คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : SF 2hj : รักได้แค่น้องชาย (Part 4)By...Kim ss
SF 2hj : รักได้แค่น้องชาย (Part 4)
Sweet in memory [1] : หวานล้ำในความทรงจำ [1]
...ฮยองจุนตื่นนอนและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก่อนจะลงมาข้างล่างแล้วพบว่าฮยอนจุงยังคงนอนหลับอยู่จึงจรดปลายเท้าเข้าไปปิดโคมไฟให้อย่างเบาเสียงที่สุดเพราะไม่อยากรบกวนการนอนของคนที่ดูท่าว่ากำลังสบาย วันนี้เป็นวันหยุดถ้ารุ่นพี่ไม่มีธุระส่วนตัวอะไรก็อยากจะให้นอนต่อ...แต่ถึงจะเกรงใจแค่ไหนฮยองจุนก็จำเป็นต้องเดินเข้าไปคุกเข่าลงตรงโซฟาแล้วประคองศีรษะของฮยอนจุงที่เคลื่อนออกไปจากหมอนให้พลิกกลับมาอยู่บนที่ที่ควรอยู่อย่างเบามือ เพราะขืนให้นอนท่านี้ต่อไปตื่นขึ้นมาคงได้คอเคล็ดเป็นแน่...
...แม้จะยังสนิทในนิทราแต่ฮยอนจุงก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสที่นุ่มนวลและกลิ่นหอมอ่อนๆที่รวยระรินอยู่ใกล้ๆ ตาคมจึงเริ่มทำหน้าที่เป็นลำดับแรกด้วยการรีบเปิดปรือขึ้นมาแม้ว่าจะยังงัวเงียอยู่บ้าง แต่แล้วก็แทบจะหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเมื่อสบเข้ากับดวงตากลมโตที่อยู่ห่างแค่คืบ แถมตอนนี้ยังดูเหมือนว่าเขาได้รับการประคับประคองอย่างทะนุถนอมอยู่ในอ้อมกอดของฮยองจุน...ใกล้ชิดเหลือเกิน...และอ่อนโยนจนหวั่นไหว...แขนแกร่งจึงทำหน้าที่ตามมาโดยอัตโนมัติด้วยการโอบแผ่นหลังของฮยองจุนให้ขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้นกว่าเดิมจนหน้าของทั้งคู่แทบจะชนกันอยู่แล้ว ตาคมสบตากลมหวานที่โตขึ้นด้วยความตกใจ ยิ่งทำเอาฮยอนจุงแทบจะลืมหายใจเหมือนกัน
"อุ๊ย! พี่ฮยอนจุง ปล่อยผมก่อนฮะ"
"ทำไมล่ะครับ? ฮยองจุนเป็นฝ่ายเข้ามาหาพี่เองนะ พี่นอนของพี่อยู่ดีๆ"
"ขอโทษฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน แค่จะช่วยขยับท่านอนเพราะเห็นพี่นอนตกหมอนน่ะฮะ" ฮยองจุนแก้ตัวพลางดิ้นรนเพื่อจะให้หลุดออกจากอ้อมกอดนั้น "พี่ปล่อยผมก่อนแล้วค่อยคุยกันดีมั้ยฮะ?"
"ถ้าพี่บอกว่าไม่ดีล่ะครับ นายจะว่ายังไง?"
"ผม...เอ่อ!...ผม..."
ฮยองจุนพูดไม่ออก จะบอกว่าอึดอัดก็ไม่เชิงเพราะฮยอนจุงก็ไม่ได้รุกรานจนเกินไปออกจะนุ่มนวลซะด้วยซ้ำ ครั้นจะบอกว่าอบอุ่นก็รู้สึกละอายใจ เลยได้แต่อึกอักพร้อมกับดิ้นขลุกขลักไปมาแต่สุดท้ายแล้วฮยอนจุงก็เป็นฝ่ายที่ยอมคลายอ้อมแขนที่โอบหลังของฮยองจุน เพราะเขาเองก็ไม่อยากเร่งเร้าเด็กน้อยของเขาให้มากนัก
"พี่ล้อเล่นน่ะ ฮยองจุนอย่าโกรธพี่นะ แล้วก็ขอบคุณมากครับ"
"ฮ...ฮะ แล้วนี่...พี่จะตื่นเลยรึเปล่า? ถ้ายังง่วงอยู่ก็นอนต่อเถอะ...ฮะ วันนี้เป็นวันหยุด"
ฮยองจุนรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเป็นผลให้การพูดตะกุกตะกักตามไปด้วย ก็ปากบอกว่าล้อเล่นแต่แววตากลับหยาดเยิ้มจนเกินบรรยาย
"ตื่นแล้วครับ"
"งั้นเดี๋ยวผมไปเตรียมอาหารเช้าให้นะฮะ พี่ไปทำธุระส่วนตัวเถอะ"
"ครับ แต่พี่ไม่รู้นะเนี่ยว่าฮยองจุนทำอาหารเป็นด้วย"
"ผมก็ทำได้ประเภทแกะเท่านั้นแหละฮะ"
"เนื้อแกะ?"
"เปล่าฮะ! แกะออกจากถุงหรือแพ็คแล้วก็เอาเข้าไมโครเวฟน่ะฮะ ว่าแต่พี่อยากทานแกะประเภทไหนล่ะฮะ? ผมจะได้ทำถูก คิกคิก!"
ฮยองจุนตอบพลางหัวเราะพลาง...น่ารักจนฮยอนจุงอยากจะแปลงร่างเป็นหมาป่าเพื่อขย้ำลูกแกะตัวขาวแทนอาหารเช้ารับอรุณกันเลยทีเดียว
"งั้นเดี๋ยวพี่มาช่วยทำดีมั้ย? รอพี่แป๊บนึงนะครับ"
"ฮะ"...
...หลังจากที่จัดการธุระส่วนตัวเสร็จแล้วฮยอนจุงก็ออกมาช่วยฮยองจุนทำอาหารเช้า แล้วก็กลายเป็นว่าฮยอนจุงเป็นฝ่ายลงมือทำซะมากกว่า ฮยองจุนได้แต่คอยเป็นลูกมือช่วยหยิบนั่นส่งนี่ แต่เพียงแค่นี้ฮยอนจุงก็มีความสุขคุ้มกับความหน้าด้านตามที่เพื่อนๆประนามแล้ว เพราะก่อนหน้าที่ฮยอนจุงจะลงทุนเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าแล้วมามัดมือชกขอค้างกับฮยองจุนด้วยข้ออ้างของความห่วงใย เขาก็ได้ปรึกษาเพื่อนสนิททั้งสามคนก่อนแล้ว และคำตอบที่ได้รับก็แสนจะทำให้มีกำลังใจ นั่นคือ...หน้าด้าน!...แต่ฮยอนจุงหาได้แคร์ไม่เพราะเขาตั้งใจที่จะเดินหน้าไปแล้ว จนสุดท้ายเพื่อนๆก็ต้องยอมแพ้ให้กับความมุ่งมั่นและจริงใจที่เขามีต่อฮยองจุนเลยได้แต่อวยพรขอให้โชคดี...ตลอดไป
...อาหารที่ช่วยกันจัดเตรียมเสร็จเรียบร้อยพร้อมทานแล้ว ทั้งสองคนจึงเริ่มลงมือจัดการกับมื้อเช้าพร้อมกับการสนทนาอย่างมีความสุข
"ฮยองจุนทำอาหารไม่ค่อยเป็นแต่ก็ต้องดูแลคิบอมด้วยเหรอครับ?"
"ฮะ เพราะผมเป็นพี่ชายไงฮะ ยังไงก็ต้องดูแลน้อง"
"อย่างนี้ก็ลำบากแย่น่ะซิ"
"ไม่เท่าไหร่หรอกฮะ คิบอมน่ะเลี้ยงง่าย อะไรๆที่พี่หามาให้ก็ทานได้หมด"
ฮยองจุนอดยิ้มไม่ได้เมื่อพูดถึงน้องชาย
"รู้สึกว่านายจะรักน้องมากเลยนะ"
"ฮะ ผมรักคิบอมมาก"
"ประมาณได้มั้ยครับว่าแค่ไหน"
"อืมมม! ถ้าพ่อแม่ที่รักลูกมากๆเค้าจะบอกว่าลูกเป็นแก้วตาดวงใจใช่มั้ยฮะ สำหรับผม...คิบอมก็เป็นแก้วตาดวงใจของผมเหมือนกัน"
"ทำไมพี่ถึงได้อิจฉาคิบอมอีกแล้วน้าาาา อยากให้มีใครซักคนมารักพี่แบบนี้จังเลย"
"พะ...พี่ฮยอนจุงน่ะมีแต่คนมารุมรักอยู่แล้วล่ะฮะ ไม่เห็นต้อง...อิจฉาใครเลย แต่ผมกับน้องก็คงจะรักกันอยู่แค่สองคนเท่านั้น"
"ไม่จริงหรอก! พี่ว่าคนที่อยากจะรักพวกนายมีอีกเยอะเลย เพียงแต่นายไม่ยอมสนใจมากกว่า"
"เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้หรอกฮะ รู้แต่ว่าผมมีน้องที่ต้องดูแล พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
ฮยองจุนตอบพลางหลบสายตาหวานไปพลาง
"ขอโทษนะครับ พ่อแม่นาย...เอ่อ! ยังอยู่..."
"ยังอยู่ฮะ แต่ไม่ได้อยู่ที่โซล พ่อแม่ผมอยู่ที่เจจูน่ะฮะ"
"อ๋อ! ครับ เอาไว้ว่างๆพี่จะขอตามนายไปเยี่ยมบ้านด้วยจะได้มั้ย?
"เอ่อ! กะ...ก็ได้ฮะ ถ้าพี่อยากไป"
"อยากซิครับ พี่อยากไปทุกที่ที่มีนาย"
ฮยองจุนถูกจีบแล้วจีบเล่าจนหน้าจะแดงเป็นลูกตำลึงอยู่แล้ว แต่ถึงจะน่ารักน่ามองแค่ไหนฮยอนจุงก็อดเห็นใจไม่ได้เลยต้องเป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่องคุย
"ว่าแต่ฮยองจุนรักน้องขนาดนี้ เคยทะเลาะกันบ้างมั้ย?"
"พอโตขึ้นมาจำความได้ก็ไม่เคยนะฮะ เพราะผมมักจะตามใจคิบอมตลอด แต่คิบอมเค้าก็เป็นเด็กดี ไม่เกเรเหลวไหลนะฮะ ถึงจะชอบทำอะไรตามใจตัวเองไปบ้างก็เถอะ"
"อ้อ! พี่เข้าใจแล้วครับ หวังว่าซักวันพี่คงมีโอกาสช่วยนายดูแลน้องด้วยคนนะ...แต่ตอนนี้พี่ว่าพักเรื่องคิบอมแล้วมาว่าเรื่องของเราดีกว่า"
"เรื่องของเรา มะ...มีอะไรฮะ?"
ฮยองจุนเริ่มจะตะกุกตะกักอีกแล้วเมื่อได้ยินทั้งคำพูดที่กำกวมและสายตาที่กรุ้มกริ่ม ฮยอนจุงอมยิ้มอย่างเอ็นดู นี่เด็กน้อยของเขาจะอายไปถึงไหนกัน!!
"เรื่องของเราน่ะเหรอ...วันนี้ฮยองจุนว่างมั้ยครับ? หรือว่ามีนัดอะไรกับใครไว้แล้ว?
ฮยอนจุงลองโยนหินถามทางเพื่อยืนยันให้แน่ใจอีกครั้งว่าอีกฝ่ายยังไม่มีเจ้าของหัวใจตัวจริงแม้จะพอรู้มาบ้างแล้วจากการติดตามถามข่าวมาตลอด และจนถึงตอนนี้จะสามารถหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนเด็กตัวขาวได้แล้วก็ตามแต่ฮยอนจุงก็ยังไม่ค่อยมั่นใจนัก ก็ฮยองจุนออกจะน่ารักขนาดนี้ถ้าจะมีใครมาจีบก็คงไม่แปลก
"วันนี้ผมว่างฮะ"
ฮยอนจุงยิ้มกว้างอย่างสมใจเมื่อได้รับคำตอบโดยไม่ต้องรีรอและลังเลจากฮยองจุน
"ถ้าอย่างนั้นพี่จะรบกวนฮยองจุนบางอย่างได้มั้ยครับ?"
"อะไรเหรอฮะ? ถ้าทำได้ผมก็ยินดี"
"ฮยองจุนเรียนมัณฑนศิลป์พี่เลยอยากจะขอให้นายไปช่วยเลือกของแต่งคอนโดให้พี่หน่อยจะได้มั้ยครับ? พี่ย้ายเข้าไปอยู่ได้ซักพักแล้วแต่ยังไม่มีเวลาได้ตบแต่งเลย"
"โธ่! นึกว่าเรื่องใหญ่โตอะไร ว่าแต่ผมยังเรียนไม่จบเลย พี่มั่นใจในฝีมือผมเหรอฮะ?"
"มั่นใจครับ ดูจากการแต่งบ้านหลังนี้พี่ก็รู้แล้วว่านายมีฝีมือไม่เบา แต่งออกมาได้น่ารักน่าอยู่ ที่สำคัญพี่ก็ไม่เรื่องมากด้วย อะไรที่นายเลือกให้พี่ก็ชอบทั้งนั้นแหละครับ"
"จริงเหรอฮะ?"
ฮยองจุนถามพลางลูบผมข้างแก้มไปมาด้วยความเขินอาย
"จริงซิครับ!"
"งั้นก็ได้ฮะ"
"เอาเป็นว่าทานมื้อเช้าเสร็จและพักผ่อนแล้ว สายๆเราค่อยออกไปข้างนอกกันดีมั้ยครับ?"
"ฮะ"
~
~
"อ๊าาาาา! พี่ฮยอนจุงอย่าสะบัดฟองใส่ผมซิฮะ เปรอะหมดแล้วน้าาาา"
"ฮยองจุนก็อย่ามาเกะกะแถวนี้ซิครับ ฮะฮะ!"
"ก็ผมอยากช่วยนี่ฮะ"
"ไม่ต้องหรอกครับ แค่ล้างจานพี่ทำเองได้ แป๊บเดียวก็เสร็จแล้วครับ"
"พี่ทำให้ผมทานแล้วยังจะต้องมาล้างจานอีก ผมเกรงใจนะฮะ"
"แค่มื้อเดียวเองไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ...มากกว่านี้และตลอดไปพี่ก็ทำได้"
"พี่ฮยอนจุงอ่ะ!...อื๊ออออ!"
"ทำไมเหรอครับ? พี่พูดอะไรผิดเหรอ?"
~
~
****************
ฮยอนจุงพาฮยองจุนไปที่คอนโดของเขาก่อนเพื่อจะได้เห็นสถานที่จริงและออกแบบตบแต่งได้ถูก จากนั้นจึงพามาหาซื้อของตามที่ฮยองจุนต้องการ...
...และหลังจากที่ทั้งคู่พากันตะเวนซื้อของแต่งบ้านจนเลยครึ่งค่อนวันแล้วฮยอนจุงก็พาฮยองจุนมาที่ร้านอาหารบรรยากาศดีแห่งหนึ่ง
"ทานมื้อเที่ยงกันก่อนนะครับ ฮยองจุนจะได้นั่งพักด้วย ดูซิเลยเวลาไปตั้งเยอะ" ฮยอนจุงบอกกล่าวเมื่อทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อที่หน้าของฮยองจุนอย่างแผ่วเบา ตามมาด้วยคำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใย..."ร้อนมั้ยครับ?... เหนื่อยรึเปล่า?... หิวรึยัง?"...
...หน้าขาวใสที่แดงระเรื่อ กลีบปากสวยที่ถูกขบเม้มน้อยๆนั้นทั้งน่ารักและเย้ายวนโดยที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจจนฮยอนจุงอยากรู้นักว่าจะนุ่มนวลและหอมหวานซักเพียงไหน...
"นิดหน่อยฮะ ความจริงผมเรียนด้านนี้ปกติก็ต้องขยันตะเวนดูของสวยๆงามๆเก๋ๆเพื่อมาใช้ประกอบการเรียนอยู่แล้ว บางครั้งยังใช้เวลามากกว่านี้อีก แต่ตอนนี้พักก่อนก็ได้ฮะ"
ระหว่างทานอาหารฮยอนจุงก็เอาอกเอาใจฮยองจุนเป็นพิเศษ ป้อนได้เขาคงจะป้อนไปแล้วถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายจะอายจนต้องแทรกแผ่นดินหนี~ ~
..."ฮยองจุนทานไอศครีมหน่อยนะครับ ร้านนี้เป็นแบบโฮมเมดอร่อยมาก"
"จริงเหรอฮะ? ผมชอบทานไอศครีมมากเลย"
ฮยองจุนตอบรับด้วยดวงตาที่เป็นประกายแวววาวเหมือนเด็กได้ของถูกใจ
"พี่ดีใจนะที่นายชอบ"
ฮยอนจุงบอกพร้อมกับยิ้มหน้าบาน
~
~
...หลังจากอิ่มหนำและหายเมื่อยกันแล้วทั้งสองก็เดินดูของกันต่อ แต่ดูเหมือนฮยอนจุงจะไม่ได้สนใจเรื่องแต่งบ้านเท่าไหร่นักนอกจากดีใจที่ได้เดินควงคู่กับเด็กน้อยหน้าตุ๊กตาสมดังที่ตั้งใจไว้...ฮยองจุนเผอิญสะดุดตากับร้านขายไม้ดอกไม้ประดับแห่งหนึ่ง
"พี่ฮยอนจุงฮะ แวะร้านนี้ก่อนได้มั้ยฮะ?"
"ได้ครับ ฮยองจุนอยากได้ต้นไม้เหรอ?"
"เปล่าฮะ ผมจะหาดูต้นไม้ซักสองสามกระถางเอาไปไว้ที่คอนโดพี่นั่นแหละฮะ จะได้ทำให้บรรยากาศดูสดชื่นขึ้น แต่ผมว่าเอาเป็นแบบกระถางเล็กๆน่ารักๆแล้วก็ทนแล้งได้ซักหน่อยจะดีกว่า จะได้ไม่ทำให้ห้องรกเกินไปแล้วพี่ก็ไม่ต้องดูแลมาก เผื่อวันไหนพี่ไม่ได้ไปค้างที่นั่นก็ไม่เป็นไรไงฮะ"
"ตามสบายเลยครับ แล้วแต่ฮยองจุนจะเห็นสมควร พี่ยกให้นายจัดการได้เลยตามใจชอบ"
"พี่ก็! เค้ามีหลักการว่าต้องแต่งบ้านตามใจผู้อยู่นี่ฮะ"
"แต่พี่ก็มีหลักการเหมือนกันนะว่า...แต่งยังไงก็ได้ตามใจคนแต่งเพราะ...อีกหน่อยคนแต่งก็จะได้เป็นเจ้าของ"
"ละ...หลักการนี้มีด้วยเหรอฮะ? ผมไม่เคยได้ยิน"
"มีซิครับ! แต่นายคงไม่เคยได้ยินหรอกเพราะพี่เพิ่งคิดได้เมื่อกี๊นี้เอง"
"ไม่พูดกับพี่แล้ว!!"
ฮยองจุนรีบเดินหนีเข้าไปในร้านเพื่อเลือกต้นไม้ แล้วก็หนีคนบางคนที่ขยันหยอดได้ทุกเวลา แต่ถึงจะค่อนขอดแบบนั้นฮยองจุนก็แอบอมยิ้มและหน้าแดงด้วยความรู้สึกวูบวาบแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ส่วนฮยอนจุงก็เดินยิ้มกริ่มตามเข้ามาติดๆ...
...ระหว่างที่รอฮยอนจุงชำระเงินค่าต้นไม้...
[กริ๊งๆ กริ๊งๆ]
"คิบอม! เป็นยังไงมั่ง? สบายดีใช่มั้ย?"
ฮยองจุนรับสายด้วยความดีใจ
[ผมสบายดีฮะ เหนื่อยแต่ก็สนุก พี่จุนล่ะฮะ เป็นยังไงมั่ง?]
"นอกจากคิดถึงนายแล้ว พี่ก็สบายดี"
[ผมก็คิดถึงพี่จุน แล้วตอนนี้พี่ทำอะไรอยู่?]
"พี่ออกมาซื้อของ ช่วยพี่...เค้าแต่ง...น่ะ"
คิบอมได้ยินประโยคที่พี่ชายบอกไม่ชัดเจนเพราะมัวแต่พะวักพะวนกับซานเดอร์ที่ตะโกนเรียกให้ไปรวมกลุ่มกับรุ่นพี่
[พี่จุนฮะ ผมต้องวางสายก่อนนะ เอาไว้จะโทรมาใหม่ พี่ดูแลตัวเองด้วยนะฮะ]
"นายเองก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองดีๆนะ อ้อ! คิบอมไม่ต้องลำบากแอบออกมาโทรหาพี่บ่อยๆหรอก ใช้ส่งข้อความเอาก็ได้"
[ได้ฮะ บายฮะพี่จุน]
"บาย คิบอม"...
..."คุยกับใครอยู่เหรอครับ?"
"อ๋อ! คิบอมน่ะฮะ"
"แล้วเค้าเป็นยังไงมั่งล่ะครับ?"
"เห็นว่าสบายดีนะฮะ"
"คิดถึงน้องอีกรึเปล่า?"
"ก็...คิดถึงฮะ แต่ก็สบายใจขึ้นเพราะดูแล้วคิบอมคงจะสนุก"
"พี่บอกแล้วไง อย่าคิดมากเลยนะครับ พี่จ่ายเงินเสร็จแล้ว ฮยองจุนจะดูอะไรอีกมั้ย?"
ฮยอนจุงพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้อีกคนคิดมาก
"พอแล้วล่ะฮะ ผมว่าห้องพี่ไม่ต้องแต่งเยอะหรอก เอาแบบเรียบๆดีกว่า เหมาะกับสไตล์ของพี่แล้วก็ดูแลง่ายด้วยฮะ"
"งั้นเรากลับกันเลยนะครับ"
"ฮะ"
**************
~
~
ฮยองจุนกำลังนั่งเอนหลังแหงนหน้าพิงพนักโซฟาตัวสวยหลังจากที่จัดวางของแต่งบ้านที่เลือกซื้อมา รวมทั้งช่วยกันกับฮยอนจุงเคลื่อนย้ายเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นให้ไปอยู่ตามตำแหน่งต่างๆตามแบบที่กำหนดไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว...ฮยอนจุงเดินเข้ามาหาพร้อมกับส่งแก้วน้ำเย็นให้ฮยองจุนและนั่งลงข้างๆ
"ฮยองจุนดื่มน้ำก่อนครับ เหนื่อยแย่เลย พี่ขอโทษนะ"
"ขอโทษทำไมฮะ? นิดหน่อยเอง ผมไม่ได้ปรับเปลี่ยนอะไรมากก็เลยไม่เหนื่อยเท่าไหร่ ว่าแต่ฝีมือมัณฑนากรสมัครเล่นถูกใจพี่ฮยอนจุงรึเปล่าฮะ?"
"ถูกใจมากเลยครับ ฮยองจุนแต่งให้เหมือนมานั่งอยู่กลางใจพี่เลย ขอบคุณมากนะ"
"ยินดีฮะ"
"ฮยองจุนเมื่อยตรงไหนรึเปล่า? เดี๋ยวพี่นวดให้"
"ไม่ต้องหรอกฮะ ผมไม่เมื่อย"
ตอบพลางอ้าปากหาวอย่างห้ามไม่อยู่..
..หลังจากพูดคุยกันไปได้ซักพักฮยองจุนก็เริ่มตาปรือ ฮยอนจุงเลยค่อยๆประคองตุ๊กตาน้อยให้เอนลงมานอนหนุนตักเขาโดยเหยียดขาไปตามความยาวของโซฟา ตอนแรกฮยองจุนก็ทำท่าจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็ต้องโอนอ่อนตามเพราะทนความง่วงไม่ไหว ไหนจะท่าทีที่รุ่นพี่ลูบผมของเขาอย่างอ่อนโยนและคำพูดที่ทำให้อุ่นใจ...
"ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่แค่อยากให้ฮยองจุนนอนพักให้หายเหนื่อย ตื่นแล้วพี่จะพากลับบ้าน"
...ดวงตากลมจึงค่อยๆปิดลงพร้อมกับการผ่อนลมหายใจอย่างสม่ำเสมอ ฮยองจุนหลับไปแล้ว...
...ฮยอนจุงค่อยๆประคองมือของเด็กตัวขาวที่หลับสนิทบนตักขึ้นมาจุมพิตเบาๆอย่างแสนจะทะนุถนอม...
..."ทำไมพี่ถึงรักนายได้ขนาดนี้นะ? ฮยองจุน"...
...................
ยังจะหวานกันต่อไปอีก
อย่าเพิ่งเลี่ยนกันก่อนนะจ๊ะ
ก่อนที่จะ...
>>>>>>> To be continued
Love
Me
ความคิดเห็น