ใช่รักหรือ

เนื้อเรื่อง

ฉันมองเขา

เราสบตากันในวิชาลูกเสือ

ฉันเกลียดตอนเข้าแถวในชั่วโมงลูกเสือที่สุด

แต่ตอนนี้...

ฉันอยากจะหยุดเวลาตรงนั้นนานๆ

เพื่อที่จะได้มองเขา

ฉันเคยขอพรให้ฝนตกบ่อยๆ

จะได้ไม่ต้องเรียนลูกเสือ

แต่ตอนนี้...

ฉันขอพรให้แดดออก

ให้ฉันได้ไปเจอเขาเร็วๆ

เขาไม่รู้จักฉัน

และฉันก็ไม่รู้จักเขา

เค้า คือ ใครคนหนึ่ง

คือผู้ชายที่คิ้วเข้ม ผิวขาว

ฉันชอบดูตอนเขายิ้ม

ตอนที่เขาคุยกับเพื่อน

แม้แต่ตอนที่เขาขมวดคิ้วมาทางฉัน

ฉันไม่รู้ว่าเขาจะรู้รึเปล่าว่า
ฉันมองเขา

ไม่รู้ว่าทำไม

เมื่อเขามองมา ฉันมักจะแกล้งมองไปทางอื่น
ฉันเคยถามเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับเขา

ว่าเขาชื่ออะไร

ฉันอยากรู้เรื่องของเขา

แต่เพื่อนของฉัน ก็ไม่ทราบ

ฉันขอพรให้ฉันรู้จักเขา

ใช่....

แล้วโชคชะตาก็เล่นตลก

ฉันไม่เก่งคณิต เลยถูกครูเรียนมาสอน

ฉันรู้ว่าจะต้องเรียนรวมกับเด็กห้องอื่น

แต่...

ฉันนึกไม่ถึงนี่นา ว่าหนึ่งในนั้นจะมีเขาอยู่ด้วย?!

ในวันแรก...

ฉันจับกลุ่มกะเพื่อนผู้หญิงที่เรียนกิจกรรมวิทยาศาสตร์ด้วยกัน
(หน้าอย่างนี้เรียนวิทยาศาสตร์กะเค้าด้วยหรอเนี่ย-white)

ฉันนั่งแถวหน้าสุด

ส่วนเขาก็นั่งแถวสอง อยู่เยื้องๆกัน

ในช่วงที่เรียน

ฉันแอบมองเขาเป็นระยะ ไม่ให้เขารู้ตัว

บางที...เขาอาจจะจำฉันไม่ได้ก็ได้

นั่นสิ..เรายังไม่รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ(พึ่งนึกได้รึไงย่ะ-_-)
    
ฉันได้ยิน เพื่อนๆเรียกชื่อเขาว่า First

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ First”^ ^ ฉันบอกกับตัวเองในใจ

แน่นอนว่าตอนนี้ฉันรู้จักกับ Firstแล้ว
แต่ฉันรู้จักเค้าคนเดียวนะ

เค้ายังไม่รู้จักฉันเลยT.T

น่าเสียดายที่ฉันได้เรียนกับเขาแค่สองครั้ง

ครั้งที่สองนั้น

เขานั่งข้างหน้าฉัน

ฉันมองผมทรงนักเรียนที่สั้นของเขา

ฉันว่าทรงนี้เหมาะกับเขา

สำหรับคนอื่นฉันไม่รู้

แต่สำหรับฉันเขาดูดีมาก
    
ฉันได้ยินเพื่อนๆล้อเขา เรื่องที่เขามีคนพิเศษ

ฉันเลยถามคนนั่งข้างๆว่า ‘คนพิเศษ’ ของเขาคือใคร
คำตอบนั้นก็คือ... แพรว เพื่อนของฉันเองค่ะ

ฉันพูดไม่ออก แต่ฉันยังยิ้มได้

ฉันยังเล่นละครต่อไป

ฉันบอกกับเพื่อนที่นั่งข้างๆว่า ไว้เลิกเรียนแล้วค่อยคุยกัน

ในวันนั้น เราเลิกเย็นมาก

ฉันก็คุยกับคนนั่งข้างๆ

เขาเล่าให้ฉันฟังว่า First ชอบแพรว
และแพรวก็ชอบเขาด้วย

ทั้งคู่ใจตรงกัน แต่...ไม่ได้เป็นแฟนกัน

เขารู้ว่าเราคุยกันเรื่องเขา

แต่เขาไม่รู้ว่า เราพูดเรื่องอะไร
จากนั้น...
เขาเดินมาหาทุกๆคน แล้วพูดว่า
“ผมไปก่อนนะครับ” โอ้แม่เจ้า อะไรจะสุภาพปานนี้

แล้วฉันก็ลาทุกคนกลับบ้านไป

ฉันรู้แล้วว่าทำไม ทำไมเขาคนนั้นถึงได้หันมาทางแถวฉัน

‘แถวฉัน’ ไม่ใช่ ‘ฉัน’ นั่นก็เพราะ แพรวยืนอยู่ข้างหลังฉันน่ะสิ

เขาดูแพรว

ดู ‘คนพิเศษ’ของเขา

ไม่ใช่ ‘ฉัน’

ฉันไม่ได้ร้องไห้ ฉันยิ้ม

ยิ้มให้กับความฝันของตัวเอง

ไม่มีน้ำไหลออกจากตา

มีเพียงแต่ความปวดร้าวในใจ

แต่ฉันจะให้มันลึกอยู่ข้างใน

จะเก็บมันไว้ในนั้น

ฉันอยากถามทุกๆท่านในที่นี้ว่า นี่ใช่ความรักรึเปล่าค่ะ

นี่ฉันชอบเค้ารึเปล่า

ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่า มันใช่ ‘รัก’หรือเปล่า

ฉันอาจจะอ่านหนังสือรักมากไป

ทำให้คิดเรื่องเพ้อฝันไปได้

ครั้งนี้อาจจะเป็นรักแรก ที่เริ่มต้นง่ายๆ
และก็จบลงง่ายๆเช่นกัน

หรือ อาจจะเป็นฝันก็ได้

มีใครตอบได้ไหมว่า นี่ ใช่รักหรือเปล่า
    
ฉันอยากจะถามเขาเหลือเกิน

อยากจะมีความกล้า ไปคุยกับเขา

แต่ฉันคงทำได้แค่เพียง ฝากสายลมไปถามเขาว่า..
ถ้าเธอแอบรักใครสักคน
เธอจะสับสนเหมือนกับฉันไหม
ถ้าเธอไม่ได้เจอกับรักที่จริงใจ
เธอจะรู้สึกอย่างไร ช่วยบอกฉันที
ถ้าฉันเอ่ยปากว่าแอบรักเธอ
แม้ฟังดูเพ้อเจ้อ แต่เธอจะรู้สึกอย่างไรกับคำพูดนี้
ถ้าฉันบอกว่าจริงใจกับเธอมากกว่าใครๆ ที่มี
เพียงพอให้เธอรับฉันคนนี้ ด้วยหัวใจที่มีของเธอรึยัง

สำหรับฉัน และหลายๆคนที่โดดเดี่ยว

กลอนบทนี้ก็คงจะเหมาะสำหรับเราๆนะคะ

ฟ้ามืดดาวมืดเดือนเด่น
จันทร์เพ็ญสุกใสแสนเหงา
มองไปฟ้าร้างไร้ดาว
ยิ่งเหงายิ่งเศร้าโศกใจ
ฟ้าเก่าที่เคยใกล้ชิด
มืดสนิทดูน่าใจหาย
ดาวดวงเดิมที่เคยปลอบใจ
กลับให้เพียงความเงียบมา
คิดถึงรอยจางอบอุ่น
เคยคุ้นว่าได้รับจากท้องฟ้า
คืนนี้ไม่มีแม้ดารา
โอบกอดตัวเองว้าเหว่เหลือเกิน

แต่แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือพี่...
ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ

ฉันไม่รู้ว่าพี่รู้ได้ยังไงว่า ฉันเสียใจ
พี่มาพร้อมกับยื่น โน้ต แผ่นเล็กๆให้ฉัน

มันเขียนว่า...
อดีตก็คืออดีต มันเป็นประสบการณ์ชีวิต
สิ่งที่เราต้องใส่ใจก็คือ ปัจจุบัน ต่างหาก

เพียงสองประโยค ทำให้ฉันรู้ว่า
แม้ว่า ฉันจะผิดหวัง เสียใจ สับสน
ในเรื่องใดๆก็ตาม
ก็ยังจะมีคนที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอ

ดั่งตะวันที่ลับขอบฟ้า และโพล่ขึ้นมาในเช้าวันใหม่

และฉันก็คงจะต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่าเรื่องทั้งหลายนี้
ใช่รักหรือเปล่า    




คำถามเดิม ที่อยากถามทุกๆคน และใจตัวเองว่า ฉันรักเขาหรือเปล่า แต่ฉันตอบไม่ได้ เพราะฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า แบบไหนจึงจะเรียกว่ารัก จึงหวังว่า ทุกคนที่อ่านจะพอให้คำตอบได้นะค่ะ

(ขอบคุณ กบในกะลา กับเม็ดทราย แล้วก็ไอไลค์นะคะ ที่เอากลอนเพราะๆมาให้อ่านกัน)  


+++++++++

เอามาแทน Diary {p} ช่วยเม้นท์ทีนะค่ะ