Taekang: แอบรัก Secret Love

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่9 ตอนจบ

.

.

.

"พี่ฮั่น"

"น้องแกง"

"แกงเลื่อนวันกลับแล้วฮะจะได้อยู่เป็นเพื่อนพี่ แล้วพี่โอเคมั้ย"

"ขอบใจนะแกง ... อืมม์ นี่น้องกั้งเขาไม่มีเยื่อใยกับพี่ขนาดนี้เลยหรอ"

"ใจเย็นๆครับ เขาคงกำลังโกรธ"

"พี่ผิดเอง พี่บอกทนายแคนแล้วว่าให้จัดการเรื่องพี่พลให้เร็วที่สุด"

"แต่ว่าทนายกับพี่พลให้แกงมาคุยกับพี่ฮั่น"

"ไม่มีประโยชน์หรอก พี่ตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้พี่จะไปมอบตัว ทางนี้ฝากแกงดูแลจัดการตามสมควรนะ"

"พี่ฮั่น"

"แกงไปพักเถอะ"

ผมตัดสินใจแล้วจริงๆ อยู่ในเรือนจำยังดีกว่าอยู่แบบหัวใจสลายแบบนี้ ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย พรุ่งนี้ก็เป็นวันที่เขายื่นคำขาดไว้ให้พวกเราจัดการ อันที่จริงผมเองก็คิดเอาไว้แล้วว่าต้องทำแบบนั้น 

ผมคงไม่ได้เจอกับเขาอีก ตลอดไป

.

.

.

.......

"รายการเมนูเลิฟต้องคิดถึงแกมากแน่ๆเลยนังเตเต้ .. แวะมาเยี่ยมเยียนคนดูบ้างนะ"

"ไม่ไหวล่ะซูซี่ ชั้นไม่อยากแอ๊บอีกแล้วและตอนนี้ก็ต้องดูแลน้องกั้งเขาอย่างเต็มตัวด้วย"

"แกอ่ะ มันกระทันหันมากๆ"

"ชั้นเชื่อว่าแกทำได้ ฝากรายการเมนูเลิฟด้วยนะ จะว่าไปชั้นเองก็ผูกพันไม่น้อย จะคอยดูหน้าจอทีวีนะ"

ผมมาจัดการยกเลิกการเป็นพิธีกรรายการเมนูเลิฟและจัดการให้ซูซี่เป็นพิธีกรแทน ตอนนี้ผมสามารถเป็นตัวของตัวเองได้แล้ว ที่สำคัญต้องดูแลปกป้องคนที่ผมรัก

เขารอผมอยู่ในร้านกาแฟข้างสตูดิโอแห่งนี้

"น้องกั้งครับ คุณแกงบอกว่าคุณฮั่นจะมอบตัว ตอนนี้ตำรวจก็ไปจัดการรวบตัวพ่อเลี้ยงวิทย์กับสมุนได้แล้ว เราก็ไปรับคุณลุงพลได้เลย"

"ครับพี่เต้"

"เป็นไรครับ กาแฟไม่อร่อยหรอ"

"เอ่อ .. มันเร็วนะครับ เหมือนว่ากั้งเพิ่งมาที่นี่ กับเขา..."

"จริงด้วย เรื่องราวมันเปลี่ยนไปเยอะเลย"

"ไม่น่าเชื่อนะครับ เฮ้อ"

"คนเราก็ต้องเดินหน้าต่อไปน่ะ"

"แล้วพี่ฮั่น เขาต้องติดคุกจริงๆหรอฮะ"

"เขาต้องการแบบนั้นครับน้องกั้ง คุณแกงกับทนายมีทางเลือกให้เขาก็ไม่ยอม"

"หึๆ ความจริงเขาต้องอยู่ในนั้นแทนคุณลุงพลตั้งนานแล้ว ก็สมควรแล้วนะ"

"อืมม์ น้องกั้งคิดแบบนั้นจริงๆหรอครับ"

"กั้งไม่รู้ครับ"

"คุณแกงบอกว่าคุณฮั่นได้โอนทุกอย่างให้น้องกั้งมานานแล้ว เขาเองก็เตรียมตัวจะทำแบบนี้มาพักใหญ่แล้วล่ะ เมื่อเขาต้องโทษจะได้มีสมบัติไว้ให้น้องกั้งกับคุณลุงพล"

"ว่าไงนะครับ"

"คุณฮั่นเขาโอนเป็นชื่อน้องกั้งไว้ตั้งแต่สองปีที่แล้วเลยนะ ทั้งบริษัท บ้าน สินทรัพย์ และเงินในธนาคารทั้งหมด ซึ่งตอนนี้ก็สมบูรณ์แล้วและไม่โดนอายัติ..."

ผมมองหน้าใสที่ขมวดคิ้วเรียวยาวเม้มปากบาง

"มิน่าล่ะ พี่ฮั่นไม่ให้กั้งไปเรือนจำ"

"ใช่ครับ เขากลัวจะมีการเชื่อมโยงมาถึงน้องกั้ง อีกอย่างนึงไอ้พวกพ่อเลี้ยงวิทย์มันก็ให้สมุนมาสอดแนมแถวนั้นบ่อยๆ เรื่องซุ่มทำร้ายคุณลุงนี่ก็ฝีมือพวกมัน"

"งั้นกั้งก็เข้าใจพี่ฮั่นผิด"

"ประมาณนั้นครับ "

ชายหนุ่มมองหน้าผมพลางพูดขึ้น

"พี่เต้ ถ้ากั้งจะไปหาเขา"

"พี่จะพาไปส่งครับ มีแต่น้องกั้งคนเดียวที่จะยับยั้งคุณฮั่นได้'

ผมดึงตัวเขามากอดไว้ ลูบผมนุ่มเบาๆ

.

.

.

ผมขับรถพาเขามาที่คฤหาสน์หลังนั้นที่มีเรื่องราวมากมาย ผมทักทายคุณแกงส้มที่มารับเราสองคน คนน้องลังเลสักพักก็เดินขึ้นไปชั้นบน เพื่อพบกับเขา

"คุณเต้ ขอบคุณนะที่พาเขามา"

"ไม่เป็นไรครับคุณแกงส้ม "

"...ดื่มอะไรมั้ยครับ"

"สักหน่อยก็ดีครับ เออ แล้วนี่คุณจะกลับเมื่อไหร่"

"คงอีกสักพัก ตอนนี้โตโน่ให้ไปออกแบบร้านอาหารของเจนนี่ ใกล้ๆ sport club ของคุณไง"

"อ่อ ดีเลยครับ"

ชายหนุ่มรินไวน์ขาวมาให้ผมพลางนั่งลงที่ส่วนรับรองแขกใหญ่โตของคฤหาสน์นี้ ที่ต่อไปคงเหลือเพียงแต่ความทรงจำเกี่ยวกับเจ้าของของมัน

"คุณกับน้องกั้งจะอยู่ที่นี่มั้ยฮะ"

"โห คงไม่ล่ะ มันวังเวงเกิน"

"นั่นสินะ อีกอย่างเขาคงทำใจไม่ได้หรอก"

"คุณคิดว่าคุณฮั่นจะยอมทำตามน้องกั้งมั้ย"

"พี่ฮั่นเขาเป็นคนคิดอะไรซับซ้อนรอบคอบ ผมเองก็บอกไม่ได้หรอก เขาอาจจะยอมหรือไม่ยอมคงต้องรอดู"

"น้องกั้งน่าจะโน้มน้าวเขาได้"

"หึๆ ยกเว้นมันจะทำให้น้องกั้งต้องมีมลทินอะไรอีก"

"ผมยอมแพ้เขาจริงๆ ความรักของเขายิ่งใหญ่มาก"

"อ้าว ระวังจะโดนแย่งนะ"

"อุๆ ผมยอมครับ ถ้าเป็นคุณฮั่นผมไม่มีอะไรไปสู้เขาจริงๆ"

"อย่าให้น้องกั้งได้ยินล่ะ"

"ผิดแล้วครับ น้องกั้งน่ะรู้ดีที่สุด แต่ผมคิดว่าความรักของคุณแกงส้มน่าจะยิ่งใหญ่ทัดเทียมกับเขาและทำให้คุณฮั่นใจอ่อน"

"ผมไม่หวังแล้วล่ะ"

"เตเต้ มองไม่ผิดนะฮ๊า"

ผมกรีดกรายบอกเขาทำเอาชายหนุ่มกลั้นหัวเราะไม่อยู่ บางทีผมก็แยกแยะตัวเองกับเตเต้ไม่ได้เลย

.

.

.

...........

ก๊อกๆ

"น้องแกง พี่ไม่หิวครับพี่ขอพักก่อนนะครับ"

"........."

.

.

.

ก๊อกๆ

"อืมม์ น้องแกงมีไรป่าวครับ "

หนุ่มร่างสูงใหญ่พาตัวเองมาเปิดประตูก็ต้องชะงักไป

"พี่ฮั่น"

"น้อง... น้องกั้ง"

"ครับ กั้งเอง พี่ฮั่น กั้งขอโทษ ฮึกๆ"

ผมมาจนถึงห้องนอนใหญ่ของคนพี่ เราสองคนไม่เคยทำตัวเป็นคนแปลกหน้าแบบนี้ ผมคิดถึงเขาเหลือเกิน พี่ชายที่แสนดี ผมโผเข้าไปกอดซบอกกว้างอบอุ่นของคนพี่ ที่ยังยืนตะลึงสักพักจึงค่อยๆโอบสองมือใหญ่รอบตัวผม

"ไม่เป็นไร นิ่งซะนะคนดี"

"ฮึกๆ พี่ฮั่นอย่าทำแบบนั้นเลยนะครับ กั้งผิดเองที่พูดไม่คิด"

"ไม่หรอก พี่เองวางแผนมานานแล้วเพียงแต่รอเวลาที่มันเหมาะสม และนี่ก็เป็นเวลานั้น"

"ไม่เอาอ่ะ มันต้องมีทางอื่น"

เขาจูงมือผมเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียง เอื้อมมาเช็ดน้ำตาให้ ประคองหน้าของผมไว้ให้สบกับตาเรียวยาวที่มีความรักมากมายของเขา

"นี่ดีที่สุดแล้วครับ พี่ดีใจจังที่น้องกั้งมาหาพี่ นึกว่าจะไม่ได้พบกันอีก"

"กั้งรักพี่ฮั่นนะครับ ที่ทำลงไปกั้งรู้ว่าทำพี่ฮั่นเสียใจ"

ผมพยายามเน้นทุกคำออกมาจากหัวใจ อยากให้พี่ชายคนนี้ได้รับรู้

"ชื่นใจจริงๆ แค่นี้พี่ก็มีความสุขมากๆแล้ว และสามารถตื่นมามีชีวิตได้อีกแม้จะไม่ได้เห็นน้องกั้งทุกวัน แต่ในใจก็มีน้องกั้งตลอดไป"

ผมอึ้งไป นี่เขาจะไม่ยอมจริงๆหรือ

"พี่แคนเขาบอกว่ามีทางออกอื่นๆ พี่ฮั่นไม่ต้องรับโทษนี่ครับ"

"แต่แบบนี้ดีที่สุด พี่พลจะได้ออกมาเร็วกว่า พรุ่งนี้พี่ให้โดมไปรับเขานะครับ น้องกั้งไม่ต้องไปที่เรือนจำหรอกมันไม่เหมาะ เชื่อพี่ได้มั้ย พี่ไม่อยากให้น้องต้องเห็นพี่ในสภาพ เอ่อ แบบนั้น น้องจดจำพี่ไว้อย่างนี้นะ"

ผมส่ายหน้าโผเข้ากอดเขาอีกครั้ง

"ไม่เอาอ่ะ กั้งไม่ยอมให้พี่ฮั่นโดนจับ กั้งไม่อยากเห็นภาพที่เคยเกิดกับคุณลุงอีกแล้ว"

"แต่ก็เป็นเพราะพี่ ... อุ๊บ"

ผมโน้มคอของคนพี่ลงมาประกบปากจูบริมฝีปากของเขา คนที่ทุ่มเทความรักให้ผมมาตลอด ทะนุถนอมความรู้สึกในทุกสถานการณ์ ...จูบนี้เพื่อความอดทนของเขา

เขาจูบตอบผมเบาๆ เลื่อนมาหอมแก้มแล้วกระชับอ้อมกอดไว้ ผมซุกหน้ากับซอกคออุ่น

"พี่ฮั่น ขอบคุณที่รักกั้งขนาดนี้"

"น้องกั้งครับ พี่ขอให้น้องกั้งมีความสุขกับคนที่รักน้องมากๆอีกคนนึงนะครับ อย่าทำแบบนี้กับพี่หรือใครๆ คุณเต้เขาเป็นคนดีที่จะดูแลน้องได้ พี่มั่นใจที่จะฝากน้องไว้กับเขา"

"กั้งกับพี่เต้จะไม่ยอมมีความสุขถ้าพี่ฮั่นต้องมีความทุกข์"

"น้องกั้ง.."

"กั้งดื้อใช่มั้ย นี่ไง เพราะพี่ฮั่นตามใจกั้งมากเกินไป ถ้าพี่ฮั่นไม่ยอมทำตามที่พี่แคนบอก กั้งกับพี่เต้ก็จะร่วมทุกข์กับพี่ด้วย ยังมีพี่แกงส้มอีกคน คุณลุงพลเองก็ไม่ยอมให้พี่ฮั่นต้องโดนจับ ... "

"นี่จะบังคับพี่?"

"ใช่ครับ กั้งบังคับพี่ฮั่นได้คนเดียวนี่นา"

ผมคล้องสองแขนรอบคอพี่ชายตัวโตที่มองผมตาปริบๆ

"เรานี่นะ"

"ตกลงนะครับ นะๆๆ เพื่อกั้ง"

คนพี่ส่ายหน้าเบาๆยิ้มให้กับหน้าอ้อนๆของผม

"เรียกทนายแคนมาคุยกันก่อน"

"ได้เลยครับ พี่เขามาถึงพอดี งั้นกั้งเชิญเขาเลยนะ"

ผมเปลี่ยนมาคล้องแขนกับพี่ฮั่นพาเขาเดินลงบันไดไปยังส่วนรับรองที่ตอนนี้เพิ่มแขกพิเศษอีกหนึ่งคน พี่แคน ทนายความคนเก่งของเรา

.

.

.

......

"คุณลุง"

"น้องกั้ง"

"ยินดีด้วยนะครับที่ลุงหลานได้พบกันซะที พี่โดมซึ้งมากๆเลย ... แล้วก็ขอต้อนรับ CEO คนใหม่ด้วยนะครับ"

"ขอบคุณนะคุณโดม มีอะไรก็ช่วยบอกผมละกัน ผมไม่ได้ทำงานมาตั้งสองปี วันๆเอาแต่แต่งนิยาย หึๆ"

"คุณพลไม่ต้องกังวลครับ คุณฮั่นแกจัดเตรียมทุกอย่างไว้นานแล้ว รับรองว่าหิ้วกระเป๋าเข้าอยู่ได้เลย"

"ขนาดนั้นเลยหรอ"

.

.

"พี่เต้ ไปทำอะไรตรงนั้นล่ะ มาทักทายคุณลุงของกั้งสิครับ"

ผมยืนมองคนสามคนพูดคุยกันไปมาสักพักก็เดินยิ้มไปหาพวกเขา

"สวัสดีครับคุณลุง "

"ยินดีครับเต้ ขอบใจที่ดูแลหลานกั้งจอมซนของลุง"

"กั้งไม่ได้ซนนะฮะ"

"555 ลุงไม่เชื่อหรอก พี่ฮั่นเขาเล่าให้ฟังตลอดๆเรื่องความดื้อซนของเรา ตอนนี้ต้องเป็นหน้าที่คุณเต้ล่ะ"

เด็กหนุ่มหน้างอ บ่นอุบอิบน่ารักทำให้พวกเราหัวเราะออกมาได้

"โอ้ว ทนายแคนส่งข่าวมาแล้วว่าคุณแกงกับคุณฮั่น เขาสองคนถึงอเมริกาเรียบร้อยแล้วครับ ไม่มีปัญหาอะไร"

"เย้ ดีใจจัง"

คนน้องทำมือเย้ๆ กระโดดมากอดหอมแก้มผมที่ทำหน้าไม่ถูก ใครใช้ให้เขาทำแบบนี้ต่อหน้าผู้ปกครองล่ะ

"น้องกั้ง เกรงใจคนอื่นหน่อยครับ"

"555 ไม่เป็นไรหรอก พี่โดมชอบดู อรั้ย ทีนี้เราก็ต้องเลี้ยงฉลองกันดีมั้ยครับคุณเตเต้"

"ว้าย ดีมากฮ่ะ งั้นเอาเมนูเลิฟฉบับพิเศษเลยน๊า เดี๋ยวเตเต้จัดการรับรองฟิน "

พี่โดมหันมาหาพลางยกมือมาไฮไฟว์กับผมที่ทำตอบแบบคุ้นเคยในรายการฮิตทำเอาคุณลุงน้องกั้งหน้าเหรอหรา 

"อื่ย คุณเต้"

"อิๆ คุณลุงไม่ต้องตกใจครับ เดี๋ยวก็ชินไปเอง เราไปนั่งรออาหารจัดเด็ดของพี่เตเต้เขากันครับ กั้งมีเรื่องจะเล่าให้ลุงฟังเยอะแยะเลย "

ว่าแล้วคนน้องก็ลากพาลุงเขาที่ยังมึนๆเข้าไปด้านใน ส่วนผมก็เดินบิดไปมาตามพี่โดมเข้าครัวไปทำเมนูเลิฟ

.

.

เรื่องราวก็จบลงด้วยดี จากความช่วยเหลือจากทนายและการยอมความของคู่กรณีทำให้คุณฮั่นได้รับการผ่อนผันลงทันฑ์บนไว้ ส่วนการเข้าเมืองที่สหรัฐก็ผ่านได้ฉลุย ป่านนี้คุณแกงกับคุณฮั่นคงได้เริ่มการเดินทางบทใหม่กันอย่างโรแมนติคอีกครั้ง

ส่วนผม อะแฮ่ม... นอกจากกิจการ sport club จะรุ่งเรืองแล้วยังได้ทำรายการ wellness by Tae ที่จะได้มีลุ๊คแมนๆตามความหล่อของตัวเองซะที 555 เพียงแต่ว่าในบางครั้งก็ไปรับเชิญเป็นเตเต้ในรายการเมนูเลิฟพลัสของซูซี่ 

ตกลงผมคงหย่าขาดจากลุ๊คนั้นไม่ได้ โดยเฉพาะที่น้องกั้งชอบให้ผมเป็นแบบนั้นในเวลาความสุขของเรา เขาบอกว่ามันได้อารมณ์แปลกๆดี อุๆ

การแอบรัก บางทีก็ทำให้หัวใจมีกำลังเต้นต่อไป เพียงได้รู้ว่าคนคนนั้นมีความสุข เราก็สุขใจ คงจะเหมือนกับคุณฮั่นที่ขอร้องให้ผมบอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปของคนน้องเป็นระยะๆ ซึ่งถือเป็นความลับระหว่างเราสองคน 

line Tae:

photo

วันนี้น้องกั้งทานข้าวได้เยอะครับ ไม่ต้องห่วง เตเต้ทำสปาเกตตี้หอยนางรมอย่างสุดฝีมือ

line Hunz:

ภาพน้องกั้งน่ารักมากครับ แต่เหมือนเขาจะอวบขึ้นนะ 555 โด๊บขนาดนี้ ระวังจะถึงเช้านะคุณเตเต้

.

.

.

"พี่เต้ ทำไรอ่ะ ถ่ายรูปกั้งตอนกินเนี่ยนะ"

"เอ่อ ไม่มีไร๊ ก็อยากเห็นคนน่ารักเจริญอาหารไง"

"นี่ อย่าให้รู้ว่าปิดบังไรนะ ชอบทำลับๆล่อๆ"

"ไม่มี๊ ... คุณน้องก็ แต่คืนนี้อย่าแรงกะเค้านะ อร๊ายยย "

นั่นล่ะ....ความรักความลับของพวกเรา

................. จบแล้ว .................

Note : จบแล้วน๊า ขอบคุณรี๊ด และทุกๆเม้นท์เรย จุ๊บๆ