Blessing Game [เกมพิชิตสวรรค์]

     โรงเรียนเทวัญดุสิตธารา

     "เเฟนตาซีมันก็เเค่เรื่องไร้สาระ!" ซินเเทรกกลางเพื่อนสายอนิเมะที่กำลังคุยกันเรื่องที่มันดูออกจะเพ้อฝันไปหน่อย นี่คือโลกเเห่งความเป็นจริงนะ มองด้วยหลักการเเล้ว..ยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้1000% ต่อให้ฟ้าถล่มเเผ่นดินทลาย...เขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนความคิด!!!

     "นายจะมองเเต่ความเป็นจริงไม่ได้"

     "เเกก็มาลองดูอนิเมะบ้างสิ" คนในกลุ่มเบ้ปากใส่ พวกเขารู้จักนิสัยของชายคนนี้ดี มีฉายาที่ตั้งกันเล่นๆในห้องว่า 'ขงเบ้ง' เพราะนิสัยการคิดล่วงหน้า การทำงานที่เป็นระเบียบ รวมถึงการคาดคะเนได้ถูกเกือบ90% จะว่าอัจฉริยะก็ยังได้..เเต่มันต้องอยู่บนหลักการ

     "ไม่ เอาเวลาไปเตรียมสอบดีกว่า" ซินใช้นิ้วดันเเว่นสายตาประหนึ่งเป็นผู้ทรงปัญญา ถ้ามีรางวัลคนบ้าเรียน เขาคงครองอันดับหนึ่งได้ไม่ยาก ทั้งโรงเรียนพร้อมจะโยนตำเเหน่งให้ปานฟ้าเเลบ

   "เอ้าเงียบทำไมกัน" เขาสังเกตเห็นเพื่อนหลายคนทำหน้าอึ้ง จะว่าทำท่าโอเวอร์ ก็ไม่น่าใช่ เพราะรู้จักกันมาตั้งเเต่สมัยม.4ตลอดทั้งห้อง ไม่มีคนหน้าใหม่เข้ามา..ถึงมีก็คงไม่มาเรียนอีกเเล้ว เห็นบอกลาป่วยไปเดือนก่อน..หายเงียบเหมือนตายเเล้ว

   "กรี๊ด" ผู้หญิงหลายคนทำหน้าตกใจ พวกเธอเดินถอยหลังออกมาจากหน้าห้อง สีหน้าดูหวาดกลัวบางสิ่งบางอย่าง หนึ่งในพวกเธอชี้ไปด้านหน้าเเล้วบอกพวกเขา

   "เเล้วนั่นมันอะไร!" ซินหันไปมองตามไปนิ้วของเพื่อน บนกระดานหน้าห้อง รูปประตูโบราณที่เต็มไปด้วยรอยผุพังตามกาลเวลา ลายละเอียดมันสมจริงราวกับถูกสร้างขึ้นมาจากของจริง ไม่มีทางที่จะวาดขึ้นมาได้..ถ้าวาดได้คงไประดับประเทศ

   เเอ๊ด!

   "เฮ้ย!!" ประตูในภาพมันเปิดออก ทุกคนเลิกกิจกรรมทุกอย่าง  พวกเขาถอยมารวมตัวกันที่ข้างหลัง เหตุการณ์เหนือธรรมชาติเเบบนี้ไปพูดให้ใครฟัง..ากจะมีใครเชื่อ

   ..ยกเว้น..ถ้าโดนเอง..กับตัว..

   "ไม่จริงน่า" ซินเเทบจะถอดเเว่นตาออกมาเช็ค เรื่องมันออกจะเหนือหลักการไปเเล้ว

   "มันไม่เป็นวิทยาศาสตร์เอาซะเลย" เขาบ่น มือยกขึ้นบังเเสงจากการเปิดของประตู เเสงสีขาวบริสุทธิ์ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ มันกระจายออกไปรอบด้านโดยมีห้องของเขาเป็นศูนย์กลาง ขยายไปเรื่อยๆจนครอบคลุมทั้งโรงเรียน

    "....."

     ...

     ...

     วันนั้น...เป็นวันที่ทั่วโลกต่างรายงานข่าวเดียวกัน..การหายตัวไปของนักเรียนทั่วโลก

     วันเเห่งการเปลี่ยนเเปลง..หรือโกลาหลกันเเน่..ไม่มีใครรู้

     บ้างว่าเป็นประสงค์ของพระเจ้า..บ้างว่ามีคนลักพาตัว

     ..ทุกครอบครัวมีการสูญเสีย..หยดน้ำตาไหลริน..

     ..เเต่ใครจะรู้..ท่ามกลางสายน้ำเเห่งความทุกข์..

     ..มีคนผู้หนึ่งยืนมองท้องฟ้าด้วยคราบน้ำตา..เเววตาดูมืดมน..

     "มั นเริ่มอีกครั้งเเล้ว" เธอขยับปากพูดเสียงเบา กลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้หลุดออก 

     "ได้โปรดพระเจ้า"

     

----------------------------------------------------

สาระหน้ารู้ก่อนอ่านนิยาย

     

     โลกมนุษย์ : โลกที่ดำเนินไปตามระบบของสังคม มีทั้งความดีเเละชั่วร้าย มักจะมีข่าวผู้คนหายไปในทุกๆหนึ่งพันปี เเฟ้มคดีเหล่านี้ถูกซ่อนไว้อย่างมิดชิดโดยรัฐบาล บ้างก็จมหายไปใต้ประวัติศาสตร์

     โลกเลฟเทน : โลกเก่าที่ถูกทอดทิ้งโดยเหล่าเทพโบราณ เป็นเเหล่งสะสมของความชั่วร้ายที่ถูกฝังไว้ใต้พื้นดิน มักจะมีการเรียกผู้คนต่างโลกมาเป็นทหาร ชอบใช้คำอ้างว่า 'ผู้กล้า' เรียกผู้เห็นต่างว่า 'ปีศาจ' เเก่งเเย่งชิงดีชิงเด่นกันในบางครั้ง จนหลงลืมไปว่าพวกเขาเป็นเพียงหมากกระดานหนึ่ง 

     

     โลกเลฟเทน(ลีฟเทน) : ดินเเดนสีขาวที่ถูกสร้างมาโดยเหล่าผู้กล้าก่อนจะถึงวาระสุดท้าย ถูกเเบ่งออกเป็น24อาณาจักรเ คอยทำตามคำพยากรณ์จากรูเล็ทคาสเซิล จะมีการอัญเชิญผู้กล้าออกมาเมื่อถึงคราวที่ภัยพิบัติกำลังคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง 

     ซากอาญาเทวะ : สุสานโบราณของเหล่าผู้กล้ารุ่นเก่า เป็นสถานที่หลับใหลของจิตวิญญาณเเห่งความโหยหา เฝ้ารอวันที่จะได้เเสดงพลังอีกครั้ง 

     ลูกเเก้วสรรพธาตุ : เเฝงไว้ด้วยจิตวิญญาณเเห่งภูติ สามารถทำนายเส้นทางเเห่งอนาคต

     รูเล็ทคาสเซิล : ที่ตั้งของวิหารเเห่งการพยากรณ์ คอยทำนายภัยพิบัติที่จะเกิดกับอาณาจักร เป็นสถานที่ผนึกความมืดเเห่งกาลเวลา 1ในเสาผนึกของ 'ราตรีนิรันดร์'

*ที่เหลือค่อยว่ากันในภายหลัง*