จินนี่เปลี่ยนเสียงหัวเราะจังเลยครับ
– ฮันบินผู้กลายเป็นตัวประกอบ
“เขาตกใจสีปากแกรึเปล่า? นั่นทาหรือกินเข้าไปห้ะ!”
น้องกิรีบแซะเรื่องสีปากของจินฮวานทำเอาจินนี่ของขึ้นไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว
“ไอเด็ก.............”
“ไอบิ
กูยืมผ้าเช็ดตัวมึงหน่อยนะ..”
เป็นเหตุการ์ณที่ทุกคนไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นและได้ลืมไปนั่นก็คือ จุนฮเวก็อยู่ชมรมบาสด้วย การที่จินฮวานเห็นจุนฮเวมีหรือว่าอิตุ๊ดจะอยู่เฉยได้
“โอ้ว ม่ายยนะไม่ใช่อย่างที่จุนจัง.....โอ้ย!”
จินฮวานตอนนี้ได้ลืมหน้าที่และภารกิจวันนี้เป็นที่เรียบร้อยบ็อบบี้รีบหยิกเข้าที่เอวอีกรอบเพื่อเตือนสติก่อนจะทำแผนเขาล่ม
“หยิกจนเขียวหมดแล้วนะ......ที่รัก แฮะๆ”
จินฮวานที่กำลังหันไปเหวี่ยงใส่บ็อบบี้แต่ก็เจอบ็อบบี้ทำหน้าเข้มใส่จนหงอ จินนี่
สติๆๆแม้จุนฮเวจะอยู่ตรงหน้าก็ต้องช่วยเพื่อนก่อน!ต้องเป็นตุ๊ดที่น่ารักและเป็นมิตรกับผู้อื่นทั่วโลก
“ฟู่วววว” หลังจากก้มหน้าเตือนสติตัวเองอยู่สักพักจินฮวานก็เงยหน้าขึ้นแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นปุ๊บ
จุนฮเวกำลังจะถอดเสื้อ!!
“เฮือกกก!”
บ็อบบี้รีบเอามือกุมขมับทันทีไอบ้าจุนฮเวก็มาเปลี่ยนเสื้อไม่รู้เวลาเลยโว้ยย
ดูนั่นอิตุ๊ดข้างๆจะแปลงร่างแล้วนั่น
แปะๆ
“จินนี่มึงต้องตั้งสติ ช่วยกูก่อนดิ” บ็อบบี้จับหน้าจินฮวานให้หันมาก่อนจะตบหน้าเบาๆเรียกสติ
ถ้าแผนแตกเขาก็คิดอะไรไม่ออกแล้วนะเห้ย
“ได้ๆกูทำได้ เอาล่ะ!รีบออกไปข้างนอกกันเถอะ.....”
“ไอบิยืมเสื้อมึงด้วยล้ะกัน เสื้อมึงอยู่ไหนว้ะ??”
จุนฮเวที่ตอนนี้เปลือยท่อนบนโชว์พุงขาวๆกำลังรื้อๆในตู้ล็อกเกอร์ของบ็อบบี้ก่อนจะหันมาทางที่บ็อบบี้และจินฮวานแล้วทำหน้าซึนใส่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! จุนจังงงงงงจินนี่มาล้าววววจ้า!” จินฮวานกรี๊ดลั่นก่อนจะพุ่งตัวด้วยความเร็วแล้วโผกอดจุนฮเวเข้าเต็มๆ
อิตุ๊ดได้สติหลุดเป็นที่เรียบร้อย........
#ฟิคผ้าห่มฮันบิน
เอ้าล่ม555555555
ฮันบินจิไม่ยุ่งง55555555
งานแถของให้บอกจินนี่บาบิไม่ต้องเครียดไป
แชปหน้ารู้เรื่องงงแน่นอนนนน5555555
ความคิดเห็น