(Fic Madoka Magica)เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป...

ข้อมูลเบื้องต้น

    ถ้าไม่สนุกต้องขออภัยด้วยนะคะT^T
และขอฝากเพลงอีกเช่นเคยค่ะ^^

เนื้อเรื่อง

              เรื่องราวเหล่านี้ จะเป็นเรื่องราวขอเคียวโกะกับซายากะ...
     
"ฉันจะไม่มีวันประจบสอพลอยัยเคียวโกะอะไรนั่นเด็ดขาด!"
เสียงของสาวน้อยเรือนผมสีฟ้าพูดออกมาด้วยความโกรธแค้นเหมือนไปโกรธเคืองอะไรกันมา
"น่านะซายากะจัง เค้าเองก็ไม่ได้ทำร้ายซายากะจังเลยนี่นา ไม่ต้องไปใส่ใจหรอกนะจ๊ะ"
เสียงใสๆของสาวน้อยเรือนผมชมพู ที่ดูเหมือนกำลังเกลี้ยกล่อมให้ซายากะใจเย็นลง
"แต่เค้าทำร้ายผู้คนบริสุทธิ์อยู่นะ จะไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไงกันล่ะฮะ! ไม่มีทางที่ฉันจะไปสนิทกับยัยนั่นหรอกนะ!"
"แต่..."
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นล่ะ! ฉันไปกำจัดแม่มดก่อนล่ะ มาโดกะน่ะไม่ต้องมายุ่ง!"
"อ...อือ"
ถึงปากของมาโดกะจะตอบตกลง แต่ว่า! เธอเองก็กำลังหาวิธีให้ซายากะกับเคียวโกะมาเป็นมิตรที่ดีต่อกันให้ได้
     ณ ร้านอาหารแถวตัวเมืองมิตากิฮาระ
"ฉันขอร้องล่ะนะโฮมุระจัง ฉันไหว้ล่ะนะ"
มาโดกะขอร้องเพื่อนสาวแสนเย็นชา เพราะ(อาจจะ)เป็นทางเดียวที่จะทำให้ทั้งสองไม่มีอคติต่อกัน
"ฉันบอกเธอมาตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ว ว่าเธอน่ะไม่ต้องมายุ่งเรื่องแบบนี้หรอก"
สาวน้อยผมดำตอบปฏิเสธมาอย่างใจเย็นและดูไม่ได้กระวนกระวายใจอะไรใดๆเลย
"แต่โฮมุระจังน่ะทนดูได้เหรอ ที่ต้องมาเห็นสาวน้อยเวทมนตร์มาฆ่ากันเองน่ะ แบบนั้นน่ะฉันไม่ยอมหรอก"
มาโดกะยืนกรานตอบอย่างเข้มแข็ง และเผชิญกับสายตาไร้ความรู้สึกของคนอีกคนที่ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่กันแน่
       เรื่องแบบนั้นน่ะ ฉันเองก็ทนดูไม่ได้เหมือนกันน่ะแหละน่า!
"ตกลง ฉันจะร่วมมือกับเธอเอง"
"จริงๆเหรอโฮมุระจัง"
"ฉันพูดอะไรไม่เคยคืนคำ สัญญาก็คือสัญญา"
"โฮมุระจังใจดีที่สุดเลย"
"แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าจะสำเร็จ มันแล้วแต่ใจของซากุระ เคียวโกะกับมิกิ ซายากะเท่านั้น"
"อืม! ขอแค่พวกเค้าไม่มีอคติต่อกันก็พอ"
       บ้านของโฮมุระ
"หา! จะให้ฉันผูกสัมพันธมิตรกับยัยนั่นอย่างงั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก!"
สาวน้อยผมแดงได้ตอบคัดค้านของไม่คิดอะไรทั้งสิ้น
"กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้"
โฮมุระเองก็ดูเหมือนไม่สะทบสะท้านต่อสิ่งที่เคียวโกะพูดเลยซักนิด
"แล้วทำไมฉันจะต้องไปเป็นมิตรกับยัยนั่นด้วยล่ะ?"
"เพื่อความสงบสุขของสาวน้อยเวทมนตร์ไงล่ะ"
"แค่นั้นน่ะเหรอ"
"ใช่"
"ฉันน่ะพอได้อยู่หรอกนะ แต่ยัยนั่นคงไม่ตอบตกลงหรอกมั้ง"
"มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้"
        ณ อพาร์ทเม้นท์บ้านซายากะ
"จะให้ไปเป็นเพื่อนกับยัยนั่นเนี่ยนะ! บอกแล้วไงว่าไม่มีทางน่ะ!"
"แล้วแบบนี้ชีวิตมันจะสงบสุขกันรึไงล่ะซายากะจัง"
"ไม่สงบสุขช่างมัน ขออย่าให้ไปเป็นเพื่อนกับยัยนั่นก็พอ!"
"กะแล้วล่ะว่าซายากะจังน่ะต้องพูดแบบนี้อย่างแน่นอน แต่ว่า...ทำไมถึงไม่ลองเป็นเพื่อนกับเค้าดูล่ะ ไม่แน่นะ เค้าอาจเป็นคนดีกว่าที่เราเห็นก็ได้นี่นา"
"คนดีที่ไหนเค้าปล่อยให้แม่มดมาฆ่าคนกันล่ะ"
"อย่าเพิ่งตัดสินคนจากตรงนั้นอย่างเดียวสิจ๊ะ ลองดูที่จิตใจของเค้าลึกๆดูสิ"
"ก็ได้ๆ เห็นแก่ว่ามาโดกะขอร้องแหละนะ"
"จ้ะ ขอบใจนะจ๊ะซายากะจัง^^"
         ณ ดาดาฟ้าร.ร.มิตากิฮาระ วันที่12 ต.ค. 
"สรุปแล้วเป็นยังไงบ้าง"
สาวผมดำได้ถามสาวน้อยผู้ที่มาขอร้องตน
"พอบอกให้ดูเค้าที่จิตใจลึกๆก็บอกว่าทำก็ได้น่ะ แล้วเคียวโกะจังล่ะ"
"เค้ายอม ถ้าอีกฝ่ายยอม"
"งั้นก็ดีแล้วล่ะนะ"
"ฉันเองก็ว่าอย่างงั้น แล้วมิกิ ซายากะล่ะ"
"วันนี้เค้าไม่มาน่ะจ้ะ ตั้งแต่ที่รู้ว่าโซลเจมคือวิญญาณของตนเองก็ไม่ได้มาโรงเรียนมาหลายวันเลยน่ะจ้ะ"
"คานาเมะ มาโดกะ ฉันขอเตือนเธอก่อนเลยนะ"
"อะไรอย่างงั้นเหรอจ๊ะโฮมุระจัง"
"ฉันรู้สึกว่าโซลเจมของมิกิ ซายากะน่ะ ดูหม่นหมองลงไปเรื่อยๆแล้วนะ ดีไม่ดีอาจกลายเป็นแม่มดขึ้นมาได้"
"เอ๊ะ! ว่ายังไงนะโฮมุระจัง โกหกใช่มั้ย"
"นี่เป็นเรื่องจริง อย่าหาว่าฉันไม่เตือน ขอตัวก่อนละ"
"อ...อืม"
          ณ ห้องนอนของซายากะ
"จริงๆเลยนะฉันเนี่ย ร่างกายแบบนี้จะไปเจอหน้าเคียวสุเกะเค้ายังไงกันล่ะ"
ซายากะได้บ่นพึมพัมกับตัวเอง แล้วจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาบนหัว
"มัวเอ้อระเหยอะไรอยู่ล่ะ ลงมาซะทีสิยัยบ้า"
เสียงนั้นก็คือเสียงของเคียวโกะ และดูเหมือนว่าเธอจะมีเรื่องคุยกับซายากะ
"ก็ได้ๆ จะคุยกับฉันใช่มั้ยล่ะ รอหน่อยก็แล้วกันนะ"
          ณ โบสถ์ร้างแห่งหนึ่ง
"ฉันต้องใจว่าจะมาเป็นเพื่อนกับเธอน่ะ"
สาวน้อยผมแดงได้บอกกับสาวน้อยผมฟ้าไป
"หา!? ใครไปขอร้องเธอล่ะสิ"
"รู้ได้ยังไงมิทราบ"
"ก็มาโดกะน่ะก็ขอร้องให้ฉันมาเป็นเพื่อนของเธอน่ะสิ"
"ยัยโฮมุระนั่นก็เหมือนกันน่ะ แล้วเราจะ...เป็นเพื่อนกันได้รึเปล่า.///."
"ท...ที่จริงฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจเธอมากนักหรอกนะ เป็นก็เป็น"
"เย้! งั้นต่อไปเราเองก็มาเป็นเพื่อนกันนะ ซายากะ^^"
"อืม! เคียวโกะ^^"
"ฮะๆ^^"
ทั้งสองได้หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขและสนุกสนานตามประสาเพื่อนๆ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อโซลเจมของซายากะกลายเป็นกริฟซี้ดไปเสียแล้ว...
"ซายากะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แต่ในที่สุด...เคียวโกะเองก็ยอมสละชีวิตของตัวเองเพื่อที่จะได้อยู่กับซายากะตลอดไป
"ไม่ต้องห่วงหรอกนะซายากะ อยู่ตัวคนเดียวมันเหงานี่เนอะ แต่...ไม่เป็นไรหรอก เรามาอยู่ด้วยกันนะ ซายากะ..."

จบแล้วค่ะ ไม่สนุกขออภัยค่ะT^T