คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : มาเฟียที่รัก 2 The End [By...สายลม ]
“ อ๊อย! แกจะทำอะไรฉัน..” ดวงตากลมโตมองไปยังคนข้างบนอย่างตกใจ...
“ ถ้านายยังกล้าเรียกพี่ว่าแกหรือด่าพี่อีกคำเดียวละก็.... ”
“ ก็ทำไม .. จะทำอะไรฉันห๊ะ.. ไอ้บ้า ไอ้ อุ๊บ!! ” ริมฝีปากน้อยถูกปิดลงอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้กลับไม่มีความอ่อนหวานละมุนละไมให้เหมือนครั้งแรก คนที่ถูกเอาเปรียบได้แต่คิดเจ็บใจตัวเอง ไม่น่าถ่อมาให้เค้าข่มเหงเอาได้ง่ายๆแบบนี้เลย ดูซิ...จำกันได้ซักนิดก็ไม่มีแล้วยังจะมาตั้งท่าแต่จะย่ำยีร่างกายลูกหนี้ที่ได้มาจากบ่อนของตัวเองอีก นิสัยแบบนี้เมื่อไหร่จะหายซักทีก็ไม่รู้ มักมากไม่เลือกหน้า รู้อย่างงี้สู้อยู่ออสเตรเลียไม่กลับเกาหลีเลยตลอดชีวิตก็ดี....
ริมฝีปากบางถูกบดขยี้ด้วยปากร้อนรุ่มอย่างยาวนาน ตอนนี้มือบางระดมทุบตีอีกคนอย่างบ้าคลั่งแต่การกระทำอันเอาแต่ใจก็ยังคงดำเนินต่อไปจวบจนอีกฝ่ายพอใจ
“อย่านะ...อื๊อ..ไอ้คนโรคจิต ปล่อย...คนป่าเถื่อน..คนเลว.... ” เมื่อปากบางเป็นอิสระฮยองจุนก็พร่ำด่าออกไปอย่างไม่ยอมแพ้แม้น้ำใสๆจะเริ่มเอ่อ
....ยิ่งได้ยินเด็กตัวขาวกล่าวอย่างไม่เกรงกลัวก็ยิ่งพาให้คุณชายมาเฟียฉุนเฉียว.. .ฮยอนจุงค่อยๆไล่สายตาไปตามใบหน้าตุ๊กตาที่ยิ่งพิจารณาชัดๆก็ยิ่งคุ้นเคย.... แม้ว่าจะไม่ได้เห็นแม้แต่รูปมาเกือบสี่ปีเต็ม แต่พี่คนนี้ก็ไม่มีวันลืมได้.. ถูกหักหลังหรือทำให้เจ็บกี่ครั้งก็ยังไม่รู้จักตัดใจ น่าสมเพชตัวเองสิ้นดี...จะหาว่าพี่ใจร้ายไม่ได้นะ เพราะนายนั่นแหละที่ใจร้ายกับพี่ก่อน..
แคว๊กกกกกก... เสื้อยืดตัวสวยถูกดึงทึ้งจนขาดออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียน...
“ ด่าอีกสิ...คราวนี้พี่จะได้ฉีกนายแทนเสื้อ” ทั้งที่จำได้ดีแต่กลับแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก...อยากรู้นักว่าที่น้องแกล้งเมาเข้ามานอนรอในห้องเค้าวันนี้เพื่ออะไรกัน...
“................ ” ดวงตากลมสวยเบิกกว้างรีบยกแขนบางขึ้นบังกาย..... แม้จะเป็นคนที่รักมากหากกลับไม่เคยเผชิญหน้าในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน หัวใจที่เคยคิดว่าแข็งแกร่งกลับหวั่นๆจนพาร่างกายสั่นไปหมด... กับคนอื่นใช่ว่าจะไม่เคยซะที่ไหนแต่ทำไมถึงได้กลัวคนตรงหน้านักก็ไม่รู้
“ ขอเตือนเอาไว้ว่าพี่ไม่ชอบให้ใครมาหยาบคายใส่... ” สิ้นเสียงดุดวงตาคมของคนข้างบนก็จดจ้องไปบนเรือนร่างของคนข้างล่างอย่างสำรวจ ... เมื่อกวาดไล่สายตาไปตามร่างระหงส์ได้สักพัก... แววตาลึกลับก็กลับมีประกายขึ้น สัญลักษณ์ลายสักพยัคฆ์คู่ที่ไหล่บางยิ่งทำให้มั่นใจว่าไม่ผิดคน....แล้วลูกหนี้ตัวจริงของเค้าหายไปไหน.. เหตุใดจึงกลับกลายเป็นน้องน้อยที่คอยมาแสนนานคนนี้ไปได้ แต่ก็ชั่งเถอะลูกหนี้จะไปไหนเค้าก็ไม่สนใจแล้ว.... เพราะคนตรงหน้าน่าสนใจกว่าเป็นร้อยเท่า... /// ฮยองจุนนี่ เด็กน้อยตัวขาวของเค้า /// ... ไหนบอกว่าจะไม่ยอมกลับจากออสเตรเลียถ้าเค้ายังไม่เคลียร์เรื่องที่ทะเลาะกัน.... แต่ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นอย่างไรก็ตาม.. ถือว่าโชคเข้าข้างคิมฮยอนจุงคนนี้แล้วแหละ จากกันนานเกือบห้าปี อย่าคิดเลยว่าพี่จะปล่อยโอกาสนี้ให้เสียไปเปล่าๆ ..... รักก็แสนรักแค้นก็แสนแค้น... ทั้งที่เคยสัญญาว่าจะไม่มีใครแต่กลับควงแฟนใหม่ที่นู่นเป็นว่าเล่น เห็นเค้าเป็นหัวหลักหัวตอหรืออย่างไร ... แค่คิดก็เจ็บไปถึงขั้วหัวใจอย่างบอกไม่ถูก เพียงเท่านี้ก็ทำให้อยากจะรุกล้ำคนใต้ร่างจนห้ามตัวเองไม่อยู่ ใบหน้าคมค่อยๆซุกซบลงหาร่างที่เริ่มสั่นตรงหน้า
“ ไอ้..เอ่อ... ค-คุณ... อื้ออออ ... อย่าทำแบบนี้ ปล่อยผมนะ “ พอคนข้างบนทักท้วงมาด้วยแววตาจริงจัง ... จากเด็กปากกล้าแววตาเชือดเฉือนเมื่อครู่กลับเปลี่ยนมาเป็นน้ำตาคลอเคล้าดวงตากลมสวย สองแขนพยายามยกขึ้นปิดกายจากการโลมไล้ของอีกคนพร้อมดันร่างข้างบนออกด้วยแรงที่มี
“ ไม่มีทาง... ” ยิ่งรู้ว่าเด็กน้อยคือใครและได้เห็นน้ำใสๆที่เริ่มเอ่อเช่นนี้คนเป็นพี่กลับใจอ่อนยวบ แต่ความโกรธเคืองที่เก็บเอาไว้มาหลายปีก็กลับมีผลต่อจิตใจมากกว่า... ผ่านใครมาตั้งไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่เหตุใดจึงต้องทำเหมือนไม่เคยเช่นนี้... ร่างเล็กที่คอยแต่จะขยับหนียิ่งสร้างความหงุดหงิดให้เค้ามากขึ้น
ห้าปีก่อน....
แม้จะห่างกันไกลเพราะน้องต้องไปเรียนต่อแต่เค้าก็ยังให้คนคอยติดตามความเคลื่อนไหวของน้องอย่างลับๆเสมอ .... ไม่ใช่ไม่เชื่อใจ แต่หวงและห่วงมากจนอยู่เฉยไม่ได้ต่างหาก... และสุดท้ายสิ่งที่กังวลใจมาตลอดก็เกิดขึ้น
/ นักสืบชอง....บอกมาตามตรง ตอนนี้จุนนี่อยู่กับใคร / ฮยอนจุงแทบลุกเป็นไฟเมื่อได้ข่าวว่าน้องไปค้างคืนข้างนอกกับคนอื่น...
......นายน้อยครับ...คือ...คือว่า... นักสืบมือดีไม่รู้จะตอบนายน้อยที่อยู่ต้นสายทางเกาหลีว่าอย่างไร
/ กับใคร ..บอกมาเดี๋ยวนี้ / ตะคอกถามอย่างสุดจะกลั้นอารมณ์
.....คือ.....ค-คุณฮยองจุนอยู่กับเพื่อนคนที่ผมเคยบอกว่าสนิทกันครับ..เอ่อ..คอนโดของยงจีซอบ “ นั่นเป็นครั้งแรกที่เค้าต้องเจ็บ ” ครั้งแรกของน้องที่ควรจะเป็นของเค้าแต่มันกับเป็นของคนอื่น .... แต่เค้าก็ใจกว้างพอ...คนเรามันเผลอตัวกันได้ ก็ไม่แปลกในเมื่อต้องไกลกันขนาดนี้ ... ไม่ได้เป็นคนแรกก็ไม่เป็นไรขอเป็นคนสุดท้ายก็เพียงพอ.... เพียงรู้ว่าน้องยังรักเค้าอยู่ก็ควรจะพอใจแล้วไม่ใช่เหรอ... แต่มันกลับไม่ใช่แค่ครั้งเดียว...สำหรับ // การนอกใจ //
/ คืนนี้จุนนี่ไม่อยู่ห้องอีกแล้วเหรอนักสืบชอง.... / นายน้อยมาเฟียออกอาการหงุดหงิดมาตามสายอย่างปิดไม่มิด
....เอ่อ...ค-ครับ
/ แล้วไปไหน.../ เสียงร้อนรนเหมือนจะทนไม่ได้...
...ไปค้าง ..กะ..กับคุณ อิชิซาว่า...ครับ “ ครั้งที่สอง ที่แสนเจ็บ ” อิชิซาว่า ไคโซะ มาเฟียญี่ปุ่นอย่างงั้นหรือ ... อุตส่าห์ภาวนาขอให้ไม่ใช่ แต่สุดท้ายก็เป็นเช่นเดิม //การนอกใจ// แต่ก็ยังไม่จบอยู่เพียงเท่านั้น....
/ ปั๊ง! อะไรนะ... / เสียงทุบโต๊ะดังมาตามสาย ฮยอนจุงโมโหสุดขีดจนควันแทบออกหู...
...คือ...คือว่าวันนี้ เอ่อ ...พ-เพื่อนลูกครึ่งที่ชื่อเอริคมาค้างที่คอนโดคุณฮยองจุนครับ นักสืบชองได้แต่ตอบอย่างลำบากยากเย็น....
“ ซ้ำสามอย่างเจ็บปวด” ถึงขั้นพาคนอื่นมาที่ห้อง....
นอกจากนั้นก็ยังมีคนที่ สี่ ห้า หก ตามมาอีก.... ทั้งภาพถ่ายทั้งวีดีโอที่นักสืบชองส่งมาให้ มันชัดเจนจนไม่ต้องการคำอธิบายใดๆ
ต้องยอมรับว่าเจ็บ.. เจ็บมากถึงมากที่สุด.....เจ็บจนไม่อยากทนอีกต่อไป... ทำไมน้องถึงทำกับเค้าได้ถึงเพียงนี้...
หลังจากนั้นก็อยากจะลืมทุกอย่าง.... ไม่ต้องการติดต่อ ไม่ต้องการได้ข่าว ไม่ต้องการเห็นแม้แต่รูปภาพหรืออะไรทั้งนั้น... เลิกให้นักสืบชองติดตาม แต่กลับตัดใจไม่ลง สุดท้ายก็ยังคงสั่งให้คุณชองกลับไปติดตามน้องเช่นเดิม ขอแค่ข่าวคราวบอกเล่าผ่านปากก็พอ รูปกับวีดีโอยืนยันแบบทุกๆครั้งไม่ต้อง..... แต่เค้าก็ยังได้ข่าวแบบนั้นอยู่ซ้ำๆ รวมเวลาห้าปีฮยองจุนนี่ของเค้าเปลี่ยนคู่ควงไปเก้าคน
“ปล่อยนะ... ...ผมไม่ใช่ลูกหนี้ของคุณ....คุณกำลังเข้าใจผิดอยู่ ”
เสียงของคนข้างใต้รวมทั้งอาการดิ้นรนหนีอย่างเอาเป็นเอาตายเรียกสติที่เตลิดไปไกลให้กลับคืนมา...
“ ไม่ผิดนี่.... ก็เพราะนายเป็นนาย...พี่ถึงทำ..” ยิ้มเยือกที่มุมปาก แววตาที่ดูว่าหวานซึ้งเริ่มเปลี่ยนมาเป็นดุดัน.... มือหนาดึงมือน้อยที่พยายามปกปิดกายออกไปกดไว้ที่ศีรษะก่อนซบลงหาซอกคอหอมกรุ่น ปากร้อนไล้สัมผัสไปตามแอ่งชีพจรก่อนลัดเลาะลงหาอกขาวเนียน
“ อื๊ออออ...อย่า... คุณจะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ ”
“ แล้วทำไมจะทำไม่ได้.. ก็เคยให้ใครต่อใครทำมาหลายครั้งแล้วไม่ใช่รึไงฮ๊ะ คิมฮยองจุน ....” เสียงกร้าวที่เจือไปด้วยความไม่พอใจถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมแววตาเคืองขุ่น...
“..พ-พี่..พี่รู้!!! ” เด็กน้อยนิ่งอึ้ง มองอย่างตกใจ นี่เค้ารู้แต่แรกแล้วหรือ แล้วทำไมยังทำเหมือนใจร้ายแบบนี้ได้.... หรือเพราะเรื่องนั้น ฮยองจุนหวาดกลัวหนักขึ้นไปอีก
“ ใช่พี่รู้.....รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนาย รู้กระทั่งว่ากับใครชื่ออะไรที่ไหนบ้าง ห้าปีเก้าคน ทำไปได้นะจุนนี่ ... นายเห็นพี่เป็นอะไร.. ไอ้หน้าโง่อย่างงั้นเหรอ .. คืนนี้ก็มาถึงนี่แล้วหนิ นายมาเพราะต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ... แล้วจะปฏิเสธทำไม ” ทั้งพูดทั้งรุกรานร่างขาวบางด้วยไฟปรารถนา เสื้อสีชมพูสวยของเด็กน้อยค่อยๆถูกกระชากออกจากตัวด้วยแรงอารมณ์ของคนทำ ...จมูกคมไล้ลงซุกไซร้
“ พี่ฮยอนจุง!!! อื๊ออออออออออ...ไม่นะ ผมไม่ได้มาเพื่อให้พี่ทำแบบนี้”
“ แล้วมาเพื่ออะไร... เยอะเย้ยพี่รึไง ”
“ ทำไมพี่คิดแบบนั้น ...ทำไมผมต้องเยอะเย้ยพี่ ... ผมจะมาจบเรื่องทุกอย่างระหว่างเราต่างหาก ในเมื่อพี่ไม่คิดจะสนใจใยดีผมแล้วพี่ยังจะส่งของขวัญพวกนั้นไปให้ผมในวันสำคัญๆของเราทำไม.. อยู่ที่นี่พี่ก็มีคนอื่นๆมากมาย มีอะไรกับใครต่อใครไปทั่ว.... พี่เคยคิดรึเปล่าว่าผมรู้สึกยังไง ถ้าจะต้องส่งให้เพราะจำเป็นต้องส่งผมก็ไม่ต้องการของพวกนั้นอีกแล้ว ไม่ต้องการแล้วได้ยินมั้ย ” ตะโกนใส่คนข้างบนอย่างอัดอั้นตันใจ
“ ใครกันแน่ที่ไม่สนใจความรู้สึกของใคร ... แม้กระทั่งวันที่เราตกลงเป็นแฟนกันนายยังจำมันไม่ได้ วันเกิดพี่ก็ไม่เคยมีของขวัญ ..แต่นายกลับให้ของขวัญวันเกิดกับไอ้พวกนั้นทุกๆคน แล้วจะให้พี่คิดยังไง...คิดว่านายยังมั่นคงกับพี่อย่างที่สัญญาเอาไว้อย่างงั้นสิ ... ที่สำคัญอย่าหวังว่าพี่จะยอมจบเรื่องของเราง่ายๆอย่างที่นายต้องการ ”
“ ทำไมล่ะในเมื่อพี่ไม่ได้รักผมแล้ว แล้วพี่จะปล่อยให้อะไรๆมันคาราคาซังต่อไปทำไม ถ้าเป็นเรื่องนั้นผมก็แค่เก้าคนในห้าปี แล้วพี่ล่ะปาไปกี่ร้อยคนแล้ว ใครกันแน่ที่เป็นไอ้หน้าโง่ ก็เหมือนวันนี้ที่พี่จ้องแต่จะมีอะไรกับลูกหนี้ในบ่อนของพี่ พี่เคยนึกถึงใจผมบ้างรึเปล่า ปล่อยผมเลยนะ อย่ามาแตะตัวผมอีก ” ปัดป้องร่างกายจากการกระทำย่ำยีที่อีกคนตั้งใจรุกล้ำ
“ อ๋อ..นายจะบอกว่าที่นายมีอะไรกับคนอื่นไม่ซ้ำหน้าก็เพราะว่าพี่อย่างงั้นสิ ” แม้นจะพูดกับเด็กตัวขาวหากแต่สายตาไม่อาจละมาจากสิ่งที่มองอยู่ได้ ยอดอกสีชมพูเรื่อชั่งเย้ายวนใจให้อยากคลอเคลียนัก
... ไม่ยอมให้แตะอย่างงั้นเหรอ..ดี... วันนี้เค้าจะไม่ปล่อยให้ร่างกายนี้รอดจากการสัมผัสแม้ซักแต่ตารางนิ้วเดียวเลยคอยดู....
NC
http://queen2hj.exteen.com/20120923/nc-2hj-short-fic
..... จุนนี่ดีขึ้นรึยัง....
...... เจ็บอยู่มั้ย
..........เป็นยังไงบ้าง...
.................จุนนี่ไหวรึเปล่า...
คำถามมากมายและการแสดงความห่วงใยถูกส่งออกมาให้อีกคนตลอดช่วงเวลาแห่งความหวามไหว... ในขณะที่ร่างกายของผู้ถูกกระทำก็ยังไม่ชินชาสักที... ความรวดร้าวที่มีถูกแสดงออกผ่านใบหน้าหวานอยู่ร่ำไป.. เด็กน้อยของเค้าอ่อนไหวไร้เดียงสามากกว่าที่คิดไว้นัก... ร่างสูงค่อยๆขยับเร่งจังหวะการเคลื่อนไหวจวบจนสุดท้ายก็มาถึงปลายทาง เด็กตัวขาวใต้ร่างสิ้นไร้เรี่ยวแรงและหลับไปอย่างอ่อนล้า... ดวงตาคมส่งแววหวานไปยังเด็กน้อยในอ้อมแขนอย่างแหนหวงแม้นตอนนี้เจ้าตัวจะไม่รับรู้สิ่งใด....
....พี่รักนายนะ.... จุมพิตลงบนไรผมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อแผ่วเบาก่อนจะเข้าสู่นิทราเช่นกัน.....
หลังจากรู้สึกตัวตื่นฮยอนจุงก็จัดแจงดูแลน้องในทันที ตอนนี้มือหนาค่อยๆซับผ้าขนหนูผืนบางที่พึ่งบิดหมาดๆไปตามร่างอีกคนอย่างเบามือ ... ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกผิด.... ทั้งคราบน้ำตาบนใบหน้ารวมถึงคราบต่างๆนาๆที่เปรอะเปื้อนอยู่ตามร่างเล็กค่อยๆถูกเช็ดออกให้อย่างทะนุถนอม ... ผิวขาวบอบบางอย่างกับเด็กถูกทำอะไรต่อมิอะไรให้ชอกช้ำไปหมด เห็นแล้วอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายนัก ตาคมไล้มองไปตามร่องรอยที่ตัวเองสร้างขึ้นพลางถอนหายใจ......
พี่ขอโทษ...ขอโทษจริงๆ...
เมื่อเช็ดตัวให้น้องเป็นอย่างดีคนเป็นพี่ก็ค่อยๆห่อหุ้มร่างนั้นด้วยผ้าผืนหนาก่อนจะอุ้มขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังอีกห้องหนึ่ง... ปล่อยให้ห้องนั้นเป็นหน้าที่ของเมดในการไปจัดการทำความสะอาดให้อย่างที่เคย...
ร่างบางถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ... ผ้าห่มผืนหนาค่อยๆถูกเคลื่อนขึ้นมาปกคลุมเพื่อให้ความอบอุ่นแก่คนหลับพร้อมๆกับอ้อมกอดของคนที่พามา
ซักพักโทรศัพท์เครื่องเล็กก็ถูกหยิบมาใช้
“ นักสืบชอง ...ทำงานยังไง...ทำไมถึงพลาดได้ขนาดนี้ห๊ะ?? รูปถ่ายกับวีโอพวกนั้นมันอะไรกัน อธิบายมาซิ ” ฮยอนจุงรีบโทรหาใครบางคนทันทีในขณะที่น้องยังหลับใหลอยู่ในอ้อมแขน....
...อึก! (คนปลายสายกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก) ..คือ..เอ่อ ..มิทราบนายน้อยรู้ได้ยังไงครับ
“ ก็ฉันพิสูจน์แล้ว ”
...พิ-พิสูจน์อะไรครับ ชองชีมุนถามอย่างตกใจ
“ ...ฉันเป็นคนแรกของจุนนี่...ชัดมั้ย? ”
...เอ่อ. ผ-ผมผิดไปแล้วครับนายน้อย....คือผม..ผมขัดไม่ได้จริงๆ....คุณฮยองจุนขอร้องผมให้ช่วยโกหกนายน้อย..รูปกับวีดีโอพวกนั้นก็เอ่อ...คุณฮยองจุนทำขึ้นกับเพื่อนๆทั้งนั้นครับ ..”
“ อะไรนะ ...รีบเล่าความจริงมาก่อนที่ฉันจะสั่งให้คนไปฉีกนายเป็นชิ้นๆซะเดี๋ยวนี้ ”
....อย่านะครับนายน้อย...ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ คือว่าเรื่องทั้งหมด.....................................
แล้วคุณนักสืบชองก็ค่อยๆชี้แจงแผนการของคุณหนูคิมเล็กให้นายน้อยของตัวเองได้ฟังอย่างกระจ่าง...
“ ฮึ่ยยย ให้มันได้อย่างงี้สิ..นี่นายเป็นคนของใครกันแน่ ของฉันหรือของจุนนี่กันห๊ะ สรุปว่าทั้งหมดนี้จุนนี่เมคขึ้นมาเพื่อที่จะให้ฉันเข้าใจว่าเค้ามีคนอื่นเพราะอยากจะให้ฉันรับรู้ความรู้สึกของการถูกนอกใจอย่างงั้นเหรอ ”
.... เอ่อ..ค-ครับ...ผมขอประทานโทษจริงๆครับนายน้อย อย่างที่บอกไปผมทนการขอร้องด้วยการประท้วงว่าจะทำร้ายตัวเองของคุณฮยองจุนเธอไม่ได้จริงๆ
“ คนอย่างจุนนี่ไม่ทำอย่างงั้นจริงๆหรอกน่า ”
....ผมเอ่อ..ผม............ นักสืบชองไม่รู้จะพูดว่าอย่างไรเลยในตอนนี้
“ อืม ไม่ต้องแก้ตัวแล้ว...เอาไว้ฉันจะพิจารณาอีกทีว่าจะจัดการกับนายยังไง แค่นี้นะ ”
ว่าจบก็กดตัดสายทันใด... ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับน้องต่อ
มือหนาลากไล้ไปตามแก้มนิ่ม...เกลี่ยเบาๆ เหมือนว่าจะต้องอารมณ์เสียแต่กลับรู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก
“ นายน่ารักจัง ” พูดแล้วก็ยิ้มกริ่มอย่างภูมิใจ... ในที่สุดเค้าก็ได้เป็นเจ้าของ... ปลื้มใจเหลือเกินที่ได้เป็นคนแรก...
“ บอกพี่ตรงๆก็ได้ว่านายหึงพี่...ไม่เห็นต้องเมคเรื่องมีคนอื่นแบบนี้เลย รู้รึเปล่าว่าพี่เสียใจแค่ไหน...” พูดไปถามไปทั้งที่อีกคนยังหลับอยู่...
ร่างเล็กค่อยๆงัวเงียเปิดเปลือกตาขึ้นมามองต้นเสียงที่ได้ยินอยู่เลือนลาง...
“พี่!!!” ตากลมสวยเริ่มมีน้ำใสๆขึ้นคลอในทันทีที่เห็นหน้าอีกคน...
“ จุนนี่พี่ขอโทษ ” คำขอโทษจากใจอย่างสำนึกผิด
“ ปล่อยผมนะ .... ” เมื่อรู้ว่าตัวเองยังอยู่ในอ้อมกอดเค้าก็ออกอาการดิ้นรนทุบตีจะออกจากอ้อมแขนนั้นไปให้ได้ แม้เรี่ยวแรงที่มีจะเหลือเพียงน้อยนิด บัดนี้น้ำตาเริ่มไหลมาเป็นทาง กายก็เจ็บใจก็เจ็บ ทั้งเจ็บใจทั้งเสียใจทั้งน้อยใจ
“ จุนนี่ฟังพี่ก่อน พี่ขอโทษ พี่เสียใจจริงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะรุนแรงแบบนั้น ” ยิ่งเห็นน้องร้องไห้ก็ยิ่งเสียใจอย่างบอกไม่ถูก
“ ฮึกๆ..ไม่ต้องมาขอโทษเลย..พี่มันใจร้ายที่สุด..ฮึก.ฮึก..ปล่อยนะ...”
“ พี่ไม่ยอมปล่อยนายไปไหนทั้งนั้น พี่ขอโทษ ไม่ร้องแล้วนะ ” ... ยิ่งดิ้นฮยอนจุงก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น มือหนารวบแขนเล็กเอาไว้ก่อนจะกอดร่างเล็กแนบอก มืออีกข้างยกขึ้นลูบผมนุ่มอย่างปลอบโยน หากอีกคนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมนิ่งลง
“ ถ้านายยังไม่หยุดดิ้น...พี่จะปล้ำอีกรอบจริงๆ ”
“ ............... ” คำขู่ได้ผล คนถูกขู่ตอนนี้หยุดชะงัก หากกลับหันหน้าหนีซ่อนหยาดน้ำตา
“ จุนนี่ ” เห็นแบบนั้นใจก็อ่อนยวบยาบ...
“ ผมไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ ทำไมพี่ต้องย่ำยีผมขนาดนี้ด้วย ...ไม่รักแล้วจะทำกันแบบนี้ทำไม ฮึกๆ... ” จบประโยคด้วยอาการสะอื้นอย่างห้ามไม่อยู่
“ ใครบอกว่าพี่ไม่รัก... พี่รักนายมากแค่ไหนนายก็รู้ดี ที่ทำไปเมื่อกี้ก็เพราะรัก...แล้วพี่เองก็ไม่รู้ด้วยว่านายไม่เคย ก็นายเล่นสร้างหลักฐานให้นักสืบชองส่งมาซะเหมือนจริงขนาดนั้น .... ครั้งต่อๆไปพี่จะไม่รุนแรงอีก พี่สัญญา ”
“ ครั้งต่อๆไปอะไรกัน ผมไม่มีทางยอมอีกหรอก พี่จะโทษผมใช่มั้ยละ แล้วเรื่องนั้นพี่รู้ได้ยังไง.. ” เงยหน้าขึ้นมาต่อคำทั้งน้ำตา
“ พี่ไม่ได้โทษจุนนี่ซักหน่อย พี่รู้แล้วว่าพี่เป็นคนผิดเอง พี่ผิดเองที่มีอะไรกับใครต่อใครก่อน ชองชีมุนบอกพี่หมดแล้ว.... แต่พี่เจ็บปวดอย่างที่นายต้องการให้เป็นมาหลายครั้งแล้วนะ เรื่องนี้นักสืบชองคงไม่ลืมที่จะรายงานนายใช่มั้ย อภัยให้พี่เถอะนะจุนนี่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้นายต้องช้ำใจอีก พี่ยอมที่จะตัดขาดจากสิ่งที่นายไม่ชอบให้ทำทุกๆอย่าง...”
“ พี่ฮยอนจุง ...พี่พูดจริงเหรอฮะ ” หันกลับมาถามพร้อมปาดน้ำตาป้อยๆ
“ จริงสิ..แต่พี่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ..” จับมือบางมากุมไว้พร้อมเช็ดน้ำตาออกจากแก้มใสให้ด้วยรอยยิ้มกริ่ม
“ อะไรฮะ ” มองคนพูดตาโตแป๋ว
“ .....พรุ่งนี้คุณพ่อพี่จะไปบ้านนาย ”
“ คุณลุงไปบ้านผม?? ” เด็กน้อยงงเป็นกระต่ายตื่น
“ ใช่”
“ ไม่ทำไมฮะ”
“ ก็ไปขอลูกชายเค้ามาเป็นลูกสะใภ้นะสิ.....ตอนนี้ว่าที่คู่หมั้นเลื่อนขึ้นมาเป็นเมียแล้วนี่นา ”
“ บ้า....พี่อะ......” ฟาดเบาๆที่แขนพี่อย่างเอียงอาย โทษฐานพูดความจริงออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย (?)
“ พ่อพี่กับคุณอาอยากให้แก๊งอินทรีย์ของพี่กับแก้งพยัคฆ์ของนายมารวมกันจะแย่แล้ว คราวนี้คงได้สมหวังซักที เราสองคนก็จะได้อยู่อย่างเปิดเผยไง.. พี่อยากเป็นเจ้าของนายเต็มตัวซักที ไม่อยากทนเห็นใครมาอยู่ใกล้นายโดยที่ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว พี่ไม่ชอบให้ใครมาสนิทสนมกับนาย ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเก็บไว้คนเดียวไม่ให้ใครเห็นด้วยซ้ำ.. ”
“ เว่อจริงๆ ” พูดไปอย่างงั้นทั้งที่หัวใจแทบจะหลดออกมานอกอก...
“ พี่ไม่ได้เว่อนะ...ก็พี่รักจุนนี่มากนี่นา .. ตอนนี้ก็เรียนจบแล้ว มันน่าจะได้เวลาแล้วล่ะ ...พี่สัญญาว่าต่อจากนี้ไปจะไม่นอกใจนาย จะไม่มีอะไรกับใครๆไปทั่วเหมือนเดิม.. แต่ว่า....................” จงใจลากเน้นคำให้อีกคนได้ถาม
“ แต่ว่าอะไรฮะ..”
“ แต่ว่า...ทุกครั้งที่พี่จะทำคนคนนั้นก็ต้องเป็นนาย.....”
“ พี่ฮยอนจุง ”คนฟังคราวนี้แก้มแดงระเรื่อไปใบหู...
“ เอ....ว่าแล้วก็.....พี่ขอซ้อมไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยน่าจะดีกว่านะ.. นายจะได้ชินไวๆ ”
“ ไม่นะ อย่า...พอแล้ว...อุ๊บ .....”
สุดท้ายห้ามไปก็เท่านั้นเมื่ออีกคนไม่คิดจะฟังมาเฟียน้อยเลยซักนิด....
และแล้วอีกไม่นานหลังจากนั้นงานมงคลก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่............................
ความรักมักมาควบคู่กับการให้อภัยซึ่งกันและกัน.... หากพร้อมที่จะรับฟังและปรับความเข้าใจก็ไม่แน่ว่าโอกาสใหม่ๆอาจจะเกิดขึ้น......
THE END . . .
ความคิดเห็น