Cyberism ทางออกหัวใจนายไซเบอร์

.

.

.

.

ฝนโปรยปราย อากาศเย็นสบายทำให้ผมไม่อยากลุกจากที่นอนเล้ยให้ตายซิพับผ่า ถ้าหัวหน้าไม่บังคับให้ไปพบเพราะไอ้คดีไร้สาระนั่นสวรรค์ของผมคงอยู่บนเตียง กับ คลิป live ของสาวๆหุ่นสะบึมเคล้าบรรยากาศอึมครึมโรแมนติกนี้ โถๆๆๆๆ 

.

.

.

"ธีธัช!!!"

"เย้ย ครับ..หัวหน้า.."

"เป็นไรวะ สะดุ้งอย่างกับเจอผี"

ผมส่ายหน้าเพลียๆ จำต้องปิดภาพพลิ้วไหวยั่วยวนในจอเล็กๆ หันมาเจอภาพตรงหน้ากับชายร่างบึกบึนหนวดเคราเขียวตาถมึง แถมตบหลังผมซะแรง

"ผมอยากเจอผีมากกว่าแล้วล่ะ ฮ๊าาววววว"

"5555 มึงนี่นะ สงสัยจะหมกมุ่นอยู่หน้าจอมากไปแล้ว เออ เอากาแฟมั้ย กูเลี้ยง... เอ้า น้องๆ กาแฟดำ 2"

ผมเบิกตามองชายร่างใหญ่หน้าตาดุดันหัวเราะใส่ผมแล้วอดขยี้ตาไม่ได้ นี่มันพี่สนจริงๆหรือ ตัวปลอมป่าววะ แถมมีเลี้ยงกาแฟอีก ... มันคงไม่ธรรมดาแล้ว ผมหรี่ตามองแก

"งานมันยากรึไงพี่ "

"หือ? ทำไมวะ"

"ก็พี่เอาใจผม?"

"ไอ้นี่นี่ เห็นกูเป็นคนยังไง"

"ถูกป่าวล่ะ"

ผมหยุดไปเพราะสาวเสริฟเอากาแฟมาวางให้เรา หน้าพี่สนก็ขรึมขึ้นมา

"อืมม์ ที่จริงงานมันง่ายสำหรับคนอื่น แต่สำหรับมึงที่ชอบอยู่ในถ้ำมันก็ยากอยู่"

"ก็ให้คนอื่นทำ ผมเป็นหน่วยไซเบอร์นะพี่สนก็ต้องซุ่มในถ้ำไง ถูกแล้ว .. ไปล่ะ"

ผมคว้ากาแฟเตรียมจะลุกไปดื้อๆ เผื่อฟลุค

"เดี๋ยว .. แต่คนอื่นทำไม่ได้ว่ะ เพราะว่า...."

มือแข็งแรงดึงผมให้นั่งต่อ แล้วก็ฟังแกเล่ายาวๆกันไป ..

..............

 

หลังแว่นตากลม มีดวงตาโตคู่หนึ่งจ้องมองจอเบื้องหน้าอย่างสนใจ เขาเลื่อนนิ้วชี้มาดันแว่นขึ้นมาไว้บนดั้งจมูกโด่งๆ แล้วก็พึมพัมขึ้น

"คดี 108 cyberism ยังไม่จบอีกหรอว๊า"

"พี่กั้ง!!!"

"เฮ้ย ...." ชายหนุ่มสะดุ้งเกือบตกเก้าอี้

"อะไร ตกใจปานนั้นชั้นไม่ใช่ผีนะ "

"มีไร"

"ไปแล้วนะ กลับอาทิตย์หน้า แล้วพี่ก็หัดออกจากห้องซะบ้าง"

"อย่ายุ่งได้มั้ย ขับรถดีๆล่ะยัยเบ๊อะ "

"บิวโว๊ย"

"เออ"

ชายหนุ่มโบกมือเรียวยาวให้น้องสาวต่างมารดาที่มาอยู่คอนโดเดียวกันเพื่อสอดส่องว่าเขาจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เพราะวันเดือนปีชาติ ไม่เคยไปเสวนากับใครๆหลังจากเรียนจบจากญี่ปุ่นย้ายมาทำงานด้านไอทีของบริษัทข้ามชาติแห่งหนึ่ง อันมีความเป็นมาลึกลับแต่จ่ายงาม

เสียงประตูอัตโนมัติปิดลง แสดงว่าน้องสาวห้าวของเขาออกไปทำงานนักข่าวที่เธอถนัดแล้ว เขาก็หันมาอ่านบันทึกบนจอต่อ...

"มันจะก่อเรื่องอะไรเพิ่มวะเนี่ย"

ตึ๊ดดๆๆๆ

ชายหนุ่มก้มมองไลน์กับการนัดหมายที่เขาต้องขมวดคิ้ว

"ออกไปเจอ? แม่ง ทำไมต้องออกไปวะเนี่ย ..."

เขาอ่านข้อความแล้วแล้วถอนหายใจแรง กลอกตาโตไปมา

.....................................

*กลับมาอีกครั้งกับความจิ้นของคู่พี่เต้น้องกั้ง อุๆ เรายังจะชิพกันต่อไปตราบที่หัวใจยังเรียกหา ฮิ้ววววว 

หมายเหตุ : 

แฟนฟิคเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับชื่อบุคคลในเรื่อง หรือศิลปินนะแจ๊ะ เป็นมโนล้วนๆ