สายลมในม่านหมอก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"รอพี่นะหมอก แล้วถ้าพี่กลับมาเราจะแต่งงานกันนะ"ชายหนุ่มเอ่ยคำสัญญาแก่หญิงสาวผู้เป็นที่รัก"ไม่ว่าจะนานแค่ไหนหมอกก็จะรอค่ะ"หญิงสาวเอ่ยคำสัญญาแก่ชายหนุ่มผู้เป็นที่รักเมื่อทั้งสองต้องห่างไกลกัน  ห้าปีผ่านไป ชายหนุ่มกลับมาพร้อมหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ลืมเลือนคำสัญญา แต่หากคนที่รักษาสัญญาไว้มั่นก็ยังคงรอมาตลอด เมื่อทั้งสองพบกัน  เธอจึงต้องทวงคำสัญญาคืนจากเขา เพราะหากสายเกินไปอาจจะทำได้แค่ลืมคำสัญญาไป.....

เนื้อเรื่อง

"รอพี่นะหมอก แล้วถ้าพี่กลับมาเราจะแต่งงานกันนะ"ชายหนุ่มเอ่ยคำสัญญาแก่หญิงสาวผู้เป็น ที่รัก"ไม่ว่าจะนานแค่ไหนหมอกก็จะรอค่ะ"หญิงสาวเอ่ยคำสัญญาแก่ชายหนุ่มผู้ เป็นที่รักเมื่อทั้งสองต้องห่างไกลกัน "ห้าปีเท่านั้นหมอกแล้วพี่จะกลับมา"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำให้ผู้ที่ได้ฟังรู้สึกมั่นคงในคำพูดนั้น "ค่ะพี่ลมโชคดีนะค่ะ"หญิงสาวตะโดนและยิ้มบางๆให้แก่ชายหนุ่มก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินหายลับเข้าไปในห้องพักผู้โดยสารเข้า "กริ๊ง กริ๊งๆๆๆๆ" เสียงนาฬิกาปลุกคำรามดังกังวานทำให้ผู้ที่เป็นเจ้าของต้องเอามือไปกดปิดเสียง"กี่โมงแล้วเนี่ย"หญิงสาวนงัวเงียพร้อมกับบ่นพรึมพร่ำออกมาอย่างเสียไม่ได้ เมื่อเห็นว่านาฬิกาบอกเวลาว่าถึงคราวที่ต้องตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำงาน หญิงสาวจึงลุกออกจากเตียงนอนที่แสนนุ่มสบายไปทำธุระส่วนตัวในตอนเช้า "ก๊อก ก๊อก"เสียงเคาะโต๊ะดังเป็นจังหวะช่วยเรียกคนที่ก้มหน้าง่วนอยู่กับกองเแบบแปลนงานให้เงยหน้าขึ้นมา "นี่หมอก ได้ข่าวว่าจามีวิศวกรมาใหม่นะ ได้ข่าวว่าจบจากนอกสาวนิติดกันตรึมเชียวพี่นิอยากจะเห็นหน้าจังเลย ไม่ร้ว่าจะหล่อตามที่เค้าว่ากันมารึเปล่า"เสียงหญิงสาวสถาปนิกมือหนึ่งในบริษัทนามว่า ข้าว ตื่นเต้นและยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้เจอหนุ่มหล่อ เพราะปกติที่เจออยู่ทุกวันก็มีแต่หนุ่มหล่อที่มีพันธะ และเก้งกวาง คนสูงวัยตามลำดับ "ตื่นเต้นเกินไปมั้ยข้าว นี่ขนาดไม่ได้เจอกันยังเป็นอย่างนี้ถ้าเจอไม่เป็นลมเลยเหรอ"หมอกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอากัปกริยาที่เพื่อนสาวแสดงออก"อย่าเลยหมอก ใครจะเหมือนแกล่ะ นี่ก็ห้าปีแล้วนะแกยังรออยู่อีกเหรอ ชั้นว่านะสู้เราเอาเวลาที่รอมามองหาหนุ่มๆไม่ดีกว่าเหรอ"ข้าวเอ่ยถามเมื่อถูกเพื่อนสาวแขวะพร้อมทั้งชักชวนเพื่อนสาว"เราพูดเรื่องนี่มาหลายครั้งแล้วนะ! แกอย่ามาชักจูงซะให้ยาก"หมอกเอ่ยขึ้นมาอย่างมั่นใจ"เหรอ งั้นชั้นขอถามตั้งแต่พี่ลมของแกไปเรียนต่อ เค้าได้ติดต่อกับมาหาแกบ้างหรือเปล่า มีของขวัญมาให้แกในวันสำคัญมั้ย""เงียบ ไม่มีใช่มั้ย ชั้นก็ไม่อยากพูดให้แกเสียใจหรอกนะ แต่นี่มันก็ผ่านมาแล้ว พี่ลมของแกก็คงลืมสัญญาไปแล้วก็ได้"คำพูดของเพื่อนทำให้หมอกหยุดที่จะเอ่ยคำพูดออกไป และรู้สึกว่าเพื่อนสาวได้พูดแทงใจดำ"ไม่หรอก พี่ลมไม่เป็นคนอย่างั้นหรอก"หมอกกล่าวรับประกันแก่ชายหนุ่มผู้เป็นที่รักอย่างแผ่วเบาในขณะที่ก้มหน้าหลบสายตาเพื่อนเพื่อไม่ให้เห็นสายตาที่สับสนของตนเอง"เห็นมั้ย ชั้นพูดเรื่องนี้เมื่อไหร่แก ก็เศร้าทุกที่ ไม่เอาล่ะเราเปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไม่ได้การล่ะ ได้เวลาที่หนุ่มคนนั้นจะมาแล้วขอตัวไปเสริมความสวยก่อนนะ"เมื่อเห็นอาการของเพื่อนสาว ขวัญจึงตัดบทเปลี่ยนเรื่องและหันไปสาละวนกลับการเสริมสวย ทำให้หมอกรู้สึกขอบคุณเพื่อนสาวในใจที่ไม่พูดเรื่องนี้ไปมากกว่านี้ ถึงไม่พูดหมอกก็คิดมาตลอดว่าชายหนุ่มคงไม่ลืมสัญญาแต่เมื่อเวลาผ่านอะไรก็ผ่านไปชายหนุ่มก็คงลืมสัญญาอย่างงที่เพื่อนกล่าวไว้ก็ได้
"มาแล้ว มาแล้ว นี่ไงแก คนนี้ไง จบจากนอกเชียวนะแก"ขวัญบอกเล่าเรื่องของชายหนุ่มให้หมอกฟังพร้อมกับชี้ไปที่ชายหนุ่ม"อืมม ตื่นเต้นไปได้"หมอกเอ่ยพร้อมกับมองไปตามมือเพื่อนอย่างเสียไม่ได้ ทันทีที่ไ้ด้เห็นหน้าหมอกถึงกับเกิดอาการตกตลึงชั่วขณะเมื่อชายหนุ่มที่ตนรอคอยจะเป็นคนเดียวกับหนุ่มวิศวะกรที่มาทำงานที่นี่"เฮ้ย!! หมอกแกฟังชั้นอยู่รึเปล่า"ขวัญถามเมื่อเห็นเพื่อนสาวเงียบไปเมื่อได้เห็นหน้าของหนุ่มวิศวะคนใหม่ของบริษัท "ห๊า!ว่าไงนะขวัญ เมื่อกี้แกพูดว่าไง"หมอกหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเพื่อนสาวที่ดังข้างหู"อย่าบอกนะ!ว่าไม่ได้ฟังที่ชั้นพูดสักคำเลย โอ๊ย โอ๊ย ไอ้หมอก ที่ชั้นพูดไปหลายประโยคเนี้ยแกไม่ได้ฟังเลยเหรอ" ขวัญบ่นอุบอิบพลางใช้นิ้วคลึงขมับเมื่อได้ยินคำถามจากปากเพื่อน "ขอโทษทีพอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย"หมอกพูดพลางนึกถึงตอนที่เจอวิศวะหนุ่มคนใหม่ของบริษัท "พี่ลม"เสียงแรกที่หลุดจากปากหมอกเมื่อเจอหน้าชายหนุ่ม ลมหรือวิศวะหนุ่มคนใหม่ของบริษัทรู้สึกดีใจมากที่ได้รับการตอนรับเป็นอย่างดีของคนในบริษัท"สวัสดีครับ คือว่าผมชื่อลมนะครับ จะมาเป็นวิศวะกรคนใหม่ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"ลมเอ่ยทักทายคนในบริษัท "ฝากแต่ตัวได้ไง ฝากหััวใจด้วยก็ได้นะค่ะ"เสียงแว่วมาจากกลุ่มพนักงานสาวเรียกเสียงหัวเราะได้จากคนทั้งบริษัท"มาแล้วเหรอลม มานี่ทุกคนคงรู้จักลมแล้วสินะ ไปลมเดี๋ยวพี่จะแนะนำคนที่เราจะต้องร่วมงานด้วย""ส่วนสาวๆทั้งหลายก็กลับไปทำงานได้แล้วนะครับ"พี่ศรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าได้แก่เวลาซึ่งเรียกสายตาค้อนจากสาวๆได้มากโข "นี่ขวัญ มัณฑกรสาวสวยมือหนึ่งประจำบริษัท และ นั่น หมอก สถาปนิกสาวมือหนึ่งประจำบริษัทอีกคน"ศรเอ่ยแนะนำตัวเพื่อนร่วมงานให้แก่ลม "ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมลมครับ"ลมเอ่ยทักทานเพื่อนร่วมงาน "สวัสดีค่ะ คุณลม" ขวัญทักทายลมด้วยเสียงอันร่าเริงสดใส ส่วนทางด้านหมอกกลับยืนนิ่งไม่มีเสียงทักทายเพื่อนร่วมงานใหม่ให้ได้ยินเมื่อได้เห็นใบหน้าที่รอคอยมาตลอด "หมอก ทักคุณลมเข้าหน่อยสิแก เดี๋ยวจะเสียมารยาทได้นะ"ขวัญกระซิบเพื่อนสาว"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" หมอกเอ่ยทักทายด้วยเสียงอันเบาพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มที่รอคอยมาตลอด"อ้าวทักทายกันพอหอมปากหอมคอแล้ว งั้นก็แยกย้ายไปทำงานกันได้แล้ว"ศรขัดขึ้นเมื่อเห็นเวลาล่วงเลยมามาก"ตลอดเลยนะ พี่ศร ขัดความสุขของคนจริงเชียว"ขวัญบ่นอุบอิบ"พุดมากอย่างงี้ หักเงินเดือนดีกว่ามั้ย"ศรขู่"ไม่ดีกว่าค่ะ ไป ไปทำงานกันเถอะ"ขวัญกุลีกุจรเมื่อได้ยินคำขู่หัวหน้าหนุ่มส่งผลให้ลมและขวัญหัวเราะออกมา "ส่วนหมอกเดี๋ยวเข้ามาหาพี่พี่หน่อยนะพอดีมีงานด่วนนะ"ศรสั่งก่อนจะแยกย้ายไปทำงาน  "เป็นอะไรรึเปล่าหมอก แกอย่าคิดมากเรื่องงานเลยนะ พี่ศรเค้าก็อย่างงี้แหล่ะ เห็นใจหน่อย คนแกก็งี้แหล่ะ" ขวัญปลอบเพื่อนสาวเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน"อะไร ของแกนะขวัญ แกเป็นไรมากหรือเปล่า แกนึกว่าชั้นกังวลเรื่องงานเหรอ" หมอกถามด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินคำปลอบจากเพื่อนสาว"ชั้นไม่เป็นไรหรอกขวัญ แต่ก็ขอบใจนะ ชั้นไปหาพี่ศรก่อนนะ เออใช่!แล้วห้องที่แกออกแบบเสร็จแล้วเหรอ"หมอกตัดบทเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวมีท่าทีว่าจะเข้าใจกันคนละเรื่องพร้อมทั้งถามถึงงานที่เพื่อนสาวถึงกับโอดครวญตั้งแต่เริ่มต้นทำ"ยัง งั้นไปล่ะ ทำงานก่อนเดี๋ยวโดนหักเงินเดือน"ขวัญพูดพลางเดินไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ"ก๊อกๆ ขออนุญาตค่ะ"เสียงเคาะประตูของหมอกเรียกความสนใจจากบทสนทนาของชายหนุ่มทั้งสอง "นั่นไง มาพอดีเลย เข้ามาสิหมอกนั่งข้างเจ้าลมมัน พอดีพี่มีงานด่วนนะ คือว่า.."ศรบอกเล่ารายละเอียดงานให้ทั้งสองฟัง"พี่ก็เลยคิดว่าอยากจะให้เราทั้งสองช่วยกันทำโปรเจคนี้ ก้อมีแค่นี้แหล่ะที่พี่เรียกเรามา มีใครมีปัญหาอะไรมั้ย"ศรเอ่ยถามเมื่อแจ้งงานเสร็จ"แล้วจะเริ่มงานนี้เมื่อไหร่ค่ะ"หมอกถามขึ้นหลังจากฟังงานที่ศรสั่งเสร็จ "เริ่มวันนี้เลยล่ะกัน ฝากด้วยนะหมอกกับลม"หัวหน้าศรฝากทิ้งท้ายไว้ก่อนที่จะเซ็นเอกสารต่อ หมอกและลมเดินออกจากห้องทำงานของหัวหน้าแผนกด้วยความคิดที่คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงกับงานที่ได้รับมอบหมาย"เออ.."ทัั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน"คุณหมอกพูดก่อนเถอะครับ"ลมให้โอกาสฝ่ายหญิงพูดก่อน"คือว่า..พี่ลมจำหมอกได้หรือเปล่าค่ะ"หมอกเอ่ยขึ้นถามชายหนุ่มซึ่งก็รู้ว่นเวลาอย่างนี้ไม่ควรถามแต่ถ้าหากไม่ถามก็อึดอัดใจ" อืม..จำได้สิ"ลมพิจารณาใบหน้าหญิงสาวอยู่นานก่อนจะนึกขึ้นได้"น้องหมอกที่บ้านเราอยู่ติดกันใช่หรือเปล่า พี่ก็คิดอยู่ว่าทำไม่คุ้นๆหน้าเรา โตขึ้นเยอะเลยนะ"หญิงสาวได้ยินชายหนุ่มพูดจึงยิ้มตอบอย่างร่าเริง"ค่ะ"หญิงสาวรับคำชายหนุ่ม"พี่ไม่นึกเลยนะว่าเราจะได้มาเจอกัน นี่ก็ตั้งห้าปีแล้วสินะ อะไรต่างๆมันก็เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น"ไม่จริงหรอก หมอกยังไม่เคยลืมพี่ลมเลย"หญิงสาวเถียงในใจ"หมอกก็ดีใจค่ะที่ได้เจอกับพี่ลม ยังงี้ก็ทำงานไ้ด้ง่ายขึ้นนะค่ะ"หญิงสาวกล่าวสำทับ "พี่ว่านี่ก็จะเที่ยงแล้วเราไปกินข้าวกันดีกว่านะ"ชายหนุ่มพูดพลางมองนาฬิกาข้อมือ"ก็ได้ค่ะ หมอกมีร้านอาหารข้างบริษัทอยู่ร้านหนึ่งอร่อยมากๆจะแนะนำค่ะ งั้นเราก็ไปกันเลยนะค่ะ.."เสียงพูดคุยอย่างสนุกสนานของหนุ่มสาว ดังไปตามทางที่ทั้งสองเดินไป
"น่าอิจฉาจริงๆ ช่วงนี้มีหนุ่มชวนไปทานข้าวบ่อยๆ ทิ้งให้เพื่อนคนนี้ไปกินข้าวคนเดียว"ขวัญหยอกเพื่อนสาวเบาๆ"ก็เรื่องงานนะ"หมอกแก้ตัวกับเพื่อนสาว"รู้มั้ย สาวๆทั้งบริษัทนี้อิจฉ่ตาลุกเป็นไฟเลย ที่แกควงขวัญใจของทั้งบริษัทไปทานข้าวกลางวันด้วยกันทุกวัน ว่าแต่ก็ดีไปอย่างนะแกจะไม่ได้คิดถึงเรื่องเก่าๆนะ"ขวัญเอ่ยเสริมขึ้น"คงไม่ได้หรอกนะ เพราะคนที่แกพูดถึงคือขวัญใจของสาวๆทั้งบริษัท ที่นี้เข้าใจหรือยังล่ะ อีกอย่างแกก็ไม่ได้ทานข้าวคนเดียวสักครั้งชั้นเห็นแกควงหนุ่มไปทานทุกวันเปลี่ยนหน้าอีกต่างหาก"หมอกตอกกลับเื่อนอย่างสนุกปาก"แกอ่ะ เปลี่ยนเรื่องดีกว่าเดี๋ยวเข้าตัว ว่าแต่ชั้นดีใจกับแกด้วยนะที่เจอกันสักที แล้วพี่เค้าจำสัญญาได้มั้ยอ่ะ"ขวัญถามเพื่อนสาว"ไม่รู้สิ แต่ชั้นคิดว่าพี่ลมต้องจำได้"หมอกกล่าวอย่างมั่นใจ"ว๊าย!ตายแล้วแก คุณลมพาใครมาก็ไม่รู้ สวยมากๆเลย"เสียงจากสาวขวัญใจของชายหนุ่มเรียกความสนใจของสองสาวได้เป็นอย่างดี"มีอะไรอ่ะขวัญ"หมอกถามเพื่อนอย่างสงสัย" ไม่รุ้เหมือนกัน ชั้นว่าเราไปดูดีกว่า"ขวัญกล่าวพลางพากันเดินไปดูต้นเสียงที่ทั้งสองสงสัย "ไหนๆๆ หลีกหน่อยค่ะ มีอะไรกันเหรอค่ะ"ขวัญถามพลางเบียดร่างกายตนให้เข้าไปอยู่ในกลุ่มคน"เฮ้ย!นั่นพี่ลมของแกนี่หมอก มากับใครนะ"ขวัญกระซิบบอกเพื่อนสาว หมอกหันไปทางที่เพื่อนสาวชี้ให้ตนดู "อ้อ สงสัยจะเป็นคนที่มาทำงานใหม่นะ พอดีเค้าอยู่แผนกเดียวกับพี่ลมนะ" หมอกบอกให้เพื่อนสาวฟัง "เหรอ สวยจังเลยอ่ะแก แต่ว่าทำไมแกรู้ชั้นไม่รู้อ่ะ"ขวัญเอ่ยถามอย่างแปลกใจ "แกอยู่ให้บอกมากเลยล่ะ เดี๋ยวก็ไปนั้น ไปนี่ อยู่ทำงานตลอดเลยใช่มั้ย"หมอกถามอย่างประชดเพื่อน ขวัญได้ยินจึงค้อนวงโตให้แกเพื่อนสาวพลางเดินหนีไปยังโต๊ะทำงาน "นี ทุกคนวันนี้มีคนมาใหม่นะทำความรู้จักไว้ เอาแนะนำตัวกันหน่อยเอาเริ่มจากพี่ล่ะกัน"ศรแนะนำตัวเองและคนอื่นแนะนำตัวเป็นทอดๆ "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ชื่อฟ้าค่ะ"ฟ้าแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง"ฟ้าจะมาเป็นสถาปนิกอีกคนของเรา อ้อหมอกฟ้าจะทำโปรเจคร่วมกับเราด้วยนะ"ศรบอกหมอก "ค่ะ สวัสดีค่ะถ้างั้นหมอกขอเรียกคุณฟ้าว่าพี่ฟ้านะค่ะ แล้วนี่ขวัญมัณฑนากรของเราค่ะ งั้นเดี๋ยวหมอกพาไปที่โต๊ะนะค่ะ"หมอกแนะนำตัวและแนะนำขวัญให้ฟ้ารู้จักพร้อมทั้งพาฟ้าไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง"งั้นเดี๋ยวตอนกลางวันเราไปทานข้าวด้วยกันนะค่"หมอกเดินจากไปเมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับ "พี่ลมค่ะเมื่อกี้มีคนมาทำงานใหม่นะค่ะ เค้าชื่อพี่ฟ้า จะเป็นสถาปนิกคนใหม่ของเราค่ะ เห็นพี่ศรบอกว่าจะมาร่วมทำโปรเจคด้วย "หมอกบอกเรื่องราวท่ศรบอกตนให้ชายหนุ่มฟังอย่างเจื้อยแจ้ว"อุ๊ย ขอโทษค่ะ หมอกลืมไปว่าพี่ลมคงรู้แล้วเล่าซะเพลินเลย"หมอกรู้สึกผิดที่เป็นฝ่ายพูดอยู่คนเดียว"ไม่เป็นไรหรอก แล้วนี่ชวนเค้ามาทานข้าวกลางวันกับเรารึเปล่าล่ะ"ลมถามหญิงสาว "ชวนแล้วค่ะ พี่ฟ้าก็โอเคค่ะ ว่าแต่พี่ลมโอเคหรือเปล่า..ก็คงโอเคอยู่แล้ว"หญิงสาวถามแกมบังคับชายหนุ่ม วูบหนึ่งหมอกสังเกตเห็นแววตามีความสุขของชายหนุ่มก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาที่ดูเย็นชาเหมือนเดิม"ไม่อร่อยเหรอค่ะพี่ฟ้า ทำไมทานน้อยจัง หมอกตั้งใจเลือกร้านที่อร่อยที่สุดแล้นะค่ะเนี้ย อย่างงี้หมอกก็เสียใจแย่"หมอกบ่นอุบอิบ"เปล่าจ๊ะ อร่อยมาก เพียงแต่พี่รู้สึกไม่ค่อยสบาย สงสัยคงปรับตัวกับเวลาไม่ทันนะ"ฟ้าเหตุผลแก่หมอก"ปรับตัวไม่ทัน...อย่าบอกนะว่าพี่ฟ้าลงเครื่องมาแล้วก็มาทำงานเลย"หมอกถามอย่างสงสัย ฟ้าพยักหน้ารับเป็นการตอบคำถาม"งั้นหมอกว่าเราทานอาหารเสร็จแล้ว พี่ฟ้ากลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวหมอกจะบอกพี่ศรให้ อืม..งั้นหมอกรบกวนพี่ลมไปส่งพี่ฟ้าด้วยนะค่ะแล้วเดี๋ยวหมอกจะบอกพี่ศรให้ว่าพี่ลมจะเข้าตอนบ่ายๆ"เมื่อพุดจบหญิงสาวก็รีบทานอาหารกลางวันอย่างรวดเร็ว"พักผ่อนมากๆนะค่ะพี่ฟ้า แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะค่ะ"หมอกบอกลาฟ้า"ทำไม กลับมาคนเดียวล่ะพี่ลมของแกล่ะ""ไปส่งพี่ฟ้านะ พอดีว่าพี่ฟ้าลงเครื่องมาแล้วก็มาทำงานเลย อืม..เดี๋ยวชั้นไปบอกพี่ศรก่อนนะเรื่องพี่ฟ้า"หมอกตอบคำถามขวัญพร้อมกับเดินไปที่ห้องทำงานศรทันที"พี่ฟ้านี่ขยันจริงๆ"ขวัญเอ่ยพรึมพรำ่ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจากคนไม่สนิทก็กลายเป็นคนคุ้นเคย"หมอกจ๊ะพี่ซื้อของมาฝาก""มีแต่ของหมอกหรือค่ะ ไม่มีของขวัญบ้างเลยเหรอ ขวัญน้อยใจนะเนี้ย"ขวัญบ่นอุบอิบ"พี่ก็ซื้อมาให้ทั้งสองนั้นแหล่ะ"ฟ้าเอ่ยบอกแก่ขวัญ"ล้อเล่นค่ะ ว่าแต่พี่ฟ้าไปกับใครค่ะ หรือว่า...จะเป็นคนรู้ใจ"ขวัญแซวฟ้า "นั่นสิค่ะ..ชักจะอยากเห็นหน้าคนที่เป็นคนรู้ใจของพี่ฟ้าแล้วล่ะสิว่าจะเป็นยังไง คนรู้ใจของพี่ฟ้านี่เค้าคงจาเป็นคนที่ดีมากๆนะค่ะ""หมอกก็ว่าไปเค้าไม่ได้ดีอะไรมากๆหรอกก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งนะ แต่พี่ก็รักเค้า"ฟ้าบอกอย่างเขินอาย"อิจฉาจัง เมื่อไหร่หมอกจะมีอย่างงี้บ้างนะ""แกก็มีแล้วไม่ใช่เหรอพี่.."หมอกปิดปากเพื่อนสาวเมื่อเห็นว่าจะหลุดพูดอะไรออกไป"ใครเหรอจ๊ะ""เปล่าหรอกค่ะ พี่ฟ้ออย่าเฉไฉสิค่ะ แล้วเจอกันได้ยังไงค่ะ"หมอกถามอย่างสนใจ"เราเจอกันที่เมืองนอกนะไปเรียนทางด้านเดียวกัน นี่ก็ครบกันมาห้าปีแล้วนะ""ห้าปี นานจริงนะค่ะเนี้ย แล้วเมื่อไหร่จะมีข่าวดีล่ะค่ะ"ขวัญถาม"อืม..พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ก็คงแล้วแต่เค้า"ฟ้าบอกอย่างเศร้า"อย่าเศร้าสิค่ะพี่ฟ้า คนดีๆอย่างพี่ฟ้าหมอกคิดว่าเค้าคงไม่ปล่อยให้พี่ฟ้ารอนานหรอกค่ะ ไม่แน่อาจจะสองสามวันนี้ก็ได้นะค่ะ"หมอกปลอบใจฟ้า โดยที่ตัวเองนึกถึงชายหนุ่มที่รอคอยมานานอย่างเฝ้าหวังว่าเรื่องของเธอจะเหมือนกับฟ้า "อืม หมอกวันนี้แกจะออกไปตอนกี่โมงล่ะ"ขวัญถามหมอก"ไปไหนเหรอหมอก"ฟ้าถามอย่างสงสัย"พอดีหมอกก่ะพี่ลมต้องไปคุยโปรเจคที่ทำอยู่ตอนนี้นะค่ะ ต้องไปแก้แบบที่ร่างไว้นิดหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวสิบเอ็ดโมงก็จะไปแล้ว ว่าจะเลยไปทานข้าวเที่ยงเลยนะ"หมอกตอบคำถามทั้งสองพร้อมกับเห็นว่าจะถึงเวลานัดจึงขอตัวไป"หมอกจ๊ะ จะเป็นไรมั้ย ถ้าพี่อย่างให้หมอกออกแบบบ้านให้หน่อยนะ""จะดีเหรอค่ะหมอกว่า..""นะหมอก พี่อยากให้หมอกออกแบบให้เพราะพี่ชอบแบบบ้านที่หมอกออกแบบน่ะ""ถ้าพี่ชอบ งั้นก้อได้ค่ะ"หมอกรับคำหญิงสาว"รอนานมั้ยค่ะพี่ลม""ไม่นะ พี่กำลังลงมาพอดีเลย""งั้นหมอกว่าเราไปกันเถอะค่ะ ว่าแต่พี่ลมอยากทานอะไรค่ะ"หมอกถามชายหนุ่มในขณะที่ขับรถเคลื่อนไปยังจุดหมาย"แล้วแต่เรา พี่ทานอะไรก็ได้""งั้นก็ เดี๋ยวก่อนจะถึงไฟแดงพี่ลมเลี้ยวซ้ายนะค่ะแล้วเราจะทานข้าวกลางวันที่นั้น"รับอะไรดีครับ""เอาเป็น.."เมื่อหมอกสั่งอาหารเสร็จสร้างความประหลาดใจแก่ชายหนุ่มเมื่อหญิงสาวสั่งแต่อาหารที่เค้าชอบ ชายหนุ่มคิดในใจว่าคงจะเป็นเรื่องบังเอิญ "หมอก คือว่าพี่มีอะไรอยากให้หมอกช่วยหน่อยนะ หมอกว่างหรือเปล่า"ชายหนุ่มถามขณะขับรถกลับจากการแก้แบบเสร็จ"ว่างค่ะ พี่ลมมีอะไรให้หมอกช่วยค่ะ"ลมขับรถพาหญิงสาวมาจอดที่บ้านหลังหนึ่งที่มีสวนหย่อมเล็กๆและมีดอกไม้กำลังออกดอก"บ้านหลังนี้..""พี่อยากให้หมอกออกแบบบ้านหลังนี้ให้หน่อยนะเอาแบบที่หมอกชอบ อ้้อ..อีกอย่างพี่ได้ยินว่าเราก็ตกแต่งภายในได้ด้วยงั้นพี่ก็ฝากบ้านหลังนี้กับหมอกนะ  เวลาที่มาอยู่แล้วจะไม่ต้องแก้ไขอะไรอีก"ลมไขข้อข้องใจแก่หญิงสาว หมอกได้ยินถึงกลับยิ้มอย่างดีใจพร้อมกับรับปากชายหนุ่มอย่างยินดีด้วยคิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะเป็นคนพูด"แล้วระยะเวลาที่จะสร้างบ้านให้เสร็จล่ะค่ะ""สามเดือนนะ""สามเดือน ทำไมเร็วจังค่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ บ้านหลังก็โอเคดีตกแต่งอีกเล็กน้อยเดี๋ยวก็เสร็จ ว่าแต่ทำไมต้องเป็นสามเดือนล่ะค่ะ"หมอกถามลมอย่างสงสัย"อืม..ก็พี่ให้ผู้หญิงเค้ารอมานนานแล้วนะสิ มันก็ถึงเวลาที่พี่ต้องทำอะไรซักอย่าแล้ว"ลมเอ่ยบอกแก่หญิงสาว คำพูดของลมทำให้หัวใจของหมอกพองโตไปด้วยความสุขเมื่อคิดว่าสิ่งที่รอคอยได้ใกล้เข้ามาจากวันนั้นความสนิทสนมของลมและหมอกก็เพิ่มขึ้นทุกวันจนกระทั่ง "ว้าว!!แหวนพี่ฟ้าสวยจัง ใครเอ่ยที่เป็นคนตีตราจอง ว่าแต่จะมีข่าวดีเมื่อไหร่ค่ะ"ขวัญแซว"อืม..ก็ประมาณสามเดือนนะจ๊ะ"ฟ้าตอบคำถามอย่างเขินอาย "ยินดีด้วยนะค่ะพี่ฟ้า ว่าแต่ว่าที่เจ้าบ่าวของพี่ฟ้าเนี้ยคนไหนค่ะ หมอกชักอยากเห็นแล้วสิ"หมอกเอ่ยอย่างสงสัย""พี่เอง"ลมรับคำทันทีเนื่องจากได้ยินสามสาวคุยกัน หมอกอึ้งทันทีที่ได้ยินเสียงตอบรับจากชายหนุ่มจนกระทั่งขวัญได้ถามซ้ำก็ยิ่งทำให้หมอกตัวชาราวกับราวกับหิน ในใจหมอกอยากให้สิ่งที่ได้ยินเป็นเพียงความฝันเมื่อตื่นก็จะหายไป"นี่หมอกฝันไปหรือเปล่าค่ะ"หมอกถามย้ำ"ไม่ได้ฝันไปหรอกหมอกพี่ก่ะพี่ฟ้าเราคุยกันว่าจะหมั้นไว้ก่อนและอีกสามเดือนถึงจะแต่งนะ"คำพูดอธิบายของชายหนุ่มทำให้หมอกเจ็บที่หัวใจราวกับถูกมีดกรีดให้เป็นแผลเวอะ"นั่นสิค่ะ.. มัน...จะเป็นฝันไปได้ยังไง....ก็..... ยินดีด้วยนะค่ะ"หมอกกล่าวกับทั้งสองโดยพยายามกลั้นน้ำตาที่ปริ่มราวกับว่าจะไหลออกมาไม่ไหลออกมาและน้ำเสียงที่สั่นไว้"หมอกนึกได้ว่าพอดี...หมอก....มีงานต้อง...เคลียร์ด่วน...นะค่ะ..ขอตัวก่อนนะค่ะ.."เมื่อพูดเสร็จหญิงสาวก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทันทีโดยไม่ฟังคำเอ่ยใดๆของฟ้าและลมเพราะถ้าหากอยู่ฟังแม้แต่คำเดียวหล่อนก็คงต้องร้องไห้เป็นแน่ "พี่ลม..ในที่สุดสิ่งที่หมอกกลัวที่สุดก็เป็นความจริงสินะ...พี่ลม..พี่ลมลืมสัญญา...หมอกมันโง่เองที่รอพี่ลมสินะ.."หญิงสาวบอกกับตัวเองราวกับจะย้ำเตือนตัวเองเอาไว้ด้วยเสียงอันสั่นเทาพร้อมน้ำตาที่ไหลมาไม่ขาดสายราวไม่หยุดหย่อน"หมอก..แกไม่เป็นไรนะ"ขวัญเห็นอาการเพื่อนสาวที่ขอตัวออกมาทำให้หล่อนเป็นกังวลจึงตามมาด้วยความเป็นห่วง"ไม่...ไม่..ชั้น..ชั้น..ชั้นไม่เป็นไรหรอก แกไม่ต้องห่วงชั้นหรอก"หมอกพยายามพูดให้เพือ่นสบายใจด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก "หมอกชั้นไม่สบายใจนะ ที่เห็นแกเป็นอย่างนี้มีอะไรก็ระบายมาสิชั้นเพื่อนแกนะ"ไม่ทันขาดคำเสียงร้องไห้ของเพื่อนสาวก็ดังขึ้นพร้อมกับคำพูดที่พรังพรูออกมา"ขวัญ...ชั้น..ชั้น จะทำไงดี..ชั้นควรจะทำไง..ชั้นควรจะตัดใจใช่มั้ย.."ยิ่งพูดหมอกก็ยิ่งเจ็บหัวใจมากขึ้นเมื่อคิดถึงว่าตนเองจะต้องตัดใจจากชายหนุ่ม"ชั้น..น่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันก็เป็นแค่สัญญาเด็กๆ ไม่มีทางเป็นจริงหรอก ชั้น...ชั้น..."ยิ่งพูดยิ่งทำให้น้ำตาของหญิงสาวยิ่งไหลออกมาจนทำให้หญิงสาวไม่สามารถที่จะสื่อสารได้รู้เรื่อง ขวัญจึงทำได้แต่นั่งเป็นเพื่อนหมอกเท่านั้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวอาการทุเลาขึ้น"หมอกเอาอย่างี้ดีมั้ย แกก็ใช้เวลาสามเดือนก่อนที่พี่ลมกับพี่ฟ้าจะแต่งงานกัน แกก็ทบทวนสัญญากับพี่ลมสิ ถ้าเกิดทำแล้วเกินสามเืดือน แกก็ต้องตัดใจจากพี่ลมซะ"ขวัญเสนอทางออกให้แก่หมอก
ติดตามตอนต่อไป