Salaryman & Singer
มนุษย์เงินเดือนอกหักคนนึงกับนักร้องคนนึงในร้านเหล้า
ผู้เข้าชมรวม
297
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
297
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 20 เม.ย. 63 / 12:06 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวัสีรับ
ผมื่อ ีอล
ะเรียผมว่าีอล.....
หรือ ยู ็ไ้นะรับ
อนนี้อายุอผม็ึ้นเล4แล้วล่ะรับ
แ่หนุ่มหล่อหน้าาีอย่าผม็มีแฟนนะรับถึะอายุเยอะแล้ว
ยิ่แ่ยิ่รุบนะรับะบอให้
ผมเป็นมนุษย์เินเือนธรรมาๆนนึที่มีแฟนสาวเป็นนัแสนสวย
เรื่อราวอผมับเธอำเนินมา6ปีแล้วล่ะรับ
ผมเลยัสินใะอเธอแ่านวันนี้หลัเลิานเลยรับ!
ผมื่นเ้นั้แ่ื่นนอนเลยนะเนี่ย
แหวน็พร้อม อไม้็พร้อม วามหล่ออผม็พร้อม
หลัเลิานเราะไ้เป็นรอบรัวเียวันแล้วนะ
วันนี้ทุนในที่ทำานรวมถึเพื่อนๆอผมแวผมว่าวันนี้ผมูีว่าทุวันที่ผ่านมา
แน่นอนสิรับ...ะอสาวแ่านทั้ทีวันนี้็้อเป็นวันที่พิเศษหน่อยสิ
นายแม่เท่ระเบิที่สุเลยเว้ยยู
ในที่สุ็ถึเวลาเลิานแล้ว!
ผมนัเธอที่ร้านโปรอเธอ
ผมเรียมทุอย่าพร้อมแล้ว
ผมแ่รอำอบาเธอว่าลหรือไม่
ผมุเ่าล่อหน้าเธอ
"แ่านันนะรับ"
เธอถอนหายใออมา
ทำไมันล่ะ........ทำไมเธอถึทำหน้าาลำบาใแบบนี้
"ีอล......ือัน....."
"ลใ่มั้ย?"
"ันิว่าเธอีเินไปสำหรับนอย่าัน"
ไม่ริ....
"6ปีที่ผ่านมาเธอทำให้ันมีวามสุมาริๆ"
ไม่นะ......้อไม่ใ่แบบนี้
"เรารู้สึว่าเรายัไม่ีพอที่ะแ่านับเธอ"
ผมเว้มา......ผมรู้สึเว้มาๆ
"เราอเลิับเธอนะีอล"
ไม่ริใ่มั้ย.....
"เราอโทษนะีอล"
เธอลุึ้นแล้วเินออาร้านไปแล้ว
เธอไม่ลับมาอีแล้ว....
ผมทรุลไปนอนร้อไห้บนพื้นอร้านอย่าเ็บปว
หัวใอผมแสลายไม่เหลือิ้นี
6ปีที่ผ่านมาผมอยู่ในวามฝันหรอ
ผมร้อไห้นเสียหาย เ้าอร้านเินออมาูว่าเิอะไรึ้น
เาพยุผมให้ลุึ้นมานั่ีๆ เาอผมพลาลูบหลัอผมเบาๆ
"ีอล....หยุร้อไห้ไ้แล้ว"
ผมะหยุร้อไห่ไ้ยัไ
ผมทุ่มเทให้เธอนานี้
แล้วเธอบอว่าผมีเินไปสำหรับเธอ
ผม้อเป็นนไม่ีหรอเธอถึะอบล
เ้าอร้านถอนหายใออมา้วยวามสสาร.....
หรือสมเพผมันแน่ผม็ไม่รู้
"ีอล.....เี๋ยวันะโทรเรียเพื่อนนายให้มารับนะ"
ผมพยัหน้าน้อยๆ
ไม่้อไปลอแม่แล้ว
ไปร้านเหล้าเท่านั้น
เมาให้เหมือนหมาที่ถูทิ้....และลืมทุอย่าเมื่อสร่าเมา
ผมับเพื่อนมาที่ร้านเหบ้าแห่หนึ่ใล้ๆที่ทำานอผม
บรรยาาศภายในร้านเหมือนับร้านเหล้าในประเทศไทยที่ผมเยไปรั้2รั้
ผมื่มโูไป5วแล้ว.......สิผมเริ่มเลือนลา
ผมปล่อยให้ัวเอล้อยามไปับเสียเพลที่แล้มับโูวที่6ในมืออผม
"ยูอ่าาาาา นายเมามาแล้วนะเพื่อน"
ถูแล้วนี่.......เมาให้ายันไป้านึ.......เมานว่าะลืมเธอ
"ปล่อยู........ูะไปอให้เาร้อเพลนี้"
ผมรู้ัวว่าอนนี้ผมำลัเมา ผมเินุปัุเป๋ไปที่เวทีเพื่ออให้นัร้อบนนั้นร้อเพลามที่ผมอ
"นาย..........."
นบนเวที้มลมามอผม......สายาทีู่อ่อนโยนู่นั้นสบาเ้าับวาที่เศร้าหมอและไม่ไ้สิอผม
"ร้อเพล.......เพลไทย.......ร้อไ้มั้ย......"
เายิ้มให้ผมและพยัหน้าเล็น้อย ริมฝีปาอวบอิ่มสีมพูยับึ้นลไ้เป็นประโยว่า'ไ้สิรับ อยาให้ร้อเพลอะไรรับ'
"เมาทุวเ็บปวทุเพล"
เายิ้มและหันไปพูับมือี้าร์้าๆ
"่อไปเป็นเพลสำหรับนที่อยาเมาให้ลืมเรื่อร้ายๆที่ผ่านมานะรับ"
ผมเินลับมานั่ับเพื่อนๆอผม ผมระโูวที่7
"ึแล้วยัอยู่
ที่ร้านเิมยัื่ม
ที่โ๊ะเิม
ยันั่มอใรใร
ึแล้วเมาสา
็เพราะบรรยาาศ
มันพาไป
แ่ในใ็ยัเหา
อยู่ในอารม์อ่อนแอ
เฮฮาับใรไ้แ่เบาเบา
โอ้ว
เพลที่บรรเล็เพลเิมเิมรินบาบาเหมือนเ่า
แ่อนนี้เราไม่รู้เป็นอะไร
เมาทุวเ็บปวทุเพล
อยู่ีีน้ำา็ไหลมาเอไ้
ยิ่ื่มยิ่เหายิ่ฟัยิ่เศร้า
ิถึนที่เาทิ้เราไป"
เสียที่นุ่มนวลผิับเนื้อเพลที่ออมาาริมฝีปาสวยๆทำให้ผมนึย้อนลับไปเมื่อ6ปีที่แล้วที่ลายเป็นเพียแ่วามฝัน
"เมาทุวเ็บปวทั้ืน
นเ้ามาทัทาย็ไ้แ่ฝืนยิ้มให้
ยิ่เพลมัน้ำมัน็ยิ่้ำเิมเ้าไป
็ยิ่ทำใไม่ไ้"
ผมเปิโูวที่8แล้วยื่มเหมือนับน้ำเปล่า
นัร้อนนั้นเอนัว้ายวาามท่วทำนออเสียเพล
ผมป้อปาะโนไปหาเา
"ร้อยแ้วไปเล๊ยยยยยยยยยยยยยย"
นัร้อนนั้นำ่อนที่ะบอับทุนในร้านว่า
"่อไปอเินที่ลืมเธอไม่ไ้ลุึ้นนแ้วันนะรับ!"
นัร้อนนั้นเริ่มร้อเพลที่ผมพึ่อไปนถึท่อนฮุ
"หมไม่เหลือแล้วแ้วอสอเรา
เหลือเพียรอยร้าวที่ฝาไว้
ันเสียเธอและเสียใ
เธอรัใร
ไม่ใ่ัน
แ้วสุท้ายนี้
ื่มให้หัวใที่ถูลืมไป
ไม่มีิ้นี
รัเราที่เยมีมันไม่ริ"
พอเริ่มเ้าท่อนแร๊พ ทุนในร้านทั้นไทยและเาหลีที่พูไทยไ้รวมถึัวผม้วย็่วยันแร๊พ
แ้วแรเธอยเพียวอย่าโอา
แ้วที่แปเธอหวานผสมโาโลา
แ้วสิบเอ็ผสมหลใหลับโา
ยแ้วสิบสี่ผสมน้ำผึ้ทุรั้ที่เธอโทรมา
แ้วสิบห้าเราเ้น้วยันเพราะมันม่วน
แ้วสิบหสิบเ็เธอเริ่มวาสาย้วยเสียห้วนห้วน
ผสมน้ำลายาำโหที่เธอบ้วน
ที่แ้วสิบเ้าผสมน้ำาที่แ้วยี่สิบถ้วน
ยแ้วที่ยี่สิบสอเพราะอยาลบเธอออาสมอ
เพื่อนวนยแ้วที่สามสิบห้าบอลับมาโสเรา้อลอ
หมแ้วที่ห้าสิบแปอให้เธอรรมามสนอ
สุท้ายนั่ื่มลำพัแ้วที่เ็สิบสอ
เ้าอร้านออมาไล่
ันเินไปอ้ว
แปสิบแ้วอไหม้
ใโนไฟลว
ว่ำแ้วที่เ้าสิบเ้า
อีแ้วะพอแล้วพว
หมแ้วที่หนึ่ร้อยปาน้ำาที่ย้อย
น!!!!!!!!!!!!!!!
ทุนที่ยแ้วและวโูในมือึ้นมา
เวลาล่วเลยไปนร้ายใล้ปิ....าที่นเ็มร้านอนนี้็เหลือแ่โ๊ะอผมับนัร้อนนั้น
"ยู....ลับันเถอะเพื่อน ร้านะปิแล้ว"
"ไม่.........เอามาอีว"
ผมื่มโูไป10ว่าวแล้ว หวัว่าผมะไม่ายในเร็วๆนี้
"เรใร้านหน่อยเพื่อน พรุ่นี้่อยมา็ไ้"
ผมเริ่มโวยวายนนัร้อนนั้นเินมาู
"เิอะไรึ้นหรอรับ?"
"เพื่อนผมมันเมานเรื้อนแบบนี้แหละรับ อโทษที่รบวนนะรับุ"
"ผมเป็นนัร้อในร้านเหล้านะ เวลานอนอนทั่วไปือเวลาานอผม"
"แ่เพื่อนผมมันแหปาอใหุ้ร้อไปั้หลายเพลนะ พวผม้ออโทษแทนมัน้วยนะ"
"ไม่เป็นไรรับบบบ ว่าแ่เพื่อนอุทำไมถึอยู่สภาพนี้ล่ะ"
ผมมอหน้านัร้อนนั้น ผมวามือทั้2้าบนไหล่อเา
"พอีอสาวแ่านนนน.....แล้ววววววเธอ็บอว่าโผ้มมมมมอ่ะ....ีเิ๊นนนนนนนนนน"
นัร้อนนั้นยิ้มน้อยๆับารระทำที่ไร้สิอผม เาับมืออผมมาุมไว้ ัวอเาเย็นผิับผมที่ร้อนเหมือนนรทั้เป็น
"ผมเื่อว่า้อมีันที่พร้อมะอยู่ับุไปนแ่เ่านะรับ"
ผมเมานผมไม่สามารถวบุมอะไรไ้เลยแม้ระทั่ปาอัวเอ
"ผมน่ะ........อยาให้.......นนั้น........เป็นุั"
เพื่อนอผมรวมถึนัร้อรนั้นผมพาันใในสิ่ที่ผมพู
"ผมรัุนะ"
ผมีใที่ผมะำอะไรไม่ไ้อนสร่าเมา
แ่นรหน้าผมน่ะสิ เาหน้าแแ๋เลย
"ือ...ผม......"
ผมึนรหน้าผมมาอ ลิ่นน้ำหอมอนในอ้อมออผมเหมือนับเธอเลย
เพื่อนอผมึนัร้อออไปาอ้อมออผม พวเาพาัน้มหัวอโทษอโพยันยให่รวมถึหัวอผมล
"พวผมอัว่อนนะรับ อโทษ้วยนะรับ....พอีเาอหัรั้แรน่ะรับ"
เพื่อนๆอผมหิ้วปลีผมออาร้านโยมีนัร้อนนั้นโบมือลาา้านหลั
รอยยิ้มนั่นน่าะเป็นสิ่เียวที่ผมะำไ้เมื่อผมสร่า
ผมื่นมา็ถึเวลาพัเที่ยอที่ทำานแล้ว ผมเหยียแนึ้นทั้2้าเพื่อยืล้ามเนื้อ ผมำไม่ไ้ว่าเมื่อผมเมาหนัแ่ไหนและทำอะไรไปบ้า ผมเินไปอาบน้ำแปรฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียมัวไปทำานามปิอมนุษย์เินเือนนนึที่ลับมาเป็นายโสอีรั้
ผมสัเเห็นระาษิ้นเล็ๆบนโ๊ะทำานอผม
ถ้าุยัรู้สึเศร้าอยู่็มาอให้ผมร้อเพลไ้อีนะรับ :) - LDW
อาาาาา รอยยิ้มนั่นมันลับมาในหัวอผมอีแล้ว
ผมไปที่ทำานสาย็้อโนบ่นเป็นธรรมา ผมนั่ทำานเหมือนนไร้อารม์ไปเรื่อยๆนถึเวลาเลิาน
ผมเ็บอและเ็ทุอย่าว่าเรียบร้อยี่อนะออาที่ทำานเพื่อลับบ้าน
แน่นอนว่าผมยัรู้สึเสียใที่เธอไม่ไ้อบล ผมเลยเลือที่ะแวะไปที่ร้านเหล้าเมื่อวานเพื่อื่มอีรั้
ผมนั่มอวโูสีเียวในมือนเวลาอนนี้เลยไป3ทุ่มเือบ4ทุ่ม นัร้อนนั้นเินึ้นเวทีเล็ๆพร้อมับมือี้าร์อเาอีรั้ เาหันมามอที่ผม.....เาำผมไ้ ให้ายเถอะ
เาอมยิ้มน้อยๆ่อนที่ะถามทุนในร้านว่า้อารให้เาร้อเพลอะไร มีนอ11:11อิมแทยอนา่ายSM เพลนี้็ทำผมเ็บไม่น้อย แ่เสียอนัร้อนนั้นเหมือนำลัรัษาหัวใอผม วันนี้ผมไม่ลับึมา ผมเินไปที่หานัร้อนนั้น้าๆเวทีเพื่อบอลา
"ผมลับ่อนนะรับ"
"ลับแล้วหรอรับ? ฝันีล่วหน้านะรับุ"
"ือผมไม่รู้ว่าเมื่อวานผมเผลอทำอะไรไปบ้า...ผมอโทษ้วยนะรับ"
"ไม่มีอะไรร้ายแรเลยรับ ุแ่บอรัับผมเอ"
ิบหาย.....ผมบอรันที่ผมยัไม่รู้ื่อ้วย้ำ
"เวลาุไม่โอเุไม่้อเมานานั้น็ไ้ มาฟัผมร้อเพลีว่านะรับ"
"เหนื่อยแย่เลยนะ เป็นหนุ่มแท้ๆ้อมาทำานึๆแบบนี้น่ะ"
"ผม38แล้วนะรับ55555"
"ริหรอ!?!?!"
"รับ ผมแ่หน้าเ็เยๆน่ะ5555555"
ให้ายเถอะ เป็นนอายุ38ทีู่ีที่สุที่ผมเยเอมาแล้วมั๊ ัว็าว สู็สู(แ่น่าะไม่สูว่าผมนะ) หน้าา็ี ทำไมมาทำานแบบนี้ล่ะ
"ทำไมุทำานึแบบนี้ล่ะ?"
"ผมไม่อบทำานนั่โ๊ะรับ ผมอบร้อเพล"
ผมเห็นมือี้าร์อนรหน้าผมวัมือเรียให้เาลับไปร้อเพล ผมเลย้อหยุารพูุยับเาเพราะผม็รบวนเวลาานอเาอยู่
"ผมไป่อนนะรับ"
"รับผม แล้วเอันใหม่นะรับ"
เายิ้มให้ผมอย่าอบอุ่น ่อนลับไปร้อเพลอีรั้
รอยยิ้มอเาทำให้ารนอนหลับรั้นี้ีอผมผ่านไปไ้อย่า่ายายโยไม่้อพึ่โูหลาย10ว
ผมยัไม่รู้ัเาเลย
แ่ผมะมาหาเาบ่อยๆแน่นอน
่วนี้ผมทำโอทีิ่อันหลายวันเลยไม่ไ้ไปที่ร้านเหล้าร้านนั้น ผมฝาเพื่อนไปถามื่ออนัร้อนนั้นึ่็ไ้ำอบมาว่าเานนั้นื่อ อีอุ
ผมทำโอทีเสร็็เลยเวลาเลิานปิไปหลายั่วโม ผมรีบเ็บอทั้หมแล้วมุ่หน้ารไปที่ร้านเหล้าที่ลายเป็นร้านประำร้านใหม่อผมไปแล้ว
ผมไม่มั่นใว่าร้านนี้เป็นร้านประำอผมเพราะเสียนรี
หรือเพราะนัร้อันแน่
หลัๆมาผมรู้สึเหมือนหัวใผมลับมามีีวิอีรั้ทุรั้ที่อุร้อเพลให้(ผม)ทุนในร้านฟั
หรือว่า
ผมะอบเาะแล้ว
เพื่อนอผม่วนี้็แวผมยให่ว่ามอาไม่ะพริบเลยนะยู หรือ รัเธอเ้าแล้วสินะ
ผมไม่เถียหรอ
เพราะผมรู้สึแบบนั้นริๆ
ุอุือรอยยิ้มอผม
ำลัใในารใ้ีวิอผม
ุวามรัอผม
เวลาอผมับเาืออุปสรร ผมทำานอนลาวันเาทำานอนลาืน
บาวันผมไปที่ร้านเร็วอุ็ยัไม่มา ผมเลยเลือที่ะทำโอทีทุวันเพื่อะไ้เอันแบบพอิบพอี
ผมสู้ายับานรหน้าเพื่อนๆนึรั้สุท้ายอนไหนัน
อนที่เธอยัอยู่ับผมไ
วันนี้เป็นวันที่ผมอยาบอให้อุรู้ว่าผมอบเาโยที่เาไม่รู้ัว
ผมัสินใว่าวันนี้ผมะอให้เาร้อเพลให้ผม
เพลที่มีวามหมายว่าแอบอบุนะแุ่ไม่รู้หรอ
วันนี้ผมไปร้านับเพื่อนๆ ผมพร้อมโนล้อาทุนแล้วล่ะเพราะสิ่ที่ผมะทำผมิมาอย่าี
่อนเ้ามาผมแวะื้ออไม้สีาว1่อ ผมั้ใะเอามาให้อุ
อนนี้ผมำลัเินรไปหาเา ผมื่นเ้นเหมือนอนที่ผมเยอเธอนนั้นแ่าน
"อุ"
"รับผม?"
ผม่อน่ออไม้สีาวไว้้านหลั หัวใอผมมันเ้นไม่เป็นัหวะเลย
"่วยร้อเพลนึให้หน่อยไ้มั้ย?"
อุยิ้ม
"ไ้สิรับ"
"แอบอบอละออฟอรับ"
อุยิ้มหวานให้ผม
"ไ้เลยรับ"
มือี้าร์ั่สัเ้าๆอุแอบระิบบาอย่าับเา
"นายไม่เห็น่ออไม้้าหลัพี่นนี้ริิ"
"เห็นสิ...ทำไมันะไม่เห็น"
"เาเอามาให้นายนะเว้ยยยยย"
"รู้แล้ว"
อุหันมาไปพูับทุนในร้าน
"่อไปเป็นเพลแอบอบอละออฟอนะรับ"
ผมมอเาที่ำลัยยิ้มเหมือนับเ็ที่มีแผนบาอย่า
"แ่แอบอบเอหรอรับ รัผมเลยไม่ไ้หรอ"
ผมา้าเลย
ผมโนนที่ผมอบบอรั
ผมโนอีอุบอรั
ให้ายเถอะ
ีอล0 อีอุ1
"รัอยู่แล้ว"
อุแอบหันมาสบาับผม
เาระิบอะไรบาอย่า
"ถึุีอล......ุยูที่รัอผม"
END
เป็นเรื่อสั้นเรื่อหนึ่ที่เิึ้นเพราะวามวู่วาม555555555555 ฝาเรือยูอุ้วยนะ้าบบบบบบบบบ
#ผมเอเาที่ร้านเหล้า
NanHanSuVee
ผลงานอื่นๆ ของ NanHanSuVee ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ NanHanSuVee
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น