KangCD: Choco Prince กั้งซีดี

ลำดับตอนที่ #1 : Choco 1

ห้องประชุมในอาคารสูงของโรงแรมหรูใจกลางเมือง ผู้บริหารจากทุกสาขาทั้งชาวเอเชีย และตะวันตกเข้าประชุมการดำเนินงานของธุรกิจ ชายหนุ่มรูปหล่อบุคลิกดีนั่งข้างๆท่านประธานบริษัท ติดกระดุมสูทลุกขึ้นยืนเมื่อถูกแนะนำในฐานะทายาทผู้สืบทอดกิจการ เขาโค้งทักทายยกมือไหว้สวัสดีอย่างนอบน้อม พูดแนะนำตัวเองอย่างคล่องแคล่วทั้ง ไทย ญี่ปุ่น อังกฤษ

.
.
.

ห้องครัวในอาคารของมหาวิทยาลัยด้านการโรงแรมชื่อดัง กลุ่มนักศึกษาปีที่1 กำลังลงมือทำอาหารเมนูใหม่สำหรับส่งเป็นคะแนนกลางภาค 

หนุ่มน้อยผิวขาวเป็นหัวโจกของกลุ่มที่รีบร้อนซะจนทำแป้งหกเลอะเทอะ กุ้ง กั้ง ปู ปลา กระเด็นไปคนละทิศ เขากับเพื่อนๆรีบตามจับมาเพราะพวกมันเดินระรานกลุ่มอื่นๆ 

"เย้ ซีดีจับได้แล้ว นี่ไง กั้ง ของผม ... !" หนุ่มน้อยยิ้มกวนๆโค้งให้ทุกคน จับกั้งมาใส่ในอ่างน้ำตามเดิม

อาจารย์ส่ายหน้าให้กับเฟรชชี่ตัวป่วนที่ทำให้ต้องออกแรงกันทุกครั้งที่มี workshop แต่เขาก็เป็นดาวเด่นของชั้นปีเพราะมีฝีมือเป็นเลิศ พรสวรรค์สุดๆ ต้องทนกันไป

"ฮิ้ววว กั้งของผม ... พูดมาได้นะซี " บิวยื่นหน้ามาล้อเลียนเพื่อนซี้

"เฮ้ย เขายอมเป็นกั้งของแกรตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " จูเนียร์เขกหัวผมไปหนึ่งที

"โอ๊ย ไรวะ พุทโธ ธัมโม สังโค เดี๋ยวก็สมองทึบกันพอดี ... ซีดีมโนเองได้ไม่ง้อโมเม้นต์ " ผมรีบประนมมือไหว้หัวตัวเอง แล้วแขวะมันกลับ

"มุกว่าซีดีคงจะทำมันไม่ลงแล้วล่ะ อิๆ" เพื่อนสาวเท่ห์อีกคนก็ไม่วายแซวผม

"ใครว่า... ซีต้องทำให้สุดฝีมือแล้วก็กินๆๆๆ กั้ง เข้าไป จะได้มีกำลังจาย " สายตาดุๆของอาจารย์โจ้ก็จ้องมาที่ผม 

"แล้วจะเอามั้ยคะแนน ! มัวแต่เล่น มัวแต่คุย แถมทำห้องเลอะไปหมด เกรงใจกลุ่มอื่นเขาหน่อย เอ้า ลงมือได้แล้ว"

"คร๊าาาบบบ ค่ะ .... อาจารย์!" เราประสานเสียงพร้อมกันเป็นอะแคปเปล่า อิๆ 

ผมชื่อซีดี กันต์ธีร์ เป็นเฟรชชี่ช้างเผือกของมหาวิทยาลัยดังด้านการโรงแรมแห่งนี้ แปลว่าผมเก่งเว่อร์จนได้รับทุนให้มาเรียนที่นี่ตั้งแต่อายุไม่ถึงเกณฑ์ด้วยซ้ำ ฝีมือการทำอาหารของผมที่ไม่ธรรมดา เพราะพ่อผมมีร้านก๋วยเตี๋ยวในตำนาน 80 ปีที่อยุธยา 

อันที่จริงมีหลายสถาบันติดต่อให้ผมไปเรียน แต่ผมเลือกที่นี่เพราะว่า ปลื้มรุ่นพี่คนดัง กั้ง วรกร

.
.
.
.....................................................


"กั้งมีเรียนต่อใช่มั้ยลูก งั้นเดี๋ยวตอนเย็นเจอกันที่บ้านนะ พ่อกับแม่จะเลี้ยงส่งคุณวาตานาเบ้เขา"

"ครับคุณพ่อ กั้งไปนะคับ"
.
.
รถสปอร์ตหรูสีขาวแล่นออกไปจากโรงแรมห้าดาว คนขับเป็นลูกชายสุดหล่อทายาทเจ้าของโรงแรมบึ่งไปยังมหาวิทยาลัยชื่อดังภาคอินเตอร์ สาขาการบริหารธุรกิจโรงแรม ทั้งสาวและไม่สาวต่างส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดทันทีที่รถหรูพาชายหนุ่มเข้ามาในรั้วของสถาบัน


"กรี๊ดดด พี่กั้งมาแล้ว น่ารักจัง "

"แกเห็นเขาหรอ"

"เห็นเงาๆ ก็น่ารัก อ่ะ "


ชายหนุ่มจอดรถดับเครื่องยนต์ ก้าวขายาวๆลงจากรถ ถอดแว่นกันแดดโบกมือทักทายเพื่อนหนุ่มที่รูปหล่อไม่แพ้กัน

"เฮ้ย อาเมน นัดที่กลุ่มไว้รึยัง" 

"นัดไว้บ่ายโมงว่ะกั้ง เดี๋ยวกินข้าวเที่ยงแล้วลุยได้ "

"ดีเลย จะได้ซ้อมพรีเซ็นต์กันก่อน"

ผมกั้ง วรกร นักศึกษาชั้นปีที่4 เทอมสุดท้าย บ้านผมทำธุรกิจโรงแรมมีเครือข่ายทั่วโลก ผมจึงรักงานด้านนี้และจะสานต่อกิจการของตระกูลต่อไป 

"เอ้อ กั้ง อาเมน เจอพอดีเลย ช่วยไปชิมแล้วก็คอมเม้นต์เมนูใหม่ของเด็กปี1 หน่อยสิ "

ผมยกมือไหว้อาจารย์โจ้ ที่เดินมาทักทายพวกเรา

"ก็ดีนะกั้ง ไม่ต้องไปหาข้าวเที่ยงแล้ว" 

"หึๆ จะกินได้เหรอวะอาเมน"

"เด็กปีนี้ฝีมือเด็ดนะกั้ง อาเมน ครูเลยอยากให้ไปลองชิม ไม่ธรรมดาจริงๆ"

"ครับอาจารย์โจ้ แต่ว่าผมคอมเม้นต์ได้ตรงๆใช่มั้ยครับ"

"ตามสบายเลยกั้ง ครูน่ะอยากให้เราติชมอยู่แล้ว"

"ขอบคุณครับที่นึกถึงพวกเรา "

.
.
ชายหนุ่มทั้งสองเดินตามอาจารย์ของเขาไป ก็ไม่วายมีเสียงกรี๊ดเบาๆ และแวะถ่ายรูปเป็นระยะๆตามศรัทธาของรุ่นน้อง 

ทั้งสองหนุ่มไม่ค่อยได้มาที่มหาวิทยาลัยเท่าไหร่แล้ว เพราะใกล้จะจบ โดยเฉพาะหนุ่มกั้ง ที่ตั้งแต่เรียนก็หาตัวเขายากมากๆ เพราะไม่ค่อยเคยทานอาหารในที่สาธารณะเลย ไม่อยู่โรงแรมของพ่อเขา ก็ขึ้นไปช่วยอาจารย์คัดเลือกเมนูสำหรับแขกของสถาบัน


นั่นแหละ วันนี้ถึงได้แตกตื่นกันไปทั้งมหาวิทยาลัย

.
.
.
"ซีดี ! รู้ยังว่าเทพบุตรของแกรมา"

"มาไหน อะไร ยังไง" 

"นี่ไงเค้าแชร์กันให้ว่อนไอจี หล่อระเบิด พี่อาเมนของชั้นก็มาด้วย อิๆ"

นั่นยัยนัทครับ ตอนเราเตรียมของกัน ไม่รู้ไปอยู่ไหน ที่แท้ก็ไปติ่งรุ่นพี่นั่นเอง

"โหยอยากไปติ่งมั่งจัง " ผมนึกเสียดาย

"ไม่ต้องเลยแกร เห็นว่าอาจารย์โจ้ จะชวนเขามาชิมเมนูของพวกเรา อร๊ายยย ฟิน"

"ห๊ะ จริงดิ .... นี่เราดูดียังหว่า "

ผมก็ตื่นเต้นไป แหม ก็ตั้งแต่เข้ามายังไม่ได้เห็นแม้แต่ชายเสื้อรุ่นพี่สุดฮอตคนนี้เลย นี่เขาก็จะจบไปซะแระ


จะเป็นยังไงน๊า พี่กั้ง ของผม 

แหะๆ ได้ข่าวว่าเขายังไม่รู้จักผม และคู่แข่งเพียบ 

.
.

.....................................................................................