จากคุณเลขาสู่ภรรยาท่านประธาน

คำโปรย

     “บอสคะฉันมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ” 

     “มีอะไรหรอครับ” 

     ซองสีขาวถูกยื่นมาตรงหน้าเจ้านาย เจ้าของซองขาวก้มหน้าหลบสายตาเขียวปัดที่ส่งมาทันทีที่เห็นซองขาว
     “ขอเหตุผลด้วยครับ” เขาไม่เปิดอ่านจดหมายในซองเพราะอยากได้ยินเหตุผลจากปากเธอโดยตรง
     “ฉันจะสามสิบแล้วค่ะฉันอยากมีเวลาอยู่กับตัวเองอยากมีเวลาเลี้ยงหมาอยากแต่งงานอยากมีลูกต้องบอกตามตรงงนะคะว่าทุกวันนี้เวลาส่วนตัวฉันน้อยมากจริงๆ”

     “สิ่งที่คคุณอยากทำไม่ลาออกคุณก็ทำได้นี่ส่วนเรื่องเวลาผมจะจ้างผู้ช่วยให้คุณเพิ่มดีไหมอย่าพึ่งลาออกเลยนะคุณทำงานกับผมมาตั้งแต่ผมเข้ามาทำงานใหม่ๆจะมีใครรู้จักผมดีเท่ากับคุณอีก”เขาพยายามโน้มน้าว

     “ว่าแต่คุณจะแต่งงานเมื่อไหร่ล่ะ” 

     “ยังไม่รู้หรอกกค่ะตั้งเกิดมาฉันยังไม่เคยมีแฟนเลย” 

     “คุณจะบ้าหรอยังไม่มีแฟนแต่จะลาออกไปแต่งงาน”

     “วันนี้ไม่มีพรุ่งนี้อาจจะมีก็ได้นี่คะ”

     “แต่ก็ยังไม่มีไงหาแฟนให้ได้ก่อนแล้วค่อยลาออก” 

     “แต่ฉันอยากเลี้ยงหมาอยากมีลูกอยากสร้างครอบครัวอยากไปญี่ปุ่นอยากไปปารีสอยากไปทะเลอยากเป็นนักเขียนฉันมีความฝันและสิ่งที่อยากทำอีกหลายอย่างเลยค่ะถ้าไม่ลาออกก็คงไม่ได้ทำ” เจ้านายหนุ่มนั่งเท้าคางฟังอย่างใช้ความคิด 

     “เอางี้ไหมคุณนาราเรามาแต่งานกัน”!!!

     “ห๊า” 

     “แม่ผมไม่ยอมหยุดจับคู่ให้ผมสักทีอีกแค่ปีเดียวอรก็จะกลับมาผมให้คุณห้าล้านช่วยผมเล่นละครตบตาแม่ผมน่อย” 

     “แต่งงานไม่ใช่เรื่องเล็กนะคะกี่ล้านก็ไม่คุ้มค่ะ”

     “คุณจะได้ทุกอย่างที่คุณอยากได้”

     “รวมถึงลูกด้วยหรือเปล่าคะ” !!!

     “ถ้าคุณมั่นใจว่าทำให้ผมเป็นของคุณได้ก็ลองดูขอบอกไว้ก่อน ผมไม่ง่ายนะครับ” เขายื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วสะแยะยิ้มอย่างผู้ชนะ

-ชาเย็นหวานน้อย-