สนธิสัญญาความเหงา
พี่น้องทั้งสามคน แจ็ค โจ และจิม อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ชื่อเรื่องความสงบ แจ็ค พี่ชายคนโต เป็นชายชราขี้บ่นที่อาศัยอยู่ตามลำพังในบ้านหลังใหญ่ที่ชานเมือง เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในบ้าน
ผู้เข้าชมรวม
42
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
42
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 1 มี.ค. 66 / 22:33 น.
เหงา พี่น้อง โดดเดี่ยว ครอบครัวเเตกเเย ครอบครัววพัง ความเหงา ความสันโดด เรื่องสั้น อ่าน ชอบอ่าน มีสาระ สะท้อนสังคม ชีวิต ชีวิตครอบครัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
พี่น้องทั้งสามคน แจ็ค โจ และจิม อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ชื่อเรื่องความสงบ แจ็ค พี่ชายคนโต เป็นชายชราขี้บ่นที่อาศัยอยู่ตามลำพังในบ้านหลังใหญ่ที่ชานเมือง เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในบ้าน อ่านหนังสือหรือดูโทรทัศน์ และไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนบ้าน โจ พี่ชายคนกลาง เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จซึ่งใช้เวลาทั้งหมดอยู่ที่สำนักงาน เขามักยุ่งเกินกว่าจะเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมหรือหาเพื่อน และดูเหมือนเขาจะพอใจกับงานและความสันโดษของเขา จิมน้องชายคนสุดท้องเป็นคนขี้อายและชอบเก็บตัวซึ่งทำงานที่ร้านหนังสือในท้องถิ่น เขาแทบไม่ได้ออกจากอพาร์ตเมนต์เลยนอกจากไปทำงาน และเขาชอบใช้เวลาว่างอ่านหนังสือหรือเล่นเกม
แม้จะมีความแตกต่าง แต่พี่น้องทั้งสามคนก็มีลักษณะที่เหมือนกัน นั่นคือพวกเขาทั้งหมดโดดเดี่ยวมาก พวกเขามีเพื่อนน้อยและไม่มีสมาชิกในครอบครัวที่สนิทในเมืองนี้เลย และดูเหมือนว่าพวกเขาจะยอมรับว่าความสันโดษเป็นความจริงของชีวิต พวกเขาไม่เคยสนใจที่จะติดต่อกัน และแทบไม่ได้ล้ำเส้นทางในชีวิตของกันและกันเลย พวกเขาทั้งหมดลาออกไปใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ด้วยความหวังเพียงน้อยนิดที่จะพบเพื่อนหรือความสุข
วันหนึ่งขณะที่แจ็คกำลังขับรถกลับจากร้านขายของชำ จู่ ๆ รถของเขาก็เสียหลักลงข้างถนน เขาติดอยู่และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร โจซึ่งบังเอิญขับรถผ่านมาเห็นรถของพี่ชายและจำได้ทันที เขาขับเข้าไปใกล้แจ็คเพื่อดูว่ามีอะไรผิดปกติ แจ็ครู้สึกประหลาดใจแต่ก็ขอบคุณที่ได้พบโจและอธิบายปัญหาเกี่ยวกับรถของเขา โจเสนอให้แจ็คนั่งรถกลับบ้าน และแจ็คก็ยอมรับอย่างไม่เต็มใจ พวกเขานั่งรถคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ นึกถึงวัยเด็ก และติดตามชีวิตของกันและกัน ในระหว่างการสนทนา พวกเขาตระหนักว่าพวกเขาพลาดไปมากเพียงใดที่ไม่ได้ใช้เวลาร่วมกัน และทั้งคู่ก็รู้สึกเสียใจกับช่วงเวลาที่ต้องแยกจากกัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พี่น้อทั้สามน แ็ โ และิม อาศัยอยู่ในเมือเล็ๆ แห่หนึ่ที่ื่อเรื่อวามสบ แ็ พี่ายนโ เป็นายราี้บ่นที่อาศัยอยู่ามลำพัในบ้านหลัให่ที่านเมือ เาใ้เวลาส่วนให่ในบ้าน อ่านหนัสือหรือูโทรทัศน์ และไม่่อยมีปิสัมพันธ์ับเพื่อนบ้าน โ พี่ายนลา เป็นนัธุริที่ประสบวามสำเร็ึ่ใ้เวลาทั้หมอยู่ที่สำนัาน เามัยุ่เินว่าะเ้าร่วมิรรมทาสัมหรือหาเพื่อน และูเหมือนเาะพอใับานและวามสันโษอเา ิมน้อายนสุท้อเป็นนี้อายและอบเ็บัวึ่ทำานที่ร้านหนัสือในท้อถิ่น เาแทบไม่ไ้ออาอพาร์เมน์เลยนอาไปทำาน และเาอบใ้เวลาว่าอ่านหนัสือหรือเล่นเม
แม้ะมีวามแ่า แ่พี่น้อทั้สามน็มีลัษะที่เหมือนัน นั่นือพวเาทั้หมโเี่ยวมา พวเามีเพื่อนน้อยและไม่มีสมาิในรอบรัวที่สนิทในเมือนี้เลย และูเหมือนว่าพวเาะยอมรับว่าวามสันโษเป็นวามริอีวิ พวเาไม่เยสนใที่ะิ่อัน และแทบไม่ไ้ล้ำเส้นทาในีวิอันและันเลย พวเาทั้หมลาออไปใ้ีวิอย่าโเี่ยว ้วยวามหวัเพียน้อยนิที่ะพบเพื่อนหรือวามสุ
วันหนึ่ะที่แ็ำลัับรถลับาร้านายอำ ู่ ๆ รถอเา็เสียหลัล้าถนน เาิอยู่และไม่รู้ว่าะทำอย่าไร โึ่บัเอิับรถผ่านมาเห็นรถอพี่ายและำไ้ทันที เาับเ้าไปใล้แ็เพื่อูว่ามีอะไรผิปิ แ็รู้สึประหลาใแ่็อบุที่ไ้พบโและอธิบายปัหาเี่ยวับรถอเา โเสนอให้แ็นั่รถลับบ้าน และแ็็ยอมรับอย่าไม่เ็มใ พวเานั่รถุยันถึเรื่อเ่าๆ นึถึวัยเ็ และิามีวิอันและัน ในระหว่าารสนทนา พวเาระหนัว่าพวเาพลาไปมาเพียใที่ไม่ไ้ใ้เวลาร่วมัน และทัู้่็รู้สึเสียใับ่วเวลาที่้อแยาัน
ะที่พวเาับรถ โนึถึิม น้อายนสุท้ออเาที่ใ้ีวิอย่าสันโษเ่นัน โรู้ว่าิมำลั่อสู้ับวามเหาอเา และเา็้อาร่วยเาเ่นัน เมื่อพวเามาถึบ้านอแ็ พวเาวาแผนที่ะไปเยี่ยมิมในวันนั้นและเิเาไปทานอาหารเย็น พวเา้อารพารอบรัวมาอยู่้วยันและพยายามสร้าสายสัมพันธ์ที่สูเสียไปใน่วหลายปีที่ผ่านมา เหุาร์นี้ไุ้ประายวามปรารถนาในัวพี่น้อที่ะเื่อม่อและสร้าวามสัมพันธ์ใหม่อีรั้ และพวเา็พร้อมที่ะเริ่ม้าวแร้วยัน
หลัาวันนั้น แ็ับโไปที่อพาร์เมน์อิมเพื่อเิเาไปทานอาหารเย็น ิมรู้สึประหลาใที่เห็นพี่น้ออเาอยู่ที่ประูบ้าน เาลับ้อนรับพวเา พวเาุยันอยู่พัหนึ่ พูุยสอบถามสารทุ์สุิบเี่ยวับีวิอพวเาและแบ่ปันเรื่อราวในวัยเ็อพวเา แ็และโบอิมเี่ยวับแผนอพวเาที่ะทานอาหารเย็น้วยันและเิเาเ้าร่วม ิมลัเลในอนแร แ่ในที่สุเา็ลไป้วย
ะที่พวเาับรถไปที่ร้านอาหาร พี่น้อ็ุยัน่อ และพบว่าพวเามีอะไรเหมือนันมาว่าที่ิ พวเา่ามีวามรัในนรีและภาพยนร์ร่วมัน และพวเาอบพูุยเี่ยวับหนัสือและเหุาร์ปัุบัน เมื่อพวเามาถึร้านอาหาร พวเานั่อยู่ที่โ๊ะริมหน้า่า พูุยและหัวเราะไปับอาหารมื้ออร่อย เป็นรั้แรในรอบนานที่พวเารู้สึถึวามอบอุ่น และระหนัว่าพวเาพลาโอาสไปมาเพียใาารใ้ีวิอย่าโเี่ยว
หลัอาหารเย็น พี่น้อัสินใเินเล่นในเมือ พวเาพูุยเี่ยวับวามทรำในวัยเ็และแบ่ปันเรื่อราวเี่ยวับพ่อแม่และปู่ย่าายายอพวเา พวเาหยุที่สวนสาธาระที่พวเาเยเล่นอนเ็ๆ และนั่บนม้านัู่าว พวเาพูุยเี่ยวับวามฝันและเป้าหมายอพวเา และพวเาระหนัว่าพวเามีอะไรเหมือนันมาว่าที่พวเาเยินนาารไว้
เาทั้สามทำิรรม้วยันเพิ่มมาึ้น และถูทำเรื่อหมาย้วยสายสัมพันธ์ที่เพิ่มมาึ้นระหว่าพี่น้อ พวเาเริ่มเปิใให้ันและแบ่ปันีวิอพวเา และพวเามีวามสุับารอยู่ร่วมัน พวเาไม่ใ่พี่น้อโเี่ยวที่ใ้ีวิอย่าโเี่ยวอี่อไป แ่เป็นรอบรัวที่้นพบวามสุอารอยู่ร่วมันอีรั้
ใน่ววันหยุอรอบรัวที่ายหา พี่น้อทั้สามนมีประสบาร์ที่น่าำึ่ะเปลี่ยนีวิอพวเาไปลอาล พวเาใ้เวลาทั้วันไปับารว่ายน้ำในทะเล เินเล่นบนหาทราย และเินเล่น เินสำรวเมือ พวเายัลอทำิรรมใหม่ๆ เ่น เล่นพาราเลและพายเรือายั และพวเา็สนุับทุ่วเวลา้วยัน
เย็นวันหนึ่ ะที่พวเานั่บนายหา ูพระอาทิย์ พวเาุยันว่าพวเามีวามสุมาแ่ไหน พวเาระหนัว่าพวเาไม่ไ้รู้สึมีวามสุและพอใแบบนี้มานานแล้ว และพวเารู้ว่าพวเาไม่้อารให้วันหยุนี้สิ้นสุล ะที่พวเามอหน้าัน พวเา็รู้ว่าพวเา้อารพูอะไร
“เรามาทำสัาันเถอะ” แ็พู “สัาว่าะใ้เวลาร่วมันให้มาึ้นและเปิใรับประสบาร์ใหม่ๆ เราะไม่ลับไปใ้วิธีเิมๆ”
โและิมพยัหน้าเห็น้วย และพวเาให้ำมั่นว่าะรัษาวามสัมพันธ์และสร้าสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นยิ่ึ้น พวเาัสินใเริ่ม้น้วยารวาแผนวันหยุพัผ่อนอรอบรัวให้มาึ้นและทำิรรมร่วมันให้มาึ้น พวเายัสัาว่าะิ่อับเพื่อนบ้านและหาเพื่อนใหม่ในเมือ
ารระหนัรู้อพี่น้อว่าพวเาไ้้นพบวามรู้สึที่เป็นอันหนึ่อันเียวัน วามไม่แปลแย ที่พวเาาหายไป พวเา้นพบวามสุอารอยู่ร่วมันและไ้ทำสัาว่าะรัษาไว้อย่านั้น พวเารู้ว่าพวเาไ้้าวแรสู่ีวิที่มีวามสุและเิมเ็มมาึ้น และพวเารู้สึถึวามหวัและารมอโลในแ่ีสำหรับอนา
หลัาพัร้อน พี่น้อทั้สามนลับมายัเมือ้วยวามั้ใใหม่ พวเารัษาสัาและเริ่มใ้เวลาร่วมันมาึ้น ไปเินป่า ูหนั และัปาร์ี้อาหาร่ำ พวเายัเริ่มเป็นอาสาสมัรที่รัวุปในท้อถิ่น ึ่พวเาไ้พบับผู้นที่้อารวามเป็นเพื่อนมาึ้น
เมื่อพวเาใ้เวลาร่วมันมาึ้น พวเา็เริ่ม้นพบวามสนใและวามหลใหลที่มีร่วมันอีรั้ พวเาไปูอนเสิร์และภาพยนร์ เยี่ยมมพิพิธภั์และหอศิลป์ หรือแม้แ่เรียนทำอาหาร้วยัน พวเายัเริ่มให้เพื่อนบ้านและเพื่อน ๆ มีส่วนร่วมในิรรมอพวเา แนะนำให้พวเาไ้สัมผัสับประสบาร์ใหม่ ๆ และสร้าวามรู้สึอุมนที่แน่นแฟ้นยิ่ึ้น
าารทำานอาสาสมัรที่รัวุป พวเาไ้พบับผู้นาทุสาาอาีพ และพวเารู้สึประทับใับเรื่อราวและาร่อสู้อพวเา พวเาระหนัว่าวามเหาเป็นปัหาทั่วไปในเมืออพวเา และพวเาัสินใ่วยเหลือผู้อื่น้วยารัิรรมทาสัมและิรรมสำหรับผู้ที่้อารวาม่วยเหลือ พวเาเป็นเ้าภาพัปินิในุมน านวิ่เพื่อารุศล และานเ้นรำ ึ่นำผู้นมารวมันและเสริมสร้าวามรู้สึเป็นเ้าอ
ารระทำที่ล้มเหลวอเรื่อราวถูทำสัา้วยวามพยายามอย่า่อเนื่ออพี่น้อที่ะเื่อม่อับผู้อื่นและสร้าผลเิบวในุมนอพวเา พวเาพบุมุ่หมายและสัมฤทธิผลในาร่วยเหลือผู้อื่น และสร้าวามสัมพันธ์ที่มีวามหมายไปพร้อมัน พวเาไม่ไ้เป็นพี่น้อที่โเี่ยวอี่อไป แ่เป็นรอบรัวที่มีวามสุาารอยู่ร่วมันและารบริารุมน
เมื่อเวลาผ่านไป สามพี่น้อลายเป็นที่รู้ัในเมือาวามใี วามเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และวามรู้สึอุมน พวเามีส่วนร่วมในิรรมารุศล่า ๆ และพวเาไ้สร้ามิรภาพและสายสัมพันธ์มามาย พวเายัสร้าประเพีใหม่อารใ้เวลาวันหยุร่วมัน และพวเาั้ารอารรวมัวเหล่านี้้วยวามื่นเ้นและสนุสนาน
วามพยายามในารเื่อม่อับผู้อื่นไม่เพียเป็นประโยน์่อุมนอพวเาเท่านั้น แ่ยัทำให้ีวิอพวเาีึ้น้วย พวเาไ้้นพบวามสุอารอยู่ร่วมันและพลัอารเื่อมโยระหว่ามนุษย์ และพวเาไ้้นพบวามรู้สึเป็นเ้าอที่พวเาไม่เยรู้ัมา่อน
วามละเอียอเรื่อราวถูำหนโยพี่น้อที่ระหนัว่าพวเาไ้พบับวามสุและวามพึพอใที่พวเา้นหา พวเาเอานะวามเหาและสร้าสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นที่ะอยู่ไปั่วีวิ พวเาไ้เรียนรู้ว่าวามสุที่แท้ริไม่ไ้มาาทรัพย์สินทาวัถุหรือวามสำเร็ส่วนัว แ่มาาสายสัมพันธ์ที่เรามีับผู้อื่น
หลายปีผ่านไป พี่น้อยัเิบโและพันา่อไป แ่พวเาไม่เยลืมบทเรียนที่พวเาไ้เรียนรู้ พวเายัมุ่มั่น่อันและันและ่อุมนอพวเา และเป็นแรบันาลใให้ผู้อื่นทำเ่นเียวัน พวเาไ้้นพบวามหมายที่แท้ริอรอบรัว มิรภาพ และุมน และพวเารู้ว่าพวเาะไม่เหาอี่อไป เรื่อราวอสามพี่น้อผู้โเี่ยวไ้บลแล้ว แ่มรที่พวเาสร้าไว้ะอยู่ลอไป
ผลงานอื่นๆ ของ momat thirtyone ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ momat thirtyone
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น