คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Please (love me, Baby) -[By...Kim ss]
SF SS501 : Please (love me, Baby) - [2hj]
คำบอกกล่าว
1. ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการต่อยอดของไรเตอร์จากการได้ชม MV Please ของฮยอนจุง
2. โปรดอย่าลำดับเหตุการณ์ เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง
3. ทั้งหมดเป็นแค่จินตนาการของไรเตอร์
4. ไรเตอร์หลงรัก 2hj อย่างยิ่ง (ข้อนี้เกี่ยวตรงไหน?)
BY.... Kim SS
คิมฮยอนจุงนักแสดงระดับซูเปอร์สตาร์อีกทั้งยังเป็นลีดเดอร์ของวงบอยแบนด์ชื่อดัง SS501ควงคู่สาวสวยหุ่นเซ็กซี่ลงจากรถคันหรูในขณะที่ฝนกำลังตก เขาปรายตาเพียงแว่บหนึ่งไปยังอีกฝั่งของถนนที่มีรถยนต์คันหนึ่งจอดซุ่มอยู่พร้อมกับชายหนุ่มที่มองมาที่ผู้หญิงของเขาเช่นกัน ฮยอนจุงจึงรีบเดินไปโอบหญิงสาวพาเข้าไปยังบ้านพักราวกับจะเย้ยชายผู้นั้น...ให้มันรู้บ้างว่าของใครเป็นของใคร...
ในขณะที่นั่งรอหญิงสาวที่แยกไปจัดเตรียมเครื่องดื่ม ฮยอนจุงก็เดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ก่อนจะปิดม่านให้สนิทเพื่อกันสายตาคนภายนอกแล้วกลับมานั่งที่เดิมทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร ยิ้มรับหญิงสาวที่เดินมาหาพร้อมแก้วไวน์สองแก้วในมือ หลังจากดื่มไปได้เล็กน้อยทั้งสองเริ่มที่จะแสดงบทรักต่อกันเมื่อหญิงสาวคร่อมร่างของตัวเองลงบนฮยอนจุงที่นอนหงายอยู่บนเตียงนอนใหญ่รอสวรรค์ที่อยู่เพียงมือเอื้อม แต่แล้วสถานการณ์กลับเปลี่ยนไปเมื่อจู่ๆหญิงสาวออกอาการใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและกระวนกระวาย ฮยอนจุงก็เริ่มหงุดหงิดจนหมดอารมณ์ ทั้งสองต่างมีปากเสียงกัน ในระยะหลังพวกเขามักจะทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่บ่อยๆ หลายครั้งเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าผู้ชายที่แสนจะเพอร์เฟคอย่างเขามีอะไรที่ไม่ดีพอสำหรับเธอ...สุดท้ายฮยอนจุงก็ผลุนผลันออกจากบ้านไป...
**************
ฮยองจุนน้องเล็กของวง SS501 ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังเช็ดผมให้หมาดตอนที่มีเสียงกริ่งหน้าประตูดังถี่ๆตามอารมณ์ของคนกด
"มาแล้วๆ จะกดเอาโล่ห์รึไงกัน? อะ...โอ๊ยโย๊โย๋! พี่ฮยอนจุงนี่หว่า"
ฮยองจุนรีบเปิดประตูแทบไม่ทันเมื่อรู้ว่าเป็นใคร และทันทีที่ประตูเปิดออกฮยอนจุงก็เดินตรงไปที่โซฟาตัวใหญ่อย่างคุ้นเคยก่อนจะเอนตัวลงนอนด้วยหน้าตาบอกบุญไม่รับ
"พี่ฮยอนจุงเป็นอะไรไปฮะ? หน้าบึ้งเชียว"
ฮยองจุนเดินเข้าไปใกล้แล้วก้มหน้าลงไปถาม กลิ่นหอมอ่อนๆจากสบู่และแชมพูที่ฮยองจุนใช้โชยเข้าสู่ประสาทสัมผัสของฮยอนจุงอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"พี่เบื่อ! มันบอกไม่ถูก ช่วงนี้ทำไมถึงได้มีแต่ปัญหา"
ฮยอนจุงตอบเนือยๆแต่ตากลับจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ปราศจากเครื่องสำอางค์แต่งแต้มไม่เหมือนตอนที่ขึ้นคอนเสิร์ตหรือออกรายการโชว์ต่างๆ...ทำไมผิวพรรณช่างขาวละเอียดแบบไม่ต้องแคร์เครื่องประทินผิวกันเลยนะ
"ทะเลาะกับคุณโซลบีมาอีกแล้วใช่มั้ยฮะ?"
"ฮื่อ!"
"พี่ฮยอนจุงก็ใจเย็นๆหน่อยซิฮะ พี่เป็นผู้ชายก็ต้องตามใจผู้หญิงนะฮะ"
"พี่ก็เย็นที่สุดแล้วนะ ไม่อย่างนั้นคงเลิกกันไปนานแล้ว ว่าแต่นายเถอะ! ทำเป็นพูดดี มีแฟนรึยังล่ะ?"
"ผม...ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปจีบใครล่ะฮะ ผมไม่ใช่ซูเปอร์สตาร์เหมือนพี่นี่ที่อยู่เฉยๆผู้หญิงก็วิ่งเข้ามาหา" ฮยองจุนตอบโดยไม่ยอมสบตา ฮยอนจุงหัวเราะเบาๆก่อนจะขยี้ผมนุ่มๆของน้องเล็ก
"คืนนี้พี่ขอนอนด้วยนะ"
"ตามสบายเลยฮะ พอดีตอนนี้คิบอมไปอยู่ที่บ้านพักรวมกับเพื่อนๆในวง พี่นอนห้องผมแล้วเดี๋ยวผมไปนอนห้องน้องก็ได้ฮะ"
"ไม่เห็นต้องย้ายห้องให้ยุ่งยากเลย นอนด้วยกันนี่แหละ ตอนทัวร์คอนเสิร์ตหรือต้องไปเก็บตัวซ้อมร้องซ้อมเต้นอยู่ที่ค่าย นายก็นอนกับพี่บ่อยๆ"
"งั้นก็ตามใจพี่แล้วกันฮะถ้าพี่ไม่รำคาญ ว่าแต่พี่หิวรึเปล่าฮะ?"
"ไม่อ่ะ แต่นายมีเหล้าบ้างมั้ย?"
"เดี๋ยวผมลองหาดูก่อนนะฮะ"
ฮยองจุนหายออกไปจากห้องนั่งเล่นไม่นานก็กลับมาพร้อมกับเหล้าขวดใหญ่
"โชคดีจังฮะ พอดียังมีเหลือจากตอนที่เจ้าพวก U-Kiss มาสังสรรค์กันที่นี่"
ฮยองจุนวางขวดเหล้าลงบนโต๊ะ ตามมาด้วยมิกเซอร์ แก้ว และของขบเคี้ยวใช้แทนกับแกล้ม
"ฮยองจุนดื่มกับพี่หน่อยมั้ย?"
"ก็ได้ฮะ แต่นิดหน่อยนะฮะ พี่ก็รู้ว่าผมคอไม่แข็ง"
ฮยอนจุงยิ้มรับก่อนที่จะผสมเครื่องดื่มแบบบางๆให้น้องอย่างคุ้นเคย ส่วนตัวเอง...งานนี้คงต้องเพียวๆ...ดื่มกันไปได้ซักพักฮยองจุนหน้าเริ่มแดงตาเริ่มปรอย น่ารักจนฮยอนจุงต้องหยิกแก้มแดงๆนั้นเบาๆ น้องเล็กของเขาน่ารักจริงๆ
"พี่ฮยอนจุงดื่มต่อคนเดียวแล้วกัน ผมขอตัวไปนอนก่อนนะฮะ แต่พี่ก็อย่านอนดึกนักล่ะฮะ พรุ่งนี้พวกเรามีถ่ายภาพนิ่งนอกสถานที่กัน"
"ไม่ลืมหรอก นายไปนอนเถอะ"
"ผมไม่ได้ล็อคห้องนะ ถ้าจะนอนพี่ก็เปิดเข้าไปได้เลยฮะ"
ฮยอนจุงมองน้องเล็กเดินหาวออกจากห้องนั่งเล่นอย่างเอ็นดู น่าแปลก! ทุกครั้งที่เขามีปัญหาโดยเฉพาะปัญหาหัวใจแค่ได้อยู่ใกล้ๆฮยองจุนก็ช่วยให้สบายใจได้แล้ว คงเป็นเพราะความสดใสในตัวน้องเล็กของวง...
เกือบๆห้าทุ่มฮยอนจุงจึงเดินสะเปะสะปะเข้าห้องนอนเพราะความเมานิดหน่อย (ก็เขามันคอทองแดงนี่นา) พอถึงเตียงก็ล้มตัวลงนอน
"อ๊อยยยย"
เสียงร้องอย่างตกใจของฮยองจุนที่ถูกทับทำให้ฮยอนจุงพยายามจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ด้วยความเมากลับกลายเป็นล้มลงไปกอดฮยองจุนทั้งตัว
"พี่ฮยอนจุงอ่ะ! ลุกขึ้นก่อนซิฮะ มันหนักนะ"
จากตอนแรกที่จะลุกขึ้นพอเห็นเจ้าตัวเล็กร้องโวยวายฮยอนจุงเลยอยากจะแกล้ง เขาเลยล้มตัวลงนอนอีกครั้งพร้อมกับกอดฮยองจุนไว้แน่น ยิ่งน้องดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่น จากนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้เขาเริ่มซุกซนด้วยการซุกไซ้ใบหน้าและซอกคอของฮยองจุนจนอีกฝ้ายหายใจหายคอแทบไม่ทัน ยิ่งได้กลิ่นหอมๆยิ่งหน้ามืดตามัว
"อ๊ายยยยย พี่ฮยอนจุง! ไม่เล่นนะฮะ ปล่อยผมได้แล้ว"
ฮยองจุนบอกพลางส่ายหน้าเบี่ยงตัวเพื่อหลบหลีกการจูบของพี่ใหญ่
"ใครบอกว่าพี่เล่น พี่เอาจริงต่างหาก"
ฮยอนจุงพูดพร้อมดวงตาที่หยาดเยิ้ม ใบหน้าทั้งสองห่างกันเพียงคืบ ตอนนี้ฮยองจุนเองก็นิ่งงันเหมือนโดนสะกด ใจสั่นไหวและวาบหวิว ตะกอนของความรู้สึกที่มีต่อพี่ใหญ่ที่พยายามเก็บซ่อนเอาไว้มานานเพราะรู้ดีว่าพี่มีผู้หญิงแวะเวียนเข้ามาในชีวิตไม่ได้ขาดถูกกวนจนฟุ้งกระจายขึ้นมา ภาวนาขอให้พี่ได้สติและหยุดก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนคำอ้อนวอนจะไม่เป็นผลเมื่อฮยอนจุงกลับเดินหน้าจู่โจมจนตั้งรับแทบไม่ทัน ปากบางถูกล่วงล้ำด้วยจูบที่รัญจวนใจจากปากได้รูป ลิ้นเล็กๆพยายามหลบเลี่ยงลิ้นอุ่นของอีกฝ่ายเป็นพัลวันแต่กลับถูกพันพัวหนักขึ้น ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถต้านทานได้เลย จนสุดท้ายฮยอนจุงก็ปลดกระดุมเสื้อนอนของน้องเล็ก ลูบไล้ไปตามผิวเนียนก่อนจะมาอ้อยอิ่งอยู่ที่อกขาวๆ และเมื่อเสื้อผ้าถูกขจัดให้พ้นกายยอดอกขาวก็ถูกครอบครองด้วยปากอุ่นๆของฮยอนจุงอีกครั้ง วาบหวิวและร้อนลุ่มเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฮยองจุนได้แต่บิดกายเร่าอย่างไม่อาจต้านทานอีกต่อไป...พายุสวาทโหมกระพืออยู่นานกว่าจะสงบลงได้เพราะผู้ที่นำพาก็รู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยความอัดอั้นเช่นกัน...
...ฮยอนจุงซบหน้าลงกับคอขาวๆของฮยองจุนอย่างอ่อนแรงก่อนจะพลิกตัวลงมานอนกอดน้องเล็กเอาไว้...แล้วทั้งคู่ก็หลับไปในที่สุด...
ฮยอนจุงนอนมองแผ่นหลังเปลือยที่โผล่พ้นผ้าห่มเงียบๆอย่างใช้ความคิด...อะไรนำพาให้เขาทำแบบนั้นลงไป ทั้งๆที่เจ้าตัวเล็กไว้ใจเขามาตลอด แต่น่าแปลกที่นอกจากความกังวลเรื่องความไว้เนื้อเชื่อใจแล้วเขากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของเขากันแน่?
ฮยองจุนเองก็ตื่นได้ซักพักแล้วเช่นกันแต่เพราะไม่อยากรบกวนการนอนของพี่เลยนอนลืมตาค้างอย่างคนคิดไม่ตก...เขาควรจะทำอย่างไรดี? จากนี้ไปเขาจะยังเป็นน้องเล็กที่พี่ใหญ่เอ็นดูต่อไปได้หรือไม่? หรือถ้าพี่จะแสดงความรับผิดชอบเขาควรจะดีใจมั้ยในเมื่อพี่มีผู้หญิงอยู่ในสต็อกตั้งมากมาย โดยเฉพาะโซลบีคนที่ดูจะจริงจังมากที่สุด แต่ถ้าแย่กว่านั้นล่ะ? ถ้าพี่ฮยอนจุงหมางเมินไม่แยแสเหมือนที่เคยเป็นมาแล้วเขาจะทนรับไหวมั้ย? นี่แหละนะโทษของการดื่มสุรา ใครต่อใครถึงได้ห้ามกันนัก ความวิตกว้าวุ่นใจทำให้ระบบการหายใจของฮยองจุนไม่ปกติ และนั่นก็ทำให้ฮยอนจุงรับรู้ได้ทันทีจากการหายใจแรงๆและกระชั้นของคนที่นอนหันหลังให้
"ฮยองจุน ตื่นแล้วเหรอ?" ถามพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปชิดกับไหล่ที่เปล่าเปลือยก่อนจะกดจมูกลงไปดอมดมกลิ่นกายที่ยังติดอยู่ในความทรงจำ
"อ๊ะ!" ฮยองจุนร้องพลางคิดในใจ [เอาไงดี? ไม่มีอยู่ในที่คิดไว้เลยนี่นา] "พี่ฮยอนจุง พี่ล้อผมเล่นอีกแล้วนะฮะ" สุดท้ายฮยองจุนเลยต้องแสร้งไม่สนใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา พยายามทำตัวและไช้คำพูดให้เป็นปกติมากที่สุด
"เกิดเรื่องเมื่อคืนนี้แล้วนายยังคิดว่าพี่ล้อเล่นอีกรึไง?"
"แล้วพี่จะให้ผมคิดยังไงล่ะฮะในเมื่อพี่เป็นพี่ใหญ่ของวง"
"นายคิดกับพี่แค่พี่ใหญ่ของวงเท่านั้นเองเหรอ?" น้ำเสียงตัดพ้อถูกส่งออกมา
"ผมจะคิดอะไรมากไปกว่านั้นได้ พี่มีผู้หญิงอีกตั้งมากมายรอให้พี่ไปรักไปดูแล"
"แต่สิ่งที่พี่ทำลงไป...นายก็ควรได้รับการดูแลจากพี่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"
แต่ยังไม่ทันที่ฮยองจุนจะได้ตอบอะไรเสียงโทรศัพท์มือถือของฮยอนจุงก็ดังขึ้น
"ว่ายังไง? โซลบี" หัวใจของฮยองจุนกระตุกวูบแต่เขาก็ยังคงท่าทีนิ่งเฉยไว้ได้ "เมื่อคืนผมมาค้างที่คอนโดฮยองจุน คุณมีธุระอะไรรึเปล่า? ได้ งั้นเดี๋ยวผมจะรีบกลับไป" ฮยอนจุงหันกลับมาทางฮยองจุนที่ตอนนี้กำลังปั้นยิ้มให้สดใส "เอ่อ! ฮยองจุน เดี๋ยวพี่ต้องไปก่อนนะ โซลบีบอกว่ามีธุระจะคุยด้วย แล้วพี่จะกลับมาคุยเรื่องของเราต่อ"
"ไม่เป็นอะไรหรอกฮะ พี่กลับไปเถอะ เรื่องของเรามันไม่ได้สำคัญอะไร มันก็มาจากความเมาเท่านั้นเอง เขาถึงได้เตือนไว้ไงฮะว่า ห้ามดื่มเกินวันละ 2 ขวด เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ควรดื่ม" ประโยคท้ายๆฮยองจุนทำเป็นพูดเร็วๆเลียนแบบโฆษณาก่อนที่จะฉีกยิ้มให้สดใสทั้งๆที่ใจกำลังร้องไห้ ฮยอนจุงมองหน้าน้องอย่างต้องการค้นหาความจริง แต่ฮยองจุนก็รู้ทันพอที่จะไม่ยอมสบสายตา ไม่อย่างนั้นคงจะปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงไม่มิด
"งั้น...พี่ไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่กองถ่าย" ฮยอนจุงก้มลงจูบไหล่เปลือยอีกครั้งแล้วขยี้ผมนุ่มเบาๆ
"แล้วเจอกันฮะ ผมไม่ไปส่งนะ จะนอนต่อ ประตูมันล็อคอัตโนมัติอยู่แล้วฮะ" ฮยองจุนเอ่ยลาอย่างสดใส...แต่เมื่อเสียงประตูด้านนอกปิดลง ฮยองจุนก็ซุกหน้าลงกับหมอนก่อนที่จะมีแรงสั่นสะเทือนจากเบาไปจนหนักขึ้นเรื่อยๆ...
...นี่หรือที่เรียกว่าได้รับการดูแล...
****************
ณ สวนสาธารณะใจกลางกรุงโซล บรรยากาศกำลังดี เมื่อตอนที่ฮยอนจุงมาถึงสมาชิกอีกสามคนของวงกำลังเกาะกลุ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน...ฮอยองแซง คิมคยูจงและปาร์คจองมิน
"ฮยองจุนมารึยัง? มีใครเห็นบ้าง?"
"โห! สมเป็นพี่ใหญ่จริงๆ มาถึงก็ถามหาแต่น้องเล็ก" ปากอย่างนี้คงไม่มีใครหรอกนอกจากเขาล่ะ...จองมิน
"ฮยองจุนมาแล้วนะ เมื่อซักครู่ยังเห็นอยู่เลย แต่ตอนนี้อยู่ไหนนะ พี่ยองแซงเห็นมั้ยครับ?" คยูจงคนซื่อช่วยตอบแต่สุดท้ายก็ยังต้องขอความช่วยเหลือจากพี่รอง...ยองแซง
"เห็นเดินไปทางสระน้ำ คงจะอยู่แถวๆนั้นแหละ" ยองแซงช่วยได้มากทีเดียว
"ขอบใจนะ" ฮยอนจุงตอบรับแล้วรีบเดินไปตามทางที่บอกทันที
"อะไรของเค้าวะ จะรีบร้อนอะไรนักหนา" จองมินหันมาบ่นกับพรรคพวก ซึ่งก็ได้แต่ส่ายหน้าแบ๊ะๆ
"ทำอะไรอยู่เหรอ? ฮยองจุน" เสียงทุ้มเอ่ยทักเมื่อเห็นร่างของคนที่เขาตามหานั่งก้มหน้าใช้ไม้ชิ้นเล็กๆคุ้ยเขี่ยพื้นดินริมสระน้ำ ความเงียบเกิดขึ้นเพียงชั่วอึดใจก่อนที่ฮยองจุนจะเงยหน้าขึ้นตอบพร้อมกับยิ้มสดใส
"กำลังหาไส้เดือนกินฮะ"
"พูดเป็นเล่นอยู่ได้ พี่ซีเรียสนะ" ฮยอนจุงนั่งลงข้างๆแล้วโอบแขนรอบคอน้องเล็ก
"พี่จะซีเรียสไปทำไมฮะ วันนี้ไม่มีอะไรมากนี่ แค่ถ่ายภาพนิ่ง มืออาชีพอย่างพี่สบายอยู่แล้ว"
"ไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องนาย...เรื่องของเรา"
"เรื่องของเรา? ทำไมฮะ?"
"ฮยองจุน! นายอย่าทำเป็นเฉไฉได้มั้ย อย่าทำเหมือนพี่เป็นคนชอบฟันแล้วทิ้ง" ฮยอนจุงเริ่มหงุดหงิดเมื่อเจ้าตัวเล็กเอาแต่บ่ายเบี่ยง แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อไปเสียงโทรศัพท์ของฮยอนจุงก็ดังขัดจังหวะอีกครั้ง ฮยองจุนเหลือบมองเห็นชื่อโซลบีเป็นคนโทรเข้ามาก็ส่งยิ้มที่ฝืนความเศร้าให้ผู้เป็นพี่ ทำเป็นพูดทีเล่นทีจริง
"พี่ฮยอนจุงรับโทรศัพท์ก่อนเถอะฮะ เดี๋ยวผมจะหาไส้เดือนกินต่อ"
"เดี๋ยวพี่มานะ" ฮยอนจุงอดรู้สึกผิดไม่ได้
"ฮะ" ฮยองจุนมองตามแผ่นหลังที่เดินห่างออกไปแล้วก้มหน้าก้มตาเขี่ยพื้นดินเล่น แต่หากสังเกตให้ดี...บนพื้นกลับมีหยดน้ำหล่นลงมาทีละหยด ทีละหยด...
"ดื่มน้ำดับร้อนหน่อยมั้ยครับ?"
ฮยองจุนรีบกระพริบตาถี่ๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงที่ยืนยิ้มหน้าทะเล้น
"อ้าว! ซูฮยอน มาทำอะไรที่นี่ล่ะ?" ฮยองจุนทักนักร้องรุ่นน้องซึ่งเป็นเมมเบอร์ของวง U-Kiss ที่มีน้องชายของเขาเป็นลีดเดอร์อยู่
"พวกผมมาอัดรายการเกมส์โชว์กันครับ"
"งั้นคิบอมก็อยู่แถวๆนี้น่ะซิ" ฮยองจุนถามอย่างตื่นเต้นดีใจ
"ครับ พี่ฮยองจุนจะไปหามั้ยครับ? เดี๋ยวผมพาไป"
"ไปซิ ยังพอมีเวลากว่าทีมงานจะเซ็ทอุปกรณ์เสร็จ"
ฮยองจุนที่กำลังจะลุกขึ้นต้องชะงักเมื่อซูฮยอนยื่นมือออกมาให้จับ เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะวางมือลงบนมือรุ่นน้อง
"ขอบใจนะ" ซูฮยอนยิ้มกว้างอย่างยินดี
ฮยอนจุงที่กำลังจะวางสายหันมาทันเห็นภาพนั้นพอดี มือกำโทรศัพท์แน่นอย่างไม่รู้ตัว อดหงุดหงิดไม่ได้ ใครๆก็รู้ว่าซูฮยอนปลื้มฮยองจุนขนาดไหน ดีนะที่คิบอมไม่อยากได้เพื่อนร่วมวงมาเป็นพี่เขยเลยขัดขวางมาตลอด...
"ไปไหนมา?" ฮยอนจุงถามเสียงเข้มหน้าตึงทันทีที่น้องเล็กเดินกลับมาถึงกองถ่าย
"ไปหาน้องมาฮะ คิบอมก็มาอัดรายการที่นี่เหมือนกัน โชคดีจัง! กำลังคิดถึงอยู่เลยฮะ"
"อย่างนั้นเองเหรอ?" ฮยอนจุงเสียงอ่อนลงด้วยความสงสารเจ้าตัวเล็กของเขาที่ขึ้นชื่อเรื่องรักน้องชายนักหนา
การถ่ายภาพนิ่งในวันนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่นเพราะความที่แต่ละคนเป็นมืออาชีพกันทั้งนั้น หลังจากถ่ายเสร็จแล้วสมาชิกทั้งหมดก็มารวมกันอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อเช็คภาพที่ได้ถ่ายไป ระหว่างที่ดูกันไปได้ไม่นาน
"เอ๊ะ!..." จู่ๆยองแซงร้องขึ้นมา
"อะไรครับ?" "อะไรเหรอ?" คยูจงและจองมินถามขึ้นพร้อมกัน ยองแซงมองพี่ใหญ่และน้องเล็กที่ยังมัวแต่สนใจดูภาพกันอยู่ ก่อนที่จะใช้ข้อศอกชี้ไปที่รูปต่างๆแทนมือที่ไม่ว่างเพราะใช้หยิบขนมอยู่ (ช่างสามารถนะจ๊ะแซง) ที่ไม่ว่าจะรูปไหนพี่ใหญ่ก็ไม่เคยห่างจากน้องเล็กอย่างเห็นได้ชัด บางรูปก็หันหน้าเข้าหาหน้าของน้องจนจมูกเกือบชนแก้มอีกคนอยู่รอมร่อ บางรูปก็จะเห็นว่าไม่ส่วนใดก็ส่วนหนึ่งในร่างกายของฮยอนจุงจะต้องสัมผัสกับฮยองจุน เช่น แขน ไหล่ บางรูปก็โอบเอว กอดคอ และถึงแม้จะถูกจัดให้อยู่ห่างกัน สายตาหยาดเยิ้มของฮยอนจุงก็ไม่คลาดไปจากหน้าของเจ้าตัวเล็ก
"อืมมม!" คยูจงตอบรับเบาๆ
"อัยยะ!" จองมินอุทานด้วยสำเนียงที่แปลกไปจากภาษาเกาหลี
"เป็นอะไร? จองมิน" ฮยองจุนถามพร้อมกับนั่งลงบนตักเพื่อนรักอย่างแรงด้วยความเคยชิน
"โอ๊ย!!" แล้วฮยองจุนก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"โอ๊ย!! น่าแปลกที่ฮยอนจุงก็ร้องออกมาพร้อมๆกับน้องเล็กด้วยเช่นกัน
"ลีดเดอร์เป็นอะไรครับ?" คยูจงแกล้งถาม
"เอ่อ! พอดีพี่มีอารมณ์ร่วมน่ะ" ฮยอนจุงพยายามแถ จะให้บอกพวกนี้อย่างไรว่าเขาเจ็บตรงนั้นแทนน้องเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ
"ช่วงนี้ลีดเดอร์ดูจะมีอารมณ์ร่วมเยอะนะ ดูรูปพวกนี้ซะก่อน" ยองแซงกระซิบเบาๆ "มีอะไรจะเล่าให้ผมฟังรึเปล่า?"
ฮยอนจุงเลยดึงมือยองแซงให้เดินออกไปจากตรงนั้น...
*****************
ทั้งห้าชีวิตนั่งรวมอยู่ในรถตู้ของบริษัทที่กำลังตะเวนส่งศิลปินในค่ายกลับที่พัก จู่ๆฮยอนจุงก็พูดขึ้นมา
"วันนี้พี่จะไปลงที่คอนโดของฮยองจุน"
"อ้าว! ทำไมพี่ไม่กลับบ้านล่ะฮะ?"
"ก็พี่อยากจะไปค้างกับนายนี่"
"แล้วไม่มีใครรอพี่กลับบ้านเหรอฮะ?"
"ไม่มี ตอนนี้พี่เคลียร์แล้ว"
บลาๆๆๆๆๆ...
สมาชิกที่เหลืออีกสามคนได้แต่นั่งสุมหัวและมองหน้ากันไปมาเมื่อได้ยินทั้งสองโต้ตอบกันอย่างไม่แคร์สื่อ
เมื่อรถตู้จอดที่หน้าคอนโดของฮยองจุนเจ้าตัวกลับนั่งเฉยในขณะที่ฮยอนจุงก้าวลงจากรถไปก่อน
"งั้นผมไม่ลงนะฮะ" ฮยองจุนบอกพี่ๆ
"ไอ้บ้า!! นี่มันคอนโดนายๆไม่ลงแล้วจะไปลงที่ไหน? ขอบอกไว้ก่อนนะถ้าไปนอนกับชั้นล่ะก็ชั้นจะงับหัวนายให้ดู" ว่าแล้วจองมินก็ค่อยๆผลัก (?) ฮยองจุนจนเซถลาลงจากรถ
"เฮ้ย!" ฮยอนจุงร้องพลางถลาเข้าไปรับร่างของน้องเล็กมาไว้ในอ้อมกอด "จองมินเล่นอะไรอย่างนี้ ดีนะที่น้องไม่ล้ม"
"โอวววววววว เป็นห่วงกันจริง ไปห่วงกันต่อที่ห้องเถอะครับ พวกผมง่วงนอนแล้ว ไปล่ะ! บายครับ" แล้วจองมินก็บอกคนขับให้ออกรถ จากนั้นทั้งสามก็หันไปแตะมือกันอย่างพอใจในผลงาน
ฮยอนจุงจูงมือฮยองจุนเข้าไปในลิฟต์และขึ้นไปที่ห้องอย่างคุ้นเคย หลังจากปิดประตูเรียบร้อยแล้วฮยอนจุงก็หันมากอดฮยองจุนไว้แน่น
"พี่ฮะ ปล่อยผมก่อน หายใจไม่ออก"
"ขอโทษนะ พี่ลืมตัวไปหน่อย"
"ลืมว่าต้องกลับบ้านไปหาโซลบีใช่มั้ยฮะ?"
"ไม่ใช่ ตอนนี้พี่เลิกกับโซลบีแล้ว"
"แล้วคนอื่นๆอีกล่ะฮะ? พี่ยังมีอีกเยอะ"
"ไม่มีแล้ว พี่เลิกไปหมดแล้ว"
"เกิดอะไรขึ้นฮะ?"
"เพราะนาย"
"ผม? ผมทำอะไรฮะ?"
"ตอนที่พี่กลับไปหาโซลบีเมื่อเช้านี้พี่พยายามคิดทบทวนว่าทำไมพี่ถึงมีปัญหากับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตพี่ แล้วพี่ก็นึกออกว่าเป็นเพราะนาย"
"ผมไม่ตลกด้วยนะฮะ อยู่ดีๆมาโยนความผิดให้ผมได้ยังไง?"
"ตอนที่พี่คบกับฮานึลแล้วมีปัญหา ทุกครั้งพี่มาหาใคร?"
"ผมฮะ"
"แล้วมินฮยอนล่ะ พี่มาหาใคร?"
"ผมฮะ"
"ดาเฮล่ะ พี่มาหาใคร?"
"ผมฮะ"
"แล้ว..."
"พอแล้วฮะ ผมก็ได้ ผมทั้งหมดเลย" ฮยองจุนขัดขึ้นเพราะขี้เกียจตอบคำถามซ้ำๆเป็นแผ่นเสียงตกร่อง
"อีกอย่างนะ ฮยองจุนจำได้มั้ยว่าพี่เคยให้สัมภาษณ์ว่าพี่อยากได้คนรักที่สามารถกอดคอกันเดินไปด้วยกันเหมือนเพื่อน"
"ฮะ"
"ซึ่งนั่นมันไม่เคยมีในผู้หญิงที่พี่คบหาเลย นอกจาก...นาย!"
ตอนนี้ฮยองจุนเริ่มรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่อยากจะคาดหวังว่าพี่ใหญ่จะ...
"พี่รักนายนะ ฮยองจุน"
"ผม...ผม เอ่อ!"
"ได้โปรด...รักตอบพี่ด้วยนะ เจ้าตัวเล็กของพี่"
"_ _ _"
"Please love me, Baby. Please!"
"ฮะ! ผมก็รักพี่ฮะ"
แล้วฮยองจุนก็โผเข้าหาอ้อมกอดของพี่ใหญ่ น้ำตาซึมด้วยความดีใจเพราะแอบคิดมาตลอดว่าพี่คงไม่เคยมองเขาในฐานะอื่นเลยนอกจากน้องเล็กของวง
ฮยอนจุงโน้มใบหน้าลงมาเพื่อมอบจูบที่แสนหวานแทนการยืนยันด้วยคำพูดแก่เด็กน้อยของเขา และฮยองจุนก็ตอบรับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ ไม่ต้องให้พี่อ้อนวอนอีกเป็นครั้งที่สอง...
...เพราะเขาก็รักพี่มาตลอด...
>>>>>>>>> The End
By...Kim ss
Love 
Me
ความคิดเห็น