Fic [Twice] แฟนเก่า Mina X Nayeon #มินายอน

#ficแฟนเก่า

“เราเลิกกันเถอะ”






เมียวอิ มินะ ตะโกนออกไปอย่างเหลืออดจากเสียงที่ดังกลับเงียบสนิทราวกับถูกดึงปลั๊กออก คนที่กำลังโวยวาย ด่าทอ เสียงดังใส่กันในเรื่องเดิมๆคำต่อว่ากลับถูกกลืนหายไปในลำคอของ อิม นายอน ฟันกระต่ายกัดริมฝีปากแน่นพยามยามข่มใจ ส่งสายตาให้อีกคนอย่างตัดพ้อกัน แล้วเบือนหน้าหนี มินะคาดว่าอีกฝ่ายอาจกำลังรวบรวมอารมณ์ที่กำลังประทุออกมาอย่างรุนแรงถึงขั้นทำร้ายร่างกายกัน "อย่างที่เคยทำ"

         แต่ไหนแต่ไร นายอนก็ไม่เคยไว้หน้าใครอยู่แล้ว เธอมักจะใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ไม่เคยแคร์สถานที่และไม่เคยคิดถึงความรู้สึกกันสักนิดเลย อย่างเมื่อวานก่อนก็พึ่งทำให้เธออับอายต่อหน้าคนมากมายด้วยการโชว์จูบกลางโรงอาหารในมหาลัย ด้วยเหตุผลเพราะว่า เธอหึงฉันเพราะมีรุ่นน้องเอาขนมมาให้ เธอเลยจูบฉันต่อหน้าเด็กคนนั้น ทั้งๆที่ฉันบอกว่ามันไม่มีอะไร ฉันไม่ได้ชอบแชยอง เรื่องหึงหวงที่ไร้สาระเกินไปของนายอนและเรื่องเอาแต่ใจก็เป็นอีกเรื่องที่มินะรู้สึกทนไม่ไหว รองมาจากการใช้อารมณ์ทำร้ายกัน





"ฉันเบื่อเต็มทนแล้วว่ะ ยิ่งคบกันมันก็มีแต่จะพัง ในเมื่อพี่ไม่เคยถามความรู้สึกอะไรฉันเลย พี่ก็คิดถึงแต่ตัวเอง"





ใช่!!! ฉันเบื่อ




เบื่อที่ต้องมาตามใจ



ฉันชอบอยู่บ้าน เล่นเกม นอนดูหนัง ชอบความสงบ



แต่เธอชอบออกไปข้างนอก พบปะผู้คน ชอบที่ที่มีเสียงดังๆ และมักจะลากฉันออกไปด้วยเสมอแม้ว่าวันนั้นฉันอยากนอนอยู่บ้านแทบตายเพราะเกมที่เล่นตลอดทั้งคืนจนถึงเช้า



เธอไม่เข้าใจ เอาแต่จะพูดว่าวันๆฉันเล่นแต่เกมไร้สาระไปวันๆ ไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่เคยมีเวลาให้เธอบ้างล่ะ ก็เธอไม่รู้ไงว่าการแคสเกมก็เป็นอีกงานหนึ่งของฉัน ฉันไม่ได้มีพ่อแม่รวยล้นฟ้าอย่างเธอนิ ถึงจะได้ส่งเงินมาเดือนล่ะหลายล้านวอนให้เธอผลาญเล่นๆ ดูก็รู้ว่าไลฟ์สไตล์เราต่างกันมากแต่ก็ยังฝืนคบกันได้ตั้ง3ปี




"เออ!! ก็ดีเหมือนกัน"




มินะเบื่อ





เธอก็เหนื่อย





เลิกกันไปได้ก็ดี




นายอนเอ่ยกลับไปด้วยเสียงราบเรียบเกือบจะติดรำคาญ เธอเห็นความประหลาดใจในดวงตาของคนตรงหน้า มินะคงแปลกใจที่เธอไม่ได้แผดเสียงด่าทอ หรือข่วนหน้าเหมือนทุกครั้งที่เราทั้งคู่ทะเลาะกัน นายอนยอมรับว่าเธอน่ะเป็นคนอารมณ์ร้อน เจ้าระเบียบ หากแต่มินะเป็นคนที่อารมณ์เย็นและมักง่าย คิดอะไรไม่เป็น นิ่ม!! และซื่อบื่อ กี่ครั้งกี่หนที่เธอต้องมาจัดการผู้หญิงที่เข้ามาอ่อย แต่มันก็คิดง่ายๆว่าเขาอยากมาเป็นเพื่อน ไม่ว่าจะเป็น ไอรีน แชยอง ดานิ และผู้หญิงอีกมากมาย  ฉันตะโกนใส่มัน เพื่อนบ้าอะไร!!! จะไลน์มาหาทุกคืน สติ๊กกงสติกเกอร์รูปหัวใจส่งมาเป็นสิบ ขนมก็มาส่งให้ทุกวัน แล้วมันก็ชอบหาว่าฉันคิดเล็กคิดน้อยเอาแต่หึงไร้สาระ แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่ออีกฝ่ายไม่สนใจแก้ข้อเสียเดิมๆ ว่าให้รักษาระยะห่างกับผู้หญิงอื่นบ้างไม่ใช้เฟรนลี่ไปทั่วถึงแม้มันจะไม่คิดไรก็เถอะ ฉันไว้ใจมินะแต่ไม่ไว้ใจผู้หญิงคนอื่น!!


"..."


มินะไม่พูดอะไร  เดินเข้าห้องนอนไปเก็บเสื้อผ้า สักพักก็เดินออกมา

"ฉันเอาไปแค่ของที่ฉันเอามา ของที่พี่ซื้อให้ฉันไม่เอาไปนะ ส่วนพี่จะทิ้งหรือไปทำอะไรก็แล้วแต่พี่ล่ะกัน" พูดจบมันก็เดินไปเลย ไม่แม้แต่หันมามองกันสักนิด





ตึ้ง!!!

"ฮึก" น้ำตาที่กลั้นไว้อยู่นานก็ไหลบอกมาซะเฉยๆ 

ฉันเอามือปิดปาก กลั้นเสียงร้องไห้ไม่ให้มันดังออกมา กัดริมฝีปากจนบวกเจ่อ แล้วมองไปรอบห้องที่เราอยู่ด้วยกัน ข้าวของที่วางเป็นคู่ ต่อไปคงไม่ได้ใช้ร่วมกัน คอมพิวเตอร์สเปคเทพ เกมps4 และแผ่นเกมมากมายที่ฉันซื้อให้มัน มันไม่แม้แต่จะเอาไปด้วย ปรกติมันรักของพวกนี้จะตาย  นี้คงเป็นสัญญาณว่าเราคง "เลิกกันจริงๆ"


















3 ปีที่คบกันมา

เพียงแค่เสียวนาทีเท่านั้น











ที่มันจบลง