ไฟแค้น

                                                      ความสูญเสียที่ไม่อาจหวนกลับ

                  ภาพร่างบางระหงที่นั่งกอดรูปถ่ายของพี่ชายสุดที่รักพร้อมร่ำไห้เหมือนกับจะขาดใจ ทำให้ผู้คนที่พบเห็นสงสารและเห็นใจยิ่งนัก  “ แก้วเอ๊ย พี่ชัยเขาไปสบายแล้วล่ะ แกอย่าทำอย่างนี้เลยพี่ชัยเขาจะยิ่งห่วงแกนะ ”  น้ำหวาน เพื่อนสาวคนสนิทของศุภัคษรกล่าวขึ้นอย่างเป็นกังวล เข้าใจอยู่หรอกนะว่าเสียใจ แต่ที่เอาแต่ร้องไห้ ไม่ยอมกินยอมนอนแบบนี้ สุขภาพของหล่อนจะทรุดลงทว่าคำพูดของน้ำหวานกลับกลายเป็นเพียงธาตุอากาศสำหรับศุภัคษร  “ ทำไมคะพี่ชัย ทำไมพี่ชัยไม่อยู่รอดูความสำเร็จของแก้วล่ะ แก้วอุส่าห์รีบเรียนให้จบเพื่อที่จะกลับมาอยู่กับพี่  ทำไม ฮือ ฮือ  ”  น้ำหวานเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปโอบประคองร่างเพื่อนไว้ เมื่ออยู่ๆศุภัคษรก็โอนเอนคล้ายกำลังจะหมดสติลง  “ พ่อคะ พ่อเข้ามาช่วยยัยแก้วหน่อย ยัยแก้วเป็นลมน่ะคะ ” คุณอธิปเมื่อได้ยินเสียงบุตรสาวตะโกนเรียกจึงรีบเข้ามาอุ้มร่างที่หมดสติไปนอนพักที่ห้องนอนของลูกสาว ย้อนไปเมื่ออาทิตย์ก่อนลูกสาวของเขาพาศุภัคษรเข้าบ้านซึ่งเขาก็ไม่ขัดข้องเพราะสาวน้อยคนนี้คือ ลูกสาวของท่านนายพลธงรบกับครูพิมมาดาที่เคยช่วยเหลือครอบครัวของเขาไว้เมื่อครั้งหนึ่งในอดีต สาวน้อยคนนี้มีนิสัยที่ค่อนข้างจะอ่อนหวาน กิริยามารยาทก็อ่อนน้อม เรียนเก่ง ทว่าชีวิตที่เคยสงบสุขของครอบครัวนี้ก็จบลงเมื่อมารดาของศุภัคษรจากกไปพร้อมอุบัติเหตุรถทัวร์ที่พาคณะครูและนักเรียนไปทัศนศึกษาพลิกคว่ำเมื่อ 7 ปีก่อนหลังจากนั้นสองสัปดาห์ต่อมาท่านนายพลธงรบก็เสียชีวิตลงเพราะถูกลอบทำร้ายทำให้สุภชัยพี่ชายของหญิงสาวต้องลาออกจากการเรียนเพื่อหาเงินส่งเสียน้องสาวร่ำเรียน แม้เงินทองจะมิได้ขัดสนเพราะบัญชีเงินฝากที่บิดมารดาฝากเอาไว้ให้ แต่เพราะไม่อยากให้น้องสาวต้องลำบากจึงสุภชัยสมัครงานกับบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง ‘ อศวชัยกุลกรุ๊ป ’บริษัทผู้ผลิตเวชภัณฑ์ยาและสารเคมีทางการแพทย์ จนกระทั่งเขาได้พบรักกับอรณีลูกสาวเจ้าของบริษัท