[fic naruto] รักใสๆของนายความจำเสื่อม

               

              เมื่อสงครามจบลงโลกก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง ฮิวงะ เนจิที่ตื่นจากอาการบาดเจ็บครั้งนั้นก็จำอะไรไม่ได้ ยกเว้น ฮิวงะ ฮินาตะ ความซวยจึงตกอยู่ที่เธอที่จะต้องคอยดูแลจนกว่าเขาจะหายดี แค่อาการบาดเจ็บคงไม่หนักหนาอะไร ถ้าเขาจะไม่ตามติดเธอไปทุกที่ ตามติดเธอราวกับปาท่องโก๋ ที่ติดกันแถมยังนิสัยเหมือนเด็กที่ชอบจับไม้ จับมือด้วยสีหน้านิ่งๆที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมาให้เห็น แล้วแบบนี้ ฮิวงะ ฮินาตะคนนี้จะสารภาพรักกับนารูโตะได้ยังไง!
 

Hinata : ฉันจะไม่กังวลอะไรเลยถ้าเขาจะไม่ตามติดทุกฝีก้าวแบบนี้!

Neji     : ผมรู้แค่ว่า ต้องอยู่กับเธอตลอดเวลา

 

“ฮินาตะ”                                                                                       

“คะ”เจ้าของชื่อขานรับอย่างงงเพราะตนเพิ่งได้ข่าวว่าเนจิกลับหมู่บ้านจึงรีบมาเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล

“เธอ ฮินาตะ ฮินาตะ”เนจิจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับพึมพำเรียกชื่อเธอซ้ำไปซ้ำมาราวกับกลัวจะลืมชื่อเธอ มือหนายื่นไปทางเธอ หญิงสาวมองอย่างงงๆ ก่อนจะมองหน้าคนในห้องอย่างขอความคิดเห็น

“ฮินาตะ ฮินาตะ”ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเหตุใดต้องเรียกชื่อเธอและเหตุใดเขาถึงจำเธอได้ เขารู้แค่ว่าผู้หญิงหน้าตาสละสวยคนนี้ ชื่อ ฮินาตะ และเขาก็ต้องการให้เธออยู่กับเขา อยู่ใกล้ๆทุกนาที เมื่อเนจิยังร้องเรียกชื่อเธออยู่ ท่านซึนาเดะจึงพยักหน้าเป็นเชิงให้หญิงสาวเข้าไปหา ฮินาตะชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินไปหาเนจิแล้วค่อยๆเอื้อมมือไปบนมือหนาที่แบอยู่ พอสัมผัสมือหนาเท่านั้นเนจิก็ดึงแขนเธอจนหญิงสาวที่ไม่ทันตั้งตัวถลาไปตามแรงส่งผลให้เธอถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ฮินาตะและคนในห้องถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจและไม่คาดคิด เนจิไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ รู้แค่ว่า อยากให้เธออยู่ใกล้ๆทุกเวลา แค่นี้เขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ก่อนที่เนจิจะเอ่ยเสียงเบาพร้อมกับรอยยิ้มบางๆที่คนในอ้อมกอดไม่มีทางได้เห็นแต่คนที่เห็นถึงกับพากันอึ้งไปตามๆกัน

“คิดถึงจัง”


**เปิดเรื่องไว้ ใครชอบคู่นี้ก็ติดตามแล้วอย่าลืมเม้นๆเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้ยนะคะ