เราจะรักกันตลอดไปใช่ไหมเธอ...?

กริ๊งงงงงงงง
  เห้อออ  พักกลางวันซักที เดี๋ยวนี้โรงเรียนอควาโด้ของเราช่างน่าเบื่อเสียจริง ตั้งแต่พี่ ม. 3 และ ม. 6 ปีที่แล้วจบไป ผู้ชายหน้าตาดีของโรงเรียนนี้ก็หายากขึ้นทุกวัน เห่อ เซ็งจิต

  "ฮารุ.... "
  "ว่าไง ยัยเหงี่ยง มีไรทำหน้าตาสยองเชียวแก"
  "วันนี้อาจารย์สอนคณิตเสริมอ่ะ เขาบอกว่าไม่สอนเฟ้ยยย"
  "เออ แล้วไง"
  "นี่แกไม่ดีใจบ้างเลยหรือไง ห๊ะ"
  "อ๋อ นี่แสดงว่าตอนนี้แกกำลังดีใจงั้นซิ งั้นแกจำไว้เลยนะว่า เวลาแกดีใจอย่ามาให้ฉันเห็นหน้า"
  "แกยังอยากมีชีวิตดำรคคงอยู่ในห้อง 3/2 นี่อยู่ไหมมม ยัยฮารุ ห๊า"
        
             ดีค่ะ เพื่อน ๆ ฉันผู้หญิงผู้เลอโฉมคนนี้ มีนามว่า ฮารุ เรียนอยู่โรงเรียนอควาโด้ (ชื่อไฮโซ๊ ไฮโซ)โรงเรียนที่แสนจะน่าเบื่อแห่งนี้ แล้วก็อยู่ ม. 3 ทับ 2 ด้วยนะ ฉันเก่งใช่มั๊ยล่ะ อิอิ   อ่อ ยัยเหงี่ยงที่ฉันเรียกเมื่อกี้ ความจริงแล้วชื่อว่า แบงค์ เป็นกะเทยที่ดำที่สุดในประเทศไทย เพื่อน ๆ เลยตั้งฉายาว่า "ยัยเหงี่ยง"  แล้วก็ชอบทำอะไร ฮา ฮา ให้เพื่อน ๆ เห็นอยู่เสมอ ห้องเรามีทั้งหมด 55 คน ทุกคนล้วนแล้วแต่จะปัญญาอ่อน เพี้ยนกันไปหมดทั้งห้อง อาจารย์ก็สุดแสนจะปวดหัวกะพวกเราและพวกเราก็โดนด่าอยู่เสมอ ว่า "พ่อแม่พวกเธอ ไม่มีตังค์ซื้อเกลือให้กินหร๊อ  เป็นโรคเอ๋อกันทั้งห้อง" อะไรประมาณนั้น แต่ถึงพวกเราจะปัญญาอ่อน ติ๊งต๊อง บ่องแบ๊ว ขนาดไหน แต่เราก็รักเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเสมอมา และร๊ากกกกกกกันทู๊กกกกคน จริงมั๊ยยยยพวกเรา .......