✘ [SF] Tiger , it's me☂ツ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

" มึงจะเอายังไง "

" แล้วพี่เสือกอะไรวะ "

" ไอ้สัตว์!!! "

" เออผมมันสัตว์ พี่จะทำไม "

เงยหน้าแล้วยิ้มมุมปากท้าอีกคนอย่างไม่เกรงกลัว คติประจำตัวของกูจุนฮเว ฆ่าได้ แต่ศักดิ์ศรีหยามไม่ได้ว้อย!

               ร่างโปร่งตรงหน้ากำมือแน่นจนเส้นเลือดขึ้นปูดตามรอยสักบนแขน ใบหน้าแดงไปจนถึงหูด้วยความโกรธ ทั้งๆที่ไอ้เด็กตรงหน้าเขามันกำลังอยู่ในกำมือเขาแท้ๆ แต่มันกลับไม่มีความเกรงกลัวอะไรเอาซะเลย ทั้งๆที่พวกของเขาก็ยืนมุงมันเป็นสิบ รวมอีกสองคนที่รวบแขนกดไหล่มันไว้กับพื้นนี่อีก มันจะมากเกินไปแล้ว

" เรื่องของน้องกูก็เหมือนเรื่องของกู "

" แต่ผมข้องกับมัน ไม่ได้ข้องกับพี่ "

ช่างต่อปากต่อคำ เถียงคำไม่ตกฟากเสียจนคิมนัมจุนเองก็เกือบจะเสียท่า เกือบจะพูดไม่ออกแล้ว เพราะสิ่งที่มันพูดมามันก็ถูก เรื่องของเรื่องมันก็เกิดจากการที่ไอ้น้องชายตัวดีของเขามันดันไปบังเอิญม่อไม่เลือกหน้า และดันไปเป็นคนของไอ้จุนฮเวนักเลงม.ปลายคนนี้เข้าไง น้องเขาเป็นคนผิดแหละจริงๆแล้ว แถมยังไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องมายุ่งอะไรด้วยเลย แต่มันมาหาเรื่องน้องเขานะเว้ย ครอบครัวเลยนะเว้ย มันจะนิ่งดูดายได้ยังไง

" มึงแม่งปากดีหวะ "

กัดฟันพูดด้วยความโกรธ เอื้อมมือบีบคางอีกคนแน่น

" พี่ก็ลองดิ ผมไม่ได้มีดีแค่ปากนะ.. "

" ... "

ดวงตาคมมองไล่จากใบหน้าเนียนของอีกคนไล่ต่ำไปเรื่อยๆจนถึงเป้ากางเกง

" อย่างอื่นผมก็ดี "

" ไอ้เหี้ย!!! "

" เห้ยพี่นัมจุน! "

               ร่างของคนมาใหม่รีบพุ่งเข้ามาห้ามพี่ชายด้วยเองด้วยความว่องไว เกือบไปแล้ว พี่ชายของเขาเกือบสร้างรอยแตกบนใบหน้าของอีกคนเพิ่มอีกแล้ว

คิม แทฮยองพยายามรั้งร่างของอีกคนเอาไว้จนแขนเกร็ง ไอ้เขามันก็ไม่ได้บอบบางอ่อนแออะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่เคยจะสู้แรงพี่ชายแท้ๆของตัวเองได้สักเท่าไหร่ คิม นัมจุนฟึดฟัดเมื่อหันมาเห็นหน้าเขา แต่สุดท้ายก็ยอมสงบเมื่อเห็นแววตาขอร้องจากน้องชาย

" แล้วพี่ลากตัวจุนฮเวมาทำไม "

" ก็มันจะเล่นหัวมึง "

" ถ้าเขายังไม่ได้ทำอะไรผมพี่ก็อย่าเพิ่งทำเขาก่อนดิ "

" มึงเข้าข้างมันหรอ "

" ถือว่าผมขอร้อง "

.

.

.

               ครั้งที่แปดแสนห้าได้ที่นัมจุนต้องยอมแพ้ให้คำว่า 'ขอร้อง' ของน้องชายแท้ๆของตัวเอง ทำได้เพียงนั่งหงุดหงิดกับตัวเองคนเดียว ได้แต่ตะโกนคำว่า โถ่เว้ย ครั้งที่ล้านแปดพร้อมกับหมัดหลุนๆที่ชกไปที่โซฟานุ่มรอบที่ล้านเก้า มันไม่สาแก่ใจ แทนที่หมัดเขาจะได้ไปประเคนบนหน้าไอ้ตี๋นั่น เขากลับต้องมาต่อยโซฟากระจอกๆ(ที่ราคาเป็นแสน)นี่แทน

หงุดหงิดเสียจนเกินเหตุเลยต้องออกมาสูบบุหรี่แก้เครียดที่แถวหน้าบ้าน ไม่รู้ว่าเกลียดมากไปหรือว่ายังไง แต่ใบหน้าอวดดีนั่นโผล่เข้ามาในทุกอณูความคิดของเขาเสียได้ รอยยิ้มกวนส้นตีนพร้อมกับประโยคเหี้ยๆ

' ผมไม่ได้มีดีแค่ปาก อย่างอื่นผมก็ดี '

เหี้ยอะไรที่ว่าดี

จมูกรั้นๆนั่นน่ะเหรอ

แววตาหาเรื่อง

หรือว่าโครงหน้ากระจอกๆนั่น

ผลั่กก !!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นในความเงียบทำเอานัมจุนหันควับ ดึงสติออกมาจากสิ่งที่ตัวกำลังนึกถึงอยู่ เสียงนั่นดังมาจากตรอกข้างๆบ้านเขาเอง ดึกดื่นป่านนี้ยังมีใครมายกพวกตีกันอีกหรอวะ คนยิ่งหงุดหงิดๆเรื่องไอ้เวรจุนฮเวนั่นอยู่ จะได้ลงไม้ลงมือระบายความเครียดของตัวเองก็ตอนนี้

               แม่ง ไม่รู้หรือไง ว่าแถวนี้ใครคุม

" เห้ย! "

ตะโกนเข้าไปในตรอกแคบ ร่างแห้งๆในชุดนักเรียนนอนอยู่กับพื้นคล้ายเจ็บหนัก ผู้ชายอีก4-5ยืนล้อมกันเป็นวงกลมรอบเด็กคนนั้น โห นี่มึงเล่นหมาหมู่กันเลย กระจอก

" แถวนี้ไม่ใช่ที่ให้พวกมึงมากระทืบกันเล่น ถ้าจะเล่น มึงก็ไปที่อื่น "

" แล้วมึงเป็นใคร เสือกอะไร "

นัมจุนกำมือแน่นแล้วเดินเข้าไปหาพวกมันช้าๆ ข้ามร่างเด็กในชุดนักเรียนนั่นไปก่อนจะคว้าเข้าที่คอเสื้อของไอ้ผู้ชายปากดี ยังไม่ทันที่เขาจะได้ง้างหมัด แรงกระตุกตรงขากางเกงก็ทำให้เขาหันไปมอง รอยฟกช้ำรอบดวงตา รอยแตกที่หางคิ้ว มุมปาก โหนกแก้ม รวมถึงรอยตีนทั่วร่างกับมือสั่นๆนั่นทำเอาเขาใจหวิว

" ผมเอง พี่ไม่ต้องช่วยผมหรอก "

               ไอ้เด็กปากดี กูจุนฮเว

ไม่สนคำพูดของเด็กกระจอกที่นอนจะตายห่าพร้อมเตะสะบัดมันไปที น่ารำคาญจริงๆ จะโคม่าแล้วยังทำปากดี หันมาหาไอ้กร่างตรงหน้าพร้อมง้างหมัดขึ้นสูง

" เมื่อกี้มึงถามว่ากูเป็นใครใช่มั้ย "

" ... "

" เป็นพ่อมึงมั้ง "

" โอ้ย! เชี่ย เบาๆดิพี่ "

" สมน้ำหน้า "

" โห พูดงี้ "

" แล้วมึงไปทำไงมาไงให้โดนตีน "

พูดไปด้วยพร้อมชุบเบตาดีนลงบนสำลีไปด้วย ทั้งๆที่วันนี้แทบจะต่อยกันอยู่รอมร่อ สุดท้ายเขาก็ต้องมานั่งทำแผลให้ไอ้เด็กกระจอกนี่น่ะนะ ไม่ค่อยจะเท่เท่าไหร่

" ก็คนมันหน้ากวนตีนอ่ะทำไงได้ "

" หึ สมน้ำหน้า "

" โห พี่พูดว่าสมน้ำหน้าผมรอบที่ล้านแปดละนะ บอกแล้วไม่ต้องมาช่วย จะช่วยทำไมวะ "

" ก็ดูสภาพมึงดิ จะไม่ให้กูช่วยได้ไงวะ "

" มันก็เป็นสิ่งที่พี่ต้องการไม่ใช่หรอ "

มือเรียวชะงักมือจากอุปกรณ์ปฐมพยาบาลในมือแล้วเสตาไปมองตาคมตรงหน้าแทน สายตาที่ส่งมาเหมือนกับตัดพ้อทำเอาเขาใจกระตุก

" พี่ก็ต้องการให้ผมเจ็บอยู่แล้วไม่ใช่หรอ "

" มึงเจ็บได้ "

" .. "

" แต่คนที่ทำให้มึงเจ็บต้องเป็นกูคนเดียวเท่านั้น "

จุนฮเวกระตุกยิ้มมุมปาก แต่สุดท้ายก็ต้องร้องโอ้ยด้วยความเจ็บแผล หลังจากที่ถูกฉุดขึ้นมาจากความตายเขาก็ถูกหามเข้ามาในบ้านตระกูลคิมอีกครั้ง ตลอดทางก็แอบมองใบหน้าเนียนใสของคนข้างๆแล้วเผลอยิ้มไปเองคนเดียว

น่าตลก..

น่าตลกที่เขาคิดว่าใบหน้าหล่อๆนี่มันน่ารัก

รู้สึกตัวอีกที เสื้อผ้ากับผ้าขนหนูก็ถูกโยนใส่หน้า พี่นัมจุนไล่ให้เขาไปอาบน้ำ จริงๆก็แทบไม่อยากขยับตัว ตอนแรกมันก็ชาๆไม่รู้สึก ตอนนี้มันช้ำระบมไปแทบจะทั้งตัว เข้าห้องน้ำมาเจอตัวเองในกระจกก็แทบลมจับว่าสภาพมันน่าสนาถเหมือนศพไร้ญาติขนาดนี้ แต่หลังอาบน้ำมันก็ดูดีขึ้นหน่อย แต่ถ้าเขากลับบ้านสภาพนี้มีหวังโดนม๊าไล่ไปบวช หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ต้องมานั่งนิ่งเป็นตุ๊กตาให้อีกคนทำแผล(+แกล้ง)อย่างที่เห็น

" ซี๊ด ผมบอกว่าเบาๆไงวะ มันเจ็บ "

ความเจ็บแปลบทำให้สติเขากลับมาอยู่ที่ปัจจุบันอีกครั้ง ร่างตรงหน้าหัวเราะคิกคักเหมือนสะใจที่ได้แกล้งเขา

               เออ เอาเหอะ ถ้าพี่มีความสุขผมก็มี

" คืนนี้ขอนอนนี่นะ "

" บ้านกูไม่ใช่โรงแรม "

ตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะปิดพลาสเตอร์ลงบนหางคิ้วให้อีกคนอย่างเบามือ เสร็จ เสร็จสักที เขาได้แต่นั่งทำแผลให้มันด้วยความเกร็ง กลัวมันจะเจ็บ กลัวมันจะร้อง เห็นสภาพมันตอนแรกก็ทำเอาใจหวิวไปที รู้สึกน้ำตาคลอๆ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่นัมจุนไม่อยากให้จุนฮเวเจ็บ

" อ่ะ เสร็จละ เชิญมึงกลับ "

" โอ้ยยยย ปวดไปทั้งตัวเลยอ่ะ เดินไม่ไหวละ "

คิม นัมจุนมองร่างตรงหน้าที่พูดว่าปวดด้วยความตอแหลพร้อมไถร่างตัวเองไปบนเตียงเขา ก่อนจะหยุดหัวทุยๆนั่นบนหมอนแถมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเสร็จสรรพ จุนฮเวฉีกยิ้มฝืนความเจ็บอย่างเต็มปากจนตาหาย

รอยยิ้มน่ารักที่แตกต่างจากตอนที่ยิ้มกวนตีนกันก่อนหน้านี้

หัวใจนัมจุนแทบเปลี้ย

" ไปปิดไฟแล้วมานอนกันเถอะพี่ ดึกละ "

" ไอ้จุนฮเว กลับบ้านมึงไปซะ "

" คร่อก "

" ไอ้สัสเอ้ย "

ถอนหายใจยาวมองความตอแหลและความพยายามแถแกล้งหลับของมันด้วยความเหนื่อยใจ เดินเอากล่องปฐมพยาบาลไปเก็บพร้อมกับเดินไปปิดไฟ เออ ยอมให้มันนอนด้วยคืนนึงก็ได้วะ ผู้ชายด้วยกัน ไม่น่าจะมีอะไรเสียหาย ทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่มได้เพียงแปปเดียว สัมผัสแปลกๆก็โอบรอบตัวเขาทันที แขนปลาหมึกถูกส่งมากอดเอวเขาไว้แน่น

" เหี้ยไรมึงเนี่ย "

" ขอนอนกอดนะ ผมติดหมอนข้าง "

" ไม่ให้ "

" คร่อก "

“ มึงไม่ต้องแกล้งหลับ "

" อะไรเล่า ผมหลับแล้วจริงๆ "

หลับแล้วพ่อมึงตอบได้ด้วยหรือไง

แต่เสียงหัวเราะทุ้มต่ำนั่นพอฟังใกล้ๆระยะประชิดแบบนี้แล้ว มันก็รู้สึกร้อนแปลกๆยังไงไม่รู้แฮะ..

" ฝันดีนะพี่นัมจุน "

จุ้บ

เหมือนสาดคาเฟอีนใส่หน้ามาทั้งขวด คิมนัมจุนได้แต่เบิกตากว้างในความมืด หัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แรงเสียจนเขากลัวมันจะเด้งออกมานอกอก ยิ่งใบหน้าของอีกคนที่แนบซบลงมาบนไหล่เขายิ่งทำเอาใจสั่น

ไอ้ชิบหาย

กูจะนอนไม่หลับเพราะมึงนี่แหละ!

_______________________________________________________________

555555555555555555555555555555555555555555555555

เรื่องเรือผีไว้ใจพี่ เป็นไรอะงง ชอบแต่งอะไรผีๆ

อยากเล่งด้วยอะรักๆๆๆๆๆๆ

卐 @_sifirey

O W E N TM.