เเหวนข้าใครอย่าเเตะ
อั้มเคยสนิทกับพลอยพี่สาวของเธอมาก พวกเขาเติบโตมาด้วยกันและแบ่งปันทุกสิ่งตั้งแต่เสื้อผ้าไปจนถึงความลับที่ลึกที่สุดของพวกเขา
ผู้เข้าชมรวม
37
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
37
หมวด : ระทึกขวัญ / ผี
อัปเดตล่าสุด : 14 มี.ค. 66 / 11:34 น.
ระทึกขวัญ เรื่องสั้น สยองขวัญ ผี ลึกลับ หลอน น่ากลัว วิญญาณ ขนหัวลุก เเหวนเพชรหลุมศพ ครื่องประดับ หลอก สะกดรอยตาม เฮี้ยน ฆาตกรรม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
อั้มเคยสนิทกับพลอยพี่สาวของเธอมาก พวกเขาเติบโตมาด้วยกันและแบ่งปันทุกสิ่งตั้งแต่เสื้อผ้าไปจนถึงความลับที่ลึกที่สุดของพวกเขา
แม้ว่าพวกเขาจะโตขึ้นและแยกย้ายต่างคนต่างไปชีวิตคนละหนคนละแห่ง นานทีปีหนจะเจอกันสักที แต่พวกเขาก็ยังคงใกล้ชิดต่อติดกันเหมือนกันเหมือนเดิม
แต่น่าเสียดายที่วันหนึ่ง พลอย ล้มป่วยด้วยโรคมะเร็งเต้านมและจากไปอย่างกะทันหัน อั้มรู้สึกเสียใจกับการสูญเสียพี่สาวและพยายามทำใจ เธอรู้สึกเหมือนส่วนหนึ่งของเธอหายไปและไม่มีอะไรจะทดแทนพี่สาวคนนี้ได้
ของอย่างหนึ่งที่พลอยให้อั้มก่อนเสียชีวิตคือแหวนเพชรเม็ดงาม พลอยชอบเครื่องประดับมาตลอดและสะสมมาหลายปี
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แหวนเพรที่้ออยู่ับเ้าอ
อั้มเยสนิทับพลอยพี่สาวอเธอมา พวเาเิบโมา้วยันและแบ่ปันทุสิ่ั้แ่เสื้อผ้าไปนถึวามลับที่ลึที่สุอพวเา
แม้ว่าพวเาะโึ้นและแยย้าย่าน่าไปีวินละหนนละแห่ นานทีปีหนะเอันสัที แ่พวเา็ยัใล้ิ่อิันเหมือนันเหมือนเิม
แ่น่าเสียายที่วันหนึ่ พลอย ล้มป่วย้วยโรมะเร็เ้านมและาไปอย่าะทันหัน อั้มรู้สึเสียใับารสูเสียพี่สาวและพยายามทำใ เธอรู้สึเหมือนส่วนหนึ่อเธอหายไปและไม่มีอะไระทแทนพี่สาวนนี้ไ้
ออย่าหนึ่ที่พลอยให้อั้ม่อนเสียีวิือแหวนเพรเม็าม พลอยอบเรื่อประับมาลอและสะสมมาหลายปี
เธออยาให้อั้มมีแหวนเพรเป็นเรื่อเือนใถึวามผูพันและวามรัที่มีให้ัน
อั้มหวแหวนเพรมาใส่ทุวัน มันเป็นเรื่อเือนใถึพี่สาวอเธอลอเวลา และเธอรู้สึเหมือนมีิ้นส่วนอพลอยอยู่ับเธอเสมอ
เธอมั้อมอที่แหวน ิถึวามทรำที่พวเาเยมีร่วมัน แม้ะเ็บปวับาราไปอพี่สาว แ่อั้ม็พยายามใ้ีวิ่อไปให้ีที่สุเท่าที่ะทำไ้
เธอั้ใทำาน ใ้เวลาับเพื่อน ๆ และพยายามเบี่ยเบนวามสนใาวามว่าเปล่าที่เธอรู้สึอยู่้าใน แ่มีบาสิ่ที่แปลประหลาเิึ้น
อั้มเริ่มรู้สึเหมือนมีน้อมอเธอผ่านเพรเม็ามวนี้ เธอะื่นลาึและรู้สึเหมือนมีนนั่บนเีย และใ้ีวิอยู่ในห้อับเธอ ลอเวลา
เธอเริ่มไ้ยินเสียแปลๆ บ่อยึ้น ทั้เสียระิบระาบเวลาที่เธอปิไฟมื และเสียัหวะารเินในห้อทำานอเธอ
ในอนแรอั้มพยายามไม่สนใ ิว่าเป็นเพียวามิที่ิไปเออเธอ เธออาะเรียไปเอนหลอน
ผ่านไปหลายวัน เธอเริ่มรู้สึเหมือนมีนอยู่ในห้อับเธอแบบระยะประิัว และเธอไม่สามารถหยุวามรู้สึนี้ไ้ไม่ว่าะพยายามเบี่ยเบนไม่ิถึมาแ่ไหน็าม
อั้มเริ่มสัเว่าแหวนเพรเหมือนมีีวิอมันเอ ลอเวลา่วลาวันที่เธอนั่ทำาน เธอรู้ถึพลัานอาร้อมอที่ทะลุแหวนออมา บารั้อนที่เธอถอแหวนเพื่ออาบน้ำ แหวนะเลื่อนไปาำแหน่เิมที่เธอวาไว้ และเมื่อเธอะใส่
พบว่ามันย้ายำแหน่ที่ไม่ใ่ำแหน่เิมเธอเริ่มสสัยว่าวิาอพี่สาวเธอำลัเาะิอยู่ับแหวนหรือไม่ และำลัพยายามสื่อสารับเธอ
วามลัวและวามหวาระแวออั้มทำให้เธอนอนไม่หลับ ินไม่ไ้ และรู้สึัวลใลอเวลาเหมือนำลัะเป็นบ้า
เธอรู้ว่าเธอปล่อยให้เป็นแบบนี้่อไปไม่ไ้ แ่เธอ็ไม่รู้ว่า้อทำอะไรหรืออวาม่วยเหลือาที่ไหน เมื่อวามรู้สึว่าถูับามอาแหวนเพรมาึ้นเรื่อย ๆ
นอาอาารเริ่มะฟุ้่านแล้ว อั้ม็เริ่มรู้สึเหมือนมีบาอย่าผิปิมาึ้น เธอเริ่มไ้ยินเสียพิลึในห้ออเธอในอนลาืนทุืน
และบารั้็ื่นึ้นมาพบว่าแหวนเพรเลื่อนไปาำแหน่ที่เธอวาไว้ทุรั้ ในอนแรอั้มพยายามไม่ิ เพราะเธอฟุ้่านมาเินระับที่เธอะรับไหวแล้ว
ทุรั้ที่เอสิ่ผิปิะอั้มะหลอัวเอว่าเป็นเพียินนาารอเธอและะอบัวเอว่าเป็นเพราะลาืนลมพัเ้ามาในห้อแรระแสลมในห้อที่ทำให้แหวนยับ
ผ่านไปสอสัปาห์ เธอไม่สามารถเพิเย่อเหุาร์แปลประหลาไ้อี่อไปเพราะราายเธออ่อนแอมา ลาืนไม่ไ้นอน ลาวัน็้อทำาน อีทั้ิใ็ัวลระแว
เธอรู้สึไม่เป็นัวอัวเอ เหมือนมีนวบุมิใลอเวลา และถูับามอลอเวลาและมีบาอย่าำลัหลอหลอนเธอให้ไล้เสียสิ
อั้มเริ่มุมสิไม่อยู่ เริ่มลัวนหลอน เธอพยายามอยู่ห่าาห้อนอนอเธอให้มาที่สุ เปลี่ยนที่นอน และะเ้าเมื่อำเป็นเท่านั้น
ทุรั้ที่เธอเห็นแหวนเพร เธอรู้สึเหมือนมีนำลั่าเหน็บแนมเธอ ผ่านทะลุแหวนออมา ไม่ใ่พลัานที่ีเลย ราวับว่ามัน้อารสื่อสารวามลับบาอย่าที่เธอไม่รู้
ืนหนึ่ อั้มสะุ้ื่นเพราะเสียัมาาห้ออเธอ เธอเินไปที่ประูอย่าระมัระวัและมอเ้าไป้าใน หัวใอเธอเ้นรัว
เธอเห็นแหวนเพรวาอยู่บนพื้น ห่าาที่เธอวาทิ้ไว้หลายฟุ อั้มใับสิ่ที่เห็นและไม่รู้ะทำอย่าไร
วันรุ่ึ้น อั้มัสินใไปปรึษาเพื่อนี้ึ่เป็นเพื่อนี้อพี่สาว้วย เธอเล่าเรื่อเหุาร์แปลๆ ในห้ออเธอให้ฟั
และเธอรู้สึเหมือนถูผีสิอย่าไร เพื่อนอเธอแนะนำให้พวเาไปพบิแพทย์ ึ่เป็นนที่อา่วยให้พวเาเ้าใว่าเิอะไรึ้น
อั้มลัเลในอนแรแ่สุท้าย็ลไปเพราะเริ่มลัวนเสียสิแล้ว อั้มไปพบิแพทย์และอั้มสัมผัสไ้ถึวามึเรียในห้อที่เพิ่มสูึ้นระหว่าที่เล่าถึสิ่ลี้ลับที่เอ
หลายวันผ่านไปอาาร็ยัไม่ีึ้น อั้มาว่าสาเหุอาะเป็นเพราะพี่สาวอเธออาะ้อารสื่อสารับเธอ อั้มัสินใไปหาร่าทร
ร่าทรเปิเผยว่าวิาอพี่สาวยัผูิอยู่ับแหวนเพร และเรื่อประับิ้นอื่น ๆ อเธอทั้หมที่มีและไม่สามารถสบสิอารม์ไ้นว่าะไ้ืน
อั้มใับสิ่ที่ไ้ยิน เธอไม่อยาะเื่อเลยว่าวิาอพี่สาวำลัามหลอหลอนเธอเพราะ้อารแหวนเพรืน ทั้ๆที่พี่สาวเป็นนยแหวนหนึ่วให้เธอ
แ่ในะเียวัน มัน็สมเหุสมเพราะิใลึๆะรัแหวนเพรวนี้มา เธอไม่หลอัวเออี่อไปแล้ว
และยอมรับับัวเอเลยว่าเหุาร์ประหลาในห้ออเธอไม่ใ่แ่ินนาารอเธอ แ่พี่สาวอเธอพยายามสื่อสารับเธอ
อั้มรู้ว่าเธอ้อหาวิธีเพื่อให้วิาน้อสาวอเธอไปสู่สุิ เธอัสินใที่ะพยายามหาแหวนเพรและส่ืนไปยัหลุมฝัศพอพี่สาว โยหวัว่าแหวนเพระทำให้พี่สาวที่เธอรันั้นสบสุ
าร้นหาแหวนเพรออั้มเริ่ม้น้วยวามรู้สึั้ใที่ะทำให้วิาอพี่สาวไปสู่สุิสบสุ เธอเริ่ม้น้วยารย้อนวามิ และิว่าเธอน่าะทิ้แหวนไว้ที่ไหน แ่็ไร้ผลเพราะหาเท่าไร็หาไม่เอ
ยิ่นานวันวามลัวและวามหวาระแวออั้มยิ่ทวีวามรุนแรมาึ้นเท่านั้น เธอเริ่มรู้สึเหมือนวิาอพี่สาวิามเธอไปทุที่และามในระยะใล้เธอมา
เธอะมอเห็นใบหน้าอพี่สาวอเธอในระ และบารั้เาสะท้อนอแหวน็ูเหมือนะมีีวิอมันเอ
วามหวัในารามหาแหวนเพรออั้มริบหรี่ทุวัน เพราะเธอไม่รู้ว่าพี่สาวอเธอแบ่เรื่อประับ่า ๆ ไว้ที่ไหนอย่าไรบ้า
เธอไปทุสถานที่ที่เธอและพี่สาวอเธอเยไปบ่อยๆ โยหวัว่าะพบเื่อนำ เบาะแสบาอย่าที่ะพาเธอไปสู่ารเอเรื่อประับ
เธอถึับไปหาร้านายเรื่อประับที่ื้อแหวนมา แ่พวเา็่วยอะไรเธอไม่ไ้ ะที่้นหา่อไป อั้มเริ่มรู้สึเหมือนำลัเสียสิเพราะวามเรียอเธอ
เธอหมมุ่นับารามหาแหวนเพรนไม่สามารถสนใสิ่อื่นไ้ วามสัมพันธ์อเธอับเพื่อนและรอบรัวเริ่มมีปัหา และเธอรู้สึโเี่ยวเพราะไม่มีใรเ้าใในสิ่ที่เธอเอเลย
วันหนึ่ อั้มไปเอไอารี่เล่มเ่าที่พี่สาวเ็บไว้ เธอเริ่มอ่านมันโยหวัว่าะพบเื่อนำบาอย่าที่ะ่วยให้เธอ้นหาแหวนและเรื่อประับอื่น ๆ ไ้
ะที่เธออ่าน เธอพบ้อวามหนึ่ที่พูถึแหวนและมันมีวามหมายับเธอมาเพียใ อั้มิว่าแหวนเป็นมาว่าเรื่อประับ แ่เป็นสัลัษ์อวามรัและวามผูพันที่เธอและพี่สาวมีให้ัน
ยิ่ิ อั้ม็ยิ่รู้ว่าเธอำเป็น้อส่ืนแหวนเพร เธอระหนัว่าารยึเ็บแหวนวนี้ไว้มีแ่ทำให้เธอเ็บปว และวิธีเียวที่ะทำให้วิาอพี่สาวเธอไปสู่สุิ็ือารทำพิธีืนแหวนเพร
อั้มัสินใืนแหวนเพรวที่เธอใส่เพียวเียวที่หลุมฝัศพพี่สาว้วยวามเสียาย เธอหวัว่าารทำเ่นนั้น วิาอพี่สาวอเธอะพบวามสบในที่สุ แม้ว่าเรื่อประับะนำมาืนไม่รบ เพราะไม่รู้ะไปหาที่ไหน ะที่เธอยืนอยู่ที่หลุมฝัศพอพี่สาวอเธอ ถือแหวนเพร อั้ม็รู้สึถึารเผิับวิาอพี่สาว
เธอรู้ว่าถึเวลาแล้วที่ะ้อทำใเรื่อในอีและโอบรับวามสใสออนา เธอวาแหวนเพรเม็ามบนหลุมฝัศพอน้อสาว ล่าวำอำลาเป็นรั้สุท้าย และเินาไป้วยวามรู้สึสบที่เพิ่้นพบ
หลัานั้นอั้ม็ยัพยายามามหาเรื่อประับที่เหลืออพี่สาวเพื่อนำลับไปให้พี่สาวอเธอ เธอใ้เวลาอีไม่ี่วันามหาแหวน้วยวามมุ่มั่นอีรั้
เธอไปทุแห่ที่เธอและน้อสาวอเธอเยอยู่้วยัน และแม้แ่อวาม่วยเหลือาเพื่อนอเธอ แ่หาแหวนไม่เอ
ในที่สุ อั้ม็นึถึบทสนทนาทีุ่ยับพี่สาว่อนเสียีวิ พลอยเยเล่าว่าเธออบสวนนอบ้านในวัยเ็มาแ่ไหน และเธอหวัว่าสัวันะไ้ฝัเธอไว้ที่นั่น
อั้มวิ่ไปที่สวนและเริ่ม้นหาอย่าลนลาน ะที่เธอุินและึ้นไม้ทิ้ทั้หม เธอสะุับบาสิ่ที่แ็และแวววาววิวับ มันือแหวนเพร และเรื่อประับหลายสิบิ้น
เมื่ออั้มหาแหวน และเรื่อประับลับมาไ้ อั้มรีบล้าทำวามสะอาให้เาาม แล้วรีบไปที่หลุมฝัศพอพี่สาวสุที่รัอเธอ
เธอวาแหวน และเรื่อประับทุิ้นอย่าสวยามและั้ใ บนป้ายหลุมศพโยหวัว่าวิาอพี่สาวอเธอะรับรู้วามั้ในี้ และพบวามสบสุในโลหลัวามาย
ะที่เธอยืนนิ่อยู่หน้าหลุมฝัศพนั้น อั้มรู้สึไ้ถึวามสบแบบที่เธอไม่เยรู้สึมา่อน เธอรู้ว่าวิาอพี่สาวพอใ และรับรู้ และไม่ไ้ามหลอหลอนเธออี่อไป
และในที่สุเธอ็สามารถ้าวผ่านวามเ็บปวและวามเศร้าที่เธอรู้สึั้แ่พี่สาวอเธอาไป อั้มรู้ว่าเธอไ้ทำสิ่ที่้อทำเพื่อให้วิาอพี่สาวอเธอไปสู่สุิและอนนี้เธอสามารถเินหน้าใ้ีวิอเธอไ้อย่าปิสุแล้ว
หลัาืนแหวนเพร และสมบัิเรื่อประับทุิ้นให้พี่สาวอเธอแล้ว อั้ม็รู้สึโล่ใเหมือนยหลายภูเาออาอ
ารเอสิ่แปล ๆ ามหลอหลอนนเธอแทบเสียสิ ทำให้เธอมับวามทรมานหายไปในที่สุ และเธอสามารถำเนินีวิ่อไปไ้
เพื่อนและรอบรัวออั้มสัเเห็นวามเปลี่ยนแปลในัวเธอ เธอปราัวและมีส่วนร่วมับพวเามาึ้น
และรอยยิ้มสใสอเธอ็ลับืนมา อั้มรู้สึาบึ้ับีวิรั้ใหม่และรู้สึอบุสำหรับ่วเวลาที่ไ้อยู่ับพี่สาว
ถึระนั้นอั้ม็ยัรู้สึเศร้าและสูเสีย เธอิถึพี่สาวอเธออย่าสุึ้และหวัว่าสัวันอั้ม็ะไ้เอับพี่สาวอย่าแน่นอน
อั้มรู้ว่าในที่สุวิาอน้อสาวอเธอ็ไปสู่สุิสัที และนั่น็ทำให้เธอสบายใึ้นมาทีเียว อั้มเริ่มลับไปย้อนูวามทรำีๆที่เยมีร่วมับพี่สาว เธอูอัลบั้มภาพเ่า ๆ
และหวนนึถึวัยเ็อพวเา้วยัน อั้มระหนัว่าพี่สาวอเธอะเป็นส่วนหนึ่อเธอเสมอ แม้ว่าเธอะไม่ไ้อยู่้าายเธอแล้ว็าม
อั้ม็รู้ัวว่า้อูแลัวเอ เธอเริ่มให้วามสำัับสุภาพและวามเป็นอยู่ที่ี เินเล่นนานๆ รับประทานอาหารที่มีประโยน์ และพัผ่อนให้เพียพอ
อั้มรู้ว่าพี่สาวอเธออยาให้เธอมีวามสุและสุภาพแ็แร เธอึให้ำมั่นสัาับัวเอว่าะรัษาวามทรำอพี่สาว้วยารใ้ีวิให้ีที่สุ ใ้ีวิอย่าเ็มที่
เมื่อเวลาผ่านไปวามเศร้าและวามเ็บปวออั้ม็เริ่มาหายไป เธอยัิถึพี่สาวอเธอทุวัน แ่วามทรำเหล่านั้นไม่ไ้มาพร้อมับวามเศร้าโศอย่าท่วมท้นเหมือนที่เธอเยรู้สึมา่อนอี่อไป
เมื่ออั้มหวนิถึารเินทาอเธอ เธอ็ิไ้ว่าเธอไ้เรียนรู้บทเรียนอันมี่า เธอไ้เรียนรู้ว่าบารั้เพื่อที่ะ้าวไป้าหน้า เรา้อปล่อยวาอี ารั้ในำแหวนเพรและเรื่อประับ่า ๆ ไปให้พี่สาวที่เป็นร่าไร้วิานั้นเป็นเรื่อยา แ่เป็นสิ่ที่ถู้อที่วรทำ มันทำให้เธอปลปล่อยวามเ็บปวและโอบอวามทรำและวามรัที่เธอและพี่สาวมีร่วมัน
อั้มรู้ว่าวิาอพี่สาวะอยู่ับเธอเสมอ และนั่นทำให้เธอสบายใ เธอรู้สึอบุสำหรับ่วเวลาที่พวเาใ้ร่วมัน และรู้ว่าเธอะเ็บวามรัอน้อสาวไว้ในใอเธอเสมอ
เมื่อเวลาผ่านไป อั้มพบว่า เธอสามารถมีวามสุับีวิไ้อีรั้ เธอเริ่มให้วามสำัับานและวามสัมพันธ์อเธอับเพื่อนและรอบรัวอเธอ อั้มั้สิใ้ีวิอยู่ับปัุบันและเห็นุ่าอเวลาที่มีับนที่เธอรั
ในที่สุอั้ม็พบับวามสบในหัวใอย่าแท้ริ เธอทำให้วิาอพี่สาวอเธอสบและพร้อมที่ะอ้าแนรับีวิในอนา อั้มรู้ว่าพี่สาวอเธอะอยู่เีย้าเธอเสมอ และนั่นทำให้เธอมีวามเ้มแ็และล้าหาที่ะ้าว่อไป
ผลงานอื่นๆ ของ momat thirtyone ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ momat thirtyone
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น