wonderful roll นายเก๊กนักฉันจะรักซะเลย

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

:)  Shalunla

@ ISEU

    “อรุณสวัสดิ์จ้าแยมโรล” อ้อ นี่แอปเปิ้ลพายเพื่อนสนิทสุดซี้ เราสนิทกันตั้งแต่เข้ามหาลัย (2 ชั่วโมงที่แล้ว -,-) เราเจอกันในเว็บแชทของโรงเรียนนั่นแหละแล้วคุยไปคุยมาถูกคอก็เลยนัดเจอกัน

   “อรุณสวัสดิ์จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ >_O”  ฉันยิ้มทะเล้นไปให้เพื่อนซี้สดๆร้อนๆ แอปเปิ้ลพายยิ้มมาให้ฉันเหมือนกันแล้วเราก็เดินเข้าไปในมหา’ลัย

    “อรุณสวัสดิ์เพื่อนๆ” ฉันทักเพื่อนๆในห้อง ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียวอะ ทุกคนทำไมมองฉันอย่างน้านนน >_< เขิลลล

    “อืม”

    “รุณ’หวัด” -0- ทำไมเย็นชาจุงเบย

   “นี่แยมเธอรู้ยังว่าเราต้องนอนหอพักอะ ISEU เขาบังคับน่ะ” แอปเปิ้ลพายหันมาพูดกับฉัน เฮ้ย! นอนหอ มะ.....ไม่ตลกนะ ฉะ....ฉันกลัวผี~ T^T

    “เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่าเธอกลัวผีอะ” เธอไม่เห็นหน้าซีดๆของฉันเรอะ กลัวจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วครัชแหม่

    “มีอะไรฝังใจหรือเปล่า” อย่าถามค่ะขอร้องงงงง T0T ฉันอยากจะลืมมันไปซักที

   “ไม่มีอะไรหรอก แค่ไม่ถูกกันน่ะนะ” ฉันตอบเลี่ยงๆ

   “งั้นเธอนอนกับฉันนะ”

   (_ _)(- -)(_ _)(- -) หงึกหงัก~หงึกหงัก~

    “งั้นไปจองห้องกัน >_<” ยัยเพื่อนสาวดูจะดี๊ด๊าเหลือเกิน ฉันพยักหน้ารับส่งๆอีกครั้งนึงแล้วเดินตามมันไปหาอาจารย์ที่เพิ่งเดินเข้ามา

    “เอาละ อาจารย์จะแจกตารางเรียนให้พวกเธอแล้วเรียนตามตารางนะ” ว่าแล้วอาจารย์ที่ดูกร้านโลกก็เดินเข้ามาแจกกระดาษแผ่นนึงให้ทุกคน ฉันหยิบขึ้นมาอ่านผ่านๆอย่างหมดอาลัยตายอยาก

ISEU 12.30 น.

   “อืม~” ฉันตอบรับเพื่อนที่เดินไปซื้อของกินตอนเที่ยงอย่างเบลอๆ ทั้งๆที่อยากหลับจะแย่ ให้ตายสิ! น่าเบื่อชะมัดเลย~~ เฮ้อ~~~~

    “นี่แกยังไม่หยุดนอยด์อีกหรอ -*-” เมื่อเช้ายัยแอปเปิ้ลพายยังเรียกเธออยู่เลยเปลี่ยนมาเป็นแกแล้วเรอะ -_-

    “นอยด์บ้านอยด์บออะไร รีบๆกินข้าวเหอะ ช่วงบ่ายเราไม่มีเรียนไปดูห้องกันป่ะ” ฉันตอบปัดๆ แล้วชวนเพื่อน (ผู้อยากอยู่หอมากกกกกก) ไปดูห้องให้สมใจพี่แก

   “อื๋อ เอาอิ” (หือ? เอาดิ)

   “เคี้ยวให้หมดก่อนสิยะ -*-” ยัยนี่

   “โอ๊ะ โอดอี” (โอ๊ะ โทษที)

   “ฉันบอกใหหล่อนเคี้ยวให้หมดก่อน” เอ๊ะ ยัยนี่

   “อึก...อ่า” (เสียงกลืนข้าว)

   “ตกลงว่าไง”

    (^ ^)(.  .)(^ ^)(.  .)

   แล้วคุณเธอก็พยักหน้าตกลงค่ะ

   ฉันพยักหน้าตอบแล้วรีบๆกินข้าวให้เสร็จพลางนึกขึ้นได้ เฮ้ย! ไม่มีเสื้อผ้านี่ ไม่เป็นไรยืมยายพายคงมี >0<

    “เฮ้ยแก!!!” กรี๊ด! อะไรยะ เรียกซะดังเลย -*-

    “ฉันไม่มีเสื้อผ้าอะแก” อ๋อหรอ

   “เฮ้ย!”

   “กรี๊ด! อะไร!” คราวนี้ยายพายร้องมั่ง นี่มันรายการเดอะวุ้ยหรืออะไร -,-

    “ฉะ...ฉันก็ไม่มีอะแก หวังว่าจะมีพึ่งแกนี่แหละ T^T” คิดแล้วน้ำตาจะไหล ถึงบ้านฉันมันจะไม่ได้ไกลมากเท่าไหร่ก็เถอะแต่ก็ไม่อยากเดินกลับไปอะ

   “ประกาศ ถึงนักศึกษาเฟรชชี่ทุกคน วันนี้น้องๆยังไม่ต้องนอนหอนะคะ พี่ๆให้น้องๆนอนบ้านเป็นครั้งสุดท้าย อุ๊ย! ไม่ใช่ค่ะ แล้วก็อีกอย่างยึง ตีหนึ่งน้องๆมาเจอกันที่หน้าโรงเรียนนะคะ ขอบคุณค่าาาา”

    พี่แกประกาศอาร้ายยย ตีหนึ่ง! มครมันจะแหกขี้ตาตื่นมาหาพี่ๆกันคะพี่ ตอบหนูโหน่ย~~~

     “แก ตีหนึ่ง -0- ฉันได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย” ฉันหันไปหาคนเรียกที่นั่งหน้าเหวออย่างตกใจ ฉันหัวเราะแล้วพยักหน้า

    “ท่าทางจะไม่ผิดนะ เพราะฉันได้ยินว่านักศึกษเฟรชชี่.....ก้ากกก” ฉันขำออกมาอย่างไม่กลัวภาพพจน์สาวน้อยแสนสวย(??)ที่สร้างไว้เมื่อไม่นานจะเสียหาย พอเห็นยัยนี่ทำหน้าหงอยแล้วขำอะ ขำๆๆๆ

    “ขะ...ขำอะไร -//////-” ดูเหมือนยัยพายแอปเปิ้ลจะรู้ตัว นางหันมาหน้าแดงใส่ฉันแหละ แอร๊ยส์ ขำ~~ ^0^ 

    “เปล่าๆ ไม่ได้ขำอะไร คิก~ กลับบ้านกันๆ ช่วงบ่ายเราไม่มีเรียนนี่นา”

    “อือๆ” ยัยแอปเปิ้ล แอปเปิ้ลพาย >_< พยักหน้าปล้วเราก็แยกย้ายกันไป

     บ้าน 14.33 น.

    “กลับมาแล้วค่า” ฉันส่งเสียงเข้าไปพร้อมๆกับหม่าม้าที่โผล่หน้าออกมาจากในครัว

   “กลับมาแล้วหรอแยม แล้วพี่สาวเราล่ะ”

    “ก็ไม่รู้สินะ O_<” ฉันตอบหม่าม้าตัวเองอย่างกวนๆก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปที่ห้อง

     “อ้อ หม่าม้า” ฉันชะโงกหน้าลงมาเมื่อนึกบางอย่างขึ้นได้

    “อะไร”

    “แยมต้องไปถึงโรงเรียนก่อนตีหนึ่ง หม่าม้าอย่าลืมปลุกแยมนะ”

    “O_o ลูกไปทำอะไรตีหนึ่งลูก”

    “งานรับน้องเฟรชชี่ปีหนึ่งค่ะ” ฉันตอบอย่างเซ็งๆ แทนที่จะได้นอน ชิส์

    หม่าม้าทำหน้าเหลอพักหนึ่งแล้วพยักหน้าให้ฉัน ฉันอยู่กับแม่กับพี่สาวเพราะพ่อไปต่างประเทศบ่อยมากๆ (ๆๆๆๆๆ) ทำให้ฉันกับท่านไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่อ่านะ

    “เฮ้อ~ อย่างน้อยจัดกระเป๋าหน่อยดีกว่า” ฉันพึมพัมกับตัวเองแล้วลงมือจัดกระเป๋า

    บ้าน 16.45 น.

    “กลับมาแล้ว” เสียงสั้นๆของพี่สาวฉันดังขึ้นข้างล่าง

    “กลับมาแล้วหรอพี่” ฉันออกจากห้องแล้วเดินชะโงกหน้าไปถามที่บันได

    “แกเห็นฉันไหมล่ะ เออแยม แกนอนห้องไหนอ่ะ”

    “เห็นน่า พี่ก็ หนูอยู่ห้อง139น่ะ ว่าแต่คืนนี้พี่จะไปงานรับน้องป่ะ” ฉันถามอีกหลังจากพี่สาวเดินขึ้นมาแล้วเปิดประตูห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องฉัน พี่เค้กหันมาพยักหน้าให้แล้วเดินหายเข้าไปในห้อง

    “แยมโรล~~” เสียงหม่าม้าเรียกอ่ะ โดนใช้งานอีกป่ะเนี่ย T3T

     “ว่าไงคะ” ฉันถามหลังจากโดดตัวจากบันได้ขั้นบนสุด รวมๆก็ 7 ขั้น

    “อย่ากระโดดแบบนี้ได้มั้ย แม่ละเสียวแทน ไปรดน้ำต้นไม้หน่อยไป” ว่าแล้วยายแยมโรล โดนใช้อีกแล้วสินะ

    “ค่าๆ -_-^^”

    ขอสามคำ นอยด์! มาก! ค่ะ!

  ----------------------------------------------------------------
TALK

TALK 1
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ ขอแนะนำตัวก่อนน้าเราคือเจ้าของนามปากกา light moon (ใครไม่รู้จักเราไปอ่านนิยายเราด่วนๆ ><) 

TALK 2
นิยายเรื่องนี้เป็นโปรเจ็กที่ทำร่วมกับ buddypuri ค่ะ (ใครไม่รู้จักไปอ่านนิยายเช่นเดียวกันค่ะ) มี 2 เรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ค่ะ จะสลับกันลงน้าา

TALK 3
นิยายนี้เป็นประเภทจิตๆ(??)เก็บกดๆ(??) ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่ เป็นนิยายสบายๆค่ะ ใครชอบกด add fav. ด่วนเจ้าค่ะ 

สปอยล์ค่ะ

"ขอให้น้องๆจับคู่กันนะคะ อ๊ะๆ! อย่าเพิ่งค่ะขอเป็นคู่ชาย-หญิงนะคะ" รุ่นพี่ค้าาาา~~ สงสารหนูบ้างมั้ยย
"กรรมของยายแยมโรล T^T"