Diary of CS : ปูซาน อาหาร และความรัก

2013/08/02

                                                               อ่า…… ผมฮวางชานซองนะครับ……

                  ช่วงนี้ทวิตเตอร์ทาร์มไลน์ของพวกคุณคงเต็มไปด้วยทวีตของผมใช่มั้ยครับ อึมฮ่าๆๆๆๆ มีคนเมนชั่นมาหาผมเพียบเลย “โอปป้า ทำอะไรอยู่?”  “โอปป้า อยู่ที่ไหน?“  ผมก็จัดเต็มไปตามคำขอ ที่ฮาก็มี “โอปป้า โดนแฮคทวิตเหรอ” ผมตอบเมนชั่นมากไปเหรอครับ มันดูเหมือนไม่ใช่ผมสินะ! คิๆๆๆๆๆๆ ผมก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แล้วแต่อารมณ์ หลักการเลือกตอบไม่มีอะไรหรอกครับ ชื่อทวิตใครเจ๋ง ผมก็ตอบคนนั้นอ่ะ ถล่มเมนชั่นมาหาผมเลยครับ ผมไม่เบื่อหรอก ผมชอบ!!……โฮ๊ะๆๆๆๆ


 

                  เอ๊ะ! ผมบอกก็ได้ว่าผมอยู่ไหน ตอนนี้ผมอยู่ปูซานครับ ผมมาถ่ายหนังเรื่อง Red carpet  แต่ผมไม่บอกรายละเอียดหรอกนะ มันเป็นความลับทางราชการ!!!! วะฮ่าๆๆๆๆ  อ่า ผมลืมไปเลยว่าปูซานเป็นบ้านเกิดของกิ๊กเก่าผมเจ้าของตำนาน ลูกเจี๊ยบมหัศจรรย์ จางอูด้งผู้น่ารักนี่นา คาคาโอไปถามดีกว่า ว่ามีอะไรอร่อยๆแนะนำบ้างป่าว ผมอยู่ในช่วงไดเอทอยู่นี่นา แต่เอาเหอะ ถ่ายหนังเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เติมพลังงานบ้างไรบ้าง (ข้ออ้าง)

พอถ่ายทำเสร็จ 4 ทุ่ม  ผมหันไปหยิบโทรศัพท์เปิดคาคาโอทอค กดพิมพ์ไปหาเจ้าเปี๊ยกทันที พิมพ์ไปด้วยยิ้มไปด้วย หวังว่าคงได้คำตอบจากคนพื้นถิ่นตัวจริง เอาไปคุยโวในกองถ่ายได้ คิๆๆๆๆๆ

.

.

ผม:  อูด้งอ่าห์  ตัวเองทำไรอยู่ (ผมชอบแอ๊บแบ๊วใส่อูด้งครับ^^)  

อูด้ง:  ว่า….

ผม:   ตัวเองรู้ใช่มั้ยเค้าอยู่ปูซาน ถามไรหน่อยจิ

อูด้ง : มีอะไร?

ผม:   มีของกินอะไรเด็ดๆในปูซานแนะนำบ้างป่าว? คิๆๆๆ

อูด้ง:  ไม่รู้สิ เสิรชอากู๋ดูดิ  (+_+)

ผม:    โวะ อะไรเนี้ย ใจร้ายกับเค้าตลอดๆ TT TT

อูด้ง :  ฉันกำลังยุ่งอยู่อ่ะ เด๋วค่อยคุยแล้วกัน……..

ผม:   เออ……………….(อะไรวะ _ _#)

.

.

                ผมกดปุ่มโฮมทันที เซงกับเจ้าลูกเจี๊ยบชอบตัดบทผมตลอดเวลา _ _ ทั้งออกสื่อและไม่ออกสื่อ จริงๆมันไม่ได้ยุ่งอะไรหรอกผมรู้เหอะ……. แล้วแต่อารมณ์มันน่ะครับ ไอ่เจ้าลูกเปี๊ยก ติสแตก!!!!! ผมไม่ถือสาหรอก เข้าใจผมใช่มั้ยครับ คิๆๆๆๆ

นึกไปนึกมาแล้ว ทำไมผมไม่เสริชอากู๋ดูตั้งแต่แรกวะ ไปถามมันทำไม เจ้าโง่ ฮวางชานซองเอ๊ย!!!!!!!!!!........................

            โอโมะ! อากู๋แนะนำอาหารอร่อยในปูซาน เต็มไปหมดเลย ย่าห์ น่ากินสุดๆTT  ลืมความฉุนเจ้าอูด้งไปเลยครับ ถึงว่าสิปูซาน ของอร่อยเยอะขนาดนี้ ก่อนที่จะไปอยู่โซลอ่ะ……. มันตัวกลมเป็นซาลาเปาเดินได้เลยนะครับ…… ผอมมาได้ก็บุญแล้วอ่ะ!!!!! แต่ผมชอบตอนอ้วนมากกว่า แก้มนิ่มดี ผมชอบดึงแก้มมันมากเลย น่ากัดด้วย คิๆๆๆๆๆ

             กองถ่ายเลิกแล้วแต่ไม่ได้ไปกินแล้วสิคืนนี้ ผกกสั่งอาหารมาที่กองถ่ายเต็มไปหมดครับ เฮ้ออ พรุ่งนี้ค่อยสอยทีละเมนูแล้วกันนะ

ทวิตฝากไว้ก่อนนะครับ เด๋วลืม

.

.

CS’stwitter:  “ของอร่อยเยอะแยะมากมายใน นัมโพ-ดง และ ซอเมียน อึมฮ่าๆๆๆ แต่ผมจะได้ไปที่นั่นเมื่อไหร่ง่ะㅠ.. แพนเค้กธัญพืช, ขาหมูผักเย็น, ปลาดิบ, ซุปหมูใส่ข้าว, บะหมี่เย็น, โอเด้ง... มีของหลายๆอย่างให้กิน โอโฮะๆๆๆๆ มีความสุขอ่า”

.

.

             กลับมาถึงโรงแรมกำลังเอนตัวลง นอนยิ้มพิมพ์ใจ อยากให้เช้าเร็วๆ จะรีบไปสอยแพนเค้กธัญพืชหลังห้างล๊อตเต้เป็นอย่างแรกเลย คิๆๆๆๆ (นี่ผมกินอิ่มจากกองถ่ายแล้วไม่ใช่เหรอยังจะนึกถึงของกินอีก) ผ่านไปเพียง 1 วินาที เสียงเตือนคาคาโอทอคก็เข้ามาทำให้ผมสะดุ้งทันที เว้ย!!!!! ใครวะ รีบคว้าโทรศัพท์ที่กระเป๋าหลังมาดู

โอโมะ!!!!! ตายห่าแล้ว เหลือบดูนาฬิกา จะ 5 ทุ่มแล้ว ผมมัวแต่เวิ่นเว้อเรื่องของกินจนลืมทอคไปหา เด็กน้อยของผม 

อิชนูนอไงครับ!!!!!  ย่าห์!!!ความซวยมาเยือน ผมรีบเปิดอ่านข้อความนั้นทันที พวกคุณก็รู้ว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนจะตายไปใช่มั้ยครับ

.

.

นูนอ : ไอกู มีความสุขสินะ! (น้ำเสียงสีหน้า ทะลุจอโทรศัพท์ออกมาเลย)

ผม: (ผมส่งสติ๊กเกอร์ การ์ตูนทำท่าตกใจ)

นูนอ: 4 ทุ่มจวนจะ 5 แล้วนะ กินไปเยอะเท่าไหร่แล้วหล่ะเนี้ย เราเห็นในทวิตนะเว้ย!!!

ผม: อ่าห์ ขอโทษนะ แฮ่ๆ กินแค่นิดเดียวเอง

นูนอ: ไม่เชื่อ ไหนว่าจะลดความอ้วนไง สัญญาไว้แล้วไง ชาติหน้าก็ไม่ลดอ่ะ เจ้าโง่ (เหมือนมือของเขายืนออกมาจากโทรศัพท์ แล้วเขกหัวผมอย่างแรง)

ผม:  โอโมะ ไปโกรธใครมา เหนื่อยเหรอ เด๋วเราบินไปหาตอนนี้เลยเอาป่ะ คิๆๆๆๆๆๆ (ผมใช้ลูกอ้อนครับ จะได้ผลมั้ยนะ)

นูนอ: ไม่ต้องมาพูด ถ้ามาจริงๆ นายเจอดีแน่ คิๆๆๆ (มียั่วครับ แสดงว่าอารมณ์ชื้นขึ้นมานิสสสส)

นูนอ: เหนื่อยมากๆวันนี้ เฮ้ออออ จู่ๆก็รู้สึกเหนือยกว่าทุกวัน เหนื่อยจริงๆเลยว่ะ TT ทำไงดี ง่วงแล้วด้วย (น่าสงสาร ผมอยากหายตัวไปญีปุ่นตอนนี้เลยจริงๆเหอะ ผมรู้ว่าเขาเหนื่อยมาก อยากไปอยู่ข้างๆเขา)

ผม:  ก็ให้นึกถึงเราไง คิๆๆๆๆๆๆๆๆ อดทนอีกนิดเด๋วก็ได้กลับมาอยู่บ้านเราแล้ว ไฟท์ติ้ง อั๊งๆ (ผมพยายามทำให้นูนออารมณ์ดี)

นูนอ:  ไฟท์ติ้งก็ได้  ฝันดีนะ อั๊งๆ คิดถึงใจจะตายแล้วอ่ะ TT (อร๊ากกกกก น่าร๊ากกกกก ผมจะทำยังไงดี ไปญีปุ่นตอนนี้เลยดีมั้ย)

ผมนึกขึ้นได้ เวลานูนอเห็นหน้าผมเวลาแอ๊บแบ๊วเขาจะฮาแล้วหัวเราะไม่หยุด เผื่อจะช่วยเค้าให้รุ้สึกดีขึ้นได้บ้าง ผมก็เลยถ่ายเซลก้า ทำปากจู่แก้มป่อง เอามือปิดปากข้างหนึ่ง ถ้าคุณนึกไม่ออก คิดถึงหน้าแทคยอนฮยองทำอ่ะครับ แต่ผมทำแล้วดูดีกว่าฮยองเขาทำสิบเท่านะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

ผม: (กดส่งภาพเซลก้าแอ๊บแบ๊วไป)

นูนอ: ฮ่าๆๆๆๆๆ เจ้าโง่  ฮ่าๆๆๆๆๆ

ผม:  ฝันดีนะ คิดถึงๆ^^ (ผมกัดฟันตอบ ถ้าอยู่ข้างๆ คืนนี้ไม่ให้นอนกันเลยทีเดียวนะ วะฮ่าๆๆๆๆ)

           อ๊ากกกกกก คิดถึงอ่ะ ทำไงดี จริงๆเวลาไม่ได้คุยกับเค้าผมก็เฉยๆ พอได้คุยปุ๊ปเหมือนมีใครมากดปุ่ม เลือดฉีดไปทั้งตัวเลย สงสัยผมชอบนูนอมากๆเลยอ่ะ เขินจัง!!!><…………..แต่มีเรื่องกินเรื่องเดียวเท่านั้นที่เบี่ยงเบนความสนใจผมออกมาจากนูนอผู้น่ารักได้ ก็เรื่องกินนี่แหละ วะฮ่าๆๆๆๆๆ เห็นของกินสำคัญกว่าคนรัก……บ้ารึเปล่า……ผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ คิๆๆๆๆๆ.

.

.

กดปุ่มโฮม วางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอน คิดถึงนูนอกับขาหมูผักเย็น (น่าหม่ำทั้งคู่ คิๆๆๆๆ)  แล้วก็เผลอนอนหลับตอนไหนไม่รู้...........zzzzzzzzzz

.

.

.

-----------------------------------------ติดตามอ่านตอนต่อไป^^--------------------------------------------------