my dream ก็แค่ฝัน....ซะที่ไหน

                                    "แค่คำว่ารักมันไม่พออีกหรอ"

เธอพูดออกก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันแล้วสวมกอดฉันจากด้านหลังก่อนที่ร้องไห้เบาๆออกมาฉันเลือกที่จะเงียบไม่ตอบอะไรนอกจากปล่อยให้ความเงียบปกคลุมที่แห่งนี้ที่ที่มีเราสองคนยืนอยู่ท่ามกลางสายตานับ8คู่ที่ยืนมองอยู่พูดไปเธออาจจะไม่เข้าใจดีไม่ดีอาจจะมองว่ามันงี่เง่าเกินไปมันก็จริงที่เธอพูด แค่คำว่ารักมันไม่พออีกหรอ มันพอมากเลยแหละแค่เธอพูดออกมาแค่นี้ฉันก็ปลื้มแล้วแต่ถ้านี่เป็นความฝันฉันคงจะจะตอบเธอไปว่าพอมันพอมากเลยแหละแต่นี่มันความจริงเรื่องแบบนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นด้วยซ้ำหว่ะขอโทษที่ทำให้เธอเสียน้ำตาเพราะคนอย่างฉัน.......

"ฮึก พูดอะไรบ้างสิถ้าเงียบแบบนี้ฉันใจไม่ดีเลยนะ"

เธอพูดออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลอยู่ไม่หยุดบอกไปเธอคงจะไม่เข้าใจฉันอยู่ดีแบบนี้แหละดีแล้ว

"พอเถอะพี่ยุนอา....รักอย่างเดีียวมันไม่พอหรอก"

ฉันดึงมือเธอออกก่อนจะเดินจากเธอไปโดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองเธอแม้แต่นิดเดียวไม่อยากให้รู้ว่าฉันก็เจ็บน้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นไว้มันไหลออกมาซะดื้อๆ

                          "สัสเจ็บชิปหายพึ่งเคยบอกเลิกก่อนก็วันนี้แหละขอโทษนะพี่ยุนอา"