SF' KSSM & THE STAR

ลำดับตอนที่ #3 : ขนมหวาน Kangsom-Smile feat.NoteAppCan 1/2

SF' ขนมหวาน

"พี่แกง! มายเอา..."

 

"โกโก้เย็นกับขนมปังใช่มั้ย?"

 

     ยังไม่ทันที่สมายจะได้พูดอะไรผมก็พูดตัดเธอออกไปอย่างรู้คำตอบ แน่นอนเพราะเธอเป็นลูกค้าประจำของร้านผม

 

"อ่า...ใช่ค่ะ จำได้ด้วยหรอ?"

 

"แน่นอน! ก็เราเล่นมากินร้านพี่ประจำถ้าพี่จำไม่ได้ว่าเราชอบสั่งอะไรก็ให้มันรู้ไปสิ"

 

     ผมเดินเข้าไปหลังร้านเพื่อทำโกโก้เย็นและขนมปังให้น้อง ทั้งๆที่หลังร้านของผมมีพนักงานที่ไม่ได้ทำอะไรได้แต่มองผมที่ทำอย่างตาแป๋วเต็มไปหมด

 

     ไม่รู้สิ...ผมอยากทำให้เธอด้วยตัวผมเอง :)

 

"อ่ะ! โกโก้เย็นกับขนมปัง"

 

"ขอบคุณค่ะ เฮ้อ!"

 

"เป็นอะไรไปหล่ะเรา?"

 

"ก็...เปล่าหรอกค่ะ มายแค่ทำการบ้านไม่ได้"

 

     พอสมายตอบคำถามของผมเสร็จคิ้วทั้งสองของเธอก็เริ่มขมวดเข้าหากันอีกรอบ

 

"วิชา?"

 

"ศิลปะค่ะ แบบว่า...อาจารย์ให้วาดตึกตามแบบที่เขาให้มาแต่มายวาดไม่เป็นแค่ตีเส้นมายยังตีเบี้ยวเลยอ่ะ :("

 

"พี่ช่วยวาดให้มั้ย?"

 

"อย่ามาโม้หน่าพี่แกง รบกวนพี่เปล่าๆ"

 

"ไม่เป็นไร! พี่วาดให้แล้วเราค่อยลงสีโอเคมั้ย?"

 

"แต่..."

 

     ผมรีบดึงสมุดวาดรูปขนาดมหึมาจากมือของสมายทันทีก่อนที่เธอจะห้ามผมประมาณว่า 'รบกวนเวลาพี่แกงเปล่าๆ' แล้วก็ตีหน้าสงสารใส่ผมต่อเพราะฉะนั้นผมจึงตัดปัญหาไง

 

     ไม่กี่นาทีต่อมาตึกที่ถูกร่างด้วยดินสอก็ถูกปากกาตัดเส้นขีดทับเพื่อให้เป็นรูปร่างมากขึ้นท่ามกลางสายตาเป็นประกายของสมาย

 

"อ่ะ! เสร็จและ เป็นไงๆ"

 

"สวยม๊ากกกกกกกกกกกกก"

 

"พี่บอกแล้วว่าพี่เก่ง พี่ไปทำงานก่อนนะ"

 

"ค่ะๆ ขอบคุณนะคะ สวยจัง*0*"

 

     แล้วผมก็เดินออกมาพร้อมกับเสียงของเด็กผู้หญิงอีก 2 คนที่นั่งอยู่กับสมายตั้งนานแล้ว คงจะเป็นเพื่อนสมายสินะ

 

"ยัยสมาย! แกไปรู้จักกับพี่หน้าหล่อเจ้าของร้านได้ไงอ่ะ? เล่ามาเลยเล่ามา"

 

"ก็...ฉันมากินขนมร้านพี่เขาประจำ เวลาติวสอบพี่เขาก็ช่วยติวให้เพราะพี่เขาเป็นรุ่นพี่ในคณะก็แค่นั้น"

 

"โธ่เอ๊ย! ฉันก็นึกว่าแกจะมีซัมติงกุ๊งกิ๊งกับพี่เขาซะอีก ฮ่าๆๆๆ"

 

"ไปกันใหญ่แล้วยัยนท ยัยแอป"

 

     เวลาผ่านไปกว่า 45 นาทีโกโก้ที่เคยมีอยู่เต็มแก้วและขนมปังที่ยังเป็นแผ่นวางอยู่ในจานก็หมดลงเหลือไว้แต่แก้วกับจานเปล่าพร้อมกระดาษที่ถูกระบายสีอย่างสวยวางอยู่บนโต๊ะ

 

"พี่แกง เท่าไหร่อ่ะคะ?"

 

"พี่ไม่คิดเงินไง เรานี่ไม่เคยจำได้เลยนะ"

 

"ไม่ได้นะพี่ ของซื้อของขายให้กันฟรีๆได้ไง"

 

"เอาหน่า! ไม่คิดก็คือไม่คิด โอเคนะ กลับบ้านได้แล้ว เย็นแล้วเนี่ย กลับบ้านๆ"

 

"แต่..."

 

"แกไปเถอะ พี่เขาอุตส่าห์ใจดีจะไปปฏิเสธน้ำใจเขาได้ไง ขอบคุณนะคะพี่ หนูชื่อนทค่ะ ถ้าอยากรู้จักหนูขอเบอร์จากยัยสมายได้นะคะ ฮี่ๆ"

 

"ส่วนหนูชื่อแอปเปิ้ลนะคะ พี่นี่หล่อแล้วยังใจดีอีกนะคะ ฮ่าๆๆๆ"

 

"ไปได้แล้วยัยแอป!"

 

"อย่าเร่งดิ! บ๊ายบายนะคะพี่เดี๋ยวจะฝากความคิดถึงมากับสมายนะคะ"

 

"ไปได้แล้ว!!"

 

"รู้แล้วหน่า เร่งจริงๆเลยยัยนท"

 

     นทกับแอปเปิ้ลเพื่อนของสมายที่ผมพึ่งรู้จักเมื่อกี้ก็ฉุด กระชาก ลาก ถู (?) สมายออกไปจากร้านของผม จะว่าไปเพื่อนของสมายก็น่ารักดีนะ 

 

     แต่...สมายน่ารักกว่า :P

 

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด 

 

     เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของผมดังขึ้น พอผมหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าอีก 2 วันจะเป็นวันเกิดของสมายแล้ว

 

"ทำอะไรให้น้องดีว๊ะ?!"

 

     ผมทั้งนั่งคิด นอนคิด ยืนคิดก็คิดไม่ออก นี่มันปัญหาระดับประเทศเลยนะเนี่ย ทำอะไรดีๆๆ

 

"คิดไม่ออกโว่ยยยยยย!"

 

     พนักงานหลายคนถึงลูกค้าที่นั่งอยู่ในร้านก็หันมามองผมโดยมิได้นัดหมาย ผมเปล่าทำอะไรเลยนะแค่ตะโกนพร้อมกับมีเสียงแอคโค่ 10 ชั้น -..-

 

"เป็นอะไรไปครับคุณเพื่อน?"

 

     ผมหันไปยังต้นเสียงก็เห็นเพื่อนตัวแสบอย่างไอ้แคนที่ยืนเก๊กหล่ออยู่ตรงประตูเข้า-ออกของร้าน ไปยืนทำอะไรตรงนั้นบังลูกค้าผมหมด -.-

 

"ก็เปล่า! ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่แกเหอะลมอะไรหอบแกมาหาฉัน อย่าบอกนะหนีสาวมาอ่ะ!"

 

"เปล่าโว่ยยย! คิดถึงเพื่อนเลยมาหาไม่ได้รึไง?"

 

"ก็ได้! เอ่อ...ฉันมีเรื่องจะถามแกหว่ะ?"

 

"ไหนเมื่อกี้บอกไม่มีไง -..-"

 

"ก็ตอนนี้จะมีไม่ได้หรอว๊ะ?!"

 

"เออ ได้ๆ ว่ามา..."

 

"คือว่า..."

____________________

Talk with writer : มาแล้วๆพาร์ทที่ 1/2 มีรูปด้วย เย้วว! ขอโทษนะคะที่มาช้า พอดีไรท์ออกจากบ้านตั้งแต่เช้ากลับมาก็เย็นเลย ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนต้องขอโทษด้วย ก่อนจะอัพให้ไปนั่งอ่านนิยายคนอื่นด้วย -..- อย่าลืมเม้นท์ด้วยน้า ไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้จะมาอัพให้ได้รึเปล่านะ แต่ถ้าไม่ได้ต้องขอโทษด้วยนะคะต้องเป็นวันศุกร์เลยนะ ติดตามด้วยนะ ^^

 

:) Shalunla