Love At 1st Sight [ TaeNy Ft. Royal ,Exo,SJ,TaecKhun ]

" สวัสดีกระดาษหน้าหนึ่ง....วันนี้ฉันมาเรียนที่อังกฤษมา...10 ปี แล้วล่ะมั้ง...ตั้งแต่วันที่กระดาษผลการสอบมีชื่อของฉันอยู่ในนั้น..." 

รอยดินสอสีเทาออกดำ โดนบั่นทอนความแหลมคมด้วย การเขียนสิ่งที่อยู่ในใจของคนคนนั้นลงไป 

" Hey ( ไง ) " 

ร่างสูงออกแนวยุโรปทักทายก่อนที่มือของเขาจะแตะไหล่ของเจ้าของดินสอเบาๆ...รอยยิ้มที่ปรากฏบนในหน้าสีขาวนวลอมชมพูยิ้มให้กับคนที่ทักทายเบาๆ และ หันกลับไปเขียนเหมือนอย่างเคย 

" What are...... " 


"...Diary..Um..Maybe I called it diary ( ไดอารี่ฉัน...ฉัน...น่าจะเรียกมันว่าไดอารี่นะ) " 

เจ้าของดินสอค่อยๆขยับปากสีชมพูน่าจูบของเธอ ก่อนที่จะจับดินสอเขียนอีกครั้ง แสงแดดในอังกฤษทำให้กระจกทุกบานมีแสงแดดผ่านเข้ามา และ เป็นเส้นแสง ทำให้ผมสีดำสวยของเธอ ดูมีความสวยมากยิ่งกว่าเดิมเสียอีก คนตรงหน้าของเธอที่มีผมสีแดง ตัดกับนัยน์ตาสีฟ้าเช่นเดียวกัน 

" You don't have a work ???  ( ไม่ทำงานหรอ???) " 


" Ah.....Forget it !!! Thanks TaeTae (อ่า....ลืมไปเลย!!! ขอบใจแทแท) "  

ชื่อของเจ้าของดินสอถูกเอ่ยออกมา ทำให้เธอลืมชื่อจริงๆที่ใน ' เกาหลี ' เรียกกันจริงๆไปเสียแล้วกระมัง กลิ่นกาแฟเข้ามาทักทายเธอ พร้อมกับภาพดอกไม้ที่มีแสงในยามเช้าเป็นเพื่อน ในร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง ที่เพื่อนของเธอ และ เธอชอบมาบ่อยครั้งยิ่งนัก 

 'ที่อังกฤษนี่...สงบดีล่ะมั้ง...ฉันน่าจะเป็นคนที่สอบมาแล้วทำตัวเรื่อยเปื่อยอย่างนี้คนเดียวล่ะ..'

เธอค่อยๆหยิบบัตรนักเรียนที่มีรูปของเธอกับชุดสูทสีแดงเข้ม ตัดกับเสื้อเชิ้ตขาว และ เนคไทสีเขียว

' คิม แทยอน ' ช่องที่กรอกข้อมูลชื่อถูกบันทึกชื่อเธอไว้อย่างนั้น

'บางครั้ง ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าฉันมาทำอะไรที่นี่....'

ประโยคสุดท้ายของหน้ากระดาษถูกเขียนไว้อย่างไร้อารมณ์ที่จะเขียนต่อไป กาแฟที่ถูกลงไปอึกใหญ่ๆ จนหมดแก้ว ทำให้เธอรู้ตัวว่าต้องออกจากร้านกาแฟแห่งนี้แล้ว

" I have to go now .. Catch you in school ( ฉันไปแล้วนะ เจอกันที่โรงเรียน ) "

เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมเสียงกริ่งจากการเปิดประตู หญิงสาวผมสีแดงเข้มเหลียวมองอย่างงุนงงกับปฏิกิริยาของเธอก่อนที่จะหันกลับมาเพื่อชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าต่อ

 บรรยากาศในลอนดอนที่มีคนเยอะ และ ผู้ดีต่างๆ วุ่นวายเต็มไปหมด แต่อย่างน้อย เธอก็ไม่โดนเหยียดว่า เป็นพวกเอเชีย นั้นก็ถือว่าบุญเท่าไหร่แล้ว ตรอกซอยแคบๆ และ พวก swagger ทั้งหลาย ทำให้เธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตนี่อย่างเต็มทน แต่ทำยังไงได้ ในเมื่ออนาคตของเธอ....มันก็ขึ้นอยู่กับ การมาเรียนในอังกฤษของเธอแล้ว ...

เธอฮัมเพลงเบาๆ ก่อนที่จะไปโรงเรียนที่เธอสอบติดทุน แล้วถูกส่งมาเรียนที่นี่ ทุนที่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ได้รับ....ทุนที่สามารถทำอะไรก็ได้ในอังกฤษ...ทุนที่สามารถทำให้เธอเรียนฟรีในโรงเรียนหรูๆ ที่แค่จบมาแล้ว เงินเดือนนั้นถือว่าหลานล้านวอนอยู่เลยทีเดียว...ทุนที่เธอไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายอะไรเลย..

" Never mind I find somone like you "

เพลง Someone Like you ของ Adele ที่ออกมาจากเสียงแสนไพเราะเข้ากับเสียงลมที่เข้ามาในหูดังเสียงดนตรี ถนนที่รถโล่งพอให้ได้หายใจเข้าบ้างทำให้รู้สึกว่ายามเช้านี้ดีกว่าเดิมเยอะเลยทีเดียว

แทยอนค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเหมือนคนไร้จุดหมาย แต่ใครจะรู้เล่า ไม่มีใครเข้าใจเธอได้ดีกว่าตัวเธอในตอนนี้อีกแล้ว 

ตี๊ด....ตี๊ด...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ขัดบรรยากาศที่แสนจะสุดวิเศษของเธอไปเสียนี่...

" ฮัลโหลว่าไงยูล "

' ฮัลโหล นี่แกอยู่ไหนเนี่ย ฉันรอแกตั้งนานแล้วนะ คาบแรกแกจะไม่เรียนหรือไงห้ะ?? '

" เออ รู้แล้วน่า กำลังเดินไป "

สหายสุดพิเศษของเธอ ' ควอน ยูริ ' ชื่อที่โทรหาเธอเมมเอาไว้อย่างนั้น...แต่จากบทสนทนาแล้ว อย่างน้อยทั้งคู่ก็มาจากชาติเดียวกัน...และเผลอๆ อาจจะถิ่นเดียวกันเลยก็เป็นได้

ซักพักใหญ่ๆหญิงสาวเดินมาถึงหน้าโรงเรียนนานาชาติของเธอ ที่ค่าเทอมถ้าหากไม่รวยจริงๆ ก็คงอยู่ไม่ได้เป็นแน่แท้ แค่ดูจากภายนอกที่เหมือนหลุดออกมาจากเทพนิยายแค่นั้นก็น่าจะพอรู้กันแล้ว ว่าเด็กโรงเรียนนี่ก็คงเป็นระดับไฮคลาสสูงๆ อย่าง พ่อหรือแม่เป็นนักการเมืองระดับ Big หรือไม่ก็พวกลูกนักธุรกิจต่างๆ

กระเป๋าที่พวกเขาถือกัน คือกระเป๋าที่มาจากแบรนด์ดังระดับโลกกันทั้งนั้น ไม่แปลกใจเลยที่จะมีกระเป๋าแบรนด์เนม และ ความอิจฉาริษยากัน เพราะนี่คือ 'โรงเรียนหญิงล้วน '

" นี่! วันนี้ตื่นสายหรือไงฉันรอแกตั้งนาน ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ! "

เสียงทุ้มออกหญิงของยูริดังมาจากข้างหลังตอนที่เธอเหม่อนิดหน่อย เล่นเอาเธอตกใจเกือบจะสะดุ้ง

" เปล่า...ฉันไปคาเฟ่มาแกก็รู้ "

" เออๆ หวังว่าจะเป็นยังนั้น หิวมั้ย? "


" กระเพาะทะลุเลยล่ะ "

''งั้นไปกินกัน "

เธอสองคนเดินไปทางห้องอาหารที่เหมือนโรงเรียนทั่วไป มีอาหารให้ตักบริการตัวเอง แต่ต่างจากที่อาหารมีให้เลือกมากกว่า และ คุณภาพดีกว่า

' แกนั่นแทยอนนี่ เท่เนอะ '

' อย่ามายุ่งย่ะ เจ้าชายของฉันต่างหาก! '

เสียงจุกจิกของนักเรียนกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งที่นั่งจ้องเธอและกระซิบ ราวกับจะวางแผนกินเลือดกินเนื้อ ดังขึ้นมากระทบหูของยูริพอดิบพอดี เธอคงทำอะไรไม่ได้นอกจาก ยิ้ม และ หัวเราะเบาๆที่เพื่อนของตัวเองมีเสน่ห์ขนาดนี้

" นี่ แกไม่คิดจะเล็งซักคนเลยหรือไง น้องๆกลุ่มนั้นน่ารักออก "

ยูริกระซิบกับแทยอนที่กำลังตักข้าวทีละนิดๆ ทำให้แทยอนรู้สึกตลกขบขันกับการมาคุยเรื่องนี้ระหว่างกินข้าว

" ไม่ล่ะ "

เธอยักไหล่ และ ก้มหน้าตักข้าวต่อ ก่อนที่จะเดินไปที่บริเวณที่ตักกับข้าวที่มีกลิ่นแกงหอมกรุ่นมาแต่ไกล พร้อมไข่เจียวร้อนๆที่มีควันขึ้นมา ปกติแล้ว โรงเรียนของเธอจะทำอาหารให้นักเรียน 3 รอบ คือ เช้า กลางวัน และ เย็น รอบเช้าคือประมาณ 8 โมงครึ่ง


เธอเองก็สงสัยเหมือนกันว่า ขนาดนี้มันตอน 9 โมงแล้ว ยังเพิ่งมาเสิร์ฟไข่เจียวที่เป็นอาหารที่ทำง่ายที่สุด ถ้าเธอเป็นอาจารใหญ่ เธอก็คงต้องไล่คนคนนี้ออกไปเสียแล้ว ( หมายถึง การมาทำงานสาย ) โต๊ะว่างประจำติดหน้าต่างที่มองทะลุผ่านสนามหญ้าได้ตอนนี้มันก็ยังคงว่างเหมือนเดิม เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น บางทีเพราะมันอาจจะเป็นมุมอับก็ได้

" แต่แกเองก็เสน่ห์ไม่ใช่เลยนะยูล "

แทยอนยิ้มให้กับเพื่อนของเธอที่กำลังเลื่อนเก้าอี้ออก แล้วยักหน้าไปที่กลุ่มนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งอีกที่กำลังหัวเราะคิกคัก และ ชี้มาที่พวกเธอ ก่อนที่จะทำหน้าเขินๆเมื่อรู้ว่ามีคนจับได้ และ เดินจากไป

" ช่างเถอะ คำตอบฉันก็เหมือนแก....คือ ฉันไม่สนใจ "

" แหม่...ซักคนหน่อยเถ๊อะ ให้แกได้ระบายอารมณ์หื่นๆไปบ้างก็ยังดี "

" หืม..นั่นเด็กใหม่หรอ? "

ยูริไม่สนใจคำของเพื่อน แต่กลับชี้ไปที่ฝั่งที่แทยอนนั่งอยู่ และตรงพอดีกับ หญิงสาวผมสีดำเข้มคนหนึ่ง ที่เดินมาพร้อมกับ ผอ.คนแก่ ๆ แต่รายนี้ดูท่าเธอจะมีเส้นใหญ่น่าดู เพราะโรงเรียนปิดรับตั้งแต่ซัมเมอร์ที่แล้วเพราะต้องการจำกัดให้จำนวนนักเรียนไม่เยอะจนมากเกินไป ถ้านักเรียนใหม่มา ก็ต้องแสดงว่า เส้นสายนั้นต้องใหญ่มากให้ ผอ. ตัดสินใจเอาเด็กคนนี้เข้าโรงเรียนได้

" น่าสนนะ...."

ควอน ยูล ยังคงมองเด็กใหม่ผิวสีขาวไข่มุกตัดผมสีดำคนนั้นตาไม่กระพริบ

" แบร่!!!!!! "

แต่กลังจากนั้นเธอก็คงต้องตกใจ เพราะว่าสมาชิกในแก๊งค์ของเธอเพิ่งจะมาถึงอีก 2 คน

" พวกเธอนี่!!! ฉันกำลังมองอยู่เลย "

" มองสาวอีกแล้วล่ะสิ "

" บ้าแหม่ ' ซุนกยู ' แกก็พูดไป อย่างควอนน่ะ ต้องจองสิก ใช่มั้ยล่ะ??? "

" เงียบไปเลย ซูยอง!! "

" นี่!!! หยอง ฉันบอกให้แกเรียกฉันว่า ซันนี่ เข้าใจมั้ย ซันนี่!! "

" คนเขามองกันทั้งห้องอาหารแล้วพวกเธอ...."

เสียงทุ้มดังมาจากคนข้างหลังที่เป็นสมาชิกแก๊งเดียวกัน และ มีชื่อปักอยู่ที่เสื้อสูทสีแดง
ตัดเหลือง ' คิม ฮโยยอน '

" แหม่ เจ๊ เพิ่งมาหรือไงเนี่ย "

" ป่าว มานานแล้วมั้งคะ "

ฮโยยอนประชด ทำให้แทยอนอมยิ้มในสไตล์ของฮโยยอน

" แล้ว ยุนอาล่ะ???? "

" ชู่วว...อย่าเสียงดังไป..ยัยบ้านั่นอยู่กับรุ่นน้องน่ะ แฟนใหม่ล่ะมั้ง "

ซูยองลากเก้าอี้จากโต๊ะอื่น ก่อนที่จะนั่งลงแล้วตอบคำถามที่ยูริถามมา 

" ดีใจล่ะสิแก...หึ...ถ่านไฟเก่ายังไม่มอด อย่าเพิ่งด่วนตัดสินย่ะ "

ฮโยยอนตัดบทก่อนที่จะหันไปหัวเราะกับทั้งสองคน คือ ซันนี่ และ ซูยอง ทำให้ยูริรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ แต่ด้วยควาเป็นเพื่อนมันก็กลายเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว

แม้ว่าตอนนี้ทุกคนจะสังเกตปฏิกิริยาของแทยอนหลังจากมองเด็กใหม่คนนั้นไม่ได้ แต่เธอเท่านั้นที่มองตัวเองออก 

' หวั่นไหว..หรอ? ' เธอพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่ข้าวของเธอจะหมดจาน ...

_________________________

" Good Morning Class , Today We Have a Fantastic New friends So...let's see! "

เสียงทุ้มแก่ของอาจารย์ประจำชั้นเอ่ยขึ้นก่อนที่จะตามด้วยเสียงปรบมือของทุกคน ยกเว้นของแทยอนที่กำลังเหม่อมองท้องฟ้าอยู่คนเดียว

รองเท้าหนังสีน้ำตาลที่ก้าวเข้ามา พร้อมกลิ่นครีม Victoria Secret หอมอบอวลไปทั่วโพรงจมูกของคนที่อยู่ในห้อง ทำให้รู้ว่า แม่สาวคนนี้ต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่แท้เลยทีเดียว

"
Good Moring everyone My name is... Tiffany Hwang Nice to meet you "

และ นั่น เป็นการเริ่มต้นของแทยอน....และเธอ...

                                                              To Be Continue